Σεφλέρα : Ένα διαδεδομένο καταπράσινο καλλωπιστικό φυτό

Η σεφλέρα είναι φυτό πολύ διαδεδομένο στην Ελλάδα κυρίως σαν φυτό που «πρασινίζει» τις γωνίες του σπιτιού και του γραφείου μας αλλά και τα μπαλκόνια μας. Η Σεφλέρα είναι αειθαλής θάμνος που μπορεί να αναπτυχθεί εξίσου σε εσωτερικό και εξωτερικό χώρο.Μπορεί να φθάσει σε ύψος τα 4μ. ενώ υπάρχουν ποικιλίες με πράσινα ή πανασέ φύλλα. Είναι αρκετά ανθεκτικό φυτό σε λιγοστή φροντίδα και σε πτωχά εδάφη. Αντέχει στο σκοτάδι αλλά άν έχει φώς και ζέστη μεγαλώνει γρήγορα και ωριμάζει και κόκκινους καρπούς ! Η σεφλέρα χρειάζεται αρκετό φως για να αναπτυχθεί αλλά όχι άμεσο φως. Τις ζεστές περιόδους του χρόνου προσέξτε να μην τη βλέπει απευθείας ηλιακό φως μέσα από τζάμια (που ανεβάζουν ακόμα περισσότερο τη θερμοκρασία του ήλιου) ή στο μπαλκόνι σας γιατί θα καούν τα φύλλα της. Είναι πολύ ανθεκτική στις υψηλές θερμοκρασίες και γι' αυτό να την ποτίζετε μόνο όταν το επιφανειακό χώμα έχει στεγνώσει έτσι ώστε να μην σαπίσουν οι ρίζες της. Για τον ίδιο λόγο, φροντίζετε να μην μένει νερό στο πιατάκι της γλάστρας. Αυτό θα σας βοηθήσει να αποφύγετε και τα εκνευριστικά μυγάκια που θα ζουν στο υγρό πιατάκι και θα πετούν ανενόχλητα μέσα στο σαλόνι σας. Αν θέλετε να γίνει το φυτό σας πιο φουντωτό, μπορείτε να κόβετε τις κορυφές των κεντρικών κλαδιών ώστε να αναπτυχθεί περισσότερο το φύλλωμα των χαμηλότερων κλαδιών. Επίσης αφαιρείτε τις παραφυάδες που βγαίνουν από το χώμα, δίπλα στον κορμό, για να αναπτυχθεί καλύτερα το κεντρικό φυτό. Την άνοιξη, σε κάθε κεντρικό κλαδί θα δείτε μάτια απ΄όπου θα ξεπεταχτούν νέα κλαδάκια. Καλό θα ήταν να δένετε τα κλαδιά της όταν ακόμα είναι μικρά για να πάρουν το σχήμα που εσείς θέλετε καθώς μεγαλώνουν. Η σεφλέρα είναι ένα τροπικό φυτό που κατάγεται από τη Μαλαισία και γνωστές είναι κυρίως δύο ποικιλίες της, η Ακτινοφύλλα και η Αρμπορικόλα (Ομπρελόδεντρο). Σ' αυτό το αφιέρωμα θα ασχοληθούμε κυρίως με την Αρμπορικόλα και με την ονομασία Σεφλέρα θα εννοούμε αυτή την συγκεκριμένη ποικιλία. Η σεφλέρα είναι φυτό πολύ διαδεδομένο στην Ελλάδα κυρίως σαν φυτό που «πρασινίζει» τις γωνίες του σπιτιού και του γραφείου μας αλλά και τα μπαλκόνια μας. Τα οβάλ φύλλα της είναι πράσινα, σαρκώδη και έχει δενδροειδή ανάπτυξη, φτάνοντας σε εντυπωσιακά μεγέθη μετά από μερικά χρόνια. Ενας μίσχος που ξεκινάει από το κεντρικό κλαδί διακλαδώνεται κυκλικά σε 4-5 φύλλα, σαν τα δάχτυλα του χεριού μας. Υπάρχει και η «χρυσόφυλλη» σεφλέρα, τα φύλλα της οποίας είναι πιο σκούρα πράσινα με κίτρινες κηλίδες.

Η σεφλέρα χρειάζεται αρκετό φως για να αναπτυχθεί αλλά όχι άμεσο φως. Τις ζεστές περιόδους του χρόνου προσέξτε να μην τη βλέπει απευθείας ηλιακό φως μέσα από τζάμια (που ανεβάζουν ακόμα περισσότερο τη θερμοκρασία του ήλιου) ή στο μπαλκόνι σας γιατί θα καούν τα φύλλα της. Είναι πολύ ανθεκτική στις υψηλές θερμοκρασίες και γι' αυτό να την ποτίζετε μόνο όταν το επιφανειακό χώμα έχει στεγνώσει έτσι ώστε να μην σαπίσουν οι ρίζες της. Για τον ίδιο λόγο, φροντίζετε να μην μένει νερό στο πιατάκι της γλάστρας. Αυτό θα σας βοηθήσει να αποφύγετε και τα εκνευριστικά μυγάκια που θα ζουν στο υγρό πιατάκι και θα πετούν ανενόχλητα μέσα στο σαλόνι σας. Αν και αντέχει στην ξηρασία, έχει ανάγκη από την υγρασία του περιβάλλοντος γι' αυτό φροντίστε ο χώρος στον οποίο βρίσκεται να έχει την απαραίτητη υγρασία. Αν το φυτό σας βρίσκεται στο μπαλκόνι, ψεκάζετε τα φύλλα του όσο πιο συχνά μπορείτε, το καλοκαίρι όμως φροντίστε να μην βλέπει τα βρεγμένα φύλλα ο ήλιος γιατί θα τα κάψει. Αν το φυτό βρίσκεται σε εσωτερικό χώρο, το ψέκασμα δεν είναι αρκετό και είναι επιπλέον και πρόβλημα για το σπίτι σας. Ειδικά το χειμώνα, με τα καλοριφέρ, φροντίστε να αυξήσετε την υγρασία τοποθετώντας μεταλλικά δοχεία με νερό πάνω στα καλοριφέρ έτσι ώστε καθώς το νερό εξατμίζεται, τα φύλλα να απορροφούν την υγρασία. Η καλύτερη λύση είναι να τοποθετήσετε τα φυτά σας σε ομάδες, πάνω σε δίσκο με υγρά βότσαλα ή χοντρό χαλίκι. Το νερό όπως θα εξατμίζεται θα απορροφάται από τα φύλλα, προσέξτε όμως οι γλάστρες σας να πατούν πάνω στο χαλίκι κι όχι μέσα στο νερό για να μην σαπίσουν οι ρίζες. Η υγρασία στην ατμόσφαιρα είναι ευεργετική και για τα φυτά αλλά και για τους ανθρώπους. Μέσα στο σπίτι, καθαρίζετε όσο πιο συχνά μπορείτε τα φύλλα της σεφλέρας με ένα μαλακό πανί βρεγμένο με χλιαρό νερό για να αφαιρείτε τη σκόνη και να διευκολύνετε την αναπνοή των φύλλων. Αν έχετε χρόνο, κάντε στο φυτό σας ένα δώρο: Βάλτε το στη μπανιέρα και κάντε του ένα απαλό αλλά διαρκές ντους με χλιαρό νερό κι αφήστε το στο μπάνιο σας μέσα στους ατμούς μέχρι να στεγνώσει πριν το τοποθετήσετε στην αρχική του θέση. Η σεφλέρα τα καταφέρνει πολύ καλά στην ίδια γλάστρα για πολύ καιρό, αν φροντίζετε το χώμα της να είναι πλούσιο, λιπαίνοντας το και προσθέτοντας καινούργιο χώμα στην επιφάνεια. Αλλάζετε γλάστρα μόνο όταν οι ρίζες του φυτού βγουν στην επιφάνεια και φροντίστε η καινούργια γλάστρα σας να είναι μόλις 1-2 νούμερα μεγαλύτερη από την προηγούμενη για να μην αναπτυχθεί το ριζικό σύστημα σε βάρος του φυλλώματος.

Αφαιρείτε τα φύλλα που κιτρινίζουν έτσι ώστε το φυτό σας να μην σπαταλάει πολύτιμη ενέργεια και γυρίζετε τη γλάστρα κάθε φορά που ποτίζετε για να μην «γείρει» το φυτό σας προς την πλευρά απ΄όπου έρχεται το φως. Αν θέλετε να γίνει το φυτό σας πιο φουντωτό, μπορείτε να κόβετε τις κορυφές των κεντρικών κλαδιών ώστε να αναπτυχθεί περισσότερο το φύλλωμα των χαμηλότερων κλαδιών. Επίσης αφαιρείτε τις παραφυάδες που βγαίνουν από το χώμα, δίπλα στον κορμό, για να αναπτυχθεί καλύτερα το κεντρικό φυτό. Την άνοιξη, σε κάθε κεντρικό κλαδί θα δείτε μάτια απ΄όπου θα ξεπεταχτούν νέα κλαδάκια. Καλό θα ήταν να δένετε τα κλαδιά της όταν ακόμα είναι μικρά για να πάρουν το σχήμα που εσείς θέλετε καθώς μεγαλώνουν. Λιπαίνετε με λίπασμα ειδικό για πράσινα φυτά, πάντα σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας και 2-3 φορές το χρόνο προσθέστε λίγο σίδηρο για να αποφύγετε το κιτρίνισμα των φύλλων και να διατηρήσετε το πράσινο χρώμα τους. Οι σεφλέρες είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες στα κοκκοειδή και στη μελίγκρα. Τα κοκκοειδή θα τα αναγνωρίσετε αν δείτε στο κάτω μέρος των φύλλων ή στον κορμό και στα κλαδιά μικρά πλακέ εξογκώματα σε χρώμα σκούρο καφέ, πράσινο, άσπρο ή ακόμα και γκρι. Τα εξογκώματα αυτά μοιάζουν τόσο φυσικά που μπορεί να νομίσετε ότι είναι μέρος του ίδιου του φυτού και όχι ασθένεια. Δύο είναι οι τρόποι να βεβαιωθείτε: προσπαθήστε να απομακρύνετε το εξόγκωμα με το νύχι σας ή με την ανάποδη ενός μαχαιριού, αν φύγει τότε μπορείτε να είστε σίγουροι ότι δεν είναι μέρος του φυτού αλλά ασθένεια. Επίσης, και για τις δύο ασθένειες, ελέγξτε τα φύλλα για μία κολλώδη ουσία που συνήθως εκκρίνουν τα έντομα. Οι ασθένειες αυτές μπορούν να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά αν εντοπισθούν στην αρχή αλλά πάρτε μέτρα αμέσως γιατί εξαπλώνονται με απίστευτη ταχύτητα όχι μόνο στο ίδιο το φυτό αλλά και στα γειτονικά φυτά. Αν δεν αντιμετωπισθούν, είναι ικανά να καταστρέψουν το φυτό που έχουν προσβάλλει. Για να αντιμετωπίσετε τα κοκκοειδή, ακολουθείστε τα παρακάτω βήματα: Απομονώστε το άρρωστο φυτό και ελέγξτε τα γειτονικά φυτά για σημάδια της ασθένειας. Αν έχετε μπέντζαμιν ή ποϊνσέτιες που προσβάλλονται εύκολα από κοκκοειδή φροντίστε να τα ελέγξετε επίσης. Ελέγξτε το φυτό και κόψτε τα πολύ προσβεβλημένα φύλλα. Κρατάτε μία πλαστική σακούλα και κλείνετε μέσα τα άρρωστα φύλλα που κόψατε, μην τα πετάτε σε ανοιχτούς κάδους μέσα στο σπίτι σας γιατί η ασθένεια μπορεί να μεταφερθεί και στα υπόλοιπα φυτά του σπιτιού. Καλύψτε τη γλάστρα (το χώμα) με μία πλαστική σακούλα, βάλτε το φυτό στη μπανιέρα σας και κάντε του ένα γερό ντους, με χλιαρό νερό.


Αφήστε το νερό να τρέξει αρκετή ώρα για να καθαρίσουν καλά τα φύλλα και να απομακρυνθούν όσο το δυνατόν περισσότερα εξογκώματα έντομα και αφού κλείσετε το νερό, αφήστε το φυτό σας λίγη ακόμη ώρα μέσα στο μπάνιο για να τραβήξει την υγρασία του χώρου. Αφήστε το φυτό να στεγνώσει καλά και ετοιμάστε το «πρακτικό» φάρμακο για να το ραντίσετε. Στον ψεκαστήρα που χρησιμοποιείτε για να καθαρίζετε τα φύλλα του, βάλτε χλιαρό νερό με οινόπνευμα (3 μέρη νερό προς 1 μέρος οινόπνευμα) και προσθέστε 2-3 σταγόνες υγρού απορρυπαντικού πιάτων. Ανακατέψτε καλά και ψεκάστε καλά το φυτό, προσπαθώντας να καλύψετε τις καινούργιες κορυφές και το κάτω μέρος των φύλλων. Επαναλάβατε το ψέκασμα μετά από 7-10 ημέρες. Αν το πρόβλημα επιμείνει, ψεκάστε και πάλι μετά από 10 περίπου ημέρες. Πάντα βέβαια μπορείτε να απευθυνθείτε στο φυτώριο της περιοχής σας και να προμηθευτείτε κάποιο ειδικό φάρμακο. Τα κοκκοειδή είναι επίμονα και επανακάμπτουν γι' αυτό να ελέγχετε τακτικά τις σεφλέρες σας για συμπτώματα. Η μελίγκρα είναι μικροσκοπικά μαύρα και πράσινα μυγάκια που συγκεντρώνονται στα φρέσκα βλαστάρια (κυρίως στις κορυφές) των φυτών και τρέφονται από τους χυμούς τους. Για την αντιμετώπιση της μελίγκρας, απομονώστε κατ' αρχήν το φυτό για να μην μεταδοθεί η ασθένεια, και ψεκάστε τα φυτά με το μείγμα που περιγράφεται παραπάνω ή με κοινό σπιτικό εντομοκτόνο. Αν επιλέξετε τη λύση του εντομοκτόνου, κάντε το μόνο σε φυτά στο μπαλκόνι κι όχι μέσα στο σπίτι σας και να είστε προετοιμασμένοι να δείτε τα καινούργια φυλλαράκια στα σημεία που ψεκάσατε, να μαραίνονται και να πέφτουν. Οι σεφλέρες ζουν πολλά χρόνια και μεγαλώνουν με γρήγορους ρυθμούς, αν λοιπόν τις περιποιηθείτε θα σας κρατούν συντροφιά για πολύ καιρό.
Πηγή : http://www.valentine.gr/schefflera_gr.php
http://www.protypafytoria.gr/el/φυτα-εσωτερικου-χωρου-ανθεκτικα-τιμεσ/432-σεφλερα-περιποιηση-τιμη.html

Σπαθίφυλλο : Το πιο δημοφιλές φυτό εσωτερικού χώρου στις Η.Π.Α.

Σπαθίφυλλο. Για άλλη μία φορά το ελληνικό του όνομα είναι επιλεγμένο με σοφία και το περιγράφει απόλυτα. Φύλλα (και λουλούδια) που μοιάζουν με σπαθιά. Εντυπωσιακά φύλλα, με ανάγλυφη επιφάνεια, στην άκρη ενός λεπτού και μακριού μίσχου. Τα εξίσου εντυπωσιακά άσπρα λουλούδια του, σε τέλεια αντίθεση με το σκούρο πράσινο χρώμα των φύλλων τους, έκαναν το φυτό αυτό πολύ αγαπητό τόσο στους λάτρεις των πράσινων φυτών όσο και σε αυτούς που προτιμούν τα ανθοφόρα φυτά. Το σπαθίφυλλο, αν και προέρχεται από την Νότια και Κεντρική Αμερική (κυρίως Κολομβία και Βενεζουέλα) είναι αυτή τη στιγμή το πιο δημοφιλές φυτό εσωτερικού χώρου στις ΗΠΑ και την Αγγλία. Μάλιστα αποτελεί ένα από τα αγαπημένα αντικείμενα έρευνας των καλλιεργητών και των εργαστηρίων ανά τον κόσμο κι έτσι πολύ συχνά παράγονται καινούργιες ποικιλίες σπαθίφυλλων που έχουν πιο εντυπωσιακό φύλλωμα, πλουσιότερη ανθοφορία και που είναι γενικά πιο ανθεκτικά από τις ήδη υπάρχουσες ποικιλίες. Φροντίδα. Είναι ένα από τα λίγα φυτά που προσαρμόζονται πανεύκολα σε διαφορετικές συνθήκες και γι' αυτό χρησιμοποιούνται πολύ συχνά σε σπίτια, χώρους εργασίας, ή εστιατόρια και εμπορικά κέντρα. Το σπαθίφυλλο είναι φυτό που μεγαλώνει όχι τόσο σε ύψος όσο και σε πλάτος καθώς εμφανίζει καινούργια φύλλα τόσο ανάμεσα στα ήδη υπάρχοντα όσο και γύρω από αυτά, κατευθείαν από το χώμα. Αυτό είναι και το κριτήριο που θα πρέπει να έχετε όταν αγοράζετε ένα τέτοιο φυτό καθώς αποτελεί ένδειξη υγείας και καλής ανάπτυξης. Αν επιλέγετε το φυτό κυρίως για τα λουλούδια του διαλέξτε ένα φυτό που να έχει τουλάχιστον ένα ανοιγμένο λουλούδι ώστε να ξέρετε ακριβώς τι αγοράζετε γιατί όπως είπαμε και πριν υπάρχουν πολλές ποικιλίες σπαθίφυλλου που διαφέρουν κυρίως στο μέγεθος αλλά και στην απόχρωση των λουλουδιών. Το σπαθίφυλλο όπως τα περισσότερα τροπικά φυτά, χρειάζεται χώμα που να περιέχει τύρφη και άμμο ή λίγο χαλίκι ώστε να εξασφαλίζεται η καλή αποστράγγιση που του είναι απαραίτητη. Χρειάζεται πότισμα περίπου μία φορά την εβδομάδα από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη και 2-3 φορές την εβδομάδα το καλοκαίρι. Πριν ποτίσετε, ελέγξτε την επιφάνεια του χώματος που θα πρέπει να είναι στεγνό. Αν το χώμα είναι ακόμη υγρό μην ποτίσετε γιατί το σπαθίφυλλο είναι πολύ ευαίσθητο στο σάπισμα των ριζών του. Χρειάζεται πολύ υγρασία στο περιβάλλον αλλά το χώμα του δεν πρέπει να γίνεται λάσπη ούτε και να μένει νερό στο πιατάκι της γλάστρας. Για να δώσετε επιπλέον υγρασία στο φυτό, τοποθετήστε τη γλάστρα σε ένα δίσκο με χαλίκι που θα φροντίζετε να είναι πάντα υγρό χωρίς όμως η γλάστρα σας να πατάει στο νερό. Αν οι ρίζες παραμείνουν υγρές για μικρό διάστημα, τότε οι άκρες των φύλλων θα κιτρινίσουν.


Αν όμως το φυτό παραείναι υγρό για διάστημα μεγαλύτερο από 5-6 εβδομάδες, θα σαπίσουν οι ρίζες και το φυτό θα μαραζώσει και τελικά θα καταστραφεί. Επίσης, αν δείτε κίτρινα φύλλα στο κέντρο του φυτού μάλλον το ποτίζετε περισσότερο απ' ότι χρειάζεται. Αν αντίθετα αρχίσουν να κιτρινίζουν τα εξωτερικά φύλλα είναι πιθανόν το φως να είναι πολύ έντονο. Αν το χώμα στεγνώσει, θα δείτε το φυτό να μαραίνεται και τα φύλλα να κρέμονται πάνω από τις άκρες της γλάστρας. Αυτό μπορεί να συμβεί μέσα σε μόλις 2-3 ημέρες επομένως φροντίστε να ποτίζετε τακτικά πριν το φυτό σας φτάσει σε αυτό το σημείο. Όταν ποτίσετε ένα τόσο μαραμένο φυτό, θα πρέπει να περιμένετε από 6-16 ώρες μέχρι τα φύλλα του να αρχίσουν να σηκώνονται και πάλι. Αυτό βέβαια με την προϋπόθεση ότι προλάβατε το χειρότερο. Γενικότερη ένδειξη ότι το φυτό χρειάζεται περισσότερο νερό είναι οι ξεραμένες καφέ άκρες των φύλλων ή των λουλουδιών του γι' αυτό να παρατηρείτε συχνά το φυτό σας. Το σπαθίφυλλο αναπτύσσεται καλά σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού. Ιδανικά χρειάζεται πολύ φως που όμως να φιλτράρεται μέσα από κάποια κουρτίνα και μην αφήνετε απευθείας ηλιακό φως να φτάνει στο φυτό σας γιατί θα κάψει τα φύλλα του.


Το σπαθίφυλλο δεν έχει ιδιαίτερες ανάγκες σε λίπανση, αν όμως θέλετε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κάποιο λίπασμα γενικής χρήσης που θα διατηρήσει το φυτό σας σε φόρμα. Λιπαίνετε μία φορά την άνοιξη και μία φορά το φθινόπωρο αφού περάσουν οι ζέστες ή αν θέλετε μία φορά το μήνα από τον Απρίλιο έως και τον Σεπτέμβριο αλλά σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιήστε τη μισή δόση από αυτήν που αναφέρουν οι οδηγίες χρήσεως του συγκεκριμένου σκευάσματος. Η μεγάλη δόση λιπάσματος μπορεί να προκαλέσει σοβαρή έως ανεπανόρθωτη ζημιά στο ριζικό σύστημα του φυτού. Γενικά το σπαθίφυλλο αγαπάει τη ζέστη ενώ τα ρεύματα κρύου αέρα θα καθυστερήσουν εμφανώς την ανάπτυξή του όπως και οι χαμηλές θερμοκρασίες που μπορεί να καταστρέψουν τόσο τα φύλλα όσο και το ριζικό σύστημα του φυτού. Γι' αυτό το λόγο μην τοποθετείτε το σπαθίφυλλο κοντά σε πηγές θερμότητας όπως τα καλοριφέρ ή η τηλεόραση που εκτός από την εναλλαγή της θερμοκρασίας θα του αφαιρέσουν πολύ από την απαραίτητη γι' αυτό υγρασία. Η ιδανική θερμοκρασία για το σπαθίφυλλο είναι περίπου 21-24?C σταθερά κατά τη διάρκεια της ημέρας αλλά και της νύχτας ενώ οι μεγάλες εναλλαγές θερμοκρασίας του κάνουν κακό. Αν η θερμοκρασία είναι χαμηλή, τα φύλλα θα αρχίσουν να χάνουν το λαμπερό τους χρώμα και θα θαμπώσουν. Αν το διάστημα είναι μικρό τα φύλλα θα επανέλθουν σύντομα, αν όμως παραταθεί μπορεί να αρχίσουν να σαπίζουν οι μίσχοι των φύλλων γι' αυτό μετακινήστε τη γλάστρα σε κάποιο σημείο που η θερμοκρασία είναι υψηλότερη. Τα λουλούδια μοιάζουν πολύ με τα λουλούδια που βγάζουν οι κάλλες ή κάποιες ποικιλίες κρίνων. Είναι μεγάλα, σε διάφορες αποχρώσεις του λευκού (από το κάτασπρο μέχρι το κρεμ ή το πολύ-πολύ ανοιχτό πράσινο) και εμφανίζονται στην κορυφή λεπτών ψηλών μίσχων με τον ίδιο τρόπο όπως και τα φύλλα. Στην ουσία δεν πρόκειται για λουλούδια με την κλασσική έννοια αλλά για διαφοροποιημένα φύλλα που περιβάλλουν έναν στήμονα. Αυτά λοιπόν τα λουλούδια εμφανίζονται στη διάρκεια των ζεστών μηνών του χρόνου, από την άνοιξη μέχρι τις πρώτες πιο δροσερές ημέρες του φθινοπώρου και διατηρούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Όταν τα λουλούδια μαραίνονται κόψτε τα με ένα ψαλίδι προσπαθώντας να κόψετε μαζί και το μίσχο τους όσο πιο κοντά στο χώμα μπορείτε να φτάσετε. Αν το φυτό σας δεν ανθίζει προσπαθήστε να περιορίσετε λίγο το πότισμά του και να το μεταφέρετε σε σημείο με περισσότερο φως. Τα φυτά που λαμβάνουν αρκετό φως, ακόμα και τεχνητό, θα έχουν πλουσιότερη ανθοφορία.


Ενας άλλος παράγοντας που επηρεάζει την ανθοφορία τους είναι το να βρίσκονται σε μικρή γλάστρα έτσι ώστε οι ρίζες τους να σχηματίζουν σφιχτή μπάλα με το χώμα. Μπορείτε να τους αλλάζετε γλάστρα την άνοιξη, κατά προτίμηση μετά το πρώτο κύμα ανθοφορίας τους αλλά η γλάστρα δεν θα πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερη από την προηγούμενη, ένα νούμερο μεγαλύτερο είναι αρκετό για κάθε αλλαγή. Μην ξεχνάτε να βάζετε χαλίκι ή σπασμένες γλάστρες ή πέτρες στον πάτο κάθε γλάστρας για να εξασφαλίσετε καλή αποστράγγιση. Επίσης, καθώς το σπαθίφυλλο αναπτύσσεται κυρίως σε πλάτος, θα ήταν καλό να επιλέγετε γλάστρες που είναι πιο φαρδιές αλλά όχι πολύ βαθιές π.χ. τις γλάστρες που μοιάζουν με πιάτα ή ρηχές ζαρντινιέρες. Μπορείτε να πολλαπλασιάσετε το φυτό σας διαιρώντας το κατά τη διαδικασία αλλαγής γλάστρας αλλά αυτό δεν θα πρέπει να γίνεται πιο συχνά από μία φορά κάθε 2-3 χρόνια έτσι ώστε να μην καταπονείται το ριζικό σύστημα του φυτού και να έχει χρόνο να επανέλθει μετά από κάθε διαίρεση. Φροντίστε να βάλετε το φυτό στο ίδιο επίπεδο χώματος με αυτό που ήταν στην αρχική του γλάστρα. Ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του σπαθίφυλλου είναι ότι είναι πολύ ανθεκτικό σε ασθένειες και έντομα. Η πιο συχνή αιτία που καταστρέφουμε τέτοια φυτά είναι το υπερβολικό πότισμα που προκαλεί το σάπισμα των ριζών και καταλήγει στην καταστροφή του φυτού. Καθαρίζετε όσο πιο συχνά μπορείτε τα φύλλα του με χλιαρό νερό και σφουγγάρι τόσο στην επάνω όσο και στην κάτω πλευρά τους για να απομακρύνετε τη σκόνη αλλά και γιατί έτσι απομακρύνονται τυχόν έντομα που έχουν εγκατασταθεί στην κάτω πλευρά των φύλλων. Άλλο ένα σπουδαίο πλεονέκτημα του σπαθίφυλλου, είναι ότι ανήκει στα φυτά που συνιστά η NASA καθώς έχει την ιδιότητα να καθαρίζει την ατμόσφαιρα του σπιτιού μας από επικίνδυνες τοξικές ουσίες όπως η φορμαλδεϋδη, το βενζόλιο και το μονοξείδιο του άνθρακα, ουσίες που δυστυχώς υπάρχουν σε κάθε σπίτι ή γραφείο. Είναι από τα πιο γνωστά φυτά εσωτερικού χώρου, είναι αρκετά ανθεκτικό με πλούσιο λεπτό φύλλωμα πράσινου χρώματος, με αναγλύφει επιφάνεια στην άκρη λεπτών μίσχων. 


Τα άνθη του εξίσου εντυπωσιακά έχουν αποχρώσεις του λευκού χρώματος στην άκρη λεπτών ψηλών μίσχων. Είναι από τα φυτά που προσαρμόζονται εύκολα σε συνθήκες κλειστού χώρου, για αυτό και επιλέγονται για χώρους γραφείου, σπιτιού και εστιατόρια. Το σπαθίφυλλο σαν φυτό είναι εύκολο στην περιποίηση, αλλά μπορεί να χαλάσει εύκολα αν δεν προσέξουμε το πότισμα του, είναι σημαντικό για το φυτό, το χώμα του να είναι υγρό, παρέχοντας καλή αποστράγγιση. Το σπαθίφυλλο ανήκει στα φυτά με την ιδιότητα να καθαρίζει την ατμόσφαιρα του σπιτιού από βλαβερές ουσίες. καθαρίστε όσο πιο συχνά μπορείτε τα φύλλα του φυτού σας με ένα βρεγμένο πανάκι ώστε να απομακρύνεται τα σωματίδια της σκόνης.
Πηγή : https://ntziokasflowers.blogspot.co.id/p/spathiphyllium.html?m=1
http://www.valentine.gr/spathiphyllum_gr.php

Γιούκα : Το δημοφιλές φυτό από το Μεξικό ιδανικό για βραχοκηπους και εξωτική εμφάνιση

Ή Γιούκα είναι ενα φυτό που ήρθε στη χώρα μας από το Μεξικό και κυρίευσε σε χρόνο μηδέν τους κήπους και τα μπαλκόνια μας. Είναι ένα από τα καταλληλότερα φυτά για βραχόκηπους και ιδανικός τρόπος για να προσθέσετε μία καλοκαιρινή εξωτική πινελιά σε οποιοδήποτε σημείο του κήπου σας. Αλλωστε αυτός είναι ένας από τους λόγους που έγινε τόσο δημοφιλές και το συναντάμε τόσο συχνά σε club ή δημοτικούς κήπους. Δύο είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν αυτό το φυτό - είναι εξαιρετικά ανθεκτικό και καθόλου απαιτητικό. Μπορείτε να το παραμελήσετε όσο θέλετε, αυτό θα αντέξει ακόμα και όταν εσείς θα λείπετε σε διακοπές. Τα γιούκα αγαπούν κι αντέχουν τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο ακόμα και το μεσημέρι αλλά τα καταφέρνουν αρκετά καλά και σε ημισκιερά μέρη. Ποτίζετέ το περίπου μία φορά την εβδομάδα με λίγο νερό και αραιότερα το χειμώνα. Το χώμα του θα πρέπει να έχει καλή αποστράγγιση γι' αυτό θα ήταν χρήσιμο να προσθέσετε χαλίκι στη βάση της γλάστρας και λίγη άμμο στο χώμα. Τα σκληρά σπαθωτά φύλλα του έχουν κλίση προς τα κάτω και καταλήγουν σε αγκάθια που είναι πολύ μυτερά και μπορεί να σας τραυματίσουν, ιδιαίτερη λοιπόν προσοχή ειδικά όταν σκύβετε να ποτίσετε ή να σκαλίσετε το χώμα του φυτού. Επειδή τα φύλλα του είναι πλατιά και επίπεδα, συγκρατούν εύκολα τη σκόνη γι' αυτό θα πρέπει όταν έχετε την ευκαιρία να ξεπλένετε το φυτό με το λάστιχο ή στη μπανιέρα με το ντους αν διατηρείτε το φυτό σε εσωτερικό χώρο. Εναλλακτικά καθαρίστε τα φύλλα με ένα μαλακό βρεγμένο σφουγγάρι. Όταν το γιούκα φτάσει σε ωριμότητα βγάζει κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, σε ταξιανθία, μεγάλα άσπρα και εντυπωσιακά λουλούδια σε σχήμα καμπάνας, ένα θέαμα όμως που δεν βλέπουμε πολύ συχνά. Μπορείτε να πολλαπλασιάσετε το γιούκα όμως η διαδικασία δεν είναι απλή, ειδικά για αρχάριους και μάλλον δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσετε, ειδικά τη στιγμή που είναι πανεύκολο να αγοράσετε νέα γερά φυτά σε οποιοδήποτε φυτώριο και χωρίς μάλιστα να σας στοιχίσει πολύ. Αν θέλετε να ενισχύσετε το ύψος του φυτού σας, μπορείτε να αφαιρείτε μερικά από τα κάτω φύλλα ώστε το φυτό να διοχετεύσει τη δύναμή του στην ανάπτυξη νέων φύλλων. Εχετε όμως υπόψη σας ότι θα έχετε μεν ένα ψηλό φυτό αλλά θα στέκεται πάνω σε ένα γυμνό κορμό και να θυμάστε ότι το γιούκα δεν έχει γρήγορη ανάπτυξη ειδικά το χειμώνα. Αν στην περιοχή σας έχει πάγο ή χιόνι, φροντίστε να καλύψετε το φυτό με πλαστικό έτσι ώστε να το προστατέψετε ή αν δεν προλάβετε να το σκεπάσετε προσπαθήστε να απομακρύνετε όσο χιόνι έχει "κάτσει" πάνω στα φύλλα του.


Λίγες ημέρες με πολύ χαμηλές θερμοκρασίες δεν θα καταστρέψουν το φυτό σας όμως αν η κακοκαιρία διαρκέσει πολύ θα αρχίσετε να βλέπετε καφέ κηλίδες να σχηματίζονται πάνω στα φύλλα του και θα ήταν καλό να φέρετε το φυτό μέσα στο σπίτι μέχρι η θερμοκρασία να ανέβει στα φυσιολογικά επίπεδα. Τα γιούκα είναι γενικά ανθεκτικά και στις ασθένειες, δεν προσβάλλεται σχεδόν ποτέ από μελίγκρα ή τετράνυχο αλλά μπορεί να δείτε κάποια μικρά έντομα κολλημένα στα νεαρά φύλλα, στην "καρδιά" δηλαδή στο σημείο που ξεκινούν από τον κορμό. Σ' αυτή την περίπτωση θα εντοπίσετε και μία κολλώδη ουσία πάνω στα προσβεβλημένα σημεία. Αν συμβεί αυτό, απομακρύνετε τα έντομα με νερό και καθαρίστε τα φύλλα με βαμβάκι βουτηγμένο σε μπλε οινόπνευμα. Αυτό είναι συνήθως αρκετό για να λυθεί το πρόβλημα, αν όμως χρειαστεί μη διστάσετε να προμηθευτείτε κάτι πιο ισχυρό και αποτελεσματικό από το φυτώριο. Γεμίστε λοιπόν τα μπαλκόνια και τους κήπους με γιούκα, δεν σας ζητούν καμία περιποίηση και γεμίζουν το χώρο σας με πράσινο χρώμα και όνειρα εξωτικών προορισμών. Ειδικά μέσα στο γκρίζο τοπίο των μεγάλων πόλεων που ζούμε οι περισσότεροι, ας φτιάξουμε μικρές πράσινες οάσεις στις βεράντες μας. Τα γιούκα (γένος yucca) είναι ευρέως καλλιεργούμενα φυτά στη χώρα μας και σε μεγάλο μέρος του κόσμου. Εξαιτίας της εξωτικής τους εμφάνισης και των χαμηλών απαιτήσεών τους, έχουν γίνει πολύ δημοφιλή. Μπορούν να φυτευθούν σε γλάστρες, κυρίως ως φυτά εξωτερικου χώρου ή, αν το κλίμα της περιοχής επιτρέπει, στο έδαφος. Είναι μονοκοτυλήδονα φυτά της οικογένειας των αγαυιδών (agavaceae) και της τάξης των ασπαραγωδών (asparagales). Είναι συγγενικά με τις αγαύες (αθάνατοι) και παλαιότερα ήταν ταξινομημένα στους λειριίδες, μαζί με τους κρίνους, τις τουλίπες κ.ά. Κατάγονται από τις θερμές εύκρατες και τροπικές περιοχές των ΗΠΑ, του Μεξικού, της Γουατεμάλας και της Καραϊβικής. Εκεί ζουν σε διάφορα ξηρά περιβάλλοντα, όπως ερήμους, ημιερήμους, ξηρά λιβάδια, ανοιχτά ξηρά δάση, ορεινές περιοχές και παραθαλάσσιες αμμοθήνες. Στις πρώτες αναφορές για τα φυτά αυτά, τα φυτά αυτά συγχέονταν με τη μανιόκα (manihot esculenta), ένα άσχετο φυτό, της οποίας το όνομα στη γλώσσα των Ινδιάνων Καρίμπ είναι γιούκα, απ’όπου κι ο Κάρολος Λινναίος πήρε τ’όνομα για το γένος αυτό κι έτσι το λάθος έμεινε στην ιστορία. Το όνομα του γένους «γιούκα» είναι θηλυκό, γι’αυτό και το σωστότερο είναι να λέμε «η γιούκα» και όχι «ΤΟ ΓΙΟΎΚΑ», αλλά και αυτός ο τύπος μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Διακρίνονται εύκολα από τη χαρακτηριστική μορφή τους.


Τα περισσότερα είδη αποτελούνται από ένα μέτριο ή ψηλό, παχύ κορμό με τραχύ φλοιό και με μερικές διακλαδώσεις, ο οποίος καλύπτεται σε μεγάλο μέρος από ρόδακες σκληρών, αιχμηρών, συνήθως κρεμαστών, ινωδών φύλλων, που μπορεί να έχουν λεία, πριονωτή ή ινώδη περιφέρεια. Ωστόσο υπάρχουν και είδη με πολύ κοντό ή καθόλου εμφανή κορμό. Τα φυτά στηρίζονται μ’ένα εκτεταμένο ριζικό σύστημα αποτελούμενο από βαθιές, πολύ σκληρές ρίζες. Αν και είναι μονοκοτυλήδονα, έχουν την ικανότητα, όπως και μερικά άλλα, π.χ. οι αγαύες, οι αλόες, οι δράκαινες κ.ά., να αυξάνουν κατά πάχος τους βλαστούς τους. Ο βλαστός εξωτερικά περιβάλλεται από σκληρό, τραχύ φλοιό κι εσωτερικά είναι συμπαγής, ινώδης και αποθηκεύει νερό. Τα άνθη τους είναι οργανωμένα κατά φόβες σε βλαστούς στην κορυφή των φυτών. Είναι κωδωνόσχημα και συνήθως λευκά. Οι καρποί είναι συνήθως ξηροί και μπορεί να είναι είτε ρηκτοί είτε άρρηκτοι. Μετά από την ανθοφορία, η ανάπτυξη ξεκινά με νέο βλαστό δίπλα από την κορυφή. Λίγα είδη, όπως το yucca peninsularis, είναι μονόκαρπα, δηλαδή πεθαίνουν μετά την ανθοφορία και την καρποφορία. Άνθη συνήθως δεν παρατηρούνται σε συνθήκες καλλιέργειας γιατί τα φυτά θα πρέπει να φτάσουν σε μεγάλη ηλικία για ν’ανθίσουν και πάλι αυτό δε γίνεται πάντα. Σε κλίματα παρόμοια με το φυσικό τους είναι πιο πιθανό ν’ανθίσουν. Το σύστημα επικονίασης αυτών των φυτών είναι πολύ ειδικευμένο. Πεταλούδες της οικογένειας των προδοξιδών (prodoxidae) μεταφέρουν τη γύρη από τους στήμονες ενός άνθους στο στίγμα ενός άλλου και συγχρόνως γεννούν ένα αβγό. Η προνύμφη τρέφεται από τους σπόρους, αλλά πάντα μένουν αρκετοί για τη διαιώνιση του είδους. Γι’αυτό το λόγο, έξω από τη φυσική τους εξάπλωση η παραγωγή σπόρων είναι δύσκολη, αλλά ο πολλαπλασιασμός πάλι είναι δυνατός. Τα φυτά αυτά έχουν πολύ λίγες απαιτήσεις όσον αφορά την καλλιέργειά τους. Ευδοκιμούν σε θέση μ’έντονο ήλιο, όσο το δυνατόν περισσότερες ώρες την ημέρα και καλοκαιρινή ζέστη, αν και μπορούν ν’αναπτυχθούν και σ’ελαφριά ημισκιά. Προτιμούν αμμώδες χώμα με ph από 6,1 (ελαφρώς όξινο) έως 8,5 (αλκαλικό), αν και έχω δει γιούκα ν’αναπτύσσονται αρκετά καλά και σε αργιλώδες χώμα. το πότισμα θα πρέπει να γίνεται μόνο αν το χώμα έχει στεγνώσει καλά από το προηγούμενο. Τα γιούκα είναι πολύ ανθεκτικά στην ξηρασία. Κατά την περίοδο ανάπτυξης, τα φυτά αυτά θα πρέπει να λιπαίνονται με λίπασμα βραδείας αποδέσμευσης ή περιοδικά με υγρό λίπασμα. Αν το κλίμα της περιοχής σας είναι ξηρό και ζεστό το καλοκαίρι με σχετικά ελαφρύ χειμώνα, μπορείτε να φυτέψετε γιούκα και στο έδαφος.


Δεν έχουν πρόβλημα με τον αέρα. Τα περισσότερα καλλιεργούμενα είδη αντέχουν ελαφρυές παγωνιές για μικρό χρονικό διάστημα, με θερμοκρασίες ανάμεσα στους -4 – -12 βαθμούς, ανάλογα με το είδος. Αν πρόκειται να κάνει παρατεταμένο κρύο, θα πρέπει να μεταφέρετε τα φυτά σε πιο προστατευμένη θέση ή να τα καλύψετε με κάτι. Μερικά είδη αντέχουν σε πολύ χαμηλότερες θερμοκρασίες, π.χ. το yucca glauca μπορεί ν’αντέξει θερμοκρασίες κάτω από τους -20 βαθμούς Κελσίου. Εγώ τη μόνη «καταστροφή» που είχα από παγωνιά ήταν πριν μερικά χρόνια η καταστροφή του μισού φύλλου της κορυφής σ’ένα φυτό. Επειδή τα φύλλα των φυτών αυτών είναι πλατιά, πάνω τους επικάθεται πολύ σκόνη, γι’αυτό είναι καλό πού και πού να τα βρέχετε ώστε να καθαριστούν. Επίσης, όσο το φυτό αναπτύσσεται, μερικά απ’τα κατώτερα φύλλα μπορεί να ξεραθούν. Εγώ τα κόβω ολόκληρα. Άλλοι τα κόβουν με ψαλίδι από τη βάση τους, ενώ άλλοι τ’αφήνουν ως έχουν. Θα πρέπει ακόμα να προσέχετε πολύ όταν περιποιείστε αυτό το φυτό, γιατί τα φύλλα του είναι ιδιαίτερα αιχμηρά και μπορεί να σας τραυματίσουν. Μερικοί κόβουν τις αιχμηρές άκρες με ψαλίδι, αλλά έτσι καταστρέφεται η φυσική εμφάνιση του φυτού. Τα γιούκα συχνά καλλιεργούνται και σ’εσωτερικό χώρο, αλλά τότε αποκτούν πιο ασθενική εμφάνιση, ο κορμός τους γίνεται λεπτός και λείος, έχουν μαλακά φύλλα και η ανάπτυξή τους είναι αρκετά αργή. Σε τέτοιες συνθήκες, χρειάζονται ένα πολύ φωτεινό μέρος για να επιβιώσουν.
Πηγή : https://bolko.wordpress.com/2011/04/18/γιούκα/
http://www.valentine.gr/yucca_gr.php

Φτέρη : Το τροπικό φυτό με την προϊστορική καταγωγή και τις φαρμακευτικές ιδιότητες

Με το κοινό όνομα φτέρη είναι γνωστά κοινώς όλα τα φυτά που ανήκουν στα Πτεριδόφυτα (Pteridophyta). Το γνωστότερο από αυτά είναι το Πτερίδιον το αέτειον (Pteridium aquilinum), συνηθισμένο αυτοφυές στην Ελλάδα, μοναδικό γένος του είδους Πτερίδιον (Pteridium) της οικογένειας Υπολεπιδίδες (Hypolepidaceae). Η εν λόγω οικογένεια παλαιότερα συγκροτούσε, μαζί με άλλες οικογένειες, μία ενιαία οικογένεια, με το όνομα Πολυποδιίδες (Polypodiaceae). Η εξάπλωσή της ποικίλλει από τις παραθαλάσσιες ως τις ορεινές περιοχές. Χρησιμοποιείται κυρίως για τα φύλλα της (για δημιουργία πρόχειρης στέγης και για συσκευασία φρούτων), ενώ στο παρελθόν έχει χρησιμοποιηθεί για την εξαγωγή ποτάσας, επειδή έχει υψηλή περιεκτικότητα σε κάλιο. Με το κοινό όνομα φτέρη είναι γνωστά και πολλά άλλα είδη Πτεριδικών, τα οποία καλλιεργούνται ως διακοσμητικά. Η φτέρη έχει γνήσιες ρίζες, βλαστό και φύλλα, όμως δε σχηματίζει άνθη και, φυσικά, ούτε καρπούς και σπέρματα, γι' αυτό και χαρακτηρίζεται ως κρυπτόγαμο φυτό. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται με σπόρια, τα οποία σχηματίζονται σε σποριάγγεια στην πίσω επιφάνεια των φυλλαρίων του σύνθετου φύλλου της. Τα σπόρια αυτά διασκορπίζονται με τον άνεμο και βλασταίνουν εφόσον βρεθούν σε ιδανικές συνθήκες υγρασίας και θερμοκρασίας. Ωστόσο, είναι δυνατό να πολλαπλασιαστεί και με κομμάτια των ριζωμάτων της. Το ύψος της φτέρης (στο είδος πτερίδιον το αέτειον) φτάνει και τα 2 μέτρα. Τα πολύ μεγάλα φύλλα είναι συνήθως τριπτεροειδή και σύνθετα, με μακρείς μίσχους, τριχωτούς στη βάση. Το έλασμα του φύλλου χωρίζεται σε μέρη, τα οποία καλούνται πτερίδια. Εκεί, στο κάτω μέρος των πτεριδίων, γίνεται ο σχηματισμός των σποριαγγείων σε σωρούς. Αυτά καλύπτονται από μεμβρανώδες περίβλημα και γυριστά κράσπεδα. Η Φτέρη είναι ένα καλλωπιστικό φυτό γνωστό από τα προϊστορικά χρόνια. Προέρχεται από τις τροπικές περιοχές και χαρακτηρίζεται από τα λαμπερά καταπράσινα ελικοειδή φύλλα της που είναι σκληρά και κρέμονται προς τα κάτω εξ’ ου και η φτέρη είναι ιδανική για κρεμαστές ή ψηλές γλάστρες. Φυσικά φυτεύεται και στο χώμα προσφέροντας την δική της ξεχωριστή πινελιά ομορφιάς στον κήπο. Είναι ένα φυτό που δεν κάνει λουλούδια αυτό όμως δε μειώνει καθόλου την όμορφη εξωτερική του εμφάνιση. Είναι γενικά εύκολη στην καλλιέργειά της χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις. Τα βασικά πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε για την Φτέρη είναι: Θέλει φωτεινή θέση αλλά όχι άμεση έκθεση στη δυνατή ηλιακή ακτινοβολία η οποία «καίει» τα φύλλα της. Επίσης ευδοκιμεί και σε ημισκιερές θέσεις.


Θέλει τακτικό πότισμα ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες. Επίσης βοηθάει ο ψεκασμός των φύλλων της με νερό. Αφαιρούμε τακτικά τα ξερά ή μαραμένα φύλλα. Πολλαπλασιάζεται είτε με σπόρους είτε με το διαχωρισμό των κλαδιών της. Ιδανική περίοδος για μεταφύτευση είναι η άνοιξη. Είναι ένα φυτό που ευδοκιμεί και στους εσωτερικούς χώρους τοποθετημένη σε σημεία με μέτριο φωτισμό. Συνδυάζεται θαυμάσια, στον κήπο ή τη βεράντα, με έπιπλα μπαμπού προσθέτοντας μία θαυμάσια πινελιά στην όλη εικόνα του χώρου. Η Φτέρη της Βοστώνης είναι ένα ιδιαίτερο φυτό που προέρχεται από τροπικά μέρη και είναι ιδιαίτερα δημοφιλές σε ολόκληρο τον κόσμο ως ένα φυτό εσωτερικού χώρου χαμηλής συντήρησης. Η Φτέρη της Βοστώνης (ή Νεφρολεπίς η έξοχος = Nephrolepis exaltata) ανήκει στην οικογένεια των πολυποδιδών (Polypodiaceae). Με τον γενικό όρο φτέρη περιγράφουμε τα φυτά που ανήκουν στα πτεριδόφυτα (Pteridophyta) και καλλιεργούνται συνήθως για διακοσμητικά. Η φτέρη της Βοστώνης είναι ένα πάρα πολύ όμορφο φυτό, ιδανικό για εσωτερική διακόσμηση χώρου, αφού κύριο χαρακτηριστικό του είναι η ανθεκτικότητά και η προσαρμογή του σε πολύ σκοτεινούς χώρους. Η Φτέρη της Βοστώνης χρησιμοποιείται έντονα στην διακόσμηση μπαλκονιού, χάρις τον όγκο που αναπτύσσει το φύλλωμα του είναι ιδανικό για να αποφεύγουμε τα αδιάκριτα βλέμματα. Σε πολλές των περιπτώσεων, επειδή η φτέρη είναι ένα σχετικά ελαφρύ φυτό, την συναντάμε σε κρεμαστά καλάθια. Να θυμίσουμε ότι τα φυτά που είναι σε κρεμαστά καλάθια πρέπει να ψεκάζονται καθημερινά με νερό. Την Φτέρη της Βοστώνης την συναντάμε επίσης σε περίτεχνους κήπους και αυλές. Οι ποικιλίες της φτέρης ‘νεφρολεπίς’ μπορούν να συνδυαστούν μεταξύ τους ή με άλλα είδη φτέρης. Και αν νομίζεται ότι είναι μικρό σε μέγεθος για την διακόσμηση κήπου, μην ξεχνάμε ότι η φτέρη είναι ένα φυτό που διπλασιάζει το μέγεθός του μέσα σε ένα χρόνο. Χαρακτηριστικό της οικογενείας των φυτών αυτών είναι το καλό πότισμα και οι συνθήκες υψηλής ατμοσφαιρικής υγρασίας. Ένα από τα υγιέστερα πράγματα που μπορείτε ποτέ να επιθυμήσετε είναι ένα μαξιλάρι φορτωμένο με φύλλα από φτέρες, είτε το πιστεύετε είτε όχι. Έχετε ακούσει για την φτέρη; Οι ψύλλοι, οι κοριοί και οι ψείρες απλά δεν ανέχονται την φτέρη και ”τρέχουν” μακριά από αυτήν. Η φτέρη διώχνει τα σκουλήκια, και καταστρέφει ακόμη και την ταινία (κεστωειδής σκώληκας). Και έχει πολλά υγιή οφέλη, ορισμένα από αυτά αναφέρονται παρακάτω: Η ρίζα φτέρης αφαιρεί τους δυσάρεστους πόνους στις γάμπες, και ως εκ τούτου θα πρέπει να την έχουμε δίπλα από τα σεντόνια.


Τα μπάνια με φύλλα και ρίζες φτέρης θεραπεύουν την ουρική αρθρίτιδα, τους ρευματισμούς, ακόμα και την γάγγραινα. Φρέσκια φτέρη στο μαξιλάρι θεραπεύει την απώλεια ακοής. Φρέσκα φύλλα φτέρης δεμένα στο μέτωπο και τα μάτια, καθαρίζουν την όραση και σταματούν το τρεμοπαίξιμο των βλεφάρων. Τοποθετώντας ξηρή φτέρη στα παπούτσια μειώνεται την κούραση και ζεσταίνεται τα πόδια. Ο πόνος στη μέση θεραπεύεται γρήγορα με δεμάτια φρέσκων φτερών δεμένα στην πληγείσα χώρα. Για κάποιο διάστημα ο πόνος θα γίνει ακόμη ισχυρότερος (σημάδι ότι η θεραπεία λειτουργεί), αλλά σύντομα θα εξαφανιστεί! Οι άρρωστοι θα πρέπει να πίνουν τσάι από φτέρες με άδειο στομάχι και εκείνοι που το πίνουν θα πρέπει να παραμένουν έτσι για άλλες δύο ώρες. Η θεραπεία θα πρέπει να συνεχιστεί για περίπου οκτώ ημέρες έως ότου όλα τα παράσιτα πεθάνουν ή βγουν. ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι έγκυες γυναίκες δεν θα πρέπει να λαμβάνουν είτε να ξαπλώνουν πάνω σε φτέρη, διότι η φτέρη έχει επίδραση στην μήτρα.
Πηγή : https://el.m.wikipedia.org/wiki/Φτέρη
http://praktikesidees.gr/v2/khpos/fterh/
http://www.medicalland.gr/φτερη-φυτα-θεραπευει/
https://spitikaidiakosmisi.gr/φτέρη-της-βοστώνης/

Γκουζμάνια : Το τροπικό φυτό από την Αμερική ώς φυτό εσωτερικού χώρου στην Ελλάδα

Η γκουζμάνια ή guzmania στην φύση ζει πάνω στους κορμούς ή στα κλαδιά μεγάλων δέντρων, κατάγεται από τα τροπικά δάση της Νότιας Αμερικής  και ανήκει στην οικογένεια του ανανά. Έχει μακριά φύλλα όπου σχηματίζουν ψηλές και πλατιές ροζέτες που φτάνουν τα 50 εκατοστά ύψος, όπου συγκεντρώνεται το βρόχινο νερό. Έχει πολύ όμορφα κόκκινα, πορτοκαλί ή κίτρινα βράκτια φύλλα, δημιουργώντας μια υπέροχη αντίθεση με τα γύρω φύλλα, τα οποία συνήθως διατηρούνται πολύ περισσότερο από τα ίδια τα άνθη. Αναπτύσσεται σε φωτεινά έως ημισκιερά μέρη όπου υπάρχει ζεστό (από 18 βαθμούς Κελσίου και πάνω) και υγρό περιβάλλον. Κατά την περίοδο της ανάπτυξης χρειάζεται πολύ καλό πότισμα (2 φορές την εβδομάδα) με μαλακό νερό και ψεκασμό των φύλλων της. Αντιθέτως τον χειμώνα ελλατώστε το πότισμα (1 φορά την εβδομάδα). Ποτίζετε στο κέντρο του ρόδακα. Το χώμα πρέπει να έχει καλή αποστράγγιση. Η λίπανση κάθε 15 ημέρες από Μάρτιο έως Αύγουστο θα βοηθήσει το φυτό. Μεταφύτευση δεν χρειάζετε να κάνετε αφού το φυτό μετά την ολοκλήρωση της ανθοφορίας πεθαίνει.Πολλαπλασιάζεται, αποκολλώντας τις παραφυάδες που σχηματίζονται στη βάση του μητρικού φυτού και φυτεύοντάς τες σε άλλη γλάστρα όπου θα χρειαστούν περίπου 2 χρόνια μέχρι να ανθοφορήσουν. Η άκρως εντυπωσιακή γκουζμάνια είναι φυτό εσωτερικού χώρου και κατάγεται από τα τροπικά δάση της Νότιας Αμερικήςκαι ανήκει στην οικογένεια του ανανά. Το ασυνήθιστο όνομα της οφείλεται στον γνωστό συλλέκτη φυτών Α.Gurman. Το άνθος της, στην ουσία είναι φύλλα σε σχήμα αστεριού με κόκκινες, φούξια, πορτοκαλί, ή και βυσσινί αποχρώσεις το οποίο μπορεί να διατηρηθεί περίπου για μισό χρόνο. Για να αναπτυχθεί σωστά η Γκουζμάνια χρειάζεται φωτεινό μέρος και κυρίως περιβάλλον με πολύ υγρασία και ζέστη. Δεν της αρέσουν οι θερμοκρασίες κάτω από 18 C. Η Γκουζμάνια είναι φυτό που θέλει άφθονο νερό κυρίως το καλοκαίρι, και φροντίζουμε να την δροσίζουμε ψεκάζοντας τα φύλλα της. Το χειμώνα ελαττώνουμε λίγο το πότισμα. Επίσης ρίχνουμε νερό στο κέντρο του φυτού δηλαδή στο ρόδακα (κατά προτίμηση βρόχινο). Από τον Μάρτιο μέχρι τον Αύγουστο θα χρειαστεί οργανικό λίπασμα κάθε 15-20 ημέρες. Για τον πολλαπλασιασμό της θα ξεριζώσουμε τον Απρίλιο τις παραφυάδες που αναπτύσσονται στη βάση του φυτού, αφού βγάλουν ρίζες και τις μεταφυτεύσουμε,χρησιμοποιώντας πάντα χώμα εσωτερικού χώρου ή τύρφη. Κάνοντας υπομονή 2 περίπου χρόνια θα τις δούμε και να ανθίζουν. Το χώμα θα πρέπει να έχει αρκετή υγρασία αλλά όχι σε σημείο που να δημιουργηθούν μύκητες και βακτήρια.


Για οποιαδήποτε απορία συμβουλευτείτε τον ειδικό γεωπόνο. Στείλτε μας στην ιστοσελίδα ώστε να δώσουμε τη λύση στο πρόβλημά σας. Έχει στενά γυαλιστερά έντονα πράσινα φύλλα, μήκους μέχρι και 40 εκατοστών και ζωηρόχρωμα βράκτεια. Θέλει άφθονα ποτίσματα την ανοιξιάτικη και την καλοκαιρινή περίοδο. Η γκουζμάνια ή guzmania στην Ελλάδα χρησιμοποιείται ως φυτό εσωτερικού χώρου. Στη φύση ζει πάνω στους κορμούς ή στα κλαδιά μεγάλων δέντρων, κατάγεται από τα τροπικά δάση της Νότιας Αμερικής και ανοίκει στην οικογένεια του ανανά. Έχει μακριά φύλλα όπου σχηματίζουν ψηλές και πλατιές ροζέτες που φτάνουν τα 50 εκατοστά ύψος, όπου συγκεντρώνεται το βρόχινο νερό. Έχει πολύ όμορφα κόκκινα, πορτοκαλί ή κίτρινα βράκτια φύλλα, δημιουργώντας μια υπέροχη αντίθεση με τα γύρω φύλλα, τα οποία συνήθως διατηρούνται πολύ περισσότερο από τα ίδια τα άνθη. Αναπτύσσεται σε φωτεινά έως ημισκιερά μέρη όπου υπάρχει ζεστό (από 18 βαθμούς Κελσίου και πάνω) και υγρό περιβάλλον. Κατά την περίοδο της ανάπτυξης χρειάζεται πολύ καλό πότισμα (2 φορές την εβδομάδα) με μαλακό νερό και ψεκασμό των φύλλων της. Αντιθέτως τον χειμώνα ελλατώστε το πότισμα (1 φορά την εβδομάδα). Ποτίζετε στο κέντρο του ρόδακα. Το χώμα πρέπει να έχει καλή αποστράγγιση. Η λίπανση κάθε 15 ημέρες από Μάρτιο έως Αύγουστο θα βοηθήσει το φυτό. Εντυπωσιακό φυτό εσωτερικού χώρου, το οποίο δεν θέλει πολύ περιποίηση. Τοποθετείται πάνω σε τραπέζι αφού παραμένει σε χαμηλό ύψος. Προτιμά τις θέσεις που είναι σχεδόν στη σκιά και δεν πέφτει το φως απευθείας πάνω τους. Όσον αφορά το πότισμα, είναι καλύτερα αν μπορούμε να αποφεύγουμε το νερό της βρύσης. Το νερό πρέπει να το ρίχνουμε στην εσοχή απ' όπου εμγφανίζεται το άνθος της. Επίσης πρέπει να αλλάζουμε συχνά το νερό ώστε να μην σαπίσει. Λόγω του εύκρατου κλίματος στη χώρα μας μπορούν να ευδοκιμήσουν με σχετική ευκολία διάφορα τροπικά φυτά και είδη, εκτός των χειμωνιάτικων μηνών όπου απαιτείται κάποια προφύλαξη. Η καλλιέργεια τροπικών παραγωγικών πολυετών φυτών είναι υποτίθεται δύσκολη, επειδή αυτά τα είδη ευδοκιμούν σε συγκεκριμένες συνθήκες, τις οποίες δε θα μπορούμε να παρέχουμε, οπότε και αν προσπαθήσουμε μάλλον θ’αποτύχουμε, ή απλώς δε θα δώσουν καρπό ποτέ. Αυτό στο μεγαλύτερο μέρος του είναι μύθος. Τα περισσότερα τροπικά φυτά μπορούν να καλλιεργηθούν κι εδώ, και με κάποια επιπλέον φροντίδα μπορούν και να καρποφορήσουν. Απλώς είναι οικονομικά ασύμφορη η καλλιέργειά τους σε εμπορική κλίμακα. Μικρά φυτά όπως το τζίντζερ ή το λεμονόχορτο, από τα οποία το μέρος που συλλέγεται είναι βλαστητικό, καλλιεργούνται εύκολα και δίνουν αρκετή ποσότητα.


Κάπια καρποφόρα όπως η γκουάβα, η μπανανιά και ο ανανάς, με κάποια επιπλέον προστασία εύκολα καρποφορούν και στο σπίτι μας, ενώ κάποια άλλα, όπως το μάγκο ή ο κοκοφοίνικας, είναι πολύ δύσκολα και δεν πρόκειται να καρποφορήσουν, εκτός κι αν τοποθετηθούν σε θερμοκήπιο που μπορεί να χωρέσει το τελικό ύψος τους. Το αβοκάντο είναι μια ενδιάμεση κατάσταση, αφού καλλιεργείται εύκολα, και μετά από κάποια χρόνια, αν οι συνθήκες όπου ζει είναι καλές, μπορεί να καρποφορήσει. Παρόλα αυτά οι περισσότεροι το καλλιεργούμε απλώς ως καλλωπιστικό φυτό, οπότε το αν καρποφορήσει τελικά δεν έχει μεγάλη σημασία.
Πηγή : http://fytognoseis.blogspot.nl/2012/02/guzmania.html?m=1
http://www.fytomageia.gr/index.php/shop/phutorio/phuta-esoterikou-xorou/198.html
http://www.fytopromitheytiki.gr/index.php/component/eshop/catalog/item/fita/15-esoterikoi-horoi/6063-gkoizmania
https://www.kipogeorgiki.gr/guzmania-fyta-esοterikou-xοrou
http://fytoriakentia.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=83:%CF%86%CF%85%CF%84%CE%AC-%CF%83%CE%B5-%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BA%CE%BB%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BB%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%B1&Itemid=28
https://bolko.wordpress.com/tag/τροπικά-φυτά/

Διφενμπάχια : Ένα εντυπωσιακό τροπικό φυτό για μεγάλους εσωτερικούς χωρους

Η διφενμπάχια ή dieffenbachia είναι ένα όμορφο φυλλώδες φυτό της οικογένειας των αροειδών, κατάγεται από τα δάση της τροπικής Αμερικής. Έχει αειθαλές εντυπωσιακό φύλλωμα πράσινου, κιτρινοπράσινου και κρεμ χρώματος, με ακανόνιστα σχέδια όπου σχηματίζουν κηλίδες, στίγματα ή γραμμές. Πολυετές φυτό που ενδείκνυται για μεγάλους χώρους, αφού μπορεί να φτάσει μέχρι και 1,5 μέτρο ύψος. Όταν ανθίσει, τα φύλλα σταματούν να βγαίνουν. Αναπτύσσεται σε φωτεινά έως ημισκιερά μέρη όπου υπάρχει ζεστό και υγρό περιβάλλον. Δεν αντέχει στις ακτίνες του ήλιου, τα ρεύματα και τις μεταβολές της θερμοκρασίας. Κατά την ανθοφορία θέλει άφθονο πότισμα, αντιθέτως την περίοδο της ανάπαυσης μέτριο πότισμα, γεμίζοντας το πιατάκι της γλάστρας με νερό χλιαρό αφήνοντας το φυτό να απορροφήσει όσο νερό χρειάζεται και στη συνέχεια αδειάστε το πιατάκι. Ψεκάζετε συχνα και καθαρίζετε τα φύλλα της με χλιαρό νερό. Λιπαίνετε το καλοκαίρι κάθε 15 ημέρες ώστε να βοηθηθεί το φυτό. Αν θέλει μεταφύτευση η άνοιξη είναι η κατάλληλη εποχή. Απομακρύνετε τα κίτρινα φύλλα για να δυναμώσει το φυτό. Προσοχή, Η διφενμπάχια είναι δηλητηριώδες και ερεθίζει το δέρμα και τους βλεννογόνους. Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα κορυφής σε μείγμα εδάφους με υψηλή θερμοκρασία. Τι να προσέχετε με την διφενμπάχια. Η διφενμπάχια είναι ένα πολύ όμορφο φυτό. Έχει όμορφο και πλούσιο φύλλωμα. Θέλει αρκετό φως, αλλά δεν πρέπει να το βλέπουν απευθείας οι ακτίνες του ήλιου γιατί θα πάθει αμέσως έγκαυμα το φυτό. Ποτίζετε ανάλογα τον χώρο περίπου κάθε 25-30 μέρες και δεν πρέπει να υπάρχει νερό στο πιατάκι Είναι από τα φυτά που δεν αγαπά το λίπασμα. Μια φορά την άνοιξη υγρό λίπασμα και μια φορά το φθινόπωρο φθάνει. Επίσης, απομακρύνετε τα κίτρινα φύλλα. Τα φύλλα του είναι δηλητηριώδη. Η "Dieffenbachia" είναι ένα πολύ όμορφο φυτό, και τοποθετείται συχνά σε σπίτια και γραφεία. Στα παιδιά και τα κατοικίδια ζώα, η επαφή με Dieffenbachia και το μάσημα μπορεί να προκαλέσουν μούδιασμα και ερεθισμό του στόματος, υπερβολική έκκριση σάλιου, και τοπικό οίδημα. Να την κρατάτε μακριά από ζώα και παιδιά! Διεφεμπάχια, Όμορφο φυλλώδες φυτό της οικογένειας των αροειδών από τα δάση της τροπικής Αμερικής. Έχει αειθαλές εντυπωσιακό φύλλωμα με ακανόνιστα σχέδια (κηλίδες, στίγματα ή γραμμές) σε πράσινο, κιτρινοπράσινο και κρεμ χρώμα. Διατηρείται πολλά χρόνια και ενδείκνυται για μεγάλους χώρους, αφού μπορεί να φτάσει μέχρι και 1,5 μ. ύψος. Όταν ανθίσει, τα φύλλα σταματούν να βγαίνουν, γι’ αυτό οι λάτρεις των φύλλων της κόβουν τα λουλούδια.


Προσοχή: το φυτό είναι δηλητηριώδες και ερεθίζει το δέρμα και τους βλεννογόνους. Η διφφενμπάχια χρειάζεται όλο το χρόνο ζέστη και πολλή υγρασία, καθώς επίσης κι ένα μέρος φωτεινό έως σκιερό, αλλά χωρίς ήλιο. Δεν αντέχει τα ρεύματα και τις μεταβολές της θερμοκρασίας. Κατά τη βλαστική περίοδο θέλει άφθονο πότισμα, ενώ την περίοδο της ανάπαυσης μέτριο πότισμα και με χλιαρό νερό καλύτερα από το πιατάκι της γλάστρας. Ψεκάστε την τακτικά και καθαρίζετε τα φύλλα της με χλιαρό νερό. Ενδείκνυται και για υδροκαλλιέργεια. Το καλοκαίρι ρίξτε ελαφρό λίπασμα κάθε 1-2 βδομάδες. Την άνοιξη αλλάξτε της γλάστρα. Μπορείτε να κλαδέψετε τα μεγαλύτερα σε ηλικία φυτά μόλις μπει το καλοκαίρι. Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα κορυφής σε μείγμα εδάφους με υψηλή θερμοκρασία. Είδη και ποικιλίες. Dieffenbachia amoena με υβρίδια ιδιαίτερα δημοφιλή. Έχουν άσπρα και κρεμ σταμπωτά φύλλα μήκους μέχρι και 60 εκ. Dieffenbachia maculata με άσπρες και πράσινες κηλίδες. Ή διφενμπάχια είναι ένα πολύ όμορφο φυτό χάρη του όμορφου και πλούσιου φυλλώματός του. Θέλει αρκετό φως αλλά σε καμία περίπτωση απευθείας οι ακτίνες του ήλιου γιατί θα δημιουργίσει αμέσως έγκαυμα. Ποτίζουμε ανάλογα τον χώρο περίπου κάθε 25-30 μέρες. Ποτίζουμε αρκετά όταν ποτίζουμε αλλά σε περίπτωση που υπάρχει πιατάκι να το αδειάζουμε αμέσως. Είναι από τα φυτά που δεν αγαπά το λίπασμα. Μια φορά την άνοιξη υγρό λίπασμα και μια φορά το φθινόπωρο φθάνει. Επίσης να απομακρύνουμε τα κίτρινα φύλλα. Τροπικής αισθητικής η Διφενμπάχια, αναπτύσσεται μεταξύ 30 πόντων και 2 μέτρων, χαρίζοντας ζωντάνια στους εσωτερικούς χώρους. Ευδοκιμεί σε κανονική προς ψυχρή θερμοκρασία δωματίου, αγαπάει το υγρό χώμα και τις μεσαίες προς χαμηλές συνθήκες φωτισμού. Όλοι οι χώροι του σπιτιού έχουν να κερδίσουν από την ομορφιά και την καθαριστική επίδραση των φυτών. Κάποια είδη, όμως, προσφέρονται περισσότερο και αποδίδουν καλύτερα σε συγκεκριμένους χώρους. Για να είναι τα φυτά σας υγιή. Κάθε είδος έχει διαφορετικές ανάγκες σε νερό, φως, σύσταση χώματος κλπ. Ενημερωθείτε για τις ανάγκες των καινούργιων φυτών που αποκτάτε. Παρατηρείτε τακτικά το χώμα και το φυτό, ώστε να αντιλαμβάνεστε πότε έχει ανάγκη από πότισμα. Όταν ποτίζετε φυτά σε γλάστρες που έχουν πιατάκι από κάτω, αδειάζετε το παραπανίσιο νερό για να μη σαπίσουν οι ρίζες. Εξασφαλίστε στα φυτά μια θέση μακριά από πηγές θερμότητας, όπως καλοριφέρ, κλιματιστικά ή τζάκι, σε ένα σημείο που να καλύπτει την ανάγκη τους για φως, ώστε να αναπτύσσονται καλά και να φωτοσυνθέτουν.


Σε τακτά χρονικά διαστήματα, πρέπει να καταβρέχετε τα φύλλα με νερό και να τα καθαρίζετε, αν χρειάζεται, με ένα πανί από τη σκόνη. Να αφαιρείτε, επίσης, τα κίτρινα ή σάπια φύλλα, καθώς και τα ώριμα λουλούδια, για να παραμένει το φυτό υγιές και εύρωστο. Αερίζετε συχνά τους χώρους του σπιτιού χωρίς να εκθέτετε τα φυτά άμεσα σε ψυχρά ρεύματα. Έτσι, ανανεώνεται ο αέρας μέσα στο σπίτι και τα φυτά έχουν το φρέσκο και καθαρό αέρα που χρειάζονται. Καλό είναι να λιπαίνετε τα φυτά σε τακτά χρονικά διαστήματα με υδροδιαλυτά λιπάσματα. Καθώς αναπτύσσονται σε τεχνητές συνθήκες, η τροφή που θα τους παρέχετε θα τα βοηθήσει να έχουν καλύτερη υγεία και ανάπτυξη. Την άνοιξη ή το καλοκαίρι ή όποτε ο καιρός το επιτρέπει, καλό είναι να βγάζετε τα φυτά εσωτερικού χώρου για λίγες μέρες έξω, να καταβρέχετε καλά τα φύλλα, αν χρειάζεται να αλλάζετε γλάστρα και να κάνετε ελαφρύ κλάδεμα σε όποια είδη το δέχονται. Παρατηρείτε συχνά τα φυτά σας, αυτή είναι η καλύτερη πρόληψη από τις προσβολές. Αν κάποιο φυτό παρουσιάσει πρόβλημα, απομακρύνετέ το από τα άλλα και συμβουλευτείτε άμεσα κάποιον ειδικό, προκειμένου να το αντιμετωπίσετε και να μην εξαπλωθεί και στα υπόλοιπα φυτά. Στους εσωτερικούς χώρους, οι προσβολές εξαπλώνονται ραγδαία. Αν χρειαστεί να χρησιμοποιήσετε φάρμακα, θα πρέπει να το κάνετε σε εξωτερικό χώρο για να μην επιβαρύνετε την ατμόσφαιρα του σπιτιού με τοξικά χημικά. 6 λόγοι για να συγκατοικήσετε με φυτά :
• Λειτουργούν ως «συστήματα» καθαρισμού και ανανέωσης του αέρα.
• Αποτελούν ρυθμιστικό παράγοντα της υγρασίας στο χώρο.
• Σε περιόδους ζέστης δροσίζουν την ατμόσφαιρα.
• «Απορροφούν» με τη φυλλωσιά τους τους θορύβους.
• «Φιλτράρουν» τη σκόνη και άλλα βλαβερά αιωρούμενα σωματίδια.
• Μειώνουν την επίδραση των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων και του στατικού ηλεκτρισμού από τις ηλεκτρονικές και ηλεκτρικές συσκευές που μας περιβάλλουν.
Πηγή : http://www.vita.gr/mindandbody/alternative/article/4692/fyta-eswterikoy-xwroy-filtra-gia-ton-aera-toy-spitioy/
http://fytognoseis.blogspot.is/2012/02/dieffenbachia.html?m=1
http://emedi.gr/εναλλακτικές-θεραπείες/βότανα/item/5158-τι-να-προσέχετε-με-την-διφενμπάχια.html#
http://phyto.gr/dleffifempaxia/
http://fytosymvoules.blogspot.is/2010/11/dieffenbachia.html?m=1
http://www.mycare.gr/anthektika-fyta-gia-esoteriko-xoro/

Κύκας η περιεστραμμένη : Το δημοφιλές τροπικό δέντρο που δεσπόζει στους μεγάλους κήπους

Η κύκας είναι γυμνόσπερμο φυτό της οικογένειας των Κυκαδοειδών με 160 είδη. Το πιο γνωστό είδος είναι το Cycas revoluta (Κύκας η περιεστραμμένη), το οποίο καλλιεργείται ευρέως με το όνομα " Φοίνικας Σάγκο " ή Σαγούτο λόγω της φοινικοειδούς εμφάνισης, παρόλο που δεν είναι πραγματικός φοίνικας. Το γένος είναι ιθαγενές του Παλαιού κόσμου, με τα είδη να είναι συγκεντρωμένα στους τροπικούς και τους υποτροπικούς. Είναι ιθαγενές της ανατολικής και νοτιοανατολικής Ασίας, συμπεριλαμβανομένων των Φιλιππίνων, με 10 είδη (9 εκ των οποίων είναι ενδημικά), της ανατολικής Αφρικής (συμπεριλαμβανομένης της Μαδαγασκάρης), της Βόρειας Αυστραλίας, της Πολυνησίας και Μικρονησίας. Η Αυστραλία έχει 26 είδη, ενώ η περιοχή της Ινδοκίνας 30. Το πιο βόρειο είδος Cycas revoluta (Κύκας η περιεστραμμένη) βρίσκεται στη νότια Ιαπωνία, ενώ το πιο νότιο στην νοτιοανατολική Κουήνσλαντ της Αυστραλίας. Η κύκας είναι δίοικο φυτό, έχει δηλαδή ξεχωριστά άτομα για κάθε φύλο. Τα περισσότερα είδη σχηματίζουν εμφανείς κορμούς, αλλά σε κάποια είδη ο κύριος κορμός μπορεί να είναι υπόγειος με ένα στέμμα από φύλλα να εμφανίζεται να ανεβαίνει κατευθείαν από το εδάφος. Τα φύλλα είναι φτερωτά, σκληρά, σπειροειδούς μορφής. Είναι φυτά γνωστά για την αντοχή τους. Ο κορμός τους είναι ανθεκτικός, μπορούν να αναπτυχθούν σε άμμο, σε μέρη με και χωρίς ηλιοφάνεια και είναι ανεκτικά με το αλάτι. Η κύκας συχνά θεωρείται ζωντανό απολίθωμα, αφού τα πρώτα απολιθώματα του γένους Cycas εμφανίστηκαν στην Πέρμια περίοδο, 280 εκατομμύρια χρόνια πριν, και γνώρισαν τη μέγιστη εξάπλωση το Μεσοζωϊκό αιώνα. Το φυτό μεγαλώνει πολύ αργά και είναι ικανό να αναπαραχθεί μετά από 10 χρόνια. Στους περισσότερους μεγάλους κήπους και ειδικά σε εκείνους που στολίζουν τις νότιες περιοχές της χώρας μας, σαν κεντρικό θέμα και σημείο αναφοράς δεσπόζει σχεδόν πάντα κάποιο είδος φοίνικα, τοποθετημένο μόνο του ή φυτευμένο σε συστάδες. Ανάμεσα στα χιλιάδες φοινικοειδή που έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί σε εκτεταμένο βαθμό εμφανίζοντας μια τεράστια ποικιλία σε σχέδια και μεγέθη, ξεχωρίζει ένα για την ιδιαίτερη εμφάνιση και συμπεριφορά του, το τσίκας. Πρόκειται για την πιο κομψή και απόλυτα επιβλητική, παρά το μικρό της μέγεθος, παρουσία σε έναν τομέα που οι περισσότεροι εκπρόσωποι του παραμένουν μεν άψογοι και στυλιζαρισμένοι, τεράστιοι δε σε διαστάσεις και ανάπτυξη, θέτοντας το ολόκληρο το είδος σε συγκεκριμένο περιορισμό ορίων.


Το τσίκας διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά του είδους του, όπως η αργή εξέλιξη, το σκληρό σε υφή φύλλωμα, τον αγκαθωτό και τραχύ κορμό και την άκρως τροπική νότα που προσθέτει σε όλα τα σημεία που φυτεύεται, με μοναδική εξαίρεση ότι δεν αποκτά ποτέ σχεδόν ύψος πάνω των 2μ. Ξεκινά συνήθως από τα 30εκ και μετά από πολλά χρόνια, προσπάθειες και άπειρες λιπάνσεις καταλήγει στο πολυπόθητο ύψος. Σαν φυτό εξωτερικού χώρου δύναται να τοποθετηθεί σε όμορφές κεραμικές ή πλαστικές γλάστρες σε βεράντες, σε βραχόκηπο μαζί με άλλα είδη ή και μόνο του απευθείας στο έδαφος, και σε περίπτωση που η θερμοκρασία δεν εγκαταλείψει τους 0 βαθμούς κατά τους χειμωνιάτικους μήνες, να διακοσμήσει οποιαδήποτε γωνιά κριθεί απαραίτητο. Στους εσωτερικούς χώρους, βρίσκει απόλυτη εφαρμογή σε αίθρια ή σημεία με άμεσο πλούσιο φωτισμό και καλή ανανέωση του αέρα, στοιχείο που επηρεάζει καταλυτικά την περαιτέρω ανάπτυξη του. Λόγω του περιορισμένου του μεγέθους ταιριάζει αρμονικά σε μέρη που κανείς δεν θα μπορούσε να διανοηθεί να τοποθετήσει έναν φυσιολογικό φοίνικα, διότι πολύ απλά δεν θα χωρούσε. Δεν κλαδεύεται ποτέ, αντίθετα λιπαίνεται πολύ συχνά εξαιτίας των αυξημένων αναγκών του σε θρεπτικές ουσίες και συστατικά, ακριβώς όπως γίνεται και με τα bonsai. Όποιος διαλέξει αυτό το είδος, οφείλει να έχει υπόψην του δύο πολύ βασικά πράγματα που το αφορούν το πρώτο είναι ότι κολλάει εύκολα και γρήγορα αρκετές γνωστές και δύσκολες στην αντιμετώπιση αρρώστιες, άρα απαιτεί προληπτικό ψεκασμό μια ή δύο φορές ετησίως, και το δεύτερο ότι σαπίζει πολλές φορές από το υπερβολικό νερό, τα φύλλα του κιτρινίζουν και ο κορμός μεταβάλλεται σε μια εύκαμπτη και ευλύγιστη καφέ χρώματος μάζα. Δεν έχει απαιτήσεις σε συγκεκριμένες ποιότητες χώματος και προσαρμόζεται αρκετά ικανοποιητικά σε όλες σχεδόν τις εδαφολογικές συνθήκες. Δεν χρειάζεται τεράστιες γλάστρες για να αναπτυχθεί, καθώς το νερό εγκλωβίζεται στο κάτω μέρος τους και δημιουργεί ταχύτατα μύκητες στο χώμα και συνεπώς ολική καταστροφή του φυτού. Τέλος ιδανική είναι η επιλογή του για εσωτερικές πισίνες, όπου διατηρείται άψογα λόγω υγρασίας και κλειστού μικροκλιματικού περιβάλλοντος και ταυτόχρονα συντελεί αποφασιστικά στην δημιουργία μιας διαφορετικής ατμόσφαιρας-αίσθησης άμεσα ταυτισμένης με το νερό και την χαλάρωση που εκείνο προσφέρει. Ένα αειθαλές κυκαδικό και όχι φοινικοειδές φυτο. Τι σημασία έχει αυτή η πληροφορία για έναν ερασιτέχνη κηπουρό;


Το λιγότερο μπορεί να του χαρίσει τη νίκη στο Trivial Pursult….. Κατά τα αλλά είναι ένα δίοικο φυτό, δηλ. υπάρχει αρσενικό και θηλυκό. Η αρσενική ταξιανθία μοιάζει με κουκουνάρι γυρισμένο ανάποδα και έχει μία ελαφρά μυρωδιά ανανά, η θηλυκή έχει σχήμα ροζέτας αποτελούμενης από καφέ φυλλαράκια. Ευδοκιμεί και σε γλάστρα, όμως δε του αρέσουν οι μετακινήσεις άρα προσέχουμε πολύ κατά την φύτευση ή τη μεταφύτευση να μην σπάσει η μπάλα του χώματος. Διαστάσεις: Υ , Δ : 1,5 μ. Άνθη: τα λουλούδια του, χωρίς να είναι φανταχτερά όπως άλλων φυτών, είναι εντυπωσιακά λογω της ιδιομορφίας τους. Οι σπόροι που παράγονται είναι κόκκινοι και δηλητηριώδεις …..δεν τρώγονται!!! Αντοχή: πολύ καλή αντοχή στο κρύο αλλά όχι στην παρατεταμένη παγωνιά, δεν έχει πρόβλημα από τη ζέστη ενώ έχει μέτρια αντοχή στην ξηρασία. Κανένα πρόβλημα με τους άνεμους ενώ αντέχει και στην αλμύρα της θάλασσας. Έδαφος: το ιδανικό μείγμα είναι το αποτελούμενο από χώμα “εξωτερικού χώρου”, κοινό χώμα κήπου και λίγο καστανόχωμα σε αναλογίες 40-40-20, αντιστοίχως. Η καλή αποστράγγιση είναι ευπρόσδεκτο χαρακτηριστικό. Θέση: ηλιόλουστη ή ημισκιερή, έκθεση οποιαδήποτε. Πότισμα : ποτίζουμε, όποτε στεγνώνει το χώμα το καλοκαίρι. Το φθινόπωρο μειώνουμε τα ποτίσματα και το χειμώνα ποτίζουμε μόνον σε μεγάλα διαστήματα ανομβρίας. Την άνοιξη σταδιακά αυξάνουμε τη συχνότητα των ποτισμάτων. Θρέψη: μια φορά τον χρόνο, κάθε άνοιξη χορηγούμε πλήρες και ισορροπημένο οργανικής προέλευσης λίπασμα. Φροντίδες: το μόνο κλάδεμα που χρειάζεται είναι η αφαίρεση των παλαιών ξεραμένων φύλλων του. Η εργασία αυτή γίνεται την άνοιξη, αφού περάσει ο κίνδυνος των παγετών και αφού αναπτυχτεί η νέα βλάστηση. Αντιξοότητες: κηλιδώσεις φύλλων που προκαλούνται από μύκητες είναι ένα συνηθέστερο πρόβλημα.
Πηγή : https://el.m.wikipedia.org/wiki/Κύκας
http://fytoriakentia.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=314:%CF%84%CF%83%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CF%82%CE%B7-%CE%BA%CE%BF%CF%81%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%86%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CF%8E%CE%BD&Itemid=28
http://kipostexni.blogspot.is/2012/10/90.html?m=1

Φοίνικας : Το δέντρο με την μεγάλη καλλωπιστικη αξία, σύμβολο της δόξας

Ο Φοίνικας (το δέντρο) στην αρχαία Ελλάδα ήταν σύμβολο τόσο του αθλητισμού και της δόξας που αποκτούν οι νικητές στους αγώνες, όσο και της ενότητας αδελφοσύνης στην Ολυμπιακή Θρησκεία και αυτό, επειδή ο φοίνικας έχει ωραίο παράστημα (ευθυτενή, λιγνό και υψηλό κορμό), ως πρέπει να έχει ο αθλητής, δεν αποβάλει τα φύλλα του ακόμη και αν ξεραθούν, ως πρέπει να κάνει η πολιτεία ή η κοινωνία για τα μέλη της, το ξύλο του κορμιού του δεν υποχωρεί στην πίεση, ως πρέπει να είναι και αυτό του αθλητή κλπ. Από εκεί το πήραν και οι Χριστιανοί. Η χριστιανική εκκλησία χρησιμοποιεί τα φύλλα του φοίνικα συμβολικά κατά την ημέρα των Βαϊων. Κατά την είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, οι πιστοί του τον υποδέχτηκαν με κλάδους (φύλλα) Φοίνικα. Οι φοίνικες (Phoenix sp ., Palmaceae) είναι αειθαλή δένδρα με μεγάλη καλλωπιστική αξία και έχουν ιδιαίτερη χρήση στην κηποτεχνία και παρκοτεχνία. Η καταγωγή των φυτών αυτών είναι από τις περιοχές της υποτροπικής και τροπικής Ασίας και Αφρικής. Στο γένος Phoenix ταξινομούνται περίπου 17 είδη. Τα πιο γνωστά είδη που χρησιμοποιούνται και στην χώρα μας ως καλλωπιστικά είναι τα Phoenix dactylifera (κοινώς χουρμαδιά), Ph. canariensis και Ph. theophrasti . Στην οικογένεια Palmaceae (Arecaceae), ανήκουν περίπου 3000 είδη, εκ των οποίων ή Ουασινκτόνια (Washingtonia sp.), ο χαμαίρωπας (Chamaerops humilis) και η ινδική καρύδα (Cocus nucifera). Γενικά, όσον αφορά στην σωστή ανάπτυξη των φοινικοειδών απαιτείται ξηρή ατμόσφαιρα, με υψηλές θερμοκρασίες και άφθονο νερό για πότισμα. Από τον Ph. dactylifera, παράγονται οι γνωστοί μας εδώδιμοι καρποί, οι χουρμάδες με την ιδιαίτερα γλυκιά γεύση. Η Χουρµαδιά καλλιεργείται κυρίως στις χώρες της βόρειας Αφρική, στην Μέση Ανατολή και στην Λατινική Αµερική. Στην Ευρώπη εμπορική παραγωγή γίνεται μόνο στην Ισπανία και την Κύπρο, ενώ γίνονται προσπάθειες να καλλιεργηθεί και στην χώρα μας (Κρήτη-Μεσσηνία). Ο φοίνικας Ph. dactylifera μπορεί να φτάσει σε ύψος μέχρι και 25 m. Ο Ph. canariensis είναι πιο χαμηλός φτάνει μέχρι 15-20 m και έχει πιο λεπτό φύλλωμα. O Ph. theophrasti φτάνει σε ύψος τα 15 m και έχει λεπτούς κορμούς με φύλλα μήκους 2-3 m. Είναι δένδρα με σχετικά αργό ρυθμό ανάπτυξης. Ο κορμός είναι ευθύς και κατακόρυφος. Στην κορυφή του κορμού αναπτύσσονται μεγάλα σύνθετα φύλλα, με μήκος από 2-5 μέτρα, ανάλογα το είδος και την ηλικία του φυτού. Οι φοίνικες είναι δίοικα δένδρα, δηλαδή υπάρχουν δένδρα που έχουν μόνο αρσενικά άνθη και δένδρα με μόνο θηλυκά.


Τα άνθη τους είναι μικρά, κίτρινου χρώματος και σχηματίζουν βοτρυώδεις ταξιανθίες, όρθιες ή κρεμαστές, οι οποίες περιβάλλονται από μεγάλη σπάθη. Οι καρποί (χουρμάδες) έχουν μήκος μέχρι 5 cm και δεν είναι εδώδιμοι για όλα τα είδη φοίνικα. Ο φοίνικας δεν είναι απαιτητικό δένδρο, όσον αφορά την ποιότητα και τον τύπο χώματος που φυτεύεται. Παρόλα αυτά εδάφη αμμώδη, πλούσια σε οργανική ουσία, ενισχύουν την ανάπτυξη του φοίνικα. Κατά τη φύτευση των δένδρων καλό είναι να επιλέγονται ηλιαζόμενες θέσεις. Οι φοίνικες χρειάζονται τακτικά ποτίσματα, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες. Είναι πολύ ανθεκτικά δένδρα τόσο στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού όσο και στην ξηρασία. Είναι όμως σχετικά ευαίσθητα στις χαμηλές θερμοκρασίες. Συνήθως θερμοκρασίες κάτω από -8 οC έχουν ως συνέπεια το πάγωμα των δένδρων. Σκαλίσματα του εδάφους που συνδυάζονται με τακτικές λιπάνσεις, οι οποίες επαναλαμβάνονται κάθε μήνα, έχουν ως αποτέλεσμα την καλύτερη και γρηγορότερη ανάπτυξη των φοινικοειδών. Επιπλέον, η προσθήκη compost εμπλουτίζει το έδαφος και βοηθάει στην καλύτερη και ταχύτερη ανάπτυξη των δένδρων. Οι φοίνικες πολλαπλασιάζονται με το σπόρο τους και με παραφυάδες. Ο πολλαπλασιασμός με σπόρο δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολος και η σπορά, πραγματοποιείται την άνοιξη. Σε πολλές περιπτώσεις οι φοίνικες πολλαπλασιάζονται από μόνοι τους, από τους πεσμένους στο έδαφος, σπόρους προηγούμενων ετών. Εχθροί και ασθένειες που προσβάλλουν το φοίνικα Το μεγάλο πρόβλημα των φοινίκων είναι η προσβολή από το κόκκινο σκαθάρι (Rhynchophorus ferrugineus, Curculionidae). Είναι ένα επιζήμιο έντομο που τα τελευταία χρόνια έχει καταστρέψει ολοκληρωτικά, πολλά δένδρα και στη χώρας μας. Μεταφέρθηκε στην Ελλάδα από εισαγωγές φοινικοειδών οι οποίες προέρχονταν κυρίως από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το κόκκινο σκαθάρι εισχωρεί και αναπτύσσεται στα εσωτερικά τμήματα των φοινικοειδών από τα οποία και τρέφεται. Συνεχίζει να αναπτύσσεται και να αναπαράγεται μέχρι να καταστρέψει ολοκληρωτικά τα δένδρα, όποτε και μετακινείται σε άλλη κοντινή φοινικιά. Ο εντοπισμός της αρχικής προσβολής είναι δύσκολός, όπως δύσκολη είναι και η αντιμετώπιση του. Χαρακτηριστικό αρχικό σύμπτωμα είναι η μάρανση της κόμης των δένδρων, η οποία παίρνει το σχήμα ομπρέλας. Τα ακμαία (ενήλικα) άτομα του σκαθαριού (αρσενικά και θηλυκά) έχουν κόκκινο-καστανό χρώμα, μήκος σχεδόν 3.5 cm και φέρουν χαρακτηριστικό ρύγχος. Οι προνύμφες του εντόμου είναι ευκέφαλες και άποδες, μήκους σχεδόν 5 cm.


Τα θηλυκά άτομα ωοτοκούν αρκετές εκατοντάδες ωά, σε διάφορα σημεία του φοίνικα. Οι προνύμφες που εκκολάπτονται από αυτά, εισέρχονται εντός των φοινίκων και ορύσσουν στοές. Η ζημιά στα δένδρα προκαλείται από τις προνύμφες, ενώ το έντομο, από το στάδιο του ωού μέχρι να γίνει ακμαίο εντόμου, χρειάζεται σχεδόν 4 μήνες. Η αντιμετώπιση του σκαθαριού είναι δύσκολη και πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένο συνεργείο παρουσία γεωπόνου. Αρκετά καλά αποτελέσματα έχει η βιολογική μέθοδος, με τη χρήση εντομοπαθογόνων νηματωδών σκωλήκων. Χρήση στον κήπο :  Φυτεύονται κατά μήκος διαδρόμων και πεζοδρομίων δημιουργώντας υπέροχες δενδροστοιχίες,  Μεμονωμένα φυτεύονται σε διάφορα σημεία του κήπου, και συνδυάζονται πολύ καλά με τον χλοοτάπητα. Γύρω από τον κορμό μπορεί να δημιουργηθεί κυκλικό παρτέρι με φύτευση εδαφοκαλυπτικών ή άλλων ποωδών φυτών, Φύτευση σε μεγάλα πήλινα φυτοδοχεία και τοποθέτηση σε διάφορα σημεία του κήπου.
Πηγή : http://www.gardenguide.gr/foinikas-kallopistiko/
http://www.krassanakis.gr/Phoenix.htm

Κέντια : Ένα τροπικό φυτό εσωτερικού χώρου ως μία ομορφότερη πρόταση για διακόσμηση

H κέντια είναι μία από τις ομορφότερες προτάσεις για την διακόσμηση εσωτερικών χώρων, καθώς η έντονη παρουσία της τραβάει την προσοχή. Είναι κομψή και αεράτη και θα δώσει έναν τροπικό και αξιοπρεπή τόνο σε οποιοδήποτε σημείο. Ιδανική τόσο για το σπίτι σας όσο και για επαγγελματικούς χώρους. Η κέντια προέρχεται από το νησί Lord Howe, βορειοανατολικά της Αυστραλίας. Αυτό το τροπικό νησί αποτελεί και το μοναδικό σημείο στον κόσμο όπου οι κέντιες αναπτύσσονται στη φύση. Η κέντια έχει ένα λεπτό βασικό κορμό από τον οποίο ξεκινούν μακριοί μίσχοι με φοινικοειδή φύλλα. Η ανάπτυξή της είναι αργή και μπορεί να μείνει στην ίδια γλάστρα για πολύ καιρό. Αν και οι κέντιες είναι αρκετά ακριβές, είναι από τα πιο ανθεκτικά και εύκολα προσαρμόσιμα φυτά εσωτερικού χώρου. Οι κέντιες δεν αγαπούν και δεν αντέχουν το απευθείας ηλιακό φως. Αν και μπορούν να αναπτυχθούν εύκολα σε χώρους με λιγότερο φως, δεν θα επιβιώσουν σε δωμάτια που δεν δέχονται καθόλου φυσικό φως. Η ανάπτυξη αυτών των φυτών είναι γενικά αργή, αν όμως το δωμάτιο στο οποίο βρίσκονται δέχεται άφθονο φυσικό (πάντα φιλτραρισμένο) φως, τότε η ανάπτυξή τους θα ενισχυθεί και το φυτό θα αποκτήσει πιο συμπαγές σχήμα. Ο ιδανικός προσανατολισμός, όσον αφορά το φωτισμό, είναι κοντά σε ένα βορεινό ή ανατολικό παράθυρο. Λίγος απευθείας ήλιος το χειμώνα δεν θα κάνει κακό στο φυτό σας, όμως αποφύγετε πάσει θυσία τις καυτές καλοκαιρινές ακτίνες που θα κάψουν τα φύλλα του φυτού. Επίσης αποφύγετε να εκθέσετε το φυτό σας σε κρύα ρεύματα ή πολύ χαμηλές θερμοκρασίες γιατί και πάλι τα φύλλα του θα καούν. Η κέντια δεν αντέχει την παγωνιά και θα καταστραφεί. Αποφύγετε να αφήνετε τα φύλλα της να ακουμπούν σε τζάμια κατά τη διάρκεια της νύχτας αν η θερμοκρασία έξω είναι πολύ χαμηλή. Επίσης αποφύγετε τα γυαλιστικά σπρέϋ. Τα φύλλα της κέντιας θα καταστραφούν καθώς δεν ανέχονται κάποια από τα συστατικά που περιέχονται σε αυτά τα σπρέι. Οι κέντιες, όπως και όλα τα φοινικοειδή, δεν κλαδεύονται γιατί το σχήμα τους και ο τρόπος ανάπτυξής τους δεν το επιτρέπουν. Το μέγεθος μίας ώριμης κέντιας είναι πολύ εντυπωσιακό. Εύκολα φτάνουν ή ξεπερνούν τα δύο μέτρα σε ύψος αν και τα χαμηλότερα φύλλα τους σπάνια ξεπερνούν το ένα μέτρο. Ο χώρος όμως που θα χρειαστεί ένα ώριμο φυτό είναι αρκετά μεγαλύτερος καθώς τα φύλλα τους γέρνουν σε σχήμα αψίδας. Τοποθετείστε λοιπόν τις κέντιες σε γωνίες ή απομονωμένα σημεία που θέλετε να καλύψετε και να ομορφύνετε.


Επίσης, καλό θα ήταν να αποφύγετε να τις τοποθετήσετε σε σημεία με πολύ κίνηση ώστε οι άνθρωποι που περνούν δίπλα τους να μην ακουμπούν στα φύλλα τους και τις ταλαιπωρούν. Πριν ποτίσετε, πάντα να ελέγχετε την επιφάνεια του χώματος με το δάχτυλό σας. Η συχνότητα και η ποσότητα του νερού θα πρέπει να διαφοροποιείται ανάλογα με τις εποχές καθώς τα ίδια τα φυτά χρειάζονται λιγότερο ή περισσότερο νερό ανάλογα με τις συνθήκες του περιβάλλοντος, όπως τη θερμοκρασία ή την υγρασία. Αν το χώμα σας φαίνεται υγρό, μην ποτίσετε. Ποτίστε όμως αν αισθάνεστε το χώμα στεγνό. Κάθε φορά που ποτίζετε, ρίξτε άφθονο νερό, μέχρι να αρχίσει να βγαίνει από τις τρύπες αποστράγγισης. Ετσι εξασφαλίζετε ότι έχει βραχεί όλη η μπάλα του χώματος. Αδειάζετε πάντα το νερό που περισσεύει στο πιατάκι της γλάστρας ώστε να μην σαπίσουν οι ρίζες του φυτού. Καθώς οι κέντιες γίνονται πολύ μεγάλες σε μέγεθος και ιδιαίτερα δύσκολες στη μετακίνησή τους, φροντίστε να βρείτε έναν εύκολο τρόπο για να αδειάζετε το νερό από το πιατάκι. Μία μεταλλική βάση δύο επιπέδων θα ήταν μία καλή ιδέα. Στην επάνω θέση θα τοποθετήσετε τη γλάστρα ενώ στην κάτω θέση το πιατάκι. Αν χρειαστεί, είναι εύκολο να απομακρύνετε το πιάτο και να το αδειάσετε χωρίς να μετακινήσετε τη γλάστρα. Αν πάλι, η γλάστρα σας βρίσκεται μέσα σε κάποιο διακοσμητικό κασπό, τοποθετήστε ένα τούβλο μεταξύ της γλάστρας και του κασπό. Ετσι το φυτό σας δεν θα «πατάει» μέσα στο νερό. Επίσης, οι πλαστικές αντλίες που πωλούνται στα καταστήματα για την άντληση λαδιού ή κρασιού από βαρέλια, ή ακόμη και οι «κλέφτες» για τη βενζίνη, θα μπορούσαν να σας βοηθήσουν να τραβάτε το νερό που περισσεύει μέσα στο κασπώ χωρίς να μετακινήσετε το φυτό. Οι κέντιες έχουν ανάγκη από υγρασία στο περιβάλλον τους. Στο φυσικό τους περιβάλλον, οι κέντιες απολαμβάνουν υψηλά επίπεδα υγρασίας ενώ συνήθως στους εσωτερικούς χώρους η υγρασία είναι εξαιρετικά χαμηλή και ως αποτέλεσμα οι άκρες των φύλλων ξεραίνονται. Για να αυξήσετε την υγρασία του χώρου, χρησιμοποιείστε έναν υγραντήρα ή ένα δίσκο με άμμο ή χαλίκια που θα φροντίζετε να είναι πάντα υγρά. Επίσης, το φυτό σας θα είναι ιδιαίτερα ευτυχισμένο αν το ψεκάζετε με χλιαρό νερό όσο πιο συχνά μπορείτε. Τα φοινικοειδή γενικότερα, δεν θέλουν να ταλαιπωρούνται οι ρίζες τους. Με την αργή τους ανάπτυξη, οι κέντιες μπορούν να παραμείνουν στην ίδια γλάστρα από 3-5 χρόνια. Κάποια στιγμή που το χώμα θα είναι στεγνό, προσπαθήστε να σηκώσετε το φυτό από τη γλάστρα, αν η μπάλα του χώματος γλυστράει εύκολα και η εξωτερική της επιφάνεια φαίνεται να αποτελείται κυρίως από ρίζες παρά χώμα, τότε είναι η στιγμή που πρέπει να αλλάξετε γλάστρα.


Προσπαθήστε να χρησιμοποιήσετε γλάστρες ίδιου σχήματος που να είναι 1 ή 2 νούμερα μεγαλύτερες από την αρχική. Το χώμα τους θα πρέπει να είναι ελαφρύ, να περιέχει περλίτη που διατηρεί την υγρασία και να έχει άριστη αποστράγγιση. Μπορείτε να λιπαίνετε το φυτό σας με κάποιο λίπασμα για πράσινα φυτά, σύμφωνα με τις οδηγίες που αναφέρονται στην ετικέτα του σκευάσματος. Μην λιπαίνετε παρά μόνο όταν το φυτό είναι σε φάση ενεργής ανάπτυξης, δηλαδή από Μάρτιο έως και αρχές Οκτώβρη. Τα φυτά εσωτερικού χώρου προσβάλλονται από έντομα και ασθένειες λιγότερο συχνά από εκείνα που βρίσκονται σε εξωτερικούς χώρους. Αν όμως έχετε κήπο ή φυτά στη βεράντα σας, ελέγχετε συχνά και την κέντια για έντομα. Οι κέντιες προσβάλλονται κυρίως από τετράνυχο και κοκκοειδή. Αν εντοπίσετε το πρόβλημα έγκαιρα, φροντίστε να προμηθευτείτε τα ειδικά φάρμακα ώστε να προλάβετε την εξάπλωση των εντόμων. Και βέβαια να θυμάστε ότι, όπως και στους ανθρώπους, η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. Ο συχνός καθαρισμός των φύλλων με χλιαρό νερό και σαπούνι (2-3 σταγόνες υγρού απορρυπαντικού πιάτων σε 1 λίτρο χλιαρό νερό) μπορεί να μειώσει κατά πολύ τις πιθανότητες προσβολής του φυτού από τέτοια έντομα.


Ακριβές μεν αλλά πανέμορφες, εντυπωσιακές και ανθεκτικές οι κέντιες, είναι η πιο όμορφη πρόταση για τη διακόσμηση κάθε χώρου. Δοκιμάστε τις, αξίζουν και τον κόπο και τα χρήματα. Η κέντια είναι ένα από τα πιο όμορφα φυτά για την διακόσμηση εσωτερικών χώρων. Προέρχεται από το νησί Lord Howe, βορειοανατολικά της Αυστραλίας. Σε αυτό το τροπικό νησί οι κέντιες αναπτύσσονται στη φύση. Έχει έναν λεπτό κορμό από τον οποίο ξεκινούν μακριοί μίσχοι με φοινικοειδή φύλλα. Λόγο της αργής ανάπτυξής της μπορεί να μείνει στην ίδια γλάστρα για αρκετό καιρό (3-5 χρόνια) χωρίς να χρειάζεται μεταφύτευση. Κάποια στιγμή που το χώμα θα είναι στεγνό, σηκώστε το φυτό από τη γλάστρα, αν η μπάλα του χώματος φαίνεται να αποτελείται κυρίως από ρίζες παρά χώμα, τότε είναι η στιγμή που πρέπει να αλλάξετε γλάστρα. Αναπτύσεεται σε φωτεινά μέρη χωρίς όμως να έρχεται σε επαφή με τις ακτίνες του ηλίου όπου μπορεί να καούν τα φύλλα της. Αν το σημείο που βρίσκεται είναι πολύ φωτεινό τότε θα αναπτυχθεί γρήγορα και θα αποκτήσει πιο συμπαγές σχήμα. Ο ιδανικός προσανατολισμός, όσον αφορά το φωτισμό, είναι κοντά σε ένα βορεινό ή ανατολικό παράθυρο. Δεν αντέχει τα κρύα ρεύματα, τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και γενικώς την παγωνιά. Αποφύγετε να αφήνετε τα φύλλα της να ακουμπούν σε τζάμια όταν η θερμοκρασία έξω είναι πολύ χαμηλή. Το χώμα θα πρέπει να είναι ελαφρύ, να περιέχει περλίτη ώστε να διατηρεί την υγρασία και να έχει πολύ καλή αποστράγγιση. Η λίπανση από Μάρτιο μέχρι αρχές Οκτώβρη θα βοηθήσει πολύ στην ανάπτυξη της κέντιας. Γενικά όλα τα φοινικοειδή, δεν κλαδεύονται γιατί το σχήμα τους και ο τρόπος ανάπτυξής τους δεν το επιτρέπουν. Σε ύψος μπορεί και να ξεπεράσει τα 2 μέτρα. Τοποθετείτε τις κέντιες σε γωνίες όπου δεν θα την ακουμπάτε περνώντας ή γενικώς σε σημεία τα οποία θέλετε να καλύψετε και να ομορφύνετε. Ποτίζετε μόνο όταν το χώμα της έχει αρχίσει να στεγνώνει, τόσο ώστε να βραχεί όλη η μπάλα του χώματος και το νερό να αρχίσει να βγαίνει στο πιατάκι, το οποίο και οπωσδήποτε θα αδειάσετε μετά. Οι κέντιες προσβάλλονται συνήθως από τετράνυχο και κοκκοειδή. Καθαρίζετε συχνά τα φύλλα με χλιαρό νερό ώστε να μειώσετε τις πιθανότητες προσβολής της. Για την εξάλειψη των ασθενειών (εφόσον εντοπιστούν) ψεκάστε με ειδικό σκεύασμα που θα προμηθευτείτε.
Πηγή : http://www.valentine.gr/kentia_gr.php
http://fytognoseis.blogspot.is/2012/02/blog-post_09.html?m=1

Κρασούλα : Το παχυφυτο που αντέχει την ξηρασία και είναι σύμβολο ευημερίας και πλούτου

Η κρασούλα είναι εύκολη στην καλλιέργεια, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις. Θέλει ένα μέρος φωτεινό και προσήλιο. Μην την αφήνετε όμως κάτω από τον καυτό ήλιο του μεσημεριού. Το παχύφυτο αυτό κατάγεται από τη Νότιο Αφρική και το όνομά του προέρχεται από το λατινικό crassus = παχύς και αναφέρεται στα σαρκώδη φύλλα του που έχουν την ιδιότητα να αποθηκεύουν νερό στο εσωτερικό τους. Τα μικρά άνθη βγαίνουν ανά ομάδες σε ταξιανθίες. Η κρασούλα είναι εύκολη στην καλλιέργεια, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις. Θέλει ένα μέρος φωτεινό και προσήλιο. Μην την αφήνετε όμως κάτω από τον καυτό ήλιο του μεσημεριού. Το καλοκαίρι μπορεί να βγει έξω, αν προστατεύεται από τη βροχή. Το χειμώνα θέλει δροσιά (6-10 °C) αλλά πολύ φως. Ποτίζετε αναλόγως τις θερμοκρασίες, το καλοκαίρι μέτρια, το χειμώνα σχεδόν καθόλου. Στην κρασούλα αρέσει ο ξηρός αέρας. Το καλοκαίρι ρίξτε της λίπασμα ειδικό για κάκτους μια φορά το μήνα. Αν είναι απαραίτητο, μπορείτε την άνοιξη να την μεταφυτέψετε σε πιο μεγάλη γλάστρα. Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα ή σπόρους. Ξέρετε ότι είναι ένα φυτό που προσελκύει ευημερία, γνωστό και ως money plant γιατί τα φύλλα του μοιάζουν με νομίσματα;  Δεν ξεπερνά το μισό μέτρο σε ύψος και πλάτος. Είναι αρκετά ανθεκτικό σαν φυτό απλά δεν αντέχει το κρύο ειδικά κάτω από τους 7-8 βαθμούς κελσίου, για αυτό καλό είναι να την φέρνουμε μέσα στο σπίτι όταν έχει κρύο αλλά όχι κοντά σε πηγές θερμότητας όπως καλοριφέρ κτλ. Το χώμα χρειάζεται καλή στράγγιση αλλιώς σίγουρα θα σαπίσει. Ποτίζουμε όταν θα στεγνώσει καλά το χώμα. Χρειάζεται φωτεινά σημεία αλλά χωρίς άμεσο ηλιακό φωτισμό.Τα φυτά για πλούτο ταιριάζουν ιδιαίτερα στη νοτιοανατολική πλευρά του σπιτιού, που είναι η πλευρά του πλούτου, όπως και στο Βορρά, που είναι ο τομέας της καριέρας. Είναι δυνατόν τα φυτά να επηρεάζουν την τύχη μας; Τα φυτά είναι φορείς υψηλής ενέργειας και σύμφωνα με τις αρχές του φενγκ σούι, « φιλτράρουν » την ενέργεια που περνά στο χώρο μας δημιουργώντας ένα ισορροπημένο περιβάλλον. Ορισμένα φυτά θεωρούνται τυχερά και οι περισσότεροι έχουμε ακούσει για κάποια από αυτά. Θεωρούνται μαγνήτες της καλής τύχης – της αγάπης, της υγείας, της ευτυχίας, της ευημερίας, του χρήματος και γενικά φιλτράρουν την αρνητική ενέργεια. Χαρακτηριστικά της Κράσουλας είναι συμπαγή του φύλλα ενώ αρκετά βγάζουν λευκό ή κόκκινο άνθος στην κορυφή. Η Κράσουλα είναι ένα θαμνάκι παχύφυτο. Χαρακτηριστικά είναι συμπαγή του φύλλα ενώ αρκετά βγάζουν λευκό ή κόκκινο άνθος στην κορυφή. Από κάποιες αναφορές βρήκα πως στην Αμερική το θεωρούν πως φέρνει χρήμα στο σπίτι που βρίσκεται.


Τι θέλει η κράσουλα; Αναπτύσσεται καλύτερα σε εσωτερικό χώρο σε ηλιόλουστο σημείο. Αντέχει σε θερμοκρασίες μέχρι -5 βαθμούς Κελσίου, οπότε σε περιοχές της Ν. Ελλάδας μπορεί να μπει και σε κήπο. Χρειάζεται ειδικό χώμα για κάκτους. Γενικά θέλει χώμα οξύτητας 6 με 6,5 pH με πολύ καλή αποστράγγιση. Δεν χρειάζεται πολύ πότισμα και αντέχει στην ξηρασία. Πως φυτεύουμε την κράσουλα; Αναπτύσσεται με μοσχεύματα. Αφήνουμε το μόσχευμα μήκους 12 με 15 εκατοστά να ξεραθεί η πληγή. Κάνουμε τρύπα με ένα ξυλάκι και χώνουμε το μόσχευμα μέσα, αφού πρώτα το ποτίσουμε με ορμόνη ριζοβολίας. Το τοποθετούμε σε μέρος με ίσκιο και ποτίζουμε μόνο όταν στεγνώσει το χώμα. Ποικιλίες της κράσουλας: portulacea, hobbit, falcata, argentea. Από τι κινδυνεύει η κράσουλα; Είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό από ασθένειες και δεν έχει παρατηρηθεί κάποιος κίνδυνος. Η κοινή κράσουλα ή ωοειδή κράσουλα (Crassula ovata), ένα ευρέως καλλιεργημένο παχύφυτο. Το συγκεκριμένο είδος κατάγεται από ξηρές περιοχές της Νοτίου Αφρικής, όπου μπορεί να βρεθεί σε βραχώδη μέρη με ξηροφυτικούς θάμνους ή σε ξερές πλαγιές. Στη φύση είναι ξυλώδης θάμνος ύψους 1-3 μέτρων. Οι βλαστοί του είναι δύσκαμπτοι και σκληροί, με ζεύγη αντίθετων σαρκωδών, ωοειδών φύλλων στο πράσινο του νεφρίτη, εξού και η αγγλική ονομασία «Jade plant» (φυτό νεφρίτης). Οι νεαροί βλαστοί παραμένουν πράσινοι γι’αρκετό του μήκους τους, μετά όμως καφετιάζουν και τελικά ξυλοποιούνται κάνοντας κάπως τραχύ ανοιχτόχρωμο φλοιό. Είναι φυτό σχετικά αργής ανάπτυξης. Ανθίζει με μικρά λευκά ή ρόδινα αστεροειδή άνθη με πέντε πέταλα σε μικρές ταξιανθίες στις κορυφές των βλαστών νωρίς την άνοιξη, αφού η μέρα έχει μικρύνει πρώτα. Το γένος της κράσουλας περιλαμβάνει περίπου 50 είδη. ελ τωμ οποίων τα περισσότερα είναι ξηρόφυτα, αν κι ένα, η C. aquatica, είναι μονοετές υδρόφιλο υφάλμυρων τοποθεσιών. Η καλλιέργεια του φυτού είναι εύκολη. Απαιτεί καλά αποστραγγιζόμενο έδαφος που θα πρέπει να στεγνώνει ανάμεσα στα ποτίσματα, αραιή λίπανση κατά την περίοδο ανάπτυξης, και ζέστη με ήλιο. Τα φύλλα μπορεί να κοκκινίσουν από τον πολύ ήλιο, αλλ’αυτή η αντίδραση είναι φυσιολογική και δε θα πρέπει να προκαλεί ανησυχία. Μαλακά φύλλα ή έντονη φυλλόπτωση ίσως είναι σημάδι υπερβολικού ποτίσματος ή ελλειπούς αποστράγγισης. Το φυτό μπορεί να κλαδεύεται κάθε μερικά χρόνια για να διατηρείται ένα επιθυμητό σχήμα και να ισχυροποιείται ο κορμός σε πάχος. Τα φυτά αυτά δε θα πρέπει να βρίσκονται σε μέρη που μπορούν να σπρωχθούν ή να πέσουν, διότι είναι δύσκαμπτα και μερικά κλαδιά κινδυνεύουν να λυγίσουν ή να σπάσουν.


Δεν προσβάλλεται εύκολα από ασθένειες κατά την εμπειρία μου, αν και διάβασα ότι μπορεί να προσβληθεί από μελίγκρα, αλευρώδη και τετράνυχο. Χρειάζεται προσοχή με τη χρήση των εντομοκτόνων, μιας και καίνε εύκολα τα φύλλα του, ιδίως αυτά που περιέχουν πυρερυθρίνη. Το φυτό χρειάζεται προστασία το χειμώνα σε προστατευμένη απ’την παγωνιά θέση με κάποιο φως και πολύ αραιό πότισμα. Για ν’ανθίσει με μεγάλη ποσότητα, θα πρέπει οι νύχτες να είναι εντελώς σκοτεινές και το φυτό να μην ποτίζεται σχεδόν καθόλου μέχρι τις αρχές της άνοιξης, οπότε θ’αρχίσουν τα εντατικά ποτίσματα. Η κράσουλα ήταν το πρώτο φυτό της συλλογής μου,. Ήταν πολλοί κορμοί περιμετρικά σε μια μικρή γλάστρα. Αργότερα το μεταφύτευσα. Τον πρώτο χειμώνα δεν το είχα προλάβει στην πρώτη παγωνιά με αποτέλεσμα μερικοί κορμοί και κλαδιά να παγώσουν και μετά να σαπίσουν. Τα υπόλοιπα μέρη όμως σιγά-σιγά γέμισαν τα κενά. Αργότερα κατάλαβα ότι δεν ήταν έτσι η κατασκευή του φυτού, αλλά απλώς αυτοί φύτεψαν πολλά φυτά για συμμετρική εμφάνιση, κι έτσι αποφάσισα να κρατήσω μόνο έναν κορμό για υγιή και γρηγορότερη ανάπτυξη. Χώρισα λοιπόν όλα τα φυτά πετώντας μερικά και κρατώντας λίγα για πολλαπλασιασμό, ενώ για μένα κράτησα το μεγαλύτερο και δυνατότερο κορμό τον οποίον μεταφύτευσα. Από τότε παρατηρούσα αισθητά γρηηγορότερη και καλύτερη ανάπτυξη. Έναν από τους υπόλοιπους κορμούς τον έδωσα ως μόσχευμα στον πατέρα μου χωρίς ρίζα ο οποίος το φύτεψε, ρίζωσε και τώρα έχει ένα αρκετά μεγάλο φυτό. Υποτίθεται ότι η κράσουλα μπορεί να πολλαπλασιαστεί και με μεμονωμένα πεσμένα φύλλα, αλλά δεν τό’χω δοκιμάσει ποτέ, λόγω του πολύ χρόνου που παίρνει η διαδικασία. Στη φύση τα σπασμένα μέρη του φυτού μερικές φορές ριζώνουν. Κράσουλες έχω συναντήσει παντού σε γλάστρες, από το πρώην γυμνάσιό μου έως ταβέρνες. Γενικά αυτές που μεγαλώνουν έξω φαίνονται παχύτερες και υγιέστερες απ’αυτές του εσωτερικού χώρου. Πραγματικά μεγάλα τέτοια φυτά έχω δει σε περιοχές με πολύ ευνοϊκό κλίμα, το ένα στη Μαρμαρίδα της Τουρκίας που σίγουρα ήταν ενάμισι μέτρο με παχύ κορμό με κανονικό φλοιό και χοντρά κλαδιά, και το άλλο σε μια ζαρντινιέρα στη Σικελία περίπου στο ένα μέτρο, μπορεί λίγο μικρότερο. Ομοίως θα μεγαλώνουν και στις δικές μας νότιες περιοχές.
Πηγή : http://www.protypafytoria.gr/el/φυτα-εσωτερικου-χωρου-ανθεκτικα-τιμεσ/273-κρασουλα-φροντιδα-τιμη.html
http://phyto.gr/crassula/
http://cosmopoliti.com/bάλτε-στο-σπίτι-σας-το-φυτό-που-φέρνει-xρ/
https://aienaristeyein.com/2015/10/20/κρασουλα-το-φυτό-που-φέρνει-χρήμα-στ/
http://ingolden.gr/in/φυτά-και-λουλούδια-που-φέρνουν-τύχη/
https://bolko.wordpress.com/2012/03/11/τρία-κοινά-παχύφυτα/

Φατσια ή Αραλία : Το καταπράσινο φυτό της Απω Ανατολής ιδανικό καλλωπιστικό για σκιερούς βόρειους χώρους

Ταξινομικά στο γένος Aralia περιλαμβάνονται 20 περίπου είδη που κατάγονται από τη Β. Αμερική, την Ασία και Αυστραλία. Στο παρελθόν ένας μεγάλος αριθμός ειδών του ίδιου γένους διαχωρίστηκε από βοτανολόγους σε νέα, και έτσι πολλά από αυτά σήμερα κατατάσσονται σε διαφορετικά γένη όπως Φάτσια (Fatsia), Διζυγοθήκη (Dizygotheca), Πάναξ (Panax), Πολυσκιά (Polyscias), κ.α. Μορφολογικά παρουσιάζονται στη μορφή θάμνων η δενδρυλλίων, με παλαμοσχιδή φύλλα, σχεδόν γραμμοειδή σε μερικές μορφές, η ακεραία. Πιο σπάνια σε ορισμένα ειδή όπως η Aralia elata τα φύλλα είναι σύνθετα διαιρεμένα και αποτελούνται από πολλά μικρότερα ενωμένα σε ένα εύρωστο διακλαδιζόμενο κεντρικό μίσχο. Οι ταξιανθίες είναι σφαιρικές. Στα κλίματα μας χρησιμοποιούνται για τη διακόσμηση εσωτερικών χώρων, γραφείων κλπ, όπου αν βρουν τη κατάλληλη περιποίηση διατηρούνται πολύ. Ορισμένα ειδή, τα περισσότερο ανθεκτικά μπορούν να καλλιεργηθούν υπαίθρια όλο το χρόνο ακόμη και σε ζώνες με σχετικά ψυχρούς χειμώνες. Η Fatsia japonica, (Aralia sieboldii) είναι φυτό πολύ κοινό και πολύ γνωστό για τη κομψότητα των μεγάλων φύλλων του που διατηρούνται πάνω στο φυτό όλο το χρόνο. Όπως μαρτυρά και το όνομα της κατάγεται από τις εύκρατες περιοχές της Ιαπωνίας όπου σε αυτοφυή κατάσταση σχηματίζει πολύκλαδους φουντωτούς θάμνους και μπορεί να ξεπεράσουν το ύψος των 5 μέτρων! Στο παρελθόν η καλλιέργεια της περιοριζόταν καθαρά μονό σε εσωτερικούς χώρους, αργότερα όμως, στα χρόνια μας, αναγνωρίστηκε η ιδιαίτερη άξια του φυτού ως καλλωπιστικού θάμνους σε μεγάλους κήπους και χώρους κάτω από δασικά δέντρα όπου αλλά ειδή δυσκολεύονται να αναπτυχτούν. Αναπτύσσεται σε όλων σχεδόν των ειδών τα εδάφη αλλά προτιμάει κυρίως υγρά, διαπερατά, πλούσια σε χούμο, άργιλο και σίδηρο. Ο Σίδηρος ευνοεί την ανάπτυξη του φυλλώματος, και του δίνει ένα λαμπερό βαθυπράσινο χρώμα. Η άνθηση είναι φθινοπωρινή και τα λουλούδια χρώματος κρεμ εμφανίζονται πάνω σε μεγάλες ταξιανθίες στις κορυφές των φυτών. Είναι σχεδόν παρόμοιε με αυτά του κοινού Κισσού (Hedera helix) και προσελκύουν πλήθος έντομα που τρέφονται από το νέκταρ τους και τα γονιμοποιούν. Η Fatsia japonica κατά της περίοδο της ανθοφορίας είναι ένα θαυμάσιο μελιτοφόρο φυτό που παράγει πολύ νέκταρ. Λίγους μήνες αργότερα και ανάλογα με το κλίμα της περιοχής, από τις αρχές μέχρι και τα τέλη της άνοιξης ωριμάζουν οι καρποί.


Οι σπόροι ανάλογα δυο έως έξη μαζί περικλείονται σε μελάνες χυμώδεις ραγές διαμέτρου 3-5 χιλιοστών. Είναι υπόξινες, πολύ θρεπτικές (δηλητηριώδεις για τον άνθρωπο) και προσελκύουν τα διάφορα πουλιά που τρέφονται με αυτές. Η Αραλιά αγαπάει τις σκιερές, πολύ φωτεινές θέσεις αλλά δείχνει να υποφέρει από το άμεσο ηλιακό φως όπου μπορεί να δημιουργήσει εγκαύματα και να προκαλέσει ξήρανση και πρόωρη πτώση των φύλλων. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα παρουσιάζει μεγάλη αντοχή στις σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες, (μέχρι και -12C) και στα ψυχρά ρεύματα αέρα. Μπορεί να καλλιεργηθεί και σε βόρεια κλίματα όπου παρατηρούνται χαμηλές θερμοκρασίες και παγετοί κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Ο προσανατολισμός των φυτών δεν επηρεάζει την ανθεκτικότητα τους στο κρύο και κατά κύριο λόγο πρέπει να είναι βορεινός. Σε θερμοκρασίες κάτω των -5 βαθμών τα φύλλα ψύχονται αλλά επανέρχονται και πάλι στην φυσιολογική τους κατάσταση όταν αποψύχουν. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται με απόσπαση των πλευρικών βλαστών που αναπτύσσονται στη βάση του κεντρικού στελέχους η με σπόρο. Η πρώτη μέθοδος πολλαπλασιασμού δε δίνει και τόσο ικανοποιητικά αποτελέσματα και σπάνια χρησιμοποιείται. Η σπορά γίνεται μετά τα μέσα του φθινόπωρου σε υπαίθριο αλλά σχετικά προστατευμένο από τις βροχές κασόνι. Οι σπόροι προηγουμένως απολυμαίνονται για 7 με 8 λεπτά σε ένα διάλυμα που αποτελείται αναλογικά από ένα μέρος χλωρίου και εννέα μέρη καθαρού βρόχινου νερού. Αμέσως μετά ξεπλένονται με άφθονο τρεχούμενο νερού. Κατανέμονται ομοιόμορφα στην επιφάνεια του σπορείου και σκεπάζονται με ένα λεπτό στρώμα πάχους 3-5 χιλιοστών. Τα πρώτα σποριόφυτα εμφανίζονται στα μέσα της άνοιξης, συνήθως όλα μαζί, στο χρονικό διάστημα των 30 ήμερων. Η σπορά της Fatsia japonica μπορεί να πραγματοποιηθεί και σε άλλες περιόδους τους έτους αλλά η βλάστηση μπορεί να είναι αργή η ακανόνιστη εφόσον οι σπόροι δεν υποβληθούν προγενέστερα σε περιόδους ψύξης. Τα μικρά φυτά μεταφυτεύονται ένα μηνά αργότερα αναπτύσσονται τρία η τέσσερα μαζί προκειμένου να δημιουργήσουν αργότερα πυκνούς και φουντωτούς θάμνους. Η πρώτη ανθοφορία θα εμφανιστεί τρία η τέσσερα χρόνια αργότερα. Η αράλια ή φάτσια είναι αειθαλής θάμνος με μεγάλα λαμπερά πράσινα φύλλα. Δημιουργεί λευκά άνθη αρωματικά. Δεν αντέχει σε εξωτερικούς χώρους όπου η θερμοκρασία πλησιάζει τους 5 βαθμούς κελσίου. Καλύτερα να βρίσκεται σε ημισκιερά σημεία , γιατί με απευθείας ήλιο μπορεί να δημιουργήσει εγκαύματα στα φύλλα. Το καλοκαίρι θέλει τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα πότισμα ενώ τον χειμώνα αρκετά πιο σπάνια. Είναι κατάλληλο για σημεία κάτω από πολυκατοικίες σε σκιερές θέσεις όπως πυλωτές.
Πηγή : http://www.fytokomia.gr/permalink/8796.html
http://fytosymvoules.blogspot.nl/2011/01/blog-post_5362.html?m=1

Δράκαινα : Το τροπικό φυτό εσωτερικού χώρου ως δημοφιλές στις διακοσμητικές συνθέσεις

Αν και η εικόνα της Δρακαινας είναι κάπως εξωτική, το όνομά της είναι ελληνικότατο και την περιγράφει απόλυτα. Ενας γερός γκρίζος κορμός με μακριά λογχωτά φύλλα που κλίνουν προς τα κάτω, συνήθως σκούρα πράσινα ενώ σε κάποιες ποικιλίες το χρώμα είναι πιο ανοικτό πράσινο ή έχει κόκκινες «ρίγες» στην άκρη των φύλλων της. Η δράκαινα προέρχεται από τη Μαγαδασκάρη, ενώ κάποιες από τις πολλές άλλες ποικιλίες της από την τροπική Αφρική ή τη Γουϊνέα. Είναι ένα από τα φυτά που χρησιμοποιούνται πιο συχνά στις συνθέσεις και τα γλαστράκια που όλοι έχουμε δωρίσει ή μας έχουν δωρίσει. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε τουλάχιστον μία δράκαινα στο σπίτι ή στο γραφείο μας, καθώς είναι από τα φυτά που επιβιώνουν εύκολα σε εσωτερικούς χώρους ακόμα κι όταν οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές. Η κλασσική δράκαινα μπορεί να προσαρμοστεί εύκολα και στις συνθήκες που επικρατούν στις βεράντες μας όμως δεν αντέχει την παγωνιά. Οι δράκαινες χρειάζονται αρκετό φως, φιλτραρισμένο μέσα από μία κουρτίνα, σε εσωτερικό χώρο ή ημισκιερό σημείο αν τις έχουμε στη βεράντα μας γιατί το απευθείας ηλιακό φως, ιδιαίτερα το καλοκαίρι, θα κάψει τα φύλλα τους. Χρειάζονται λίγο νερό αλλά το πότισμα πρέπει να είναι τακτικό και το χώμα τους να είναι ελαφρύ, με μεγάλη περιεκτικότητα σε τύρφη και να έχει καλή αποστράγγιση. Επίσης χρειάζονται αρκετή υγρασία στην ατμόσφαιρα και καλό θα ήταν κάπου κάπου να τις ξεπλένετε με χλιαρό νερό στη μπανιέρα σας και να τις αφήνετε εκεί μέχρι να στεγνώσουν έτσι ώστε να εκμεταλλευτούν την υγρασία του μπάνιου σας. Ειδικά το χειμώνα που η ατμόσφαιρα στους εσωτερικούς χώρους είναι πολύ ξηρή εξαιτίας της θέρμανσης, φροντίστε να δώσετε υγρασία στις δράκαινες και όλα τα υπόλοιπα φυτά σας. Καλές λύσεις για να παρέχετε την απαραίτητη υγρασία στα φυτά σας είναι η χρήση κάποιου υγραντήρα, ή να γκρουπάρετε τα φυτά σας και να τα τοποθετήσετε σε δίσκους με χαλίκι το οποίο θα διατηρείτε συνεχώς υγρό έτσι ώστε τα φυτά σας να απορροφούν την υγρασία καθώς το νερό εξατμίζεται. 


Πρακτική αλλά όχι τόσο αποτελεσματική λύση είναι να βάλετε σε μία γωνία της γλάστρας, μακριά από τον κορμό του φυτού, ένα ή δύο παγάκια που θα τα αφήσετε να λιώσουν έτσι ώστε και πάλι το φυτό να απορροφήσει την υγρασία τους. Η δράκαινα θα σας ειδοποιήσει όταν οι συνθήκες ανάπτυξής της δεν είναι καλές. Το πιο συνηθισμένο σύμπτωμα είναι ότι αρχίζουν να ξεραίνονται οι άκρες των φύλλων της, κάτι που μπορεί να οφείλεται σε έλλειψη νερού ή πολύ αλκαλικό χώμα. Γενικά, οι δράκαινες είναι εύκολα φυτά καθώς δεν χρειάζονται ιδιαίτερη περιποίηση και είναι απρόσβλητες από τις περισσότερες ασθένειες. Αυτό που χρειάζεται είναι να αφαιρείτε όσα από τα χαμηλότερα φύλλα τους κιτρινίζουν και μόνο αυτά. Η λίπανση με υγρό λίπασμα για πράσινα φυτά και η προσθήκη σιδήρου είναι χρήσιμη την άνοιξη αν και όχι απαραίτητη. Αν η δράκαινά σας κατοικεί στο μπαλκόνι σας, μεταφέρετέ την μέσα στο σπίτι τις πολύ κρύες ημέρες του χειμώνα γιατί η παγωνιά θα την «κάψει». Το φυτό σας μπορεί να επιζήσει γιατί συνήθως καταστρέφονται μόνο τα φύλλα του και όχι ο κορμός ή οι ρίζες του. Σε τέτοια περίπτωση κόψτε το κατεστραμμένο μέρος του φυτού, δηλαδή όλα τα φύλλα και τον κορμό σε όσο ύψος αυτός είναι μαλακός στην αφή και περιμένετε μέχρι να δείτε καινούργια «ματάκια» να ξεφυτρώνουν στο πλάι του κορμού, κάτω ακριβώς από το σημείο που τον κόψατε. Εχετε στο νου σας ότι οι δράκαινες έχουν γενικά αργή ανάπτυξη γι' αυτό δείξτε πολύ υπομονή και μην ξεφορτωθείτε το φυτό ως τελειωμένη υπόθεση γιατί το πιθανότερο είναι ότι τελικά θα ανταμειφθείτε. Οι δράκαινες συνδυάζονται πολύ εύκολα στην ίδια γλάστρα με άλλα πράσινα ή ανθοφόρα φυτά που καλό θα ήταν να έχουν χαμηλότερο ύψος από αυτήν ώστε να έχει χώρο να απλώσει την «ομπρέλα» των φύλλων της. Δοκιμάστε να τη συνδυάσετε με πόθο, καλαγχόη, αφρικανικές βιολέτες, φιττόνιες, ή αν πρόκειται για εξωτερικό χώρο ακόμα και με βολβώδη φυτά χαμηλού ύψους όπως οι κρόκοι, οι ανεμώνες ή νάνες ποικιλίες από ίριδες, οι πιθανοί συνδυασμοί είναι αμέτρητοι, πειραματιστείτε λοιπόν. 


Η Μαρτζινάτα είναι μια ιδιαίτερη ποικιλία δράκαινας όπου δεν έχει πολλές απαιτήσεις και επιβιώνει πολύ ευκολα μέσα στο σπίτι αλλά και έξω εάν η περιοχή που είμαστε δεν έχει πολύ κρύο. Έχει σκούρα πράσινα φύλλα ή πράσινα με κόκκινες ρίγες στην άκρη τους σε κάποιες ποικιλίες, με κλίση προς τα κάτω. Είναι φυτό που έχει αργή ανάπτυξη. Τέλος, η Δράκαινα μαρτζινάτα συγκαταλέγεται στα φυτά που καθαρίζουν την ατμόσφαιρα του σπιτιού μας. Χρήσιμη Συμβουλή : Η Μαρτζινάτα διατηρείται σε μικρή γλάστρα και μεταφυτεύεται σε μεγαλύτερη όταν η γλάστρα της έχει γεμίσει με ρίζα καθώς της αρέσει να είναι πιεσμένη. Κλαδεύουμε τα ξερά φύλλα για την καλύτερη ανάπτυξη του φυτού καθώς και τυχών ξηραμένες άκρες των φύλλων. Η δράκαινα μαρτζινάτα ή dracena marginata είναι ένα πολύ διαδεδομένο όμορφο φυτό που προέρχεται από τη Μαγαδασκάρη. Έχει γερό γκρίζο κορμό με μακριά λογχωτά φύλλα που κλίνουν προς τα κάτω, συνήθως σκούρα πράσινα. Δρακαινα : Οικογένεια: Εμφανίζει μεγάλη ποικιλομορφία, μιας και υπάρχουν είδη με πράσινα φύλλα, είδη με χρωματιστά, άλλα που μοιάζουν με φοίνικες και άλλα που θυμίζουν την κορδυλίνα. Κάποια ευδοκιμούν μόνο στο θερμοκήπιο, υπάρχουν όμως και είδη που επιβιώνουν τόσο σε εσωτερικούς, όσο και σε εξωτερικούς χώρους. Καταγωγή: Αυστραλία. Απαιτήσεις σε φως: Η θέση που θα της παραχωρηθεί πρέπει να είναι φωτεινή (ιδίως για τα χρωματιστά είδη) έως ημισκιερή. Θερμοκρασία: Πρέπει να της παρέχει ζέστη όλο το χρόνο, αλλά και λίγη δροσιά κατά τη χειμερινή περίοδο ανάπαυσης, πολλή υγρασία και όχι ρεύματα. Θέλει σταθερά υγρό χώμα, το χειμώνα λιγότερο. Παράσιτα και προβλήματα: Συνήθως δεν υποφέρει από παράσιτα. Φροντίδα: Να ραντίζετε τακτικά τα φύλλα της και να τα καθαρίζετε κάθε βδομάδα με ένα βρεγμένο πανί. Ρίξτε λίπασμα κάθε 2 βδομάδες. Μεταφυτέψτε τα νεαρά ψυτά κάθε Απρίλιο και τα μεγαλύτερα πιο σπάνια. Μέσο καλλιέργειας: 


Τα χρωματιστά είδη πολλαπλασιάζονται με μόσχευματα, ενώ τα πράσινα και με σπόρους. Η NASA και οι Associated Landscape Contractors of America (ALCA) έχουν ανακοινώσει τα αποτελέσματα της 2-ετής μελέτης, που δείχνουν μια εκλεπτυσμένη συσκευή απορρόφησης ρύπανσης: ένα εσωτερικό φυτό μπορεί να παρέχει έναν φυσικό τρόπο στην καταπολέμηση του «συνδρόμου άρρωστων κτιρίων». Κοινά φυτά εσωτερικού χώρου λοιπόν μπορούν να γίνουν ένα πολύτιμο όπλο στον αγώνα κατά της ανόδου της στάθμης της ρύπανσης του αέρα. Οι επιστήμονες της NASA βρίσκουν να είναι εκπληκτικά χρήσιμα στην απορρόφηση δυνητικά επιβλαβών αερίων και τον καθαρισμό του αέρα μέσα στα σπίτια, στους κλειστούς δημόσιους χώρους και γραφεία. Τα καλύτερα φυτά που μπορούν να αφαιρέσουν από τον αέρα φορμαλδεΰδη, το βενζόλιο και μονοξείδιο του άνθρακα, είναι : ΑΡΕΚΑ (Chrysalidocarpus lutescens), Φοίνικας Φάπις (Rhapis exelsa), Φοίνικας Bamboo (Chamaedorea seifrizii), Φίκος (Ficus robusta) και Δράκαινα (Dracaena deremensis).
Πηγή : http://www.valentine.gr/dracaena_gr.php
http://www.issaris.gr/49_1p1199/Drakaina-Martzinata
http://www.protypafytoria.gr/el/φυτα-εσωτερικου-χωρου-ανθεκτικα-τιμεσ/283-δρακαινα-μαρτζινατα-τιμη.html
http://www.protypafytoria.gr/el/φυτα-εσωτερικου-χωρου-ανθεκτικα-τιμεσ/283-δρακαινα-μαρτζινατα-τιμη.html
http://www.eimaimama.gr/2012/06/fyta-pou-afairoun-toxines.html