Η κύκας είναι γυμνόσπερμο φυτό της οικογένειας των Κυκαδοειδών με 160 είδη. Το πιο γνωστό είδος είναι το Cycas revoluta (Κύκας η περιεστραμμένη), το οποίο καλλιεργείται ευρέως με το όνομα " Φοίνικας Σάγκο " ή Σαγούτο λόγω της φοινικοειδούς εμφάνισης, παρόλο που δεν είναι πραγματικός φοίνικας. Το γένος είναι ιθαγενές του Παλαιού κόσμου, με τα είδη να είναι συγκεντρωμένα στους τροπικούς και τους υποτροπικούς. Είναι ιθαγενές της ανατολικής και νοτιοανατολικής Ασίας, συμπεριλαμβανομένων των Φιλιππίνων, με 10 είδη (9 εκ των οποίων είναι ενδημικά), της ανατολικής Αφρικής (συμπεριλαμβανομένης της Μαδαγασκάρης), της Βόρειας Αυστραλίας, της Πολυνησίας και Μικρονησίας. Η Αυστραλία έχει 26 είδη, ενώ η περιοχή της Ινδοκίνας 30. Το πιο βόρειο είδος Cycas revoluta (Κύκας η περιεστραμμένη) βρίσκεται στη νότια Ιαπωνία, ενώ το πιο νότιο στην νοτιοανατολική Κουήνσλαντ της Αυστραλίας. Η κύκας είναι δίοικο φυτό, έχει δηλαδή ξεχωριστά άτομα για κάθε φύλο. Τα περισσότερα είδη σχηματίζουν εμφανείς κορμούς, αλλά σε κάποια είδη ο κύριος κορμός μπορεί να είναι υπόγειος με ένα στέμμα από φύλλα να εμφανίζεται να ανεβαίνει κατευθείαν από το εδάφος. Τα φύλλα είναι φτερωτά, σκληρά, σπειροειδούς μορφής. Είναι φυτά γνωστά για την αντοχή τους. Ο κορμός τους είναι ανθεκτικός, μπορούν να αναπτυχθούν σε άμμο, σε μέρη με και χωρίς ηλιοφάνεια και είναι ανεκτικά με το αλάτι. Η κύκας συχνά θεωρείται ζωντανό απολίθωμα, αφού τα πρώτα απολιθώματα του γένους Cycas εμφανίστηκαν στην Πέρμια περίοδο, 280 εκατομμύρια χρόνια πριν, και γνώρισαν τη μέγιστη εξάπλωση το Μεσοζωϊκό αιώνα. Το φυτό μεγαλώνει πολύ αργά και είναι ικανό να αναπαραχθεί μετά από 10 χρόνια. Στους περισσότερους μεγάλους κήπους και ειδικά σε εκείνους που στολίζουν τις νότιες περιοχές της χώρας μας, σαν κεντρικό θέμα και σημείο αναφοράς δεσπόζει σχεδόν πάντα κάποιο είδος φοίνικα, τοποθετημένο μόνο του ή φυτευμένο σε συστάδες. Ανάμεσα στα χιλιάδες φοινικοειδή που έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί σε εκτεταμένο βαθμό εμφανίζοντας μια τεράστια ποικιλία σε σχέδια και μεγέθη, ξεχωρίζει ένα για την ιδιαίτερη εμφάνιση και συμπεριφορά του, το τσίκας. Πρόκειται για την πιο κομψή και απόλυτα επιβλητική, παρά το μικρό της μέγεθος, παρουσία σε έναν τομέα που οι περισσότεροι εκπρόσωποι του παραμένουν μεν άψογοι και στυλιζαρισμένοι, τεράστιοι δε σε διαστάσεις και ανάπτυξη, θέτοντας το ολόκληρο το είδος σε συγκεκριμένο περιορισμό ορίων.
Το τσίκας διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά του είδους του, όπως η αργή εξέλιξη, το σκληρό σε υφή φύλλωμα, τον αγκαθωτό και τραχύ κορμό και την άκρως τροπική νότα που προσθέτει σε όλα τα σημεία που φυτεύεται, με μοναδική εξαίρεση ότι δεν αποκτά ποτέ σχεδόν ύψος πάνω των 2μ. Ξεκινά συνήθως από τα 30εκ και μετά από πολλά χρόνια, προσπάθειες και άπειρες λιπάνσεις καταλήγει στο πολυπόθητο ύψος. Σαν φυτό εξωτερικού χώρου δύναται να τοποθετηθεί σε όμορφές κεραμικές ή πλαστικές γλάστρες σε βεράντες, σε βραχόκηπο μαζί με άλλα είδη ή και μόνο του απευθείας στο έδαφος, και σε περίπτωση που η θερμοκρασία δεν εγκαταλείψει τους 0 βαθμούς κατά τους χειμωνιάτικους μήνες, να διακοσμήσει οποιαδήποτε γωνιά κριθεί απαραίτητο. Στους εσωτερικούς χώρους, βρίσκει απόλυτη εφαρμογή σε αίθρια ή σημεία με άμεσο πλούσιο φωτισμό και καλή ανανέωση του αέρα, στοιχείο που επηρεάζει καταλυτικά την περαιτέρω ανάπτυξη του. Λόγω του περιορισμένου του μεγέθους ταιριάζει αρμονικά σε μέρη που κανείς δεν θα μπορούσε να διανοηθεί να τοποθετήσει έναν φυσιολογικό φοίνικα, διότι πολύ απλά δεν θα χωρούσε. Δεν κλαδεύεται ποτέ, αντίθετα λιπαίνεται πολύ συχνά εξαιτίας των αυξημένων αναγκών του σε θρεπτικές ουσίες και συστατικά, ακριβώς όπως γίνεται και με τα bonsai. Όποιος διαλέξει αυτό το είδος, οφείλει να έχει υπόψην του δύο πολύ βασικά πράγματα που το αφορούν το πρώτο είναι ότι κολλάει εύκολα και γρήγορα αρκετές γνωστές και δύσκολες στην αντιμετώπιση αρρώστιες, άρα απαιτεί προληπτικό ψεκασμό μια ή δύο φορές ετησίως, και το δεύτερο ότι σαπίζει πολλές φορές από το υπερβολικό νερό, τα φύλλα του κιτρινίζουν και ο κορμός μεταβάλλεται σε μια εύκαμπτη και ευλύγιστη καφέ χρώματος μάζα. Δεν έχει απαιτήσεις σε συγκεκριμένες ποιότητες χώματος και προσαρμόζεται αρκετά ικανοποιητικά σε όλες σχεδόν τις εδαφολογικές συνθήκες. Δεν χρειάζεται τεράστιες γλάστρες για να αναπτυχθεί, καθώς το νερό εγκλωβίζεται στο κάτω μέρος τους και δημιουργεί ταχύτατα μύκητες στο χώμα και συνεπώς ολική καταστροφή του φυτού. Τέλος ιδανική είναι η επιλογή του για εσωτερικές πισίνες, όπου διατηρείται άψογα λόγω υγρασίας και κλειστού μικροκλιματικού περιβάλλοντος και ταυτόχρονα συντελεί αποφασιστικά στην δημιουργία μιας διαφορετικής ατμόσφαιρας-αίσθησης άμεσα ταυτισμένης με το νερό και την χαλάρωση που εκείνο προσφέρει. Ένα αειθαλές κυκαδικό και όχι φοινικοειδές φυτο. Τι σημασία έχει αυτή η πληροφορία για έναν ερασιτέχνη κηπουρό;
Το λιγότερο μπορεί να του χαρίσει τη νίκη στο Trivial Pursult….. Κατά τα αλλά είναι ένα δίοικο φυτό, δηλ. υπάρχει αρσενικό και θηλυκό. Η αρσενική ταξιανθία μοιάζει με κουκουνάρι γυρισμένο ανάποδα και έχει μία ελαφρά μυρωδιά ανανά, η θηλυκή έχει σχήμα ροζέτας αποτελούμενης από καφέ φυλλαράκια. Ευδοκιμεί και σε γλάστρα, όμως δε του αρέσουν οι μετακινήσεις άρα προσέχουμε πολύ κατά την φύτευση ή τη μεταφύτευση να μην σπάσει η μπάλα του χώματος. Διαστάσεις: Υ , Δ : 1,5 μ. Άνθη: τα λουλούδια του, χωρίς να είναι φανταχτερά όπως άλλων φυτών, είναι εντυπωσιακά λογω της ιδιομορφίας τους. Οι σπόροι που παράγονται είναι κόκκινοι και δηλητηριώδεις …..δεν τρώγονται!!! Αντοχή: πολύ καλή αντοχή στο κρύο αλλά όχι στην παρατεταμένη παγωνιά, δεν έχει πρόβλημα από τη ζέστη ενώ έχει μέτρια αντοχή στην ξηρασία. Κανένα πρόβλημα με τους άνεμους ενώ αντέχει και στην αλμύρα της θάλασσας. Έδαφος: το ιδανικό μείγμα είναι το αποτελούμενο από χώμα “εξωτερικού χώρου”, κοινό χώμα κήπου και λίγο καστανόχωμα σε αναλογίες 40-40-20, αντιστοίχως. Η καλή αποστράγγιση είναι ευπρόσδεκτο χαρακτηριστικό. Θέση: ηλιόλουστη ή ημισκιερή, έκθεση οποιαδήποτε. Πότισμα : ποτίζουμε, όποτε στεγνώνει το χώμα το καλοκαίρι. Το φθινόπωρο μειώνουμε τα ποτίσματα και το χειμώνα ποτίζουμε μόνον σε μεγάλα διαστήματα ανομβρίας. Την άνοιξη σταδιακά αυξάνουμε τη συχνότητα των ποτισμάτων. Θρέψη: μια φορά τον χρόνο, κάθε άνοιξη χορηγούμε πλήρες και ισορροπημένο οργανικής προέλευσης λίπασμα. Φροντίδες: το μόνο κλάδεμα που χρειάζεται είναι η αφαίρεση των παλαιών ξεραμένων φύλλων του. Η εργασία αυτή γίνεται την άνοιξη, αφού περάσει ο κίνδυνος των παγετών και αφού αναπτυχτεί η νέα βλάστηση. Αντιξοότητες: κηλιδώσεις φύλλων που προκαλούνται από μύκητες είναι ένα συνηθέστερο πρόβλημα.
Πηγή : https://el.m.wikipedia.org/wiki/Κύκας
http://fytoriakentia.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=314:%CF%84%CF%83%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CF%82%CE%B7-%CE%BA%CE%BF%CF%81%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%86%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CF%8E%CE%BD&Itemid=28
http://kipostexni.blogspot.is/2012/10/90.html?m=1
Το τσίκας διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά του είδους του, όπως η αργή εξέλιξη, το σκληρό σε υφή φύλλωμα, τον αγκαθωτό και τραχύ κορμό και την άκρως τροπική νότα που προσθέτει σε όλα τα σημεία που φυτεύεται, με μοναδική εξαίρεση ότι δεν αποκτά ποτέ σχεδόν ύψος πάνω των 2μ. Ξεκινά συνήθως από τα 30εκ και μετά από πολλά χρόνια, προσπάθειες και άπειρες λιπάνσεις καταλήγει στο πολυπόθητο ύψος. Σαν φυτό εξωτερικού χώρου δύναται να τοποθετηθεί σε όμορφές κεραμικές ή πλαστικές γλάστρες σε βεράντες, σε βραχόκηπο μαζί με άλλα είδη ή και μόνο του απευθείας στο έδαφος, και σε περίπτωση που η θερμοκρασία δεν εγκαταλείψει τους 0 βαθμούς κατά τους χειμωνιάτικους μήνες, να διακοσμήσει οποιαδήποτε γωνιά κριθεί απαραίτητο. Στους εσωτερικούς χώρους, βρίσκει απόλυτη εφαρμογή σε αίθρια ή σημεία με άμεσο πλούσιο φωτισμό και καλή ανανέωση του αέρα, στοιχείο που επηρεάζει καταλυτικά την περαιτέρω ανάπτυξη του. Λόγω του περιορισμένου του μεγέθους ταιριάζει αρμονικά σε μέρη που κανείς δεν θα μπορούσε να διανοηθεί να τοποθετήσει έναν φυσιολογικό φοίνικα, διότι πολύ απλά δεν θα χωρούσε. Δεν κλαδεύεται ποτέ, αντίθετα λιπαίνεται πολύ συχνά εξαιτίας των αυξημένων αναγκών του σε θρεπτικές ουσίες και συστατικά, ακριβώς όπως γίνεται και με τα bonsai. Όποιος διαλέξει αυτό το είδος, οφείλει να έχει υπόψην του δύο πολύ βασικά πράγματα που το αφορούν το πρώτο είναι ότι κολλάει εύκολα και γρήγορα αρκετές γνωστές και δύσκολες στην αντιμετώπιση αρρώστιες, άρα απαιτεί προληπτικό ψεκασμό μια ή δύο φορές ετησίως, και το δεύτερο ότι σαπίζει πολλές φορές από το υπερβολικό νερό, τα φύλλα του κιτρινίζουν και ο κορμός μεταβάλλεται σε μια εύκαμπτη και ευλύγιστη καφέ χρώματος μάζα. Δεν έχει απαιτήσεις σε συγκεκριμένες ποιότητες χώματος και προσαρμόζεται αρκετά ικανοποιητικά σε όλες σχεδόν τις εδαφολογικές συνθήκες. Δεν χρειάζεται τεράστιες γλάστρες για να αναπτυχθεί, καθώς το νερό εγκλωβίζεται στο κάτω μέρος τους και δημιουργεί ταχύτατα μύκητες στο χώμα και συνεπώς ολική καταστροφή του φυτού. Τέλος ιδανική είναι η επιλογή του για εσωτερικές πισίνες, όπου διατηρείται άψογα λόγω υγρασίας και κλειστού μικροκλιματικού περιβάλλοντος και ταυτόχρονα συντελεί αποφασιστικά στην δημιουργία μιας διαφορετικής ατμόσφαιρας-αίσθησης άμεσα ταυτισμένης με το νερό και την χαλάρωση που εκείνο προσφέρει. Ένα αειθαλές κυκαδικό και όχι φοινικοειδές φυτο. Τι σημασία έχει αυτή η πληροφορία για έναν ερασιτέχνη κηπουρό;
Το λιγότερο μπορεί να του χαρίσει τη νίκη στο Trivial Pursult….. Κατά τα αλλά είναι ένα δίοικο φυτό, δηλ. υπάρχει αρσενικό και θηλυκό. Η αρσενική ταξιανθία μοιάζει με κουκουνάρι γυρισμένο ανάποδα και έχει μία ελαφρά μυρωδιά ανανά, η θηλυκή έχει σχήμα ροζέτας αποτελούμενης από καφέ φυλλαράκια. Ευδοκιμεί και σε γλάστρα, όμως δε του αρέσουν οι μετακινήσεις άρα προσέχουμε πολύ κατά την φύτευση ή τη μεταφύτευση να μην σπάσει η μπάλα του χώματος. Διαστάσεις: Υ , Δ : 1,5 μ. Άνθη: τα λουλούδια του, χωρίς να είναι φανταχτερά όπως άλλων φυτών, είναι εντυπωσιακά λογω της ιδιομορφίας τους. Οι σπόροι που παράγονται είναι κόκκινοι και δηλητηριώδεις …..δεν τρώγονται!!! Αντοχή: πολύ καλή αντοχή στο κρύο αλλά όχι στην παρατεταμένη παγωνιά, δεν έχει πρόβλημα από τη ζέστη ενώ έχει μέτρια αντοχή στην ξηρασία. Κανένα πρόβλημα με τους άνεμους ενώ αντέχει και στην αλμύρα της θάλασσας. Έδαφος: το ιδανικό μείγμα είναι το αποτελούμενο από χώμα “εξωτερικού χώρου”, κοινό χώμα κήπου και λίγο καστανόχωμα σε αναλογίες 40-40-20, αντιστοίχως. Η καλή αποστράγγιση είναι ευπρόσδεκτο χαρακτηριστικό. Θέση: ηλιόλουστη ή ημισκιερή, έκθεση οποιαδήποτε. Πότισμα : ποτίζουμε, όποτε στεγνώνει το χώμα το καλοκαίρι. Το φθινόπωρο μειώνουμε τα ποτίσματα και το χειμώνα ποτίζουμε μόνον σε μεγάλα διαστήματα ανομβρίας. Την άνοιξη σταδιακά αυξάνουμε τη συχνότητα των ποτισμάτων. Θρέψη: μια φορά τον χρόνο, κάθε άνοιξη χορηγούμε πλήρες και ισορροπημένο οργανικής προέλευσης λίπασμα. Φροντίδες: το μόνο κλάδεμα που χρειάζεται είναι η αφαίρεση των παλαιών ξεραμένων φύλλων του. Η εργασία αυτή γίνεται την άνοιξη, αφού περάσει ο κίνδυνος των παγετών και αφού αναπτυχτεί η νέα βλάστηση. Αντιξοότητες: κηλιδώσεις φύλλων που προκαλούνται από μύκητες είναι ένα συνηθέστερο πρόβλημα.
Πηγή : https://el.m.wikipedia.org/wiki/Κύκας
http://fytoriakentia.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=314:%CF%84%CF%83%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CF%82%CE%B7-%CE%BA%CE%BF%CF%81%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%86%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CF%8E%CE%BD&Itemid=28
http://kipostexni.blogspot.is/2012/10/90.html?m=1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου