Λεμονοθύμαρο : Από πιο ανθεκτικές ποικιλίες θυμαριού με το ιδιαίτερα έντονο λεμονάτο άρωμά του

Το λεμονοθύμαρο (Thymus citriodorus) ή αλλιώς «θυμάρι λεμονάτο» είναι ότι ακριβώς δηλώνει και το όνομά του: μία ποικιλία θυμαριού που μυρίζει σαν λεμόνι! Πιο συγκεκριμένα, αποτελεί ποικιλία του Τ. serpyllum (άγριο θυμάρι). Έχει δίχρωμα φύλλα -γκριζοπράσινα & λευκά τα οποία είναι μεγαλύτερα από το κοινό θυμάρι. Θεωρείται ως μια από τις πιο ανθεκτικές ποικιλίες και χαρακτηρίζεται από το ιδιαίτερα έντονο άρωμά του. Θέλει το χρόνο του για να αναπτυχθεί, αλλά δεν αγαπά τόσο την ξηρασία: το λεμονοθύμαρο, όπως ο βασιλικός και ο δυόσμος, θέλουν αρκετό νερό. Η χρήση του είναι αρκετά διαδεδομένη στην κηποτεχνία, αλλά δε θα έπρεπε να παραγνωρίσετε και το ρόλο του ως μυστικό συστατικό για την κουζίνα σας! Το γένος Thymus περιλαμβάνει περίπου 215 είδη καθώς και πολλά υβρίδια. Διακρίνουμε τρεις κύριες ποικιλίες που καλλιεργούνται για χρήση, τις πλατύφυλλες, τις στενόφυλλες και τις variegata. Οι στενόφυλλες, έχουν μικρά γκριζοπράσια φύλλα και είναι πιο αρωματικές από τις πλατύφυλλες. Είναι γνωστές με το όνομα γερμανικό Θυμάρι. Το λεμονοθύμαρο (Thymus citriodorus) έχει μεγαλύτερα φύλλα από το κοινό θυμάρι, δεν είναι κυρτά προς τα μέσα και αποτελεί ποικιλία του Τ. serpyllum (άγριο θυμάρι). Το λεμονοθύμαρο θεωρείται μια από τις πιο ανθεκτικές ποικιλίες με το πιο έντονο άρωμα. Μερικά από τα πιο καλλιεργούμενα είδη ή ποικιλίες για την παραγωγή νωπού ή αποξηραμένου προϊόντος αλλά και για την απόσταξη και παραγωγή αιθέριου ελαίου. αναφέρονται παρακάτω. Είναι γνωστό ότι το φυτό υβριδοποιείται εύκολα και έτσι είναι εύλογο να υπάρχουν και διαφορετικοί διαθέσιμοι τύποι: T. vulgaris, το κοινό θυμάρι, με έρπουσα ανάπτυξη και με κίτρινο, αργυρό ή ποικιλόχρωμο φύλλωμα χρησιμοποιούμενο περισσότερο στην μαγειρική. Τ. Zygis, μοιάζει με το παραπάνω και χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή αιθέριου ελαίου. Τ. citriodorus, λεμονοθύμαρο, με όρθια ανάπτυξη και φύλλωμα αργυρό έως αργυρόχρυσο, με πολύ έντονο άρωμα λεμονιού. Varico, μια εύρωστη ποικιλία, με όρθια ανάπτυξη, με γκρι-μπλε φύλλωμα και εξαιρετική απόδοση σε νωπό προϊόν. Η θυμόλη που παράγει, κυμαίνεται σε πολύ υψηλά επίπεδα (50% και άνω ) και έχει απόδοση σε αιθέριο έλαιο πάνω από 3%. 

Είναι πολύ ανθεκτική στον παγετό και μπορεί να αναπαραχθεί με σπόρο. Αυξάνεται καλά σε εύκρατα κλίματα, σε ζεστές, ξηρές και ηλιόλουστες περιοχές. Είναι απαιτητικό σε φως γι αυτό και θα πρέπει να αποφεύγεται η καλλιέργεια του σε σκιαζόμενες θέσεις, ώστε να αποδίδει τα μέγιστα. Δεν προτιμά την υπερβολική υγρασία, λόγω της ευαισθησίας του στις ασθένειες που προκαλούν σηψιρριζίες. Οι βροχοπτώσεις στην περιοχή της Μεσογείου, όπου το θυμάρι καλλιεργείται περισσότερο, κυμαίνονται από 500 έως 1000 mm ετησίως,κυρίως το χειμώνα. Προτιμά ελαφρά, καλά στραγγιζόμενα εδάφη με pH από 5,0 έως 8,0. Μπορεί να καλλιεργηθεί σε ποικιλία εδαφών, ειδικά σε ασβεστούχα ηλιαζόμενα και ξηρά εδάφη, ακόμη και σε βαριά υγρά, πλην όμως σε τέτοια εδάφη (βαριά και υγρά), η αρωματική του αξία μειώνεται. Γενικά το θυμάρι δεν παρουσιάζει προβλήματα ασθενειών. Ωστόσο σε περιοχές με υψηλό ποσοστό βροχοπτώσεων και σε εδάφη με κακή αποστράγγιση προσβάλλεται από ασθένειες της ρίζας, του λαιμού αλλά και του υπέργειου τμήματος. Οι μύκητες που έχουν εντοπισθεί στην καλλιέργεια ανήκουν στα γένη Armillaria, Rhizoctonia ακόμη και Botrytis. Η προμήθεια υγιούς πολλαπλασιαστικού υλικού, η εφαρμογή κατάλληλων γεωργικών πρακτικών, η έγκαιρη ανίχνευση της καλλιέργειας, η ορθή διάγνωση των ασθενειών σε συνδυασμό με την χρήση των κατάλληλων βιολογικών σκευασμάτων έχουν καλά αποτελέσματα στην πρόληψη των ασθενειών και την προστασία της καλλιέργειας. 

Το κύριο συστατικό του αιθέριου ελαίου του θυμαριού, η θυμόλη, χρησιμοποιείται ευρέως στην αρωματοποιία, στην Φαρμακευτική, στην κοσμετολογία καθώς και στην ποτοποιία (παραγωγή λικέρ) (de Rougemont, 1989). Βρίσκει εφαρμογή στην βιομηχανία τροφίμων και την ζαχαροπλαστική είτε ως αντιοξειδωτικό είτε για να προσδώσει άρωμα και εμφάνιση. Η θυμόλη είναι αποτελεσματική κατά της σαλμονέλας και του σταφυλόκοκκου. Οι αντισηπτικές ιδιότητες του θυμαριού λειτουργούν ευεργετικά στο ανοσοποιητικό σύστημα και στις λοιμώξεις του αναπνευστικού. Χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση δερματολογικών προβλημάτων από ακμή, δερματίτιδα, εκζέματα, τσιμπήματα εντόμων και διευκολύνει την πέψη του στομάχου. Το αιθέριο έλαιο του χρησιμοποιείται στην αρωματαθεραπεία (χημειότυπος θυμόλης, λιναλοόλης) για την ανακούφιση ρευματικών και ισχιαλγικών παθήσεων. Είναι χρήσιμο για την διατήρηση καλής στοματικής υγιεινής, λειτουργεί ως αντιμυκητιακό, αντιψωριακό και ως διεγερτικό. Η καλλιέργεια αρωματικών φυτών σε γλάστρα δεν απαιτεί ιδιαίτερη φροντίδα για τα δεδομένα του κλίματος της Αττικής. Χρειάζεται όμως κάποια προσοχή. 

Τα αρωματικά φυτά είναι οργανισμοί που χρειάζονται πολύ ενέργεια ώστε να παράγουν τα αιθέρια έλαια που δίνουν στο φύλλωμα τους διαφορετικές και ενδιαφέρουσες μυρωδιές αλλά και θεραπευτικές ιδιότητες. Γι’ αυτό, είναι καλύτερο να τοποθετούνται με νότιο προσανατολισμό, ώστε να απολαμβάνουν όλο τον ήλιο της μεσημβρίας. Ευδοκιμούν σε πολλά είδη χώματος και έχουν ανάγκη από συχνό πότισμα. Κάποια από τα φυτά αντέχουν σε σκιερά και άλλα σε φωτεινά μέρη. Οι μελίγκρες εμφανίζονται με τις πρώτες ζέστες της άνοιξης, περιορίζονται με την έντονη ζέστη του καλοκαιριού και τις ξαναβλέπουμε όταν ο καιρός δροσίζει το φθινόπωρο. Ένα βιολογικό εντομοκτόνο θα τις κρατήσει υπό έλεγχο. Ο σοβαρότερος κίνδυνος για το παρτέρι μας είναι τα μικροσκοπικά τζιτζίκια που αυξάνουν απότομα τον πληθυσμό τους μέσα στο καλοκαίρι και δίνουν στα αρωματικά φυτά ωχρή όψη καθώς από τα τσιμπήματά τους γεμίζουν με κίτρινα στίγματα. Αναγνωρίζονται εύκολα: με ένα τίναγμα του φυτού αναπηδούν κατά ομάδες και ξανακρύβονται στο φύλλωμα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Πηγή : http://www.fytokomia.gr/permalink/11685.html

http://www.athinorama.gr/umami/food/articles/?id=2002067

http://www.ftiaxno.gr/2013/08/i-kalliergeia-kai-i-xrisi-toy-thimarioy.html