Τα στατιστικά της ελληνικής κτηνοτροφίας το 2014

Περίπου πέντε εκατομμύρια γίδια και δέκα εκατομμύρια πρόβατα εκτρέφονται στην Ελλάδα, δίνοντας στη χώρα μας την πρώτη και τέταρτη θέση αντίστοιχα στους δύο αυτούς τομείς, σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ). Τα παραπάνω αναφέρει, σε εργασία του, ο αναπληρωτής καθηγητής στο ΑΠΘ Γιώργος Αρσένος, επισημαίνοντας ότι η κτηνοτροφία στην Ελλάδα -και ιδιαίτερα η εκτροφή προβάτων και γιδιών- ως κλάδος της πρωτογενούς παραγωγής κατέχει εξέχουσα σημασία, λόγω της μακροχρόνιας παράδοσής της και της σημαντικής συνεισφοράς στην εθνική οικονομία. Ο κ. Αρσένος αναφέρεται και στην υποστηρικτική λειτουργία της αγροτικής παραγωγής σε ό,τι αφορά τις ζωοτροφές, επισημαίνοντας ότι κάτι τέτοιο είναι σημαντικό αφού περίπου 2,5 δισ. ευρώ δαπανώνται ετησίως για τις εισαγωγές κτηνοτροφικών προϊόντων. Η μεγάλη οικονομική σημασία της αιγοπροβατοτροφίας, σύμφωνα με τον ίδιο, έγκειται στην παραγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων, με υψηλό βαθμό εξαγωγικής δραστηριότητας (φέτα, γιαούρτι). Εντούτοις, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία (ΥΠΑΑΤ 2010), οι συνολικές εισαγωγές πρόβειου γάλακτος από χώρες της ΕΕ ανήλθαν για το έτος 2008 σε 5,6 χιλιάδες ισοδύναμους τόνους γάλακτος, για το 2009 σε 12 χιλιάδες ισοδύναμους τόνους γάλακτος και το 2010 σε 12,9 χιλιάδες ισοδύναμους τόνους γάλακτος. Για το γίδινο, αντίστοιχα, ήταν 55,7 τόνους, 476 τόνους και 539 τόνους. Με δεδομένο ότι το 2010 στην Ελλάδα παράχθηκαν 551.676 τόνοι πρόβειου γάλακτος και 152.096 τόνοι γίδινου γάλατος φαίνεται, όπως λέει ο κ. Αρσένος, ότι οι εισαγωγές για τη χρονιά αυτή αντιπροσώπευαν το 2,3% και 0,35% για το πρόβειο και γίδινο γάλα, αντίστοιχα.

Με βάση τα στοιχεία του ΕΛΟΓΑΚ, το έτος 2012 παραδόθηκαν στη Γαλακτοβιομηχανία 495.480 τόνοι πρόβειου και 114.391 τόνοι γίδινου γάλακτος, γεγονός που υποδηλώνει ότι σε σχέση με το 2010 η εθνική παραγωγή μειώθηκε κατά 10,2% για το πρόβειο και 24,7% για το γίδινο γάλα, αντίστοιχα. Τα δεδομένα αυτά, αναφέρει ο κ. Αρσένος, θα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο προβληματισμού, αφού από το γάλα αυτό παράγονται παραδοσιακά προϊόντα (Προϊόντα Ονομασίας Προελεύσεως, ΠΟΠ), που κατέχουν αξιόλογη θέση στις αγορές του εσωτερικού και του εξωτερικού. Η εκτροφή των προβάτων και των γιδιών, σύμφωνα με τον ίδιο, άλλαξε πολύ τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Ο αριθμός των εισαγόμενων ζώων από ξενικές φυλές, ιδιαίτερα προβάτων, αυξήθηκε, ο αριθμός των εκτροφών μειώθηκε με ταυτόχρονη αύξηση του μεγέθους τους, αλλά και της παραγωγικότητας των εκτρεφόμενων ζώων, χάρη κυρίως στις προόδους της γενετικής βελτίωσης και της διατροφής. Εντούτοις, προσθέτει ο κ. Αρσένος, η απόδοση της ελληνικής αιγοπροβατοτροφίας υπολείπεται ακόμα σημαντικά εκείνης των προηγμένων ζωοτεχνικά χωρών. "Οι αιτίες είναι πολλές, ουσιαστικά όμως, όλες μπορούν να εντοπιστούν στη δυσκολία ταχείας προσαρμογής των υφιστάμενων εκτροφών στα συνεχώς μεταβαλλόμενα δεδομένα και στην ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών που επηρεάζουν την οικονομική βιωσιμότητα και την απόδοση των εκτροφών. Οι τομείς όπου υπάρχει σημαντική υστέρηση σχετίζονται με την υγεία και την παραγωγικότητα του εγχώριου ζωικού κεφαλαίου (τα πρόσφατα κρούσματα ευλογιά και καταρροϊκού πυρετού είναι ενδεικτικά), τη διατροφή και την έλλειψη τεχνογνωσίας και επαγγελματισμού από την πλειοψηφία των κτηνοτρόφων" εξηγεί ο αναπληρωτής καθηγητής του ΑΠΘ στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Η πλειοψηφία των εκτροφών διαθέτει είτε υποτυπώδεις σταβλικές εγκαταστάσεις χωρίς μηχανολογικό εξοπλισμό (πχ. για μηχανικό άρμεγμα) είτε βαριές κατασκευές και συνεπώς δαπανηρά κτίρια τα οποία, με δεδομένο το ήπιο κλίμα της χώρας μας είναι μη λειτουργικά και αντιοικονομικά, σημειώνει ο κ. Αρσένος, επισημαίνοντας πως οι αγελάδες βρίσκονται σε καλύτερη θέση σε σχέση με τα πρόβατα και τα γίδια από πλευράς υποδομών και τεχνογνωσίας. Οι εκτρεφόμενες αγελάδες, ωστόσο, επισημαίνει ο κ. Αρσένος, παράγουν μόλις το 40% των εγχώριων αναγκών σε γάλα, ενώ το παραγόμενο κρέας από το σύνολο των εκτρεφόμενων βοοειδών (συμπεριλαμβανομένων των ζώων που εισάγονται για πάχυνση), καλύπτει το 25% των αναγκών. Η πλειοψηφία των εκτροφών αγελάδων στη χώρας μας είναι εκσυγχρονισμένες και λειτουργούν σε επιχειρηματική βάση. "Πάντως, αν λάβουμε υπόψη ότι οι ετήσιες ανάγκες της Ελλάδας σε αγελαδινό γάλα είναι περίπου 1.350.000 τόνοι, τότε το έλλειμμα της παραγωγής είναι 720.000 τόνοι! Διερευνώντας περισσότερο τα διαθέσιμα στοιχεία, θα διαπιστώσουμε ότι ο αριθμός των παραγωγών μειώθηκε δραματικά την τελευταία 10ετία, καθώς επίσης και ο αριθμός των αγελάδων (σήμερα υπολογίζουμε ότι δεν ξεπερνούν τις 90.000 οι αρμεγόμενες αγελάδες)" υπογραμμίζει ο κ. Αρσένος. Το θέμα επομένως, καταλήγει, δεν είναι ότι "οι αγελάδες στην Ελλάδα δεν παράγουν πολύ γάλα...", αλλά ότι είναι πλέον πολύ λίγες οι εκτρεφόμενες αγελάδες και ο κλάδος της αγελαδοτροφίας κινδυνεύει να χάσει την κρίσιμη μάζα ζωικού κεφαλαίου που χρειάζεται για να είναι βιώσιμος. Δεν φταίνε οι αγελάδες ούτε οι προβατίνες και οι γίδες, τονίζει ο κ. Αρσένος και καταλήγει: "Η ελληνική κτηνοτροφία έχει ανάγκη από βαθιές αλλαγές στη διάρθρωση και τη δομή της, διαφορετικά είναι αδύνατο να επιβιώσει, να συγκρατήσει και πολύ περισσότερο να προσελκύσει νέους και ικανούς ανθρώπους και να καλύψει στο μέλλον τις ανάγκες της χώρας σε προϊόντα υψηλής ποιότητας. Η κτηνοτροφική παραγωγή θα πρέπει να αλλάξει προσανατολισμό. Η αύξηση της παραγωγής, η τυποποίηση και πιστοποίηση ανταγωνιστικών ελληνικών κτηνοτροφικών προϊόντων μπορεί να αποτελέσει προϋπόθεση για βιώσιμη ανάπτυξη και αντίμετρο στην κρίση". 

Πηγή : https://www.fpress.gr/themata/story/21625/h-ktinotrofia-stin-ellada-se-arithmoys

Χαμαιρωψ και Κρητικός Φοίνικας : Οι ιθαγενείς φοίνικες της Μεσογείου και της Ελλάδας

ΧΑΜΑΙΡΩΨ (Chamerops). Οικογένεια : Φοινικίδες ή Παλμίδες (Palmaceae). Γένος με 2 είδη φοινίκων που κατάγονται από τις περιοχές της δυτικής Μεσογείου. Ένα απ'αυτά ο Χαμαίρωψ ο χαμηλός (Chamaerops humils) ή φοίνικας του Αγίου Πέτρου είναι ο μόνος φοίνικας που αυτοφύεται στην Ευρώπη όπου μπορεί να καλλιεργηθεί σ'όλες τις περιοχές. Χαμαίρωψ ο υψικάρηνος ( Chamarops excelsa). Κανονικά ταξινομείται σαν Τραχύκαρπος ο φορτούνειος (Trachycarpus fortunei). Είναι ένας φοίνικας που κατάγεται από την Κίνα και φτάνει σε ύψος μέχρι 12μ. καθώς και σε διάμετρο 2,5-4μ. Έχει φύλλα παλαμοειδή, κυκλικά χωρισμένα σε τμήματα γραμμοειδή και πτυχωτά με οδοντωτούς μίσχους μήκους 1περίπου μ. Τον Μαίο-Ιούνιο παρουσιάζει μικρά κίτρινα λουλούδια ενωμένα σε πυκνές φόβες που μερικές φορές παράγουν καρπούς σφαιρικούς και κυανόμαυρους. Χαμαίρωψ ο χαμηλός (Chamaerops humils). Πιο γνωστό σαν Φοίνικας του Αγίου Πέτρου είναι ένα είδος νάνο που δεν ξεπερνάει το ύψος των 2μ. Απαντά αυτοφυές στις περιοχές της δυτικής Μεσογείου όπου φτάνει σε ύψος και διάμετρο 1 περίπου μ. Έχει στελέχη μερικές φορές με διακλαδώσεις ακόμα και στην βάση και φύλλα συγκεντρωμένα σε μια τούφα στην κορυφή. Τα τελευταία φέρονται πάνω σ'ένα μίσχο επιμήκη, ξυλώδη και αγκαθωτό συχνά με τομή αμφίκυρτη και έχουν ένα έλασμα παλαμοειδές χωρισμένο σε πολυάριθμα γραμμοειδή τμήματα που σχηματίζουν μια βεντάλια. Παρουσιάζει φοβοειδείς ταξιανθίες που σχηματίζονται στη βάση των φύλλων και παράγει στη συνέχεια ελλειπτικούς καρπούς κοκκινωπούς ή κίτρινους. Καλλιεργείται επίσης και η ποικιλία «Δακτυλόκαρπη» (Dactylocarpa) που μπορεί να φτάσει σε ύψος 6μ. Καλλιεργούνται στο ύπαιθρο την άνοιξη σ'όλα τα είδη των καλά αποστραγγιζόμενων εδαφών. 

Απαιτούν προσήλιες ή ημισκιαζόμενες και απάνεμες θέσεις. Στις περιοχές όπου το κλίμα είναι μάλλον δριμύ μπορούν να καλλιεργηθούν σε θερμοκήπιο σε μεγάλα δοχεία που να μπορούν να μεταφέρονται στο ύπαιθρο στις πιο ζεστές εποχές. Στη διάρκεια του καλοκαιριού ποτίζονται με άφθονο νερό. Μεταφυτεύονται σε νέα γλάστρα κάθε 3-4 χρόνια τον Μαίο – Ιούνιο σε φυτόχωμα πολύ γόνιμο. Μπορούν να πολλαπλασιαστούν με σπόρους ή με βλαστούς που παράγονται στη βάση του δέντρου. Η σπορά πραγματοποιείται τον Μάρτιο, σε θερμό τζάκι πάνω σε αμμώδες έδαφος. Τα νεαρά φυτά μεταφυτεύονται σε γλάστρες που περιέχουν ένα μείγμα από φυτόχωμα τύρφη και άμμο όπου καλλιεργούνται για 2 χρόνια. Στο διάστημα αυτό τους αλλάζετε γλάστρα μια ή περισσότερες φορές ανάλογα με την ανάπτυξη. Στο τέλος του δεύτερου χρόνου μπορούν να φυτευτούν στην οριστική τους θέση. Οι βλαστοί της βάσεως κόβονται τον Απρίλιο – Μαίο(πρέπει να είναι εφοδιασμένοι με 2-3 φύλλα τουλάχιστον) και φυτεύονται σε γλάστρες που περιέχουν ένα μείγμα από φυτόχωμα, τύρφη και άμμο. Κατόπιν καλλιεργούνται σε γλάστρα για ένα χρόνο, σε μέρη προφυλαγμένα κα σε θερμοκήπιο τις πιο ψυχρές περιοχές του χειμώνα. Προς τα τέλη της ανοίξεως του επόμενου χρόνου δηλαδή του τρίτου μπορούν πλέον να μεταφερθούν στην οριστική τους θέση. O Κρητικός Φοίνικας ή Φοίνικας του Θεόφραστου (Phoenix theophrastii) είναι ένας μικρός φοίνικας, ενδημικός στην ανατολική περιοχή της Μεσογείου, με πολύ περιορισμένη εξάπλωση σε λίγες περιοχές, κύριως της Κρήτης. Το μόνο μεγάλο δάσος φοίνικα της Ευρώπης αποτελείται από το Φοίνικα του Θεόφραστου, στο Βάι, μια παραλία στο νομό Λασιθίου στην ανατολική Κρήτη στο δήμο Σητείας. Το φοινικόδασος του Αγίου Νικήτα που υπάρχει στο νότιο μέρος του Νομού Ηρακλείου είναι μακρόστενο και φύεται στα ανατολικά Αστερούσια Όρη σε κάπως αρκετή απόσταση απ' τη θάλασσα (το μόνο στην Κρήτη). 

Στην παραλία Πρέβελης ένα άλλο γνωστό παραποτάμιο φοινικόδασος στη νότια ακτή του Νομού Ρεθύμνης και στον ίδιο νομό δυτικότερα κοντά στον παράλιο οικισμό Πλακιά φύονται λίγα άτομα δίπλα σε ένα ποτάμι στην παραλία Σούδα. Πέρα από την Κρήτη, μεμονωμένα άτομα έχουν εντοπιστεί σε 5 σημεία στην Αμοργό, σε 1-2 σημεία στην Ανάφη, και στις χερσονήσους της Κνίδου και της Αλικαρνασσού (απέναντι από την Κω) της επαρχίας Mugla στη νοτιοδυτική Τουρκία. Πρόσφατα ανακαλύφθηκαν 8 μέλη του είδους στην περιοχή της Αρχαίας Επιδαύρου. Ο φοίνικας φτάνει τα 15 μ. ύψος, συνήθως με πολλούς λεπτούς κορμούς. Τα φύλλα είναι πτεροειδή, με μάκρος 2-3 μ, με τα πολυάριθμα, άκαμπτα, γκριζο-πράσινα, γραμμικά φυλλάρια 15-50 εκατ. μήκος σε κάθε πλευρά του κεντρικού μίσχου. Ο καρπός είναι ωοειδής, κιτρινο-καφέ δρύπη, με 1,5 εκατ. μάκρος και 1 εκατ. σε διάμετρο, και περιέχει ένα μόνο μεγάλο σπόρο. Ως φοίνικας θυμίζει περισσότερο τον Phoenix dactylifera τη γνωστή μας χουρμαδιά που φύεται στις ερήμους Σαχάρα και της Αραβίας, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις θυμίζει και τον Phoenix canariensis με πιο ασημοπράσινο χρώμα φυλλώματος, για αυτό και υποστηρίζεται πως ο φοίνικας του Θεοφράστου είναι ο αρχαίος πρόγονος και των δυο αυτών ειδών, ο οποίος είναι μικρότερος σε διαστάσεις (τα 10-15 μέτρα μόνο φτάνουν τα ενήλικα φυτά) και η σάρκα του καρπού του (του "χουρμά") δεν αξίζει να φαγωθεί επειδή είναι πάρα πολύ λεπτή και ινώδης και έχει μια στυφή γεύση, αν και μερικές φορές οι καρποί του τρώγονται από τους ντόπιους. Ό,τι συμβαίνει με την χουρμαδιά, από περιοχή σε περιοχή έχει παρατηρηθεί και στον φοίνικα του Θεόφραστου, δηλαδή διαφορά ποικιλίας ανάμεσα στους καρπούς, όσον αφορά τη χημική διαδικασία ωρίμανσης τους και το σχήμα. 

Για παράδειγμα στην Επίδαυρο ο φοίνικας του Θεόφραστου κάνει πιο μακρόστενους καρπούς και όταν βρίσκονται σε κατάσταση ακόμα άγουρη ή ημι-άγουρη, ο πυρήνας (κουκούτσι) υφίσταται, αλλά όχι σε όλα τα στάδια ωρίμανσης (όπως συμβαίνει στην χουρμαδιά), ο οποίος στην πρώτη περίπτωση βρίσκεται εξολοκλήρου σε άγουρη, υγρή κατάσταση και όχι στερεή, σε αντίθεση όμως με τους πιο ωοειδείς καρπούς από την Πρέβελη και γενικότερα την Κρήτη όπου ακόμα και άγουρη πρασινωπού χρώματος να είναι η σάρκα του καρπού, ο πυρήνας μέσα βρίσκεται σε στερεή κατάσταση, ακόμα κι αν εμφανισιακά έχει ένα λευκότερο "άγουρο" χρώμα, καθώς στην μετέπειτα σπορά του παρατηρείται πως ένα 80% μιας ποσότητας, έχει απόδοση ριζοβολίας. Επίσης, μόνο στην ίδια την Κρήτη έχει παρατηρηθεί μικρή διαφορά ιδιοτήτων ανάμεσα σε σπόρους που προέρχονται από την Πρέβελη και το Βάι αντίστοιχα.

Πηγή : http://www.delta-trees.com/αρθρα/16-άρθρα/114-χαμαίρωψ.html

https://el.m.wikipedia.org/wiki/Κρητικός_φοίνικας

Χλωρόφυτο το εύκομον : Το τροπικό φυτό της Αμερικής σαν καλλωπιστικό φυτό των ελληνικών κήπων

Χλωρόφυτο το εύκομον (Chlorophytum comosum). Άλλες ονομασίες : Ιπτάμενος ολλανδός, χλωρόφυτο το εύκομο, κορδελίνα, φυτό αράχνη. Το φυτό ανήκει στην οικογένεια των λειριιδών. Στην άγρια του μορφή του, όπως απαντά δηλαδή στους τροπικούς της Νότιας Αφρικής, είναι πράσινο, κάτι που δικαιολογεί και το επιστημονικό του όνομα. Τα πιο γνωστά καλλιεργούμενα είδη σήμερα είναι κρεμ με πράσινο περίγραμμα. Έχει στενόμακρα φύλλα σαν χόρτα, που σχηματίζουν πυκνούς ρόδακες και αναπτύσσονται γρήγορα και πολύ. Είναι ιδανικό για κρεμαστή γλάστρα, μπορεί όμως κάλλιστα να διακοσμήσει κι ένα περβάζι ή μια ανθοστήλη. Τα μεγαλύτερα σε ηλικία φυτά βγάζουν μακριές περικοκλάδες με μικρά ταπεινά στην εμφάνιση άσπρα άνθη. Εκεί σχηματίζονται τα φυτάρια, δηλ. μια τούφα από νεαρά φυτά που ριζοβολούν. Το χλωρόφυτο καθαρίζει την ατμόσφαιρα του χώρου στον οποίο βρίσκεται. Είναι πανεύκολο στην καλλιέργεια, δεν χρειάζεται περίοδο ανάπαυσης και είναι πάντα ευχαριστημένο. Εγκλιματίζεται εξίσου καλά σε θερμαινόμενους και δροσερούς χώρους, το καλοκαίρι μπορεί να βγει και έξω. Σε πολύ σκοτεινούς χώρους το χρώμα των φύλλων χάνει τη ζωντάνια του. Ποτίζετε το χλωρόφυλλο κανονικά έως πολύ, ανάλογα με τη θερμοκρασία του χώρου. Αν η ατμόσφαιρα είναι ξηρή, να θυμάστε ότι το περιστασιακό ψέκασμα των φύλλων θα του κάνει καλό. Από το Μάρτιο ως το Σεπτέμβριο ρίξτε του μια φορά την εβδομάδα λίπασμα. Οι ογκώδεις ρίζες του αποθηκεύουν νερό. Όταν δεν χωράνε πια στη γλάστρα, μεταφυτέψτε το σε μεγαλύτερη. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται πολύ εύκολα με τα φυτάρια. Η ποικιλία Variegatum είναι η γνωστότερη. Το χλωρόφυτο είναι αειθαλές τροπικό φυτό εσωτερικού χώρου που κατάγεται από την Νότια Αφρική. 

Είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο διότι δεν χρειάζεται καμία ιδιαίτερη περιποίηση και μπορείτε εύκολα να το δείτε να μεγαλώνει και σε εξωτερικούς χώρους αρκεί να επικρατούν ήπιες συνθήκες. Μεγαλώνει πολύ γρήγορα και τα στενόμακρα φύλλα του συνήθως είναι δίχρωμα, άσπρο-μπεζ με πράσινο περίγραμμα. Το βασικό του πλεονέκτημα είναι ότι καθαρίζει την ατμόσφαιρα από τις βλαβερές για την υγεία ουσίες αφήνοντας στο χώρο μας καθαρό από καθημερινούς ρύπους. Του αρέσουν σημεία φωτεινά ή ημισκιερά αλλά ο καυτός καλοκαιρινός ήλιος σε απευθείας επαφή με αυτά μπορεί να προκαλέσει εγκαύματα στα φύλλα. Η κατάλληλη θερμοκρασία για το χλωρόφυτο είναι γύρω στους 10 με 20 Cκαι αν η θερμοκρασία πέσει κάτω από τους 7 Cδεν θα έχει την επιθυμητή ανάπτυξη.Το χειμώνα καλό είναι να προστατεύεται από το κρύο ή να μεταφέρεται σε εσωτερικό χώρο στον οποίο να μην υπάρχουν κρύα ρεύματα αέρα. Προτιμήστε να ψεκάζετε που και που τα φύλλα του ιδίως σε συνθήκες ξηρασίας. Το χλωρόφυτο είναι φυτό το οποίο θα χρειαστεί περισσότερο νερό σε σχέση με άλλα φυτά εσωτερικού χώρου. Θέλει αρκετό νερό κατά την περίοδο της ανάπτυξής του με προσοχή να μην είναι υπερβολικά υγρό το χώμα κ σαπίσουν οι ρίζες του, και τους υπόλοιπους μήνες το ελαττώνουμε ελαφρός ώστε το χώμα να έχει σχεδόν στεγνώσει μέχρι το επόμενο πότισμα. Όταν θα πετάξει καινούρια φυτάρια μπορούμε να ενισχύσουμε την ανάπτυξη του ρίχνοντας υγρό ή στερεό λίπασμα και ποτέ ψεκάζοντας τα φύλλα του. Μπορείτε πολύ εύκολα να αποκτήσετε καινούρια φυτά πολλαπλασιάζοντάς το με τους εξής 2 τρόπους: κόβετε τα καινούρια φυτάρια και τα αφήνετε στο νερό να βγάλουν ρίζες και στη συνέχεια τα φυτεύετε στο χώμα ή βάζοντας τα νεαρά φυτάρια σε μικρές γλάστρες και όταν ριζώσουν τα διαχωρίζετε από το μητρικό φυτό. 

Θα μεταφυτεύσουμε το χλωρόφυτό μας όταν οι ρίζες του εμφανιστούν στην επιφάνεια του χώματος και θα χρησιμοποιήσουμε χώμα ελαφρύ εσωτερικού χώρου ή αναμειγμένο με χώμα τύρφης. Οι κυριότεροι εχθροί που προσβάλλουν το χλωρόφυτο είναι οι αφίδες που τις συναντάμε στα φύλλα και ο ψευδόκοκκος.Σε κάθε περίπτωση όμως συμβουλευτείτε τον ειδικό γεωπόνο. Μπορείτε να μας στέλνετε φωτογραφίες και απορίες ώστε να γίνετε η σωστή διάγνωση. Το χλωρόφυτο ( Chlorophytum commosum) είναι ένα από τα φυτά της παλιάς αστικής αυλής. Γέμιζε γρήγορα τη γλάστρα του με τα δίχρωμα φύλλα του, άντεχε καλά στη σκιά των κτιρίων ή των μεγαλύτερων φυτών και δεν είχε σοβαρά προβλήματα με το κρύο αφού έτσι κι αλλιώς ήταν σε θέσεις προφυλαγμένες. Καθώς δεν έχει εντυπωσιακά λουλούδια, δεν έχει καλές ... δημόσιες σχέσεις στον κόσμο του ανθοκομικού μάρκετινγκ. Μ' άλλα λόγια φαίνεται ότι σήμερα η μόδα του μοιάζει να έχει περάσει. Άδικα, γιατί είναι αξιόπιστο, χωρίς προβλήματα και διαθέτει τρία τεράστια πλεονεκτήματα: δεν θέλει πολλές φροντίδες, μπορεί να ευδοκιμήσει σε θέσεις σκιερές, εκεί που λίγα φυτά τα καταφέρνουν και τέλος εφ όσον γνωρίζουμε κάποιον που έχει ένα χλωρόφυτο μπορεί να μας δώσει ένα «παιδάκι» του δωρεάν. Στη συνέχεια θα το φυτέψουμε σε μια γλάστρα και αυτό θα αναπτυχθεί γρήγορα. Αυτά τα «παιδάκια» του χλωρόφυτου λέγονται στόλωνες βλαστοί. Αν έχουμε πολλούς τέτοιους μπορούμε να καλύψουμε το χώμα σε ένα σημείο του κήπου και έτσι να το πρασινίσουμε.

Σκαλίζουμε το χώμα, του προσθέτουμε και λίγο χώμα εξωτερικού χώρου και μετά φυτεύουμε τους στόλωνες σε αποστάσεις 20-25 εκ. μεταξύ τους. Εκτός από το πότισμα το μόνο που θα χρειαστεί να κάνουμε για να γεμίσει ο χώρος είναι τον πρώτο καιρό να αφαιρούμε τα αγριόχορτα που σίγουρα θα βγουν ανάμεσα στα μικρά ακόμη χλωρόφυτα.

Πηγή : http://phyto.gr/xlorofyto/

http://www.fytomageia.gr/index.php/shop/phutorio/phuta-esoterikou-xorou/224.html

https://taxiarxi.blogspot.co.id/2013/04/blog-post_26.html?m=1

Χαμαιδωρεα (Μπαμπού) : Το τροπικό φυτό της Ασίας με την γρήγορη ανάπτυξη και τις πολλές χρήσεις

Το μπαμπού ανήκει στην κατηγορία των γκαζόν - αναφέρεται ως γιγάντιο γκαζόν, λόγω της εντυπωσιακής ανάπτυξης των νέων βλαστών του κάθε άνοιξη. Κάθε χρόνο, οι βλαστοί γίνονται μεγαλύτεροι και περισσότεροι, ενώ μερικοί τύποι είναι βρώσιμοι. Το μπαμπού συγκαταλέγεται στα ταχύτερα αναπτυσσόμενα φυτά στον κόσμο. Ορισμένα είδη μπαμπού μπορούν να μεγαλώσουν 90 πόντους σε ένα 24/ωρο, με ρυθμό σχεδόν 4 εκατοστών την ώρα, 1 χιλιοστό κάθε 90 δευτερόλεπτα. Είναι αξιοσημείωτη η οικονομική και πολιτιστική σημασία του για την Ασία. Χρησιμοποιείται για την κατασκευή υλικών και ως πηγή τροφής. Το μπαμπού έχει μεγαλύτερη αντοχή σε θλίψη από το ξύλο, το τούβλο ή το σκυρόδεμα και η αντοχή του στον εφελκυσμό συναγωνίζεται τον χάλυβα. Το μπαμπού προκειται για πολυετές και αειθαλές φυτό και αναφέρεται πολλές φορές και ως ζαχαροκάλαμο που φυεται κοντά σε ποτάμια. Περιλαμβάνει παρα πολλα είδη, πολλά απο τα οποία χρησιμοποιούνται για εδαφοκάλυψη ή για πλήρους ανάπτυξης δέντρα που φτάνουν σε ύψος πολλών μέτρων. Γενικά το μπαμπού παρουσιάζει έντονη ανάπτυξη και χρησιμοποιείται στην κηποτεχνία επειδή δημιουργεί μία εξωτική ατμόσφαιρα. Το μπαμπού είναι δημοφιλές για την ποικιλια των χρήσεων. Οι τρυφεροί εδώδιμοι βλαστοί οι οποίοι φυονται απο την γή, εμφανίζονται την άνοιξη και χρησιμοποιούνται στην μαγειρική ενώ τα ώριμα καλάμια χρησιμοποιούνται για την ξυλεία τους, αφού χρησιμοποιούνται στην επιπλοποιία, στην χαρτοποιία , σε κατασκευή δαπέδων, σε καλάμια ψαρέματος αλλα και στην χειροτεχνία. Οι νεαροί βλαστοί έχουν υψηλη θρεπτική αξία και η περιεκτικότητα σε νερό είναι μεγαλύτερη απο 90%. Αυτοι πωλούνται είτε φρέσκοι ή σε κονσερβες .

 Αποτελει σημαντική πηγή εσόδων για τα κράτη που εμπορευονται τους φρεσκους βλαστους. Γενικά θεωρείταιται οτι πάνω απο 600.000.000 άνθρωποι εξασφαλίζουν εισόδημα απο το μπαμπού παγκοσμίως. Εχει την τάση να απομακρύνει το διοξείδιο του άνθρακα απο την ατμόσφαιρα, το μπαμπού παρουσίαζει μεγάλο περιβαλλοντικό όφελος. Επιπλεον το φύλλωμα του χρησιμοποιείται για ζωοτροφή και κυρίως σε βοοειδή. Επιπλέον θεωρείται στην εδαφική ισορροπία και στην διάβρωση. Συνήθως ξεκινούν Μάρτιο με Απρίλιο να αναδύονται οι νέοι βλαστοί από το έδαφος και να φτάνουν στο τελικό τους ύψος σε 2 έως 3 μήνες. Ένας νέος βλαστός μπαμπού , παράγει ταυτόχρονα άλλους 3 όταν φτάνει στα 3 περίπου μέτρα, και ξεκινά να παράγει 3-4 επιπλέον νέους βλαστούς που το ξεπερνούν στο ύψος σε μόλις 2 μήνες. Την επόμενη άνοιξη αυτά τα 7-8 καλάμια θα παράξουν 5 έως 10 νέους βλαστούς που θα φθάσουν τα 5 μέτρα. Σε 4 χρόνια αυτό το φυτό θα έχει 60 καλάμια που θα είναι 8-10 μέτρα μακριά. Όλα αυτά τα καλάμια συνδέονται με ένα ρίζωμα, οπότε τα θεωρούμε μια ενιαία μονάδα που πλέον έχει την ενέργεια που χρειάζεται για την παραγωγή μεγαλύτερων και πιο πολυάριθμων νέων βλαστών. Είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό να παρακολουθούμε την ανάπτυξη των νέων βλαστών που κάποιες μέρες αυξάνουν το μήκος τους, περισσότερο από 30 πόντους την ημέρα. Όταν θέλουμε να φυτέψουμε νέα μπαμπού σε μία περιοχή, τα βάζουμε 1 με 1,5 μέτρα μακριά το ένα από το άλλο και αυτά σε σύντομο διάστημα θα καλύψουν το κενό. Το μπαμπού χρειάζεται ελαφρώς όξινο και αργιλώδη χώμα. Εάν το χώμα σας είναι πολύ βαρύ, μπορείτε να προσθέσετε οργανική ύλη για να το ελαφρύνετε. Επίσης χρειάζεται τουλάχιστον για 5 ώρες ήλιο την ημέρα. 

Μπορούμε να πολλαπλασιάσουμε ένα φυτό είτε με κομμάτι του ριζικού συστήματος, είτε με μόσχευμα. Το μόσχευμα πρέπει να έχει τουλάχιστον 2 κόμπους, ενώ η τομή γίνεται σε γωνία 45 μοιρών και κάνουμε οτι ειναι απαραίτητο για να μην στεγνώσει μέχρι να ριζοβολήσει. Φυτεύουμε αφού έχουμε εμπλουτίσει τον λάκκο με κομποστ και εδαφοκαλύπτουμε με φυλλόχωμα, φύκια ή κομμένο γκαζόν για να κρατάει το έδαφος υγρασία. Ο πολλαπλασιασμός είναι εγγενής με την βοήθεια σπορων ή αγενής με την βοηθεία ριζωμάτων, μοσχευμάτων στελέχους αλλα και ιστοκαλλιέργειας. Οφθαλμοί απο τα ριζώματα αναπτύσσονται σε βλαστούς και δημιουργούνται καινούρια φυτά. Τα στελέχη του μπαμπού είναι κυλινδρικά και διαιρούνται σε επιμέρους τμήματα τα οποία ενώνονται με τα γόνατα. Το στελεχος του μπαμπου είναι κούφιο με χοντρό περίβλημα. Τα νεα στελεχη του μπαμπού ανέρχονται στο τελικό μέγεθος σε 3 μήνες και εν συνεχεία αναπτύσσονται πλευρικα τμήματα και φύλλα . Καθώς αναπτύσσεται, το μπαμπού γίνεται σκληρότερο. Οσον αφορά τον εγγενή τροπο πολλαπλασιασμού, οι σπόροι είναι απαραίτητοι για την παραγωγή ενώ η άνθηση μερικών ειδών είναι κυκλική και γίνεται καθε 30 ή και 100 χρόνια. Η πιο διαδεδομένη μέθοδος πολλαπλασιασμού είναι μέσω μοσχευματων ψευδοστελεχους. Η μεθοδος αυτή περιλαμβάνει την αποκοπή των ψευδοστελέχων απο την συσταδα και την σμίκρυνση αυτων στο γονατο πανω απο τις πρώτες διασταυρώσεις. Δεδομένου οτι οι διασταυρωσεις γίνονται σε μεγάλο ύψος απο το έδαφος, είναι αυτονόητο οτι τα μοσχεύματα του μπαμπού είναι ιδιαίτερα μεγάλα και όχι πρακτικά για την μεταφορά τους σε άλλη τοποθεσία. 

Η ανάγκη τους για νερό σε κάθε περιοχή είναι διαφορετική οπότε για να καταλάβετε πως να το ποτίζεται, να παρακολουθήσετε τα φύλλα που όταν το φυτό διψάει στρίβουν προς τα μέσα αλλά μόλις το ποτίσουμε, τα φύλλα θα ανοίξουν ξανά μέσα σε λίγες ώρες, οπότε έτσι θα μάθουμε πόσο συχνά πρέπει να το ποτίζουμε, γιατί είναι καλύτερα να του δίνουμε λιγότερο νερό από όσο χρειάζεται, παρά περισσότερο. Αν ενώ το έχετε ποτισμένο τα φύλλα παραμένουν στριμμένα, θα το ψεκάσετε με ένα μυκητοκτόνο επειδή το έχετε παραποτίσει και θα αναπτύξει μύκητες. Είναι πιο εύκολο να λειτουργήσουμε προληπτικά παρά να θεραπεύσουμε και αυτό ισχύει και για το μπαμπού. Το βασικότερο όλων είναι η καλή διαχείριση του νερού. Τα φυτά χρειάζονται σταθερή παροχή νερού και το έδαφος να στραγγίζει καλά, έτσι ώστε να μην μένει υγρό για μεγάλο χρονικό διάστημα Αν η θέση εξασφαλίζει για αρκετές ώρες το φως του ήλιου, αυτό θα βοηθήσει για την καλή υγεία του φυτού. Ευτυχώς, δεν υπάρχουν πολλές ασθένειες που πλήττουν τα μπαμπού, και διακρίνονται εύκολα. Ονομασία : Χαμαιδώρεα. Φωτισμός : Μέτριος. Καταγωγή : Μεξικό. Θερμοκρασία : 12oC - 25oC. Περιγραφή : Φυτό με μακριά κλαδιά και παλαμοειδές φύλλωμα, χαμηλής ανάπτυξης, της οικογενείας των παλμιδών. Ανθεκτικό φυτό, κατάλληλο για εσωτερικούς χώρους. Υγρασία : Ψεκασμός στα φύλλα. Πότισμα : Πλούσιο. Ιδιαιτερότητες : Διατηρείται εύκολα με μέτριες συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας.

Πηγή : http://www.valentine.gr/chamaedorea_1.php

http://www.ftiaxno.gr/2017/02/mbambou-fytema-kalliergeia-pollaplasiasmos.html?m=1

https://agricul.wordpress.com/category/εναλλακτικές-καλλιέργειες/

Νεφρολεπίς Φτέρη : Το τροπικό φυτό της Αμερικής ως κοινό είδος καλλωπιστικης φτέρης εσωτερικού χώρου

Είναι το κοινότερο καλλιεργούμενο είδος καλλωπιστικής φτέρης, η νεφρολεπίς φτέρη (Nephrolepis exaltata). Το επιστημονικό της όνομα είναι «νεφρολεπίς η εξοχότατη (Nephrolepis exaltata)», αλλ’επειδή είναι το γνωστότερο είδος του γένους της νεφρολεπίδος, αναφέρεται συνήθως ως νεφρολεπίς φτέρη. Είναι είδος που ευδοκιμεί σε τροπικά και υποτροπικά κλίματα και μπορεί να βρεθεί να φύεται σε υγρά δάση και βάλτους στη Φλόριντα των Η.Π.Α., στο Μεξικό, στην Κεντρική Αμερική, στα νησιά της Καραϊβικής, στη βόρεια Νότια Αμερική, στα νησιά του Ειρηνικού και στην τροπική Αφρική. Το γένος ανήκει στην οικογένεια τον λομαριοψιδών, αν και κατ’άλλες πηγές ταξινομείται στους πολυποδιίδες ή και σε δική της οικογένεια, τους νεφρολεπίδες, και στην τάξη των πολυποδιωδών, μια μεγάλη τάξη φτερών. Η τάξη αυτή μαζί μ’αρκετές άλλες ανήκει με τη σειρά της στην ομοταξία ή υποδιαίρεση των πτεριδόψιδων ή των λεπτοσποριαγγειακών φτερών, τη δεύτερη πιο επιτυχημένη ομάδα φυτών μετά τα αγγειόσπερμα (ανθοφόρα) με 10.000 είδη.Το φυτό είναι ριζωματώδες, με ομάδες σύνθετων φύλλων, όπως άλλωστε και οι περισσότερες φτέρες. Τα φύλλα είναι μεγάλα, μήκους 50-250 εκ. και πλάτους 6-15 εκ., και σύνθετα πτεροειδή αποτελούμενα από έναν κεντρικό άξονα (ράχη) με μικρότερα τριγωνικά, ελαφρώς οδοντωτά και κυμματιστά, τουλάχιστον στη δική μου ποικιλία, φυλλάρια (φτερά), εναλλάξ πάνω στον άξονα. Τα νεαρά φύλλα είναι μαλακότερα και πιο ανοιχτόχρωμα και ξετυλίγονται από το έδαφος, όπως γίνεται σ’όλες τις φτέρες. Τα σποριαγγειά είναι οργανωμένα κατά σορούς κοντά στο περιθώριο των φυλλαρίων. Ο φυσικός τύπος του φυτού έχει όρθια φύλλα, αλλά έχουν δημιουργηθεί διάφορες ποικιλίες με διαφορετικά χαρακτηριστικά φυλλώματος, όπως πολυσύνθετα φύλλα ή, η πιο κοινή καλλιεργούμενη ποικιλία, κρεμαστά ή σχεδόν κρεμαστά. 

Αυτή συναντάται ευκολότερα και αυτήν πιθανότατα έχω κι εγώ. Λέγεται και φτέρη της Βοστόνης (Boston fern), επίστ. ονομασία Nephrolepis exaltata var. bostoniensis διότι η μετάλλαξη αυτή ανακαλύφθηκε σε μία αποστολή φυτών αυτού του είδους από τη Φιλαδέλφια στη Βοστόνη το 1894. Nephrolepis exaltata NEPHROLEPIDACEAE. Διατηρείται σε ηµισκιερό δροσερό µέρος, αλλά και σε φωτεινά σηµεία χωρίς όµως να δέχεται απ' ευθείας το ηλιακό φως. Είναι φυτό που αντέχει τις συνθήκες του σπιτιού, και εφ' όσον τα φύλλα ραντίζονται συχνά µε νερό διατηρούν το λαµπερό χρώµα τους και τη ζωντάνια τους. Ορισµένες από τις φτέρες µπορούν να αναπτύσσονται και σε εξωτερικούς χώρους. Ακόµη µπορεί να χρησιµοποιηθεί και σαν "κρεµαστό". Ελέγχουµε την υγρασία του χώµατος παίρνοντας στα δάχτυλά µας λίγο επιφανειακό χώµα από τη γλάστρα, µέχρι 5 εκατ. βάθος, και το σφίγγουµε ελαφρά. Αν το χώµα σχηµατίσει µπάλα, αλλά µετά διαλύεται, λέµε ότι βρίσκεται στο ρόγο του και δεν χρειάζεται πότισµα. Αν δεν γίνεται µπάλα και είναι ξερό, ποτίζουµε αµέσως. Αν λασπώνει, ποτίζουµε πιο αραιά. Το καλοκαίρι ο έλεγχος της υγρασίας γίνεται πιο τακτικά (κάθε 2-3 ηµέρες). Όταν είναι στην ανάπτυξη, οι απαιτήσεις του είναι αυξηµένες και θέλει πλήρες λίπασµα. Καλό χώµα κήπου ή κουµαρόχωµα µε τύρφη και ποταµίσα άµµο ή περλίτη είναι κατάλληλο µίγµα για τις φτέρες. Είναι από τις ευκολότερες φτέρες στην καλλιέργεια. Καλλιεργείται και ως φυτό εξωτερικού και ως εσωτερικού χώρου. Εξαιτίας των κρεμαστών φύλλων της βοστονιανής ποικιλίας, είναι κατάλληλο και για κρεμαστά καλάθια. Το φυτό για να ευδοκιμήσει χρειάζεται πλούσιο υγρό χώμα, και ημισκιερή ή σκιερή θέση, ενώ σ’εσωτερικό χώρο αναπτύσσεται καλύτερα σε φωτεινή θέση, όχι όμως στον ήλιο. 

Η υγρασία γύρω από το φυτό θα πρέπει να είναι υψηλή, κι αυτό επιτυγχάνεται τοποθετώντας τη γλάστρα σ’ένα πιατάκι με βρεγμένο χαλίκι ή βότσαλα ή ψεκάζοντας το φυτό με νερό. Το χώμα δε θα πρέπει ποτέ ν’αφεθεί να στεγνώσει εντελώς και το φυτό θα πρέπει να λιπαίνεται μηνιαία με ελαφρύ διάλυμα ισορροπημένου υγρού λιπάσματος. Το χειμώνα το φυτό χρειάζεται προστασία από την παγωνιά σε μια δροσερή και φωτεινή θέση. Μπορεί να χάσει μέρος του φυλλώματός του, αλλά την άνοιξη θα επανέλθει. Αν ωστόσο δεν προλάβεται να το προστατεύσεται και περάσει μια ελαφριά παγωνιά έως τους -1 βαθμούς, το φύλλωμα θα καταστραφεί ολοκληρωτικά, αλλά το φυτό θα επανέλθει και πάλι την άνοιξη. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται με διαίρεση του ριζώματος αφαιρώντας ένα τμήμα ριζώματος με καλές ρίζες και λίγα φύλλα και φυτεύοντάς το σε παρόμοιο έδαφος και συνθήκες ώστε να δώσει ένα νέο φυτό. Ο πολλαπλασιασμός με σπόρια είναι δύσκολος και μπορεί οι απόγονοι να μην έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά με τη συγκεκριμένη καλλιεργούμενη ποικιλία ή και η συγκεκριμένη ποικιλία που πρόκειται να πολλαπλασιαστεί κατ’αυτόν τον τρόπο να είναι στείρα. Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις ανάγκες αυτού του φυτού, αφού το καλοκαίρι χρησιμοποιώ σύστημα αυτόματου ποτίσματος ενώ για το χειμώνα έχω ένα φωτεινό και δροσερό μέρος όπου βάζω τα ευπαθή φυτά. Με τον καιρό και σ’ένα μεγάλο δοχείο η φτέρη αυτή μπορεί ν’αποκτήσει μεγάλες διαστάσεις με το πυκνό, σχεδόν αδιαπέραστο φύλλωμά της να κρέμεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Ιδιαίτερα όμορφη εικόνα είναι όταν ο ήλιος χτυπάει στο βρεγμένο φύλλωμα της φτέρης με τις αμέτρητες σταλίτσες να λάμπουν παντού. 

Η ιστορία της καλλιέργειας του φυτού είναι αρκετά μεγάλη. Ιδιαίτερα δημοφιλές ήταν στη Βρετανία στη βικτοριανή εποχή οπότε καλλιεργούταν ως φυτό εσωτερικού χώρου. Εκείνη την εποχή επίσης άρχισαν να δημιουργούνται μερικές από τις ποικιλίες της. Σήμερα έχει γίνει η κοινότερη καλλιεργούμενη φτέρη παγκοσμίως. Αν κρίνουµε ότι το φυτό χρειάζεται αλλαγή γλάστρας (εξαρτάται από την ανάπτυξή του) κάνουµε τα εξής: 1. Παίρνουµε µια µεγαλύτερη γλάστρα, βάζουµε χαλίκι στον πάτο της για στράγγιση και τοποθετούµε τύρφη ή έτοιµο φυλλόχωµα γεµίζοντας το 1/3 της γλάστρας. 2. Σύροντας ένα µαχαίρι κατά µήκος των τοιχωµάτων της παλιάς γλάστρας, αποκολλάµε το φυτό. Αναποδογυρίζουµε τη γλάστρα, κρατώντας τον κορµό του φυτού ανάµεσα στα δάχτυλά µας, και το βγάζουµε από τη γλάστρα. 3. Τοποθετούµε το φυτό στη νέα γλάστρα, χωρίς να σπάσουµε τη µπάλα του χώµατός του, και γεµίζουµε τον κενό χώρο µε τύρφη ή έτοιµο φυλλόχωµα. Συµπιέζουµε το νέο χώµα γύρω-γύρω µε τα δάχτυλά µας και ποτίζουµε. Η αλλαγή της γλάστρας γίνεται νωρίς την άνοιξη, πριν ζεστάνει ο καιρός.

Πηγή : https://bolko.wordpress.com/2011/09/08/νεφρολεπίς-φτέρη-nephrolepis-exaltata/

http://www.minagric.gr/index.php/el/for-farmer-2/crop-production/anth-kallopist/1912-fterh

Ραφίς : Το τροπικό φυτό της Άπω Ανατολής ως συχνό καλλωπιστικό φυτό εσωτερικού χώρου

Η ραφίς (Lady Palm) είναι από τα φυτά που συχνά βλέπουμε σε εσωτερικούς κυρίως χώρους αλλά και σε κάποιους κήπους. Ανήκει στην οικογένεια των φοινικοειδών και χωρίζεται σε δύο βασικές ποικιλίες: τα συμπαγή τροπικά φυτά που προέρχονται κυρίως από την Κίνα και την Ταϊβάν και τις μικρότερες ποικιλίες της Ταϊλάνδης και του Λάος. Τα φυτά αυτά αναφέρεται ότι καλλιεργούνταν ως διακοσμητικά στην Απω Ανατολή ήδη από το 17ο αιώνα. Οι ανώτερες κοινωνικές τάξεις της Ιαπωνίας άρχισαν να τα καλλιεργούν στα σπίτια τους από το 1600 ενώ στην Ευρώπη έφτασαν περίπου 100 χρόνια αργότερα. Αρχισαν να γίνονται ιδιαίτερα δημοφιλή στο Δυτικό Κόσμο περίπου το 1850. Η ραφίς είναι πολύ γοητευτικό καλλωπιστικό φυτό. Ανήκει στα φοινικοειδή και κατάγεται από την Ιαπωνία και την Κίνα. Στην Ευρώπη ήρθε στα τέλη του 19ου αιώνα. Σήμερα, η ραφίς καλλιεργείται σε όλο σχεδόν τον κόσμο καθώς είναι φυτό που προσαρμόζεται σε πολλά διαφορετικά κλίματα, εδάφη και συνθήκες. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που έχει γίνει τόσο δημοφιλής σαν φυτό εσωτερικού χώρου. Αλλοι λόγοι που την έχουν κάνει δημοφιλή είναι η ευκολία της καλλιέργειάς της, η ανθεκτικότητα και η μεγάλη διάρκεια ζωής της. Τα φύλλα της εμφανίζονται σε ομάδες, πάνω σε μίσχους που θυμίζουν καλάμια. Το χρώμα των φύλλων της είναι σκούρο πράσινο, ενώ κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ανάμεσα στα φύλλα της εμφανίζονται μικροσκοπικά στρογγυλά κρεμ λουλουδάκια. Η ραφίς είναι εντυπωσιακό φυτό και το ύψος της φτάνει περίπου το ένα μέτρο. Το φυτό αναπτύσσεται στο πλάτος βγάζοντας παραφυάδες γύρω από τα κεντρικά κλαδιά. Τα κλαδιά της μπορούν να πολλαπλασιαστούν τόσο ώστε το πλάτος του φυτού να φτάσει ή να ξεπεράσει το ένα μέτρο. Οι ρυθμοί ανάπτυξης του φυτού αυτού είναι γενικά αργοί αλλά διαφέρουν ανάλογα με την ποικιλία και το περιβάλλον. 

Σαφώς αναπτύσσεται πολύ γρηγορότερα αν φυτευτεί στο έδαφος. Συνήθως τα φυτά που πωλούνται στα φυτώρια είναι ηλικίας τουλάχιστον δύο χρόνων. Τα μεγαλύτερου μεγέθους φυτά έχουν ηλικία μέχρι και 7 χρόνων. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που τα μεγάλα φυτά είναι κατά πολύ ακριβότερα. Πολλαπλασιάζεται με παραβλαστήματα ή με σπόρους. Είδη. Rhapis humilis μπορεί να φτάσει το 1 μέτρο σε ύψος. Έχει πολλά και ντελικάτα φυλλάρια. Phapis excelsa μπορεί να φτάσει τα 2 μέτρα σε ύψος. Έχει φύλλα με λιγότερα φυλλάρια (5 - 7). Η ραφίς είναι ίσως ο ευκολότερος φοίνικας που μπορείτε να καλλιεργήσετε αρκεί να του παρέχετε άφθονο φιλτραρισμένο φως παρόλο που μπορεί σιγά-σιγά να προσαρμοστεί και σε λιγότερο φωτεινά σημεία. Μην αφήνετε ποτέ το φυτό σε απευθείας ηλιακό φως ειδικά αν αυτό έρχεται μέσα από τζάμια. Οι ιδανικές θερμοκρασίες για αυτό το φυτό είναι μεταξύ 16-29°C. Η ραφίς δεν αντέχει στην παγωνιά, αν λοιπόν βρίσκεται στον κήπο ή στη βεράντα σας προστατέψτε την όταν η θερμοκρασία πέσει πολύ χαμηλά. Αφαιρείτε τα χαμηλότερα φύλλα όταν αρχίσουν να μαραίνονται και να ξεθωριάζουν. Επίσης, μπορείτε να κόβετε προσεκτικά με ένα ψαλίδι τις άκρες των φύλλων που ξεραίνονται. Καθώς η ραφίς αργεί να μεγαλώσει, κόβετε μόνο ότι είναι πραγματικά απαραίτητο για να μην απογυμνωθεί το φυτό σας. Η ραφίς δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις στην ποιότητα του χώματος αρκεί να εξασφαλίσετε άριστη αποστράγγιση. Προτιμά τα ελαφριά χώματα τα οποία επιτρέπουν στο νερό να περνάει σε όλη την έκταση της γλάστρας. Όταν μεταφυτεύετε, έχετε στο νου σας ότι προτιμά τις μικρές γλάστρες ώστε οι ρίζες της να περιορίζονται. Επίσης, προτιμάει να είναι μόνη της στη γλάστρα επομένως αποφύγετε να τη συνδυάσετε με άλλα φυτά. 

Είναι σημαντικό όταν ποτίζετε να το κάνετε με τέτοιο τρόπο ώστε να βραχεί όλο το χώμα. Μην αφήνετε το χώμα να στεγνώσει εντελώς γιατί τα φύλλα θα ξεθωριάσουν και θα ξεραθούν πολύ γρήγορα. Παράλληλα, θα πρέπει να φροντίσετε το χώμα να μην είναι μονίμως υγρό γιατί το φυτό κινδυνεύει από σάπισμα του ριζικού του συστήματος. Φροντίστε η γλάστρα να έχει καλή αποστράγγιση και πάντοτε να αδειάζετε το νερό που περισσεύει στο πιατάκι της γλάστρας. Η ραφίς έχει αργή ανάπτυξη από τη φύση της επομένως το λίπασμα δεν μπορεί να επιταχύνει ιδιαίτερα τους ρυθμούς της. Αν κρίνετε ότι το φυτό σας χρειάζεται λίπασμα, χρησιμοποιήστε τη μισή δόση από αυτήν που αναφέρεται στις οδηγίες του σκευάσματος. Ένας καλός δείκτης για το πότε το φυτό σας χρειάζεται λίπανση είναι το χρώμα των φύλλων της. Έχει μίσχους με καφέ ίνες που μοιάζουν με καλάμια. Τα φύλλα της μπορούν να φτάσουν μέχρι και τα 30 εκατοστά φάρδος και είναι παλαμοειδή. Είναι το μόνο φοινικοειδές που μπορεί να καλλιεργηθεί σαν μπονσάι. Το χειμώνα θέλει δροσιά (5 – 10 C), φωτεινό εώς ημισκιερό μέρος, λίγο πότισμα και δεν χρειάζεται λίπανση. Την άνοιξη και το καλοκαίρι, μπορεί να βγει σε εξωτερικό χώρο, μακριά από ρεύματα. Χρειάζεται αρκετό νερό και λίγο, ελαφρύ λίπασμα το καλοκαίρι, μια φορά την εβδομάδα. Ψεκάστε τακτικά τα φύλλα της με μαλακό νερό. Αλλάξτε γλάστρα αν χρειάζετε την άνοιξη. Το πλούσιο πράσινο χρώμα υποδεικνύει ότι το φυτό έχει όλα τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται. Αν τα φύλλα της έχουν ξεθωριάσει και αρχίζουν να κιτρινίζουν είναι πολύ πιθανό το φυτό σας να χρειάζεται μεταλλικά στοιχεία (περιέχονται στα λιπάσματα για πράσινα φυτά) ή υποδεικνύει έλλειψη σιδήρου. Επίσης, οι ξερές άκρες των φύλλων μπορεί να υποδεικνύουν ότι το νερό σας περιέχει πολύ χλώριο. Ειδικά για αυτό το φυτό, προσπαθήστε να ποτίζετε με αποσταγμένο νερό ή με νερό βροχής αν έχετε αυτή τη δυνατότητα. Οι ξερές άκρες των φύλλων αποτελούν επίσης ένδειξη πολύ υψηλής θερμοκρασίας, έλλειψης ατμοσφαιρικής υγρασίας ή ότι το χώμα δεν βρέχεται σε όλη του την έκταση στο πότισμα. 

Η ραφίς είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στα κοκκοειδή ενώ σπανιότερα προσβάλλεται και από τετράνυχο. Αν εντοπίσετε τέτοια έντομα στο φυτό σας λάβετε αμέσως μέτρα γιατί μπορούν να το καταστρέψουν σε πολύ σύντομο διάστημα. Ψεκάστε το φυτό φροντίζοντας να καλύψετε και την κάτω επιφάνεια των φύλλων, το σημείο που εγκαθίστανται τα βλαβερά αυτά έντομα. H ραφίς, ανάλογα με την ποικιλία, μπορεί να πολλαπλασιαστεί τόσο από σπόρο όσο και από μοσχεύματα. Για την παραγωγή σπόρων είναι απαραίτητη η συνύπαρξη αρσενικών και θηλυκών φυτών για τη γονιμοποίηση. Γενικότερα, η καλλιέργεια αυτού του φυτού από σπόρο απαιτεί ιδιαίτερες γνώσεις και φροντίδα, επομένως προτιμήστε τη μέθοδο των μοσχευμάτων ή αγοράστε νέα φυτά.

Πηγή : http://www.valentine.gr/rhapis_gr.php

http://phyto.gr/rafis/

Φιλόδεντρο : Το δέντρο των τροπικών δασών της Αμερικής ως φυτό εσωτερικού χώρου με μεγάλη διακοσμητική αξία

Το φιλόδεντρο κατάγεται από τους τροπικούς της Αμερικής και ανήκει στην οικογένεια των αροειδών. Όπως υποδηλώνει και τ’ όνομα του, του αρέσει να σκαρφαλώνει στα δέντρα. Πολλά έχουν εναέριες ρίζες. Υπάρχουν δενδρώδη και θαμνώδη είδη με φύλλα ολόκληρα, έλλοβα ή με σχισμές. Είναι αϊθαλή και στιλπνά με μεγάλη διακοσμητική αξία. Τα μεγαλύτερα φυτά μπορεί ν’ ανθίσουν κιόλας. Βάλτε το φιλόδεντρο σε μέρος φωτεινό έως σκιερό, χωρίς ήλιο. Αγαπά την υγρασία. Ο αέρας, το νερό και το έδαφος να έχουν θερμοκρασία δωματίου. Από την άνοιξη ως τον Αύγουστο να το ποτίζετε με μαλακό νερό διατηρώντας το υγρό, το φθινόπωρο και το χειμώνα περιορίστε το πότισμα. Θέλει ψεκασμό με υγραντήρα και λίπασμα κάθε 2 βδομάδες από τον Απρίλιο ως τον Αύγουστο. Μια φορά το χρόνο αλλάξτε γλάστρα, στα μεγάλα φυτά σπανιότερα. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται με τμήματα που έχουν εναέριες ρίζες, με μοσχεύματα κορυφής ή με οφθαλμούς, με σπόρους ή μπόλιασμα. Philodendron scandens, το έρπον: το γνωστότερο είδος, έχει μικρά καρδιόσχημα φύλλα, αντέχει και στη σκιά, κατάλληλο για κρεμαστό ή για τοίχο. Philodendron erubescens έχει επιμήκη τοξοειδή φύλλα, άνθος με κανελλί βράκτιο φύλλο. Τα ‘Red Emerald‘ και ‘Bourgogne‘ έχουν κοκκινωπά φύλλα, η ‘Lynette‘ είναι νεότερο είδος με φύλλα σε σχήμα γλώσσας. Philodendron selloum: δεν αναρριχάται και έχει κυματοειδή περίμετρο φύλλων. Το Φιλοδενδρο είναι ένα μεγάλο γένος ανθοφόρων φυτών στην οικογένεια Araceae. Από τον Σεπτέμβριο του 2015, ο Παγκόσμιος κατάλογος επιλεγμένων φυτικών οικογενειών δέχτηκε 489 είδη. Το γένος είναι το δεύτερο μεγαλύτερο μέλος της οικογένειας Araceae. Ταξινομικά, το γένος Φιλοδενδρο είναι ακόμα ελάχιστα γνωστό, με πολλά είδη που δεν περιγράφονται. 

Πολλοί καλλιεργούνται ως διακοσμητικά και εσωτερικά φυτά. Το όνομα προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις philo- ή "αγάπη, αγάπη" και dendron ή "δέντρο". Ονομάζονται συνήθως από το γενικό τους όνομα. Σε σύγκριση με άλλα γένη της οικογένειας Araceae, τα Φιλόδενδρα έχουν μια εξαιρετικά διαφορετική σειρά μεθόδων ανάπτυξης. Οι συνήθειες της ανάπτυξης μπορεί να είναι επιφυσικές, ημιποδιωτικές ή σπάνια επίγεια. Άλλα μπορούν να δείξουν ένα συνδυασμό αυτών των συνθηκών ανάπτυξης ανάλογα με το περιβάλλον. Τα φύλλα είναι συνήθως μεγάλα και επιβλητικά, συχνά λοβωμένα ή βαθιά κομμένα και μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο γερά. Μπορούν επίσης να είναι ωοειδείς, σε σχήμα δόρυς ή σε πολλές άλλες πιθανές παραλλαγές σχήματος. Τα φύλλα βαρύνουν εναλλάξ στο στέλεχος. Μια ενδιαφέρουσα ποιότητα των φιλόδενδων είναι ότι δεν έχουν ένα μόνο φύλλο φύλλου στο ίδιο φυτό. Αντ 'αυτού, έχουν νεαρά φύλλα και φύλλα ενηλίκων, τα οποία μπορεί να είναι δραστικά διαφορετικά μεταξύ τους. Τα φύλλα φυτωρίων Φιλοδενδρων είναι συνήθως σε σχήμα καρδιάς. Πρώιμα στη ζωή του φυτού, αλλά αφού έχει ωριμάσει πέρα ​​από το στάδιο δενδρυλλίων, τα φύλλα θα έχουν αποκτήσει το τυπικό μέγεθος και μέγεθος των φύλλων των νεαρών. Αργότερα στη ζωή του φιλόδενδρου, αρχίζει να παράγει φύλλα ενηλίκων, μια διαδικασία που ονομάζεται μεταμόρφωση. Τα περισσότερα Φιλόδενδρα περνούν βαθμιαία τη μεταμόρφωση. Δεν υπάρχει άμεσα διακριτή διαφορά μεταξύ φύλλων ανηλίκων και ενηλίκων. Εκτός από το να είναι τυπικά πολύ μεγαλύτερο από τα νεαρά φύλλα, το σχήμα των φύλλων ενηλίκων μπορεί να διαφέρει σημαντικά. 

Στην πραγματικότητα, κατά το παρελθόν προέκυψε σημαντική ταξινομική δυσκολία εξαιτίας αυτών των διαφορών, με αποτέλεσμα τα νεαρά και ενήλικα φυτά να ταξινομηθούν λανθασμένα ως διαφορετικά είδη. Η σκανδάλη για τη μετατροπή σε φύλλα ενηλίκων μπορεί να ποικίλει σημαντικά. Μια πιθανή σκανδάλη είναι το ύψος του φυτού. Τα δευτερεύοντα αιμιόφυτα ξεκινούν από το σκοτεινό μέρος και ανεβαίνουν προς τα πάνω σε ένα δέντρο, εμφανίζοντας τα νεανικά φύλλα τους κατά μήκος του δρόμου. Μόλις φθάσουν σε επαρκές ύψος, αρχίζουν να αναπτύσσονται φύλλα ενηλίκων. Τα μικρότερα νεαρά φύλλα χρησιμοποιούνται για το σκοτεινότερο μέρος όπου το φως είναι σπάνιο, αλλά μόλις φτάσουν σε επαρκές ύψος στο δένδρο το φως είναι αρκετά φωτεινό ώστε τα μεγαλύτερα φύλλα ενηλίκων μπορούν να εξυπηρετήσουν έναν χρήσιμο σκοπό. Άλλη πιθανή σκανδάλη εμφανίζεται στα πρωτογενή αιμιπιφάνια. Αυτα τα Φιλόδενδρα συνήθως στέλνουν τις ρίζες τους προς τα κάτω. Μόλις οι ρίζες τους φθάσουν στο έδαφος κάτω, το φυτό θα αρχίσει να απορροφά θρεπτικά συστατικά από το έδαφος, τα οποία είχε προηγουμένως στερηθεί. Ως αποτέλεσμα, το φυτό θα μεταμορφωθεί γρήγορα στα φύλλα ενηλίκων του και θα κερδίσει σε μέγεθος γρήγορα. Μια άλλη ενδιαφέρουσα ποιότητα των φύλλων φιλόδενδρων είναι ότι είναι συχνά αρκετά διαφορετικά σε σχήμα και μέγεθος ακόμα και μεταξύ δύο φυτών του ίδιου είδους. Ως αποτέλεσμα όλων αυτών των διαφορετικών πιθανών σχημάτων φύλλων, συχνά είναι δύσκολο να διαφοροποιηθούν οι φυσικές παραλλαγές από τη μορφογένεση. Τα Φιλοδενδρα παράγουν επίσης και τα καταφύλλια, τα οποία είναι τροποποιημένα φύλλα που περιβάλλουν και προστατεύουν τα νεοσχηματισμένα φύλλα. 

Τα καταφύλλια είναι συνήθως πράσινα, φύλλα και άκαμπτα, ενώ προστατεύουν το φύλλο. Σε ορισμένα είδη, μπορεί ακόμη και να είναι μάλλον χυμώδης. Μόλις το φύλλο έχει σχηματιστεί πλήρως, το καταφύλλιο συνήθως παραμένει συνδεδεμένο όπου το στέλεχος και η βάση του φύλλου συναντώνται. Τα Φιδοδένδρα έχουν τόσο εναέριες όσο και υπόγειες ρίζες. Οι εναέριες ρίζες εμφανίζονται σε πολλά σχήματα και μεγέθη και προέρχονται από τους περισσότερους κόμβους του φυτού ή περιστασιακά από ένα ενδιάμεσο. Το μέγεθος και ο αριθμός των ριζικών αεροφωτογραφιών ανά κόμβο εξαρτάται από την ύπαρξη κατάλληλου υποστρώματος για την προσάρτηση των ριζών. Οι ρίζες εξυπηρετούν δύο πρωταρχικούς σκοπούς. Επιτρέπουν στον φιλόδενδρο να προσκολληθεί σε ένα δέντρο ή σε άλλο φυτό και του επιτρέπουν να συλλέγει νερό και θρεπτικά συστατικά. Γενικά αναπτύσεται πάνω σε άλλα τροπικά δένδρα του δάσους. Με τις αλλεργίες, τον καπνό του τσιγάρου και όλους τους άλλους ρύπους, το να διατηρήσετε τον αέρα καθαρό το σπίτι σας είναι μια μεγαλύτερη πρόκληση. Ο αέρας στο σπίτι σας είναι 2 έως 5 φορές πιο μολυσμένος από την ύπαιθρο.Δείτε τι μπορείτε να κάνετε για να κρατήσετε τον αέρα που αναπνέετε στο σπίτι σας όσο πιο καθαρό γίνεται. Το πρώτο βήμα, είναι να κρατήσετε το σπίτι σας καθαρό. Να καθαρίζετε τη σκόνη τακτικά για να ελαχιστοποιήσετε την πιθανότητα ερεθιστικών στοιχείων στον αέρα. Κρατώντας το σπίτι σας καθαρό, θα βοηθήσετε τα φίλτρα αέρα, στο κλιματιστικό σας, να λειτουργούν πιο αποτελεσματικά και να παράγουν καθαρότερο αέρα. 

Τα φυτά εσωτερικού χώρου μπορούν να εξαλείψουν ουσίες της ατμόσφαιρας φιλτράροντας. Φυτά που καθαρίζουν τον αέρα :

1. Αρέκα (Απελευθερώνει άφθονη υγρασία στον αέρα και εξαλείφει χημικές τοξίνες),

2. Χαμαιδωρέα Μπαμπού (Είναι ένα από τα πιο σημαντικά φυτά στην εξάλειψη χημικών ουσιών αλλά και πολύ ικανό να δίνει ατμόσφαιρα με υγρασία σε ξηρά περιβάλλοντα όπως επαγγελματικοί χώροι λόγω air-condition),

3. Φίκος Ελαστικοφόρος (Είναι ένα από τα φυτά που βοηθούν στην εξάλειψη της φορμαλδεϋδης από την ατμόσφαιρα. Ίσως το πιο σημαντικό φυτό εσωτερικού χώρου),

4. Δράκαινα Μασαντζιάνα (Οι δράκενες είναι από τα φυτά με τις καλύτερες επιδόσεις στην εξάλειψη του τριχλωροαιθυλενίου),

5. Κισσός (Πολύ σημαντικό στην εξάλειψη της φορμαλδεϋδης αλλά και άλλων χημικών ουσιών από την ατμόσφαιρα),

6. Φτέρη (Το πιο ικανό φυτό από όλα τα άλλα φυτά με τις καλύτερες επιδόσεις στην εξάλειψη ρύπων του αέρα, διατήρηση σωστής υγρασίας για τον ανθρώπινο οργανισμό αλλά εξάλειψη τοξικών ουσιών),

7. Σπαθίφυλλο (Διαπρέπει στην εξάλειψη ρύπων όπως ενώσεις αλκοόλης, ακετόνης, τριχλωροαιθυλένιου, βενζόλης αλλά και της φορμαλδεϋδης),

8. Πόθος (Ένα φυτό χωρίς καλλιεργητικές απαιτήσεις που μπορούν να βοηθήσει και αυτό σε ένα μικρό βαθμό στο φιλτράρισμα του αέρα),

9. Φιλόδενδρο (Ικανό στην εξάλειψη ρύπων της ατμόσφαιρας),

10. Συγκόνιο (Φιλτράρει τον αέρα),

11. Ντιεφενμπάχια (Ικανό στην εξάλλειψη των ρύπων της ατμόσφαιρας),

12. Φίκος Μπέντζαμιν (Σημαντικό στην εξάλειψη ρύπων αλλά και της φορμαλδεϋδης από την ατμόσφαιρα),

13. Σεφλέρα (Σημαντικό στην εξάλειψη ρύπων),

14. Σανσιβέρια (Το μοναδικό φυτό όπου κατά την διάρκεια της νύχτας, παράγει οξυγόνο και απορροφά διοξείδιο του άνθρακα),

15. Καλαθέα (Φιλτράρει τον αέρα),

16. Ορχιδέες (Επίσης απορροφά σε κάποιο βαθμό διοξείδιο του άνθρακα κατά την διάρκεια της νύκτας και παράγουν οξυγόνο),

17. Χλωρόφυτο (Το πρώτο φυτό στην εξάλειψη ρύπων από την ατμόσφαιρα εσωτερικών χώρων),

18. Αγλαόνυμο (Εξάλειψη τοξικών ουσιών),

19. Κάκτοι (αποροφούν την ακτινοβολία σε κλειστούς χώρους. Καλή θέση δίπλα σε οθόνες, wifi, ασύρματα τηλέφωνα κ.τ.λ. Επίσης το βράδυ απελευθερώνει οξυγόνο και καθαρίζει την ατμόσφαιρα από το διοξείδιο του άνθρακα).

Πηγή : http://phyto.gr/philodendron/

http://m.tribune.gr/lifestyle/news/article/5232/pia-fita-katharizoun-ton-aera-tou-spitiou-sas.html

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Philodendron