Κήπος και αγρόκτημα στην Ελλάδα

Κήπος και αγρόκτημα στην Ελλάδα
Κήπος και αγρόκτημα στην Ελλάδα

Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2019

Νεφρολεπίς Φτέρη : Το τροπικό φυτό της Αμερικής ως κοινό είδος καλλωπιστικης φτέρης εσωτερικού χώρου

Είναι το κοινότερο καλλιεργούμενο είδος καλλωπιστικής φτέρης, η νεφρολεπίς φτέρη (Nephrolepis exaltata). Το επιστημονικό της όνομα είναι «νεφρολεπίς η εξοχότατη (Nephrolepis exaltata)», αλλ’επειδή είναι το γνωστότερο είδος του γένους της νεφρολεπίδος, αναφέρεται συνήθως ως νεφρολεπίς φτέρη. Είναι είδος που ευδοκιμεί σε τροπικά και υποτροπικά κλίματα και μπορεί να βρεθεί να φύεται σε υγρά δάση και βάλτους στη Φλόριντα των Η.Π.Α., στο Μεξικό, στην Κεντρική Αμερική, στα νησιά της Καραϊβικής, στη βόρεια Νότια Αμερική, στα νησιά του Ειρηνικού και στην τροπική Αφρική. Το γένος ανήκει στην οικογένεια τον λομαριοψιδών, αν και κατ’άλλες πηγές ταξινομείται στους πολυποδιίδες ή και σε δική της οικογένεια, τους νεφρολεπίδες, και στην τάξη των πολυποδιωδών, μια μεγάλη τάξη φτερών. Η τάξη αυτή μαζί μ’αρκετές άλλες ανήκει με τη σειρά της στην ομοταξία ή υποδιαίρεση των πτεριδόψιδων ή των λεπτοσποριαγγειακών φτερών, τη δεύτερη πιο επιτυχημένη ομάδα φυτών μετά τα αγγειόσπερμα (ανθοφόρα) με 10.000 είδη.Το φυτό είναι ριζωματώδες, με ομάδες σύνθετων φύλλων, όπως άλλωστε και οι περισσότερες φτέρες. Τα φύλλα είναι μεγάλα, μήκους 50-250 εκ. και πλάτους 6-15 εκ., και σύνθετα πτεροειδή αποτελούμενα από έναν κεντρικό άξονα (ράχη) με μικρότερα τριγωνικά, ελαφρώς οδοντωτά και κυμματιστά, τουλάχιστον στη δική μου ποικιλία, φυλλάρια (φτερά), εναλλάξ πάνω στον άξονα. Τα νεαρά φύλλα είναι μαλακότερα και πιο ανοιχτόχρωμα και ξετυλίγονται από το έδαφος, όπως γίνεται σ’όλες τις φτέρες. Τα σποριαγγειά είναι οργανωμένα κατά σορούς κοντά στο περιθώριο των φυλλαρίων. Ο φυσικός τύπος του φυτού έχει όρθια φύλλα, αλλά έχουν δημιουργηθεί διάφορες ποικιλίες με διαφορετικά χαρακτηριστικά φυλλώματος, όπως πολυσύνθετα φύλλα ή, η πιο κοινή καλλιεργούμενη ποικιλία, κρεμαστά ή σχεδόν κρεμαστά. 


Αυτή συναντάται ευκολότερα και αυτήν πιθανότατα έχω κι εγώ. Λέγεται και φτέρη της Βοστόνης (Boston fern), επίστ. ονομασία Nephrolepis exaltata var. bostoniensis διότι η μετάλλαξη αυτή ανακαλύφθηκε σε μία αποστολή φυτών αυτού του είδους από τη Φιλαδέλφια στη Βοστόνη το 1894. Nephrolepis exaltata NEPHROLEPIDACEAE. Διατηρείται σε ηµισκιερό δροσερό µέρος, αλλά και σε φωτεινά σηµεία χωρίς όµως να δέχεται απ' ευθείας το ηλιακό φως. Είναι φυτό που αντέχει τις συνθήκες του σπιτιού, και εφ' όσον τα φύλλα ραντίζονται συχνά µε νερό διατηρούν το λαµπερό χρώµα τους και τη ζωντάνια τους. Ορισµένες από τις φτέρες µπορούν να αναπτύσσονται και σε εξωτερικούς χώρους. Ακόµη µπορεί να χρησιµοποιηθεί και σαν "κρεµαστό". Ελέγχουµε την υγρασία του χώµατος παίρνοντας στα δάχτυλά µας λίγο επιφανειακό χώµα από τη γλάστρα, µέχρι 5 εκατ. βάθος, και το σφίγγουµε ελαφρά. Αν το χώµα σχηµατίσει µπάλα, αλλά µετά διαλύεται, λέµε ότι βρίσκεται στο ρόγο του και δεν χρειάζεται πότισµα. Αν δεν γίνεται µπάλα και είναι ξερό, ποτίζουµε αµέσως. Αν λασπώνει, ποτίζουµε πιο αραιά. Το καλοκαίρι ο έλεγχος της υγρασίας γίνεται πιο τακτικά (κάθε 2-3 ηµέρες). Όταν είναι στην ανάπτυξη, οι απαιτήσεις του είναι αυξηµένες και θέλει πλήρες λίπασµα. Καλό χώµα κήπου ή κουµαρόχωµα µε τύρφη και ποταµίσα άµµο ή περλίτη είναι κατάλληλο µίγµα για τις φτέρες. Είναι από τις ευκολότερες φτέρες στην καλλιέργεια. Καλλιεργείται και ως φυτό εξωτερικού και ως εσωτερικού χώρου. Εξαιτίας των κρεμαστών φύλλων της βοστονιανής ποικιλίας, είναι κατάλληλο και για κρεμαστά καλάθια. Το φυτό για να ευδοκιμήσει χρειάζεται πλούσιο υγρό χώμα, και ημισκιερή ή σκιερή θέση, ενώ σ’εσωτερικό χώρο αναπτύσσεται καλύτερα σε φωτεινή θέση, όχι όμως στον ήλιο. 


Η υγρασία γύρω από το φυτό θα πρέπει να είναι υψηλή, κι αυτό επιτυγχάνεται τοποθετώντας τη γλάστρα σ’ένα πιατάκι με βρεγμένο χαλίκι ή βότσαλα ή ψεκάζοντας το φυτό με νερό. Το χώμα δε θα πρέπει ποτέ ν’αφεθεί να στεγνώσει εντελώς και το φυτό θα πρέπει να λιπαίνεται μηνιαία με ελαφρύ διάλυμα ισορροπημένου υγρού λιπάσματος. Το χειμώνα το φυτό χρειάζεται προστασία από την παγωνιά σε μια δροσερή και φωτεινή θέση. Μπορεί να χάσει μέρος του φυλλώματός του, αλλά την άνοιξη θα επανέλθει. Αν ωστόσο δεν προλάβεται να το προστατεύσεται και περάσει μια ελαφριά παγωνιά έως τους -1 βαθμούς, το φύλλωμα θα καταστραφεί ολοκληρωτικά, αλλά το φυτό θα επανέλθει και πάλι την άνοιξη. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται με διαίρεση του ριζώματος αφαιρώντας ένα τμήμα ριζώματος με καλές ρίζες και λίγα φύλλα και φυτεύοντάς το σε παρόμοιο έδαφος και συνθήκες ώστε να δώσει ένα νέο φυτό. Ο πολλαπλασιασμός με σπόρια είναι δύσκολος και μπορεί οι απόγονοι να μην έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά με τη συγκεκριμένη καλλιεργούμενη ποικιλία ή και η συγκεκριμένη ποικιλία που πρόκειται να πολλαπλασιαστεί κατ’αυτόν τον τρόπο να είναι στείρα. Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις ανάγκες αυτού του φυτού, αφού το καλοκαίρι χρησιμοποιώ σύστημα αυτόματου ποτίσματος ενώ για το χειμώνα έχω ένα φωτεινό και δροσερό μέρος όπου βάζω τα ευπαθή φυτά. Με τον καιρό και σ’ένα μεγάλο δοχείο η φτέρη αυτή μπορεί ν’αποκτήσει μεγάλες διαστάσεις με το πυκνό, σχεδόν αδιαπέραστο φύλλωμά της να κρέμεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Ιδιαίτερα όμορφη εικόνα είναι όταν ο ήλιος χτυπάει στο βρεγμένο φύλλωμα της φτέρης με τις αμέτρητες σταλίτσες να λάμπουν παντού. 


Η ιστορία της καλλιέργειας του φυτού είναι αρκετά μεγάλη. Ιδιαίτερα δημοφιλές ήταν στη Βρετανία στη βικτοριανή εποχή οπότε καλλιεργούταν ως φυτό εσωτερικού χώρου. Εκείνη την εποχή επίσης άρχισαν να δημιουργούνται μερικές από τις ποικιλίες της. Σήμερα έχει γίνει η κοινότερη καλλιεργούμενη φτέρη παγκοσμίως. Αν κρίνουµε ότι το φυτό χρειάζεται αλλαγή γλάστρας (εξαρτάται από την ανάπτυξή του) κάνουµε τα εξής: 1. Παίρνουµε µια µεγαλύτερη γλάστρα, βάζουµε χαλίκι στον πάτο της για στράγγιση και τοποθετούµε τύρφη ή έτοιµο φυλλόχωµα γεµίζοντας το 1/3 της γλάστρας. 2. Σύροντας ένα µαχαίρι κατά µήκος των τοιχωµάτων της παλιάς γλάστρας, αποκολλάµε το φυτό. Αναποδογυρίζουµε τη γλάστρα, κρατώντας τον κορµό του φυτού ανάµεσα στα δάχτυλά µας, και το βγάζουµε από τη γλάστρα. 3. Τοποθετούµε το φυτό στη νέα γλάστρα, χωρίς να σπάσουµε τη µπάλα του χώµατός του, και γεµίζουµε τον κενό χώρο µε τύρφη ή έτοιµο φυλλόχωµα. Συµπιέζουµε το νέο χώµα γύρω-γύρω µε τα δάχτυλά µας και ποτίζουµε. Η αλλαγή της γλάστρας γίνεται νωρίς την άνοιξη, πριν ζεστάνει ο καιρός.
Πηγή : https://bolko.wordpress.com/2011/09/08/νεφρολεπίς-φτέρη-nephrolepis-exaltata/
http://www.minagric.gr/index.php/el/for-farmer-2/crop-production/anth-kallopist/1912-fterh

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η διαχρονική σημασία της αγροτικής παραγωγής και η έλλειψη διατροφικής αυτάρκειας των Ελλήνων

Την γεωργίαν των άλλων τεχνών μητέρα και τροφόν είναι. Ξενοφών Αρχαίος Έλληνας ιστορικός (430-355 π.Χ.) Γη και ύδωρ πάντα έσθ’ όσα γίνονται...