Πόθος : Ένα τροπικό αναρριχητικό φυτό εσωτερικού χώρου που καθαρίζει την ατμόσφαιρα

Τα φυτά στους εσωτερικούς χώρους αποτελούν μια γρήγορη διακοσμητική λύση, ενώ παράλληλα αναζωογονούν και καθαρίζουν την ατμόσφαιρα του σπιτιού ή του γραφείου μας. Ο Πόθος είναι αναρριχητικό φυτό εσωτερικού χώρου, που ιδανικά φυτεύεται μέσα σε κρεμαστές γλάστρες, κοντά σε τοίχο ή σε άλλο υποστηρικτικό μέσο. Παράγει στελέχη μήκους 2,5 μέτρων ή και μεγαλύτερα. Ο Πόθος καθαρίζει την ατμόσφαιρα, αφού απορροφά τοξικές ουσίες όπως η φορμαλδεΰδη που υπάρχει στα χαλιά. Ευδοκιμεί σε μέση θερμοκρασία δωματίου και σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού. Όμως η υπερβολική συσκότιση επηρεάζει την ποικιλοχρωμία των φύλλων του.Είναι από τα φυτά που όλοι βλέπουμε πολύ συχνά τόσο σε διαμερίσματα όσο και σε χώρους γραφείων ή εστιατόρια. Τα φύλλα που έχουν το σχήμα καρδιάς εκφύονται εναλλάξ σε όλο το μήκος των κλαδιών και το μέγεθός τους ποικίλλει εντυπωσιακά ανάλογα με την ηλικία του φυτού και τις συνθήκες ανάπτυξής του. Το φυτό που εμείς περιγράφουμε και γνωρίζουμε σαν πόθο είναι απλώς η νεαρή μορφή του φυτού. Στο φυσικό τους περιβάλλον, τα φυτά που φτάνουν σε μεγάλη ηλικία είναι εντυπωσιακά μεγαλύτερα και αν και τα φύλλα διατηρούν το ίδιο σχήμα, το μέγεθός τους μπορεί να φτάσει και να ξεπεράσει 15 εκατοστά σε διάμετρο. Αυτό συμβαίνει μόνο σε φυτά που έχουν κατακόρυφη ανάπτυξη στηριζόμενα στα ψηλά δέντρα και αφού φτάσουν σε μεγάλη απόσταση πάνω από το έδαφος. Τα ενήλικα αυτά φυτά, πάντα στο φυσικό τους περιβάλλον, εμφανίζουν λίγα μικρά λουλούδια λευκοπράσινου χρώματος. Προέρχεται από την Νοτιοανατολική Ασία και τα νησιά του Σολομώντα (βόρεια της Αυστραλίας) αν και το όνομά του είναι ελληνικότατο. Δεν είναι γνωστό πότε ο πόθος μεταφέρθηκε στον υπόλοιπο κόσμο, όμως πιθανολογείται ότι ήταν κατά τη διάρκεια των εξερευνητικών αποστολών του 18ου αιώνα. 

Ο πόθος έχει πολλές ποικιλίες. Η βασική τους διαφοροποίηση είναι γενικά το αν μεγαλώνουν σε θαμνώδη μορφή ή σε μακριά κλαδιά καθώς και το χρώμα των φύλλων τους. Κάποιες ποικιλίες έχουν αμιγές πράσινο χρώμα ενώ άλλες έχουν "πιτσιλιές" ή "ρίγες" από λευκό ή χρυσαφί χρώμα. Οποια κι αν είναι η ποικιλία του δικού σας πόθου, συνήθως ο παράγοντας που καθορίζει πόσο έντονη θα είναι η παρουσία του δεύτερου χρώματος στα φύλλα είναι το πόσο φως έχει το φυτό σας. Ο πόθος, που αλλιώς λέγεται και κισσός του διαβόλου, είναι ένα από τα πιο εύκολα φυτά που μπορείτε να καλλιεργήσετε στο σπίτι σας γι' αυτό και αποτελεί ιδανικό φυτό για τους αρχάριους. Ένα επιπλέον πλεονέκτημα του πόθου είναι ότι απορροφά τις βλαβερές ουσίες που υπάρχουν σε κάθε κλειστό χώρο και καθαρίζει την ατμόσφαιρα του σπιτιού ή του γραφείου μας, σύμφωνα με τη λίστα που έχει δημοσιεύσει η NASA. Είναι εξ ορισμού φυτό εσωτερικού χώρου, όμως στο δικό μας "μαλακό" κλίμα μπορεί εύκολα να καλλιεργηθεί και σε βεράντες, σε σημεία προστατευμένα από τον αέρα και τον ήλιο. Ο πόθος αν και αντέχει το κρύο, αγαπά τη ζέστη και αντέχει σε υψηλές θερμοκρασίες με την προϋπόθεση ότι στο περιβάλλον υπάρχει αρκετή υγρασία που του είναι απαραίτητη. Για να προσθέσετε υγρασία στην ξηρή ατμόσφαιρα των διαμερισμάτων το χειμώνα, πέρα από τους γνωστούς τρόπους, ψεκάζετε τα φύλλα του με χλιαρό νερό όσο πιο συχνά μπορείτε και όποτε έχετε την ευκαιρία καθαρίστε τα με ένα βρεγμένο μαλακό σφουγγάρι. Το χώμα του πρέπει απαραίτητα να έχει καλή αποστράγγιση ώστε να μην σαπίσουν οι ρίζες του, το pH του εδάφους θα πρέπει να είναι μεταξύ 5.5 και 6.5 και θα ωφεληθεί από λίγο λίπασμα για πράσινα φυτά μία φορά την άνοιξη και μία αργά το φθινόπωρο. Αν και το φυτό μπορεί να επιβιώσει σε συνθήκες χαμηλότερου φωτισμού, δεν θα μεγαλώσει το ίδιο γρήγορα και όσο περισσότερο το φως τόσο πιο έντονη θα είναι η διαφοροποίηση του χρώματος στα φύλλα. Δεν αντέχει όμως το απευθείας ηλιακό φως, ούτε μέσα από το τζάμι γι' αυτό τοποθετήστε το σε κάποιο σημείο που έχει αρκετό φως που φιλτράρεται μέσα από μία κουρτίνα. 

Επίσης κρατήστε το μακριά από ρεύματα κρύου αέρα όπως π.χ. κοντά σε μπαλκονόπορτες ή παράθυρα. Είναι πολύ εύκολο να καταλάβετε ότι κάτι δεν πάει καλά με το φυτό σας. Πολύ απλά αν δεν μεγαλώνει σημαίνει ότι δεν λαμβάνει αρκετό φως, αν του λείπει νερό θα δείτε κάποια φύλλα να κιτρινίζουν και να πέφτουν. Αν δείτε μεγάλες καφέ κηλίδες στα φύλλα του, μετακινήστε το σε κάποιο σημείο που ο ήλιος δεν θα πέφτει επάνω του γιατί τα φύλλα του πόθου καίγονται εύκολα. Αν δείτε μικρά καφέ σημάδια στην επιφάνεια των φύλλων και την ίδια στιγμή οι άκρες των φύλλων δείχνουν να ξεραίνονται, είτε ποτίζετε παραπάνω απ' ότι πρέπει το φυτό σας ή κάνει πολύ κρύο. Μετακινήστε το σε κάποιο σημείο που είναι προστατευμένο από τα ρεύματα και αραιώστε το πότισμα. Θυμηθείτε ότι χρειάζεται πότισμα μόνο όταν το χώμα ξεραθεί στην επιφάνεια και μην αφήνετε νερό στο πιατάκι της γλάστρας. Ο πόθος είναι ιδιαίτερα ανθεκτικός στις ασθένειες, αν όμως δείτε ότι πολλά φύλλα του κιτρινίζουν, ψάξτε την κάτω πλευρά των φύλλων για ιστούς όπως αυτούς της αράχνης. Αν έχετε την ατυχία να παρατηρήσετε κάτι τέτοιο απομονώστε το φυτό ώστε να μην μεταδοθεί η ασθένεια στα υπόλοιπα φυτά σας και ραντίστε το με το κατάλληλο φάρμακο που θα βρείτε στα φυτώρια. Ο πόθος είναι από τα φυτά που μεγαλώνουν και σε δοχεία με νερό αρκεί τα φύλλα του να είναι πάνω από την επιφάνεια του νερού, γι' αυτό πολύ συχνά χρησιμοποιείται σε τεχνητές λίμνες ή ακόμα και σε ενυδρεία. Περιστασιακά ίσως χρειαστεί να κλαδέψετε το φυτό για να βελτιώσετε το σχήμα του ή να περιορίσετε την ανάπτυξή του. Μπορείτε να το κάνετε οποιαδήποτε εποχή αλλά καλύτερα να περιμένετε την άνοιξη που είναι η καλύτερη στιγμή για να χρησιμοποιήσετε όσα κλαδιά κόψετε για πολλαπλασιασμό. Είναι πανεύκολο να πολλαπλασιάσετε το φυτό σας και μπορείτε να το κάνετε με δύο τρόπους.

Όπως προαναφέραμε, ο πόθος μεγαλώνει σε νερό. Κόψτε λοιπόν μία άκρη από κάποιο κλαδί που παραμάκρυνε, τοποθετήστε το σε ένα δοχείο με νερό και αφήστε το σε κάποιο σημείο του σπιτιού σας που έχει άφθονο φως και κάντε λίγη υπομονή μέχρι να βγάλει ρίζες. Αφαιρέστε όσα φύλλα υπάρχουν στο τμήμα του κλαδιού που θα βυθιστεί στο νερό. Εναλλακτικά φτιάξτε μία καινούργια γλάστρα και χωρίς να κόψετε το κλαδί που παραμάκρυνε, βυθίστε ένα μέρος του στο χώμα της καινούργιας σας γλάστρας. Στερεώστε το με ένα συνδετήρα ή με ένα τσιμπιδάκι ώστε να ακουμπάει το χώμα και περιμένετε μέχρι να βγάλει ρίζες. Πολύ σύντομα θα μπορείτε να κόψετε το κλαδί που το ενώνει με το αρχικό φυτό. Με την ταχύτητα που ριζώνει ο πόθος, μπορείτε να μετατρέψετε το σπίτι σας σε ζούγκλα σε χρόνο μηδέν. Ο πόθος είναι από τις πιο εύκολες λύσεις που προσθέτουν πράσινο στο περιβάλλον σας. Τοποθετήστε γλάστρες με πόθο πάνω σε ράφια ή πάνω σε ψηλά έπιπλα κι αφήστε τα κλαδιά του να κρεμάσουν προς τα κάτω ή φυτέψτε τον σε κρεμαστά καλάθια, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα κάνει το χώρο σας να μοιάζει λίγο με ζούγκλα. Εναλλακτικά σε γλάστρες με τους ειδικούς στύλους (που μπορείτε να αγοράσετε σε οποιοδήποτε κέντρο κήπου) πάνω στους οποίους θα στηριχτεί και θα μεγαλώσει ή σε μικρές διακοσμητικές πέργκολες από καλάμι που θα στερεώσετε μέσα στη γλάστρα. Μην αφήνετε τον πόθο να ακουμπάει σε τοίχους γιατί πιθανότατα θα βρεθείτε στη δυσάρεστη θέση να αντικρίσετε κάποια στιγμή το ίδιο θέαμα με αυτό της φωτογραφίας. Επίσης, ο πόθος συνδυάζεται εύκολα με άλλα πράσινα φυτά στην ίδια γλάστρα. Μία καλή λύση είναι τον φυτέψετε σε γλάστρες με ψηλά φυτά όπως ο μπέντζαμιν, οι σεφλέρες, ή οι δράκαινες έτσι ώστε να καλύψει την επιφάνεια του χώματος και γιατί όχι να κρεμάσει τα κλαδιά του έξω από αυτές.

Πηγή : http://www.valentine.gr/pothos_gr.php

http://www.mycare.gr/anthektika-fyta-gia-esoteriko-xoro/

Μπανανιά : Το τροπικό δέντρο της Κρήτης με τους πλούσιους σε βιταμίνες καρπούς του

Η μπανανιά (επιστ. Μούσα, Musa) είναι βοτανώδες φυτό, όχι δέντρο, παρά το ότι διαθέτει ένα φαινομενικό κορμό και τυπικά αναπτύσσεται σε ύψος μέχρι και 6 μ. Ο κορμός, ή ψευδοστέλεχος, αποτελείται από σφιχτό περίβλημα φύλλων, τα οποία αναδύονται από ένα βλαστάρι σε ένα υπόγειο όργανο αποθήκευσης που ονομάζεται κορμός. Περίπου 30 φύλλα αναδύονται από έναν βλαστό σε περίοδο 7-8 μηνών προ της άνθησης. Το μεγάλο άνθος «καρφί» διαθέτει χωριστά αρσενικά και θηλυκά άνθη. Μετά τη γονιμοποίηση ο καρπός της μπανανιάς, η μπανάνα , που βρίσκεται στη βάση των θηλυκών ανθών, σε ένα σύμπλεγμα πολλών «χεριών» σε κάθε δέσμη. Βοτανολογικά, ο μπανανόκαρπος είναι ένα σαρκώδες φρούτο , αλλά οι εμπορικές καλλιέργειες δεν έχουν σπόρους, είναι στείρες. Μετά από 2-3 μήνες, τα τσαμπιά ή δέσμες που ζυγίζουν τυπικά 20-25 κιλά είναι έτοιμα για συγκομιδή. Κάθε βλαστάρι μπανάνας ανθίζει μόνο μια φορά προτού ξαναπεθάνει, αλλά οι βεντούζες αναδύονται υπόγεια από τον κύριο μίσχο για να παράγουν θηλυκά φυτά, τα οποία θα δώσουν την επόμενη συγκομιδή. Η μπανάνα είναι τροπικό φρούτο, καρπός της μπανανιάς. Περιέχει βιταμίνες A, B, C, D. Καταναλώνεται συνήθως ωμή, αν και μπορεί να φαγωθεί τηγανητή, ψητή και αποξηραμένη, σε στρογγυλές επίπεδες φέτες. Για τη διατήρησή της μπορεί μετά την ξήρανση να τριφτεί σε αλεύρι. Είναι φυτό γηγενές της τροπικής ζώνης. 

Στις αρχές της δεκαετίας του '20 ένας καλόγερος από την περιοχή, ο Λουκάς, επιστρέφοντας από τους Αγίους Τόπους έφερε μαζί του λίγα φυτά μπανάνας και τα φύτεψε στη Μονή του Αγ. Αντωνίου Άρβης. Όταν τα φυτά έκαναν καρπούς κανείς δεν τους δοκίμασε παρά το ωραίο τους άρωμα, αφού τίποτα δεν ήξεραν για αυτούς. Κάποιοι όμως φύτεψαν μερικά φυτά στις αυλές και στα χωράφια τους ως διακοσμητικά. Λίγα χρόνια αργότερα ένας γιατρός που βρέθηκε στην περιοχή και γνώριζε το φρούτο, όχι μόνο το δοκίμασε μπροστά στους έκπληκτους κατοίκους, αλλά αγόρασε και ένα μπανανοστάφυλο. Στις αρχές της δεκαετίας του '30 οι πρώτες καλλιέργειες ήταν γεγονός στην περιοχή. Οι μπανάνες, μέσα σε τσουβάλια με άχυρο ή κομμένο χαρτί, μεταφέρονταν με ζώα στη Βιάννο, από εκεί με φορτηγά στο Ηράκλειο και στη συνέχεια με πλοίο στην Αθήνα. Οι Κρητικοί εξακολουθούσαν να μην τις δοκιμάζουν. Δέκα χρόνια αργότερα αρχίζει η καλλιέργεια της μπανάνας και στα Μάλια, στα βόρεια παράλια του Ηρακλείου. Την εποχή εκείνη η τιμή της εκτοξεύεται στις 25 δρχ. η οκά το χειμώνα και το καλοκαίρι πέφτει στις 5 δρχ. Την ίδια εποχή η τιμή του λαδιού δεν ξεπερνούσε τις 7 δρχ./οκά. Στις αρχές της δεκαετίας του '50 οι κάτοικοι της Κρήτης «ανακαλύπτουν» την μπανάνα ως φρούτο και αρχίζει η διάθεση του προϊόντος και στις αγορές του νησιού. Η ζήτηση μεγάλη, δεν καλύπτεται από την παραγωγή. Στο τέλος της δεκαετίας του '50, αρχίζει η εισαγωγή μπανάνας κατά τη διάρκεια του χειμώνα από τις αφρικανικές χώρες και τη Νότια Αμερική. Οι καλλιέργειες της μπανάνας επεκτείνονται στην Ιεράπετρα, στην Παχιά Άμμο και στη Σητεία του Ν. Λασιθίου στα μέσα της δεκαετίας του 70, όπου καλλιεργούνται σε θερμοκήπια. Λίγα χρόνια αργότερα υπάρχουν 5.000 στρέμματα θερμοκηπιακής μπανάνας και 2.500 στρέμματα υπαίθριας με παραγωγή 30.000 τόνους ετησίως. Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται ως χρυσή εποχή της μπανανοκαλλιέργειας. 

Η τιμή πώλησης φτάνει τις 500 και 600 δρχ. το κιλό και η ζήτηση είναι μεγάλη. Οι ανάγκες σε επίπεδο χώρας αγγίζουν τους 100.000 τόνους ετησίως. Το 1989 επιτρέπεται και πάλι η εισαγωγή της μπανάνας, που είχε απαγορευτεί μετά από τις διαμαρτυρίες των μπα-νανοπαραγωγών το 1981. Έμποροι και καταναλωτές στρέφονται τότε στην εισαγόμενη μπανάνα. Η ντόπια μπανάνα βρίσκεται στα αζήτητα και η πλειοψηφία των μπανανοπαραγωγών αναγκάζεται να αλλάξει καλλιέργεια. Οι λίγες ποσότητες που παράγονται πλέον διακινούνται κατά βάση στις αγορές της Κρήτης. Το 1990 ιδρύθηκε ο Αγροτικός Συν/σμός Κοινής Πώλησης Μπανάνας από τους παραγωγούς της Κρήτης, με έδρα την Αρβη και τη συμμετοχή των μπανανοπαραγωγών της Ηλείας, μοναδικού νομού της χώρας που καλλιεργούσε μπανάνες εκτός Κρήτης. «Σήμερα», μας είπε ο πρόεδρος του Συν/σμού και της Ομάδας παραγωγών πλέον, κ. Χρήστος Μάλλιος, «καλλιεργούνται στην Αρβη 185 στρέμματα υπό κάλυψη και 102 υπαίθρια, στα Μάλια 149 στρέμματα υπό κάλυψη, στη Σητεία 50 και στο Ρέθυμνο 16, υπό κάλυψη επίσης. Τα μέλη της Ομάδας μας ανέρχονται σε 160, εκ των οποίων 113 είναι στην Αρβη, 38 στα Μάλια, 6 στη Σητεία και 3 στο Ρέθυμνο. Υπάρχουν, να προσθέσω, και κάποιοι ελάχιστοι παραγωγοί, που διακινούν τα προϊόντα τους εκτός Ομάδας. Η παραγωγή ξεπερνά τους 1.700 τόνους το χρόνο». Υπάρχουν προοπτικές για την καλλιέργεια και κάθε χρόνο στην Αρβη φυτεύονται περίπου 100 νέα στρέμματα. Η απόδοση ενός στρέμματος μπανάνας ανέρχεται στους τέσσερις τόνους περίπου όταν είναι υπαίθρια και επτά περίπου όταν καλλιεργείται στο θερμοκήπιο. Το μπανανοστάφυλο μπορεί να φτάσει και τα 70 κιλά. Συνήθως όμως φτάνει τα 25 κιλά στην υπαίθρια καλλιέργεια και τα 35 στη θερμοκηπιακή.

Όπως τονίζει ο κ. Μάλλιος, οι μπανανοπαραγωγοί έδωσαν πολλούς αγώνες για να δοθεί η επιδότηση της παραγωγής από την Ε.Ε. λόγω απώλειας εισοδήματος από την εισαγωγή μπανάνας. Η ενίσχυση αυτή δόθηκε το '93, οι παραγωγοί όμως την πήραν το '99. «Ο έλεγχος όσον αφορά την ποιότητα και την ποσότητα είναι συστηματικός και αυστηρός, ώστε να μη δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα στην επιδότηση», δηλώνει ο πρόεδρος και προσθέτει: «Τα δύο τελευταία χρόνια έχουμε δώσει βάρος στη βιολογική καλλιέργεια της μπανάνας. Ήδη σαράντα στρέμματα είναι πιστοποιημένα και κάποια άλλα βρίσκονται στη διαδικασία πιστοποίησης. Υπάρχουν βέβαια κάποια προβλήματα οργανωτικά όσον αφορά τη διάθεση της βιολογικής μπανάνας, τα οποία προσπαθούμε να ξεπεράσουμε». Όσον αφορά τις ποικιλίες που καλλιεργούνται στην Αρβη, έχει επικρατήσει η «ποικιλία Άρβης», η οποία είναι παγκοσμίως γνωστή ανάμεσα στις 100 που υπάρχουν. Παράλληλα, η Ομάδα Παραγωγών συνεργάζεται με το Παν/μιο Κρήτης και πειραματίζεται σε βελτιωμένο πολλαπλασιαστικό υλικό. Η κρητική μπανάνα αποδεδειγμένα έχει πολλά πλεονεκτήματα έναντι της εισαγόμενης. Δεν προσβάλλεται από ασθένειες και δεν επιβαρύνεται με φυτοφάρμακα. Οι δύο βασικές ασθένειες, υποστηρίζουν οι παραγωγοί, τετράνυχος και νηματώδης, καταπολεμούνται με υδρονέφωση και πυκνή διαδοχική φύτευση. Ακόμη, το χρονικό διάστημα από την ημερομηνία κοπής μέχρι την εμφάνιση του προϊόντος στις αγορές δεν ξεπερνά τις οκτώ μέρες, σε αντίθεση με τις εισαγόμενες, που το διάστημα αυτό προσδιορίζεται στους τρεις μήνες. «Η μπανάνα της Κρήτης είναι φρέσκια. Όσοι γνωρίζουν την αναζητούν στις λαϊκές της Αθήνας. Η αγορά της Κρήτης σαφώς προτιμά την ντόπια μπανάνα», προσθέτει ο κ. Χρ. Μάλλιος. Τέλος, να σημειώσουμε ότι εδώ και δύο χρόνια στην Αρβη έχει καθιερωθεί η «Γιορτή Μπανάνας», που γίνεται τον Αύγουστο. Η γιορτή, που διαρκεί τρεις μέρες, περιλαμβάνει ενημερωτικές, πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις. Προσελκύει δε χιλιάδες επισκέπτες, οι οποίοι έχουν την ευκαιρία να γευτούν τις μυρωδάτες μπανάνες της Άρβης.

Πηγή: http://www.froutonea.gr/gr/reportaz/aricle_archive5220

https://el.m.wikipedia.org/wiki/Μπανανιά

https://el.m.wikipedia.org/wiki/Μπανάνα

Φραγκοσυκιά : Το δέντρο από το Μεξικό σαν μία νέα καλλιέργεια στην Ελλάδα

Το φραγκόσυκο σήμερα στην Ελλάδα είναι μια νέα καλλιέργεια, που άρχισε να καλλιεργείται συστηματικά κυρίως τα τελευταία χρόνια. Η φραγκοσυκιά κατάγεται από το Μεξικό. Μετήχθη στην Ευρώπη από τους Ισπανούς μεταξύ των ετών 1521 - 1523. Στις Μεσογειακές χώρες διαδόθηκε ταχέως για τους γλυκείς και εύγευστους καρπούς της. Οι βλαστοί της φραγκοσυκιάς είναι πεπλατυσμένοι, ενώ στους κάκτους παρατηρούνται διαφοροποιήσεις με σφαιρικούς, κυλινδρικούς, στυλοειδείς ή αρθρωτούς, με πολλά φυλλοκλάδια. Η φραγκοσυκιά είναι φυτό χυμώδες, που φτάνει τα 3-5 μέτρα ύψος. Αποτελείται από βλαστούς cladodes πεπλατυσμένους σε σχήμα οβάλ, μήκος 30-40 cm, πλάτος 15-25 cm και πάχος 1,5-3,0 cm. Το ριζικό σύστημα είναι επιφανειακό και δεν υπερβαίνει τα 30 cm σε βάθος, ενώ φτάνει σε αρκετό μήκος. Ο καρπός είναι σαρκώδης με πολλούς σπόρους, του οποίου το βάρος μπορεί να κυμαίνεται από 80-250 g . Το χρώμα του Φραγκόσυκου είναι διαφορετικό ανάλογα την ποικιλία. Η φραγκοσυκιά, έχει την ιδιότητα να εγκλιματίζεται στην περιοχή που φυτεύεται, αυξομειώνοντας την κηρώδη επιδερμίδα που το περιβάλει. Μπορεί να αντέξει μέχρι (- 10) βαθμούς κελσίου. Αντέχει σε ακραίες διακυμάνσεις θερμοκρασίας, είναι ευπροσάρμοστο σε διάφορα εδάφη. Τα κατάλληλα εδάφη για καλλιέργεια είναι τα ελαφρά και τα χονδροειδή χωρίς υπεράρδρευση. Το ύψος και ο τόπος που προτείνεται είναι 0 έως 1.000 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Η φραγκοσυκιά, απαιτεί αμμώδη, πετρώδη ξηρά και άνυδρα εδάφη, ενώ προτιμά ξηρό θερμικά κλίματα. Η επιβίωση της βασίζεται στην αποταμίευση νερού, όπου μαζί με τις θρεπτικές ουσίες αποθηκεύει μεγάλες ποσότητες νερού μέσα στους ιστούς της και στην μείωση διαπνοής. 

Η εγκατάσταση της φυτείας προϋποθέτει την ισοπέδωση του εδάφους, του φρεζαρίσματος και της βασικής λίπανσης. Ο αριθμός των φυτών που φυτεύονται είναι 40 φυτά το στρέμμα. Τα φυτά που έχουν παραχθεί από μοσχεύματα, φυτεύονται σε γραμμές που απέχουν μεταξύ τους 5 μέτρα. Οι αποστάσεις των φυτών επάνω σε κάθε γραμμή είναι 5 μέτρα φυτό από φυτό, ώστε να διευκολύνονται οι διάφορες καλλιεργητικές εργασίες. Οι καλλιεργητικές αυτές εργασίες είναι το κλάδεμα, η απομάκρυνση των πρώτων ανθέων, η απομάκρυνση των ανώριμων καρπών, η συγκομιδή κ.λπ. Οι εργασίες αυτές γίνονται την περίοδο Μαΐου - Ιουνίου. Τα φραγκόσυκα πρέπει να δέχονται το κατάλληλο κλάδεμα ώστε να απομακρύνονται οι βλαστοί που έχουν κακοσχηματισθεί ή φέρουν πληγές, ή έρχονται σε επαφή μεταξύ τους. Το κλάδεμα πρέπει να γίνεται την άνοιξη ή στα τέλη του καλοκαιριού. Τα φραγκόσυκα απαιτούν την κατάλληλη λίπανση κυρίως σε φωσφόρο και κάλιο που θα πρέπει κατά προτίμηση να είναι οργανική. Η συλλογή και ο καθαρισμός αποτελούν τα δύο πιο «δύσκολα» στάδια της καλλιέργειας. Η συγκομιδή πρέπει να γίνεται: Πριν την ανατολή του ηλίου γιατί το πρωί, τα αγκάθια του καρπού από την νυκτερινή υγρασία, είναι πιο ευλύγιστα. Όταν επικρατεί άπνοια, διότι ο άνεμος σκληραίνει τα αγκάθια. Η στρεμματική απόδοση της καλλιέργειας κυμαίνεται κατά μέσο όρο από 2 έως και 3 τόνους. Το φραγκόσυκο καρποφορεί μετά το 3ο έτος και έχει σε πλήρη παραγωγή αποδόσεις 100 - 150 κιλά ανά φυτό. Το φυτό είναι σε πλήρη παραγωγή μετά το 7ο έτος. Σε αρδευόμενη καλλιέργεια μπορεί να επιτευχθεί παραγωγή 3.000 - 4.000 κιλά το στρέμμα. Η συγκομιδή των καρπών αρχίζει από τα τέλη Αυγούστου για τους καρπούς της πρώτης άνθισης και από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Δεκέμβριο για τους καρπούς της δεύτερης άνθισης. 

Η συγκομιδή γίνεται με κοπή των καρπών. Στη συνέχεια γίνεται απομάκρυνση των αγκαθιών, ώστε να διατεθούν στο εμπόριο με τον χαρακτηρισμό «χωρίς αγκάθια» ώστε να έχουν υψηλότερες τιμές. Το φραγκόσυκο (Opuntia ficus indica) έχει χρησιμοποιηθεί για αιώνες από φυλές του Μεξικού για θεραπεία πολλών ασθενειών. Ευδοκιμεί στην άγρια φύση. Καλλιεργείται συστηματικά σε πολλές χώρες, (Μεξικό, Ιταλία, Μάλτα, Μαρόκο, Τυνησία, Αίγυπτο, Ισραήλ, Τουρκία, Νότια Αφρική και στην Ελλάδα) για εμπορικούς σκοπούς. Η φραγκοσυκιά δημιουργεί μια φυτική κάλυψη, η οποία ενισχύει την αναγέννηση του εδάφους και βοηθά την διείσδυση της βροχής στο έδαφος. Βελτιώνει την ποιότητα των φτωχών εδαφών, εκεί που άλλα είδη δεν μπορούν να επιβιώσουν, πραγματοποιεί μια δράση που είναι καθαρά σωματική, σκίαση του εδάφους, μείωση της θερμοκρασίας και επιβράδυνση της ταχύτητας αποσύνθεσης της οργανικής ύλης. Είναι ζιζάνιο και σύγχρονως ζιζανιοκτόνο (λόγο του επιφανειακού ριζικού συστήματος, δεν επιτρέπει σε αλλά ζιζάνια να αναπτυχτούν). Το μέλλον σε πολλές περιοχές του κόσμου, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ανάπτυξη των βιώσιμων γεωργικών συστημάτων και την επιλογή των κατάλληλων καλλιεργειών. Καλλιέργειες, όπως του φραγκόσυκου, αντιμετωπίζουν με επιτυχία την έλλειψη νερού και τις υψηλές θερμοκρασίες. Έχουν εύκολη διαχείριση και παράγουν φρούτα, λαχανικά για ανθρώπινη κατανάλωση, ζωοτροφές, βιομάζα για ενεργειακούς σκοπούς, την κοχενίλλη για την παραγωγή της κόκκινης χρωστικής και πολλά ακόμα υποπροϊόντα. Το φραγκόσυκο συμμετέχει δραστικά στην καταπολέμηση της ερημοποίησης, παρέχει καταφύγιο και τροφή για τα διάφορα είδη της άγριας πανίδας. 

Ο όρος κάκτος (Cactaceae) αναφέρεται σε μια ομάδα περίπου 1.600 είδη σε 130 γένη υποδιαιρείται σε τρεις υπό-οικογένειες: Pereskioideae, Opuntioideae και Cactoideae. Η πιο κοινή και διαδεδομένη είναι η Opuntia(το φραγκόσυκο), το γένος αυτό έχει περισσότερα από 300 είδη. Το φραγκόσυκο αγνοήθηκε από την επιστημονική κοινότητα μέχρι τις αρχές του 1980, μετά ήρθε ένα μεγάλο κύμα έρευνας με συμπόσια και μεγάλο αριθμό δημοσιεύσεων. Αυτό το ενδιαφέρον, αποδίδεται στην πολυλειτουργικότητα των φρούτων, τους βλαστούς και τα λουλούδια. Πρόσφατες έρευνες, έχουν αποκαλύψει την υψηλή περιεκτικότητα σε χημικά συστατικά, τα οποία μπορούν να δώσουν προστιθέμενη αξία στα προϊόντα φραγκόσυκου. Επιπλέον, στοιχεία δείχνουν υποσχόμενα χαρακτηριστικά από την άποψη της λειτουργικότητας. Η φραγκοσυκιά μπορεί να αναπτυχθεί σε υποβαθμισμένα εδάφη, τα οποία δεν είναι κατάλληλα για άλλες καλλιέργειες. Έχει μεγάλη ικανότητα να αντέχει σε ξηρές συνθήκες και είναι ιδανικό για την αντιμετώπιση των παγκόσμιων περιβαλλοντικών αλλαγών (φαινόμενο του θερμοκηπίου). Χαρακτηριστικά η ρίζα του αποφεύγει την αιολική διάβρωση από τη βροχή, ενθαρρύνοντας την ανάπτυξή σε υποβαθμισμένες περιοχές.

Πηγή : https://agrosimvoulos.gr/kalliergeia-fragkosikias/

http://www.fragkosiko.gr

Τηλέγραφος : Το καλλωπιστικό φυτό από το Μεξικό που έγινε αγαπημένο των μεσογειακών λαών και δημοφιλές στην Ελλάδα

Ο τηλέγραφος (Tradescantia pallida) είναι φυτό της οικογένειας των κομμελινοειδών το οποίο είναι ιθαγενές στις ακτές του κόλπου του Μεξικού. Ο βοτανολόγος Έντουαρτ Πάλμερ ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που παρατήρησε και έδωσε λατινική ονομασία στο είδος το 1909. Ο τηλέγραφος είναι αειθαλές, πολυετές φυτό. Διακρίνεται από επιμήκη, μυτερά φύλλα κόκκινου ή μοβ χρώματος και φέρει μικρά άνθη λευκού, ροζ ή μοβ χρώματος τα οποία έχουν τρία πέταλα. Το φυτό συνήθως πεθαίνει από τους παγετούς του χειμώνα αλλά ξαναφυτρώνει από τις ρίζες του. Χρησιμοποιείται ευρέως ως καλλωπιστικό φυτό σε κήπους, φράκτες, ως φυτική κάλυψη του εδάφους και σε χώρες με ψυχρό κλίμα ως φυτό εσωτερικού χώρου. Πολλαπλασιάζεται εύκολα με μοσχεύματα. Το φυτό είναι πολύ ανθεκτικό και μπορεί να αναπτυχθεί σε μία μεγάλη ποικιλία από εδάφη, ακόμα και χωρίς ανθρώπινη φροντίδα. Σε περιοχές των νότιων ΗΠΑ και της Αυστραλίας θεωρείται παράσιτο και έχουν γίνει προσπάθειες για τον έλεγχο και την εξάλειψη του. Ως φυτό εσωτερικού χώρου ο τηλέγραφος έχει κριθεί εξαιρετικά αποτελεσματικός στην βελτίωση της ποιότητας του αέρα φιλτράροντας τις πτητικές οργανικές ενώσεις, μία κατηγορία κοινών ρύπων που είναι ερεθιστικοί για το αναπνευστικό σύστημα. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες με την πιο γνωστή την Purpurea, η οποία έχει φύλλα έντονου μωβ χρώματος. Το επίσημο όνομά του είναι Tradescantia Pallida, το DNA του μεξικανικό κι η εμφάνιση του κομματάκι εξωγήινη έχετε δει πολλά φυτά χωρίς ίχνος πράσινου πάνω τους; Ο τηλέγραφος όπως είναι η ελληνική ονομασία του, η οποία, κατά τη γνώμη μου, στερείται φαντασίας και το αδικεί δεν μοιάζει καθόλου με τα κλασικά λουλουδικά, το κορμί του έχει βαθύ, εντυπωσιακό μωβ χρώμα και τα ανθάκια του, που δυστυχώς ζούνε μερικές μέρες μόνο, ένα απαλό, μελαγχολικό ροζ. 

Αντέχει στα δύσκολα χωρίς να χρειάζεται τεμενάδες και εξειδικευμένες περιποιήσεις και πολλαπλασιάζεται σε χρόνο dt με μοσχεύματα στην απλούστερη εκδοχή τους. Κόβετε, δηλαδή, από όποιον τηλέγραφο βρείτε ένα κομμάτι 7 - 8 εκατοστών περίπου, το φυτεύετε όπου θέλετε, το ποτίζετε ελαφρώς μέρα παρά μέρα για 10 μέρες και αυτό ήταν, σύντομα θα το δείτε να απλώνεται και να θεριεύει. Στον κήπο μας καταφέραμε μέσα σε’ ένα μήνα με 6 μοσχεύματα (τα βουτήξαμε από αδέσποτους τηλέγραφους στο Χαλάνδρι) να «πνίξουμε» στα μωβ 3 μεγάλες ζαρντινιέρες. Να σας πω ότι ένα σημείο φωτεινό μεν σκιερό δε, με 2 - 3 ώρες απευθείας ήλιο, είναι το καλύτερο του, ωστόσο αντέχει φόρα παρτίδα και στον ελληνικό, άγριο ήλιο με μοναδική συνέπεια μια κάποια χλωμάδα στο χρώμα του. Επίσης τα πάει περίφημα και ως φυτό εσωτερικού χώρου, μάλιστα έρευνες δείχνουν πως βοηθά στη βελτίωση της ποιότητας του αέρα φιλτράροντας τις πτητικές οργανικές ενώσεις, μία κατηγορία ρύπων που είναι ερεθιστικοί για το αναπνευστικό μας σύστημα. Αν λοιπόν ψάχνετε για ένα φυτό παντός καιρού, καλόβολο και όμορφο, ο εξωγήινος τηλέγραφος είναι για εσάς. Υ.Γ.: Να έχετε υπόψη ότι ο βλαστός του τηλέγραφου καμιά φορά, όταν κόβεται, εκκρίνει υγρά που είναι ελαφρώς τοξικά για τον άνθρωπο. Είναι ελάχιστη η ποσότητα αλλά καλό είναι να φοράτε γάντια - γενικώς δηλαδή όταν ασχολείστε με κηπουρικές εργασίες μη σνομπάρετε τα γάντια. Άνθρωποι είμαστε. Το χρώμα του είναι αυτό που σου τραβάει πρώτα την προσοχή. Μετά είναι το σχήμα του. Ένα από τα λίγα κοινά ελληνικά ονόματα φυτών που ταιριάζουν με την εμφάνισή του. Πραγματικά είναι σαν να βλέπεις τηλεγραφόξυλα. Πολύ συνηθισμένο και δημοφιλές φυτό τις δεκαετίες 60-80 (υπάρχει σχεδόν σε όλες τις παλιές ελληνικές ταινίες). Στις μέρες μας σπανίζει για κάποιον ανεξήγητο λόγο η εμφάνισή του σε μπαλκόνια, αυλές και κήπους. 

Κατάγεται από το Ανατολικό Μεξικό και μεταφέρθηκε στην Ευρώπη από τους Ισπανούς κατακτητές. Γρήγορα έγινε αγαπημένο φυτό των μεσογειακών λαών λόγω του υπέροχου χρώματος του και της γρήγορης ανάπτυξής του. Στην Ελλάδα προσαρμόστηκε γρήγορα στο κλίμα και έγινε τόσο δημοφιλές που θεωρήθηκε τοπική χλωρίδα. Χρειάζεται ελαφρύ μίγμα τύρφης και περλίτη, καλό αερισμό και αποστράγγιση. Συχνό πότισμα και υγρασία για να αναπτυχθεί σωστά και να φουντώσει. Ένα σημείο ημισκιερό και 2-3 ώρες απευθείας ήλιο χαρίζουν στον Τηλέγραφο το υπέροχο βαθύ του χρώμα. Με περισσότερες ώρες ήλιο το χρώμα των φύλλων ατονίζει ελαφρώς. Λιπαίνετε με ένα γενικό ισορροπημένο λίπασμα μια φορά την εβδομάδα η ακόμα καλύτερα προσθέστε λίγο compost (φυσικό λίπασμα που προέρχεται από αποσύνθεση φύλλων που μπορείτε να κάνετε και εσείς). Χρειάζεται προστασία από τον αέρα καθώς τα ευλύγιστα κλαδιά του σπάζουν πολύ εύκολα. Επίσης ο δυνατός ζεστός αέρας καίει τα φύλλα του αμέσως. Το υγρό του είναι ελαφρώς τοξικό για τον άνθρωπο και μπορεί να προκαλέσει ερεθισμούς. Αν στάξει πάνω σε ύφασμα δεν βγαίνει ποτέ. Γενικός κανόνας: Πάντα φοράμε γάντια όταν εργαζόμαστε με φυτά και πλένουμε τα χέρια μας πολύ καλά πριν και μετά. Πριν αγοράσουμε κάποιο φυτό ρωτάμε αν είναι τοξικό για ανθρώπους και κατοικίδια. (Tο υγρό της ντιεφενμπάχιας (Dieffenbanchia) για παράδειγμα, αν φτάσει στο στόμα σκοτώνει ενήλικο άνθρωπο ακαριαία. Πρήζει τον ουρανίσκο τόσο που φράζει τον φάρυγγα και δεν μπορείς να αναπνεύσεις.). Όπως και όλα τα τροπικά φυτά δεν αντέχει σε χαμηλές θερμοκρασίες. Παγώνει και επανέρχεται την Άνοιξη. Σκέπασμα με πλαστικό για προστασία είναι το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε. 

Αν πάλι είναι το φυτό έχει μεγαλώσει πολύ και είναι δύσκολο να το σκεπάσετε μεταφέρετέ το μέσα. Εδώ παραμονεύουν όπως πάντα οι ύπουλοι εχθροί των φυτών αλλά δικοί μας φίλοι: οι αδιάκοποι παραγωγοί ξηρής ατμόσφαιρας. Προσπαθήστε να μην τον βάλετε ψηλά γιατί εκεί η ατμόσφαιρα είναι ξηρότερη από οπουδήποτε αλλού. Φροντίστε να έχει την απαραίτητη υγρασία με συχνούς ψεκασμούς (συνήθως ο ψεκασμός σε φυτά που έχουν τριχίδια αποφεύγετε αλλά τον τηλέγραφο δεν φαίνεται να τον ενοχλεί) και ρίχνετε καθημερινές ματιές για αραχνοειδή. Γενικώς για τα φυτά που ξεχειμωνιάζουν μέσα εφαρμόστε τα κόλπα τις γιαγιάς: μεταλλικά δοχεία με νερό πάνω στα θερμαντικά σώματα, στέγνωμα πετσετών κτλ. Και φυσικά οι καλύτερες τοποθεσίες για τροπικά: κουζίνα και λουτρό. Ο τηλέγραφος ανθίζει συνεχώς από τις αρχές της άνοιξης έως το τέλος του φθινοπώρου. Τα μαγευτικά μικρά άνθη του σε απόχρωση των φύλλων σχηματίζονται στις κορυφές των κλαδιών και μοιάζουν με μικρές καρδιές σε ροζ χρώμα. Με ένα μαγευτικό χρώμα φύλλων και λουλουδιών, το αγαπημένο φυτό της Ισαβέλλας και του Κολόμβου που κάποτε γέμιζε και τα ελληνικά σπίτια, είναι από τα πιο όμορφα αναρριχόμενα που μπορείτε να αποκτήσετε. Αν έχετε κήπο και τον φυτέψετε στην γη, ο τηλέγραφος θα σας χαρίσει μια κουβέρτα με βαθύ κόκκινο χρώμα. Κατάλληλο για κρεμαστούς κήπους και καλάθια, με γρήγορη ανάπτυξη και σχετικά λίγη φροντίδα, ένα φυτό που εντυπωσιάζει με την ομορφιά του.

Πηγή : http://www.bostanistas.gr/?i=bostanistas.el.article&id=3654

https://el.m.wikipedia.org/wiki/Τηλέγραφος_(φυτό)

http://www.valentine.gr/tradescantia_pallida_gr.php

Ουασιγκτόνια : Το φοινικοειδές δέντρο με την εξαιρετική καλλωπιστική αξία και την ταχεία ανάπτυξη

Η Ουασιγκτόνια (Washigtonia filifera) είναι φοινικοειδές φυτό που φτάνει μέχρι τα 15 μέτρα. Φέρει παλαμοειδή φύλλα με αγκαθωτό μίσχο και με έλασμα πλατύ, βαθιά διαιρεμένο, που στις κορυφές έχει αργυρόχρωμα νημάτια. Φυτό κατάλληλο για παραθαλάσσιες περιοχές, ευαίσθητο σε ασβεστούχα εδάφη και σε λιμνάζοντα νερά. Εξαιρετικής καλλωπιστικής αξίας. Γενικά είναι μεγάλο φοινικοειδές είδος με ταχεία ανάπτυξη. Έχει πράσινα παλαμοσχιδή φύλλα με αγκαθωτούς μίσχους και τριχωτές άκρες. Ο κορμός του δεν έχει τρίχες. Αναπτύσσεται σε ξηρά εδάφη και ηλιόλουστες θέσεις. Απαιτεί προστασία από τους δυνατούς παγετούς. Φυτεύεται μεμονωμένα και σε δενδροστοιχίες. Κατάλληλο και για παραθαλάσσιες φυτεύσεις. Πολλαπλασιάζεται με σπόρους. Τα δέντρα αυτά είναι από τα πιο όμορφα της οικογένειας των φοινίκων. Είναι κατάλληλα για τη διακόσμηση κήπων και λεωφόρων στις περιοχές με ήπιο κλίμα όπου μια και είναι αρκετά ανθεκτικά στο κρύο καταφέρνουν ακόμα και να ανθίσουν. Μεγάλο φοινικοειδές είδος με ταχεία ανάπτυξη. Έχει πράσινα παλαμοσχιδή φύλλα με αγκαθωτούς μίσχους και τριχωτές άκρες. Ο κορμός του δεν έχει τρίχες. Αναπτύσσεται σε ξηρά εδάφη και ηλιόλουστες θέσεις. Απαιτεί προστασία από τους δυνατούς παγετούς. Φυτεύεται μεμονωμένα και σε δενδροστοιχίες. Κατάλληλο και για παραθαλάσσιες φυτεύσεις. Τα φοινικοειδή φυτά είναι από τις πιο περιζήτητες και ευρέως διαδεδομένες κατηγορίες φυτών στην κηποτεχνία και όχι άδικα. Οι φοινικιές, εάν επιλεχθούν και τοποθετηθούν σωστά σε έναν κήπο, εκπέμπουν μία επιβλητικότητα και «αρχοντιά» που δύσκολα μπορείς να πετύχεις με άλλη κατηγορία φυτών. Υψηλά, μεσαία, χαμηλά, με χοντρό κορμό ή χωρίς, τα φοινικοειδή φυτά μπορούν να δημιουργήσουν υψομετρικές διαφορές, να δώσουν έμφαση σε ένα επιθυμητό σημείο, αλλά και να κοσμήσουν μία σύνθεση των ανθώνων (λασανιών) μας. Αν και είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά σε έναν τροπικό κήπο, ένα από τα πολλά πλεονεκτήματα των φοινικοειδών φυτών είναι ότι συνδυάζονται εύκολα με σχεδόν όλα τα μεσογειακά είδη φυτών. Πιο κάτω αναλύουμε τα κυριότερα είδη, τη χρήση τους στην αρχιτεκτονική τοπίου, αλλά και τη φροντίδα που χρειάζονται αυτή την εποχή, ειδικά τα τελευταία χρόνια όπου οι φοινικιές των μεσογειακών χωρών έχουν χτυπηθεί από τον γνωστό ρυγχοφόρο κάνθαρο της φοινικιάς. Οι φοινικιές μπορούν να χωριστούν σε πολλές κατηγορίες αναλόγως των φυσικών και βοτανικών τους χαρακτηριστικών.


Εάν ενδιαφέρεστε για τις βοτανικές τους διαφοροποιήσεις μπορείτε εύκολα να συμβουλευτείτε την ιδιαίτερα εκτεταμένη στο θέμα βιβλιογραφία, αλλά και το διαδίκτυο. Σε αυτό το άρθρο όμως, διάλεξα να κατηγοριοποιήσω τα φοινικοειδή στην πιο πρακτική τους μορφή ανάλογα, δηλαδή, με τη χρήση τους στην κηποτεχνία. Σύμφωνα μ’ αυτό το διαχωρισμό λοιπόν (ύψους και όγκου), έχουμε τρεις (3) μεγάλες κατηγορίες: τις υψηλές, τις μεσαίες και τις χαμηλές. Υψηλές φοινικιές: Τα κυριότερα είδη υψηλών φοινικιών που χρησιμοποιούμε στην Κύπρο είναι η Ουασιγκτόνια και η Δακτυλιφέρα. Το χαρακτηριστικό αυτών των φοινικιών είναι η γρήγορη ενδυνάμωση και το μεγάλο τους ύψους. Λόγω αυτών των χαρακτηριστικών τους, είναι ιδανικές για χρήση στην κηποτεχνία σε σημεία όπου θέλουμε να δοθεί έμφαση, καθώς και περιμετρικά του κήπου μας όπου δημιουργούν μία πανέμορφη υψομετρική διαφορά με τα υπόλοιπα φυτά που είναι φυτεμένα δίπλα τους. Μεσαίες φοινικιές: Οι μεσαίου ύψους φοινικιές έχουν καθαρότερο και λεπτότερο κορμό, καθώς και μικρότερο ρυθμό ανάπτυξης. Είναι ιδανικές για φύτευση σε υποτροπικά και τροπικά κλίματα αφού, όπως όλες οι φοινικιές, αρέσκονται στις υψηλές θερμοκρασίες. Παραδείγματα μεσαίων φοινικιών είναι η φοινικιά Αρεκάστρουμ, ο Αρχοντοφοίνικας, η Neodypsis και η Ραβενέα. Λόγω του ύψους τους είναι ιδανικές για φύτευση σε κεντρικούς ανθώνες του κήπου με χαμηλότερου υψομέτρου φύτευση στην υπόλοιπη λεκάνη (θάμνοι και εδαφοκαλυπτικά). Χαμηλές φοινικιές: Οι κύριοι εκπρόσωποι των χαμηλού ύψους φοινικιών είναι η Σύκας, η Ρομπελίνα και ο Χαμέρωπας. Οι φοινικιές αυτές έχουν περιορισμένη ανάπτυξη και δημιουργούν μία ωραία σύνθεση όταν φυτευτούν σε συνδυασμό με άλλες φοινικιές, αλλά και άλλα τροπικά και οασοειδή φυτά. Ολες οι φοινικιές αρέσκονται στις υψηλές θερμοκρασίες και στα υποτροπικά και τροπικά κλίματα. Αυτό τα καθιστά ιδανικά για φυτεύσεις σε παραλιακές περιοχές, όπου πολλά άλλα φυτά αδυνατούν. Επίσης, το γεγονότος ότι δεν έχουν κύρια ρίζα αλλά ένα επιφανειακό, επιπόλαιο ριζικό σύστημα, τα καθιστά φυτεύσιμα δίπλα από πισίνες, κιόσκια ή τοίχους αφού δεν πρόκειται να δημιουργήσουν οποιοδήποτε πρόβλημα στα γύρω κτίσματα. Οσον αφορά τις μεταφυτεύσεις, είναι φυτά με υψηλό ποσοστό επιτυχίας, με την ιδανική περίοδο των μεταφυτεύσων να είναι η περίοδος Απριλίου-Μαΐου. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι δεν μεταφυτεύουμε ποτέ όταν οι θερμοκρασίες είναι χαμηλές, καθότι τα φυτά μας δεν θα μπορέσουν να αναπτύξουν νέο ριζικό σύστημα με αποτέλεσμα να ξεραθούν.



Τα φοινικοειδή είναι γενικά φυτά τα οποία είναι εύκολα στη συντήρηση, καθότι πέρα από νερό και λίπασμα δεν χρειάζονται οποιαδήποτε άλλη φροντίδα. Επίσης, το κλάδεμά τους γίνεται δύο φορές το χρόνο: Απρίλιο-Μάιο και Οκτώβριο-Νοέμβριο. Για πολλά χρόνια τα φοινικοειδή δεν αντιμετώπιζαν ιδιαίτερες απειλές ή σοβαρές ασθένειες. Οπως αναφέραμε στον πρόλογό μας όμως, τα τελευταία χρόνια στις μεσογειακές χώρες έχει εμφανιστεί ο κόκκινος ρυγχωτός κάνθαρος (Rhynchophorus ferrugineus) ο οποίος, λόγω της γεωλογίας του και του γρήγορου πολλαπλασιασμού του, μας δημιουργεί πολλά προβλήματα στην αντιμετώπισή του. Φυσικά, όπως με όλες τις ασθένειες έτσι και με τον κόκκινο ρυγχωτό κάνθαρο, η καλύτερη αντιμετώπιση είναι η πρόληψη. Γι’ αυτό το λόγο υπάρχουν εξειδικευμένες εταιρείες, οι οποίες συνεργάζονται με εταιρείες συντήρησης κήπων και προσφέρουν την εφαρμογή και πλήρη επίβλεψη του προγράμματος πρόληψης και προστασίας των φοινικόδεντρων με τη μέθοδο των ενέσεων (injection). Η μέθοδος αυτή είναι η πιο διαδεδομένη μέθοδος καταπολέμησης του ρυγχοφόρου και η ένταξη στο πρόγραμμα δεν έχει ιδιαίτερα υψηλό κόστος, ενώ είναι σίγουρο ότι θα σώσει τις φοινικιές σας. Επιπλέον, αυτή η εποχή του χρόνου είναι πάρα πολύ επικίνδυνη, καθότι όταν κόβουμε τα φύλλα των φοινικιών μας, εκκρίνεται μία ουσία η οποία ελκύει το ρυγχοφόρο προς τη φοινικιά και έτσι είναι απαραίτητο το λούσιμο των κεφαλών των φοινικιών με εντομοκτόνο με σκοπό την περαιτέρω πρόληψη.
Πηγή : http://greengardens.gr/ουασιγκτόνια/
http://dialogos.com.cy/blog/gnoriste-ton-plousio-kosmo-ton-finikoidon-fiton/

Σανσεβέρια : Το ιδανικό καλλωπιστικό φυτό που καθαρίζει τον αέρα των εσωτερικών χωρών

Η Σανσεβέρια (Sansevieria) είναι ένα γένος με 70 είδη ανθοφόρων φυτών της οικογένειας Ruscaceae, ενδημικό στις τροπικές και υποτροπικές περιοχές του Παλαιού Κόσμου. Τα περισσότερα είδη Σανσεβέριας είναι ενδημικά της Αφρικής. Άλλα είναι από την Αραβική χερσόνησο, το νησί Comoro, την Ινδία, τη Σρι Λάνκα και την Μυανμάρ. Κοινά ονόματα για τη Σανσεβέρια είναι: "γλώσσα της πεθεράς", "γλώσσα του διαβόλου" και "φυτό φίδι". Είναι ποώδη ξερόφυτα, περιγράφονται και ως σαρκώδεις πολυετείς θάμνοι με αειθαλή φύλλα που μοιάζουν με λουριά. Φτάνουν από 20εκ. έως 3μ. ύψος, σχηματίζοντας συχνά πυκνές συστάδες που ξεκινούν από ένα εξαπλωμένα ριζώματα από καταβολάδες. Τα άνθη είναι άσπρα προς το πρασινωπό και φυτρώνουν σαν τσαμπιά με μήκος 40-90εκ. Οι καρποί είναι κόκκινα ή πορτοκαλί μούρα. Το γένος ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Raimondo di Sangro (1710-1771), πρίγκιπα του San Severo της Ιταλίας, ο οποίος υπήρξε πιστός προστάτης της κηπουρικής. Συναντάται και ως "Sanseveria" και ως "Sanseviera" και η σύγχυση προκύπτει επειδή και η αντίστοιχη περιοχή στην Ιταλία συλλαβίζεται με δύο διαφορετικούς τρόπους. Ορισμένα είδη είναι δημοφιλή φυτά εσωτερικού χώρου σε περιοχές με εύκρατο κλίμα και πολλά καλλιεργήσιμα είδη είναι διαθέσιμα με τη Sansevieria trifasciata να έχει τις περισσότερες πωλήσεις. Η Sansevieria ehrenbergii (Μπλέ Σανσεβέρια, Σπαθωτή Σανσεβέρια, Oldupai, ή East African Wild Sisal) είναι ένα ανθοφόρο φυτό που αναπτύσσεται στη βοριοανατολική Αφρική από τη νότια Λιβύη στην Τανζανία, το Ομάν και επίσης στη Σαουδική Αραβία. Συναντάται αξιοπρόσεκτα σε πολλαπλασιασμό κατά μήκος του Olduvai Gorge στη βόρεια Τανζανία. Τα ώριμα φύλλα είναι σκούρα πράσινα και συνήθως έχουν μήκος 0.5-1.5μ. και πλάτος 2.45-8.0εκ. Τα φυτά φυτρώνουν σε πυκνές συστάδες και πολύ κοντά το ένα με το άλλο. Η Sansevieria trifasciata είναι ένα είδος ενδημικό της τροπικής δυτικής Αφρικής από την ανατολική Νιγηρία ως το Κονγκό. Είναι ένα αειθαλές ποώδες πολυετές φυτό που σχηματίζει πυκνές συστάδες, με σκοπό να απλώσει το έρπον ριζικό του σύστημα που βρίσκεται πότε πάνω και πότε κάτω από το έδαφος. Τα άκαμπτα φύλλα του φυτρώνουν κάθετα ως προς το έδαφος και σχηματίζουν μια βασική ροζέτα. Τα ώριμα φύλλα έχουν χρώμα σκούρο πράσινο με οριζόντιες γραμμές σε ανοιχτό γκριζοπράσινο και συνήθως έχουν μήκος 70–90εκ. και πλάτος 5–6εκ. Οι Σανσεβέριες έχουν πλούσια λαογραφική ιστορία και πλούσια ιστορία στην καλλιέργεια.


Συχνά το αποκαλούν το φυτό-φίδι λόγω του σχήματος των φύλλων ή γλώσσα της πεθεράς λόγω της αιχμηρότητάς του. Στην Ιαπωνία το αποκαλούν επίσης Ουρά της Τίγρης. Στη Βραζιλία είναι ευρέως γνωστό σαν espada-de-sao-jorge (σπαθί του Αγ.Γεωργίου). Λόγω του σχήματός του που μοιάζει με λεπίδα σπαθιού, συσχετίζεται συχνά με τον Ogun, το πνεύμα του πολέμου που συνήθως συσχετίζεται με τον Αγ.Γεώργιο, και χρησιμοποιείται σε τελετουργίες για να διώξει το κακό μάτι. Μια ποικιλία με κίτρινο χρώμα στις άκρες είναι γνωστή με το όνομα espada-de-santa-barbara (σπαθί της Αγ.Βαρβάρας) και συσχετίζεται με την Iansan/Oya τη θηλυκή orisha των καταιγίδων που συχνά συσχετίζεται με την εικόνα της Αγ.Βαρβάρας που κουβαλά ένα σπαθί. Στην Αφρική το φυτό χρησιμοποιείται σαν προστατευτικό φυλαχτό ενάντια στο κακό ή τη μαγεία. Στην Κίνα φυλασσόταν σαν φυτό θησαυρός στα σπίτια λόγω των οχτώ θεών που εφάρμοζαν τα οχτώ πλεονεκτήματά τους (ποιότητες ζωής) σε αυτόν που μεγάλωνε το φυτό. Τα πλεονεκτήματα αυτά περιελάμβαναν μακροζωία, ευημερία, εξυπνάδα, ομορφιά, καλλιτεχνία, ποιητικό ταλέντο, υγεία και δύναμη. Τα φυτά τοποθετούνταν κοντά στις εισόδους στο εσωτερικό των σπιτιών έτσι ώστε να "διαπερνά" κανείς τα οχτώ πλεονεκτήματα, κάτι σαν προ-Feng Shui φιλοσοφία. Αυτά τα φυτά τοποθετούνταν επίσης στα καλά εστιατόρια, στους χώρους των βοτανολόγων, των βελονιστών, στα γραφεία των γιατρών, των λογιστών στις τράπεζες, στους ναούς, στα μοναστήρια, ακόμα και στους ορυζώνες. Οι Σανσεβέριες αναπτύσσονταν και φροντίζονταν καλά πριν από το Chinese ti plant (Dracaena spp.) επίσης γνωστό και ως Καλότυχο Μπαμπού. Η Σανσεβέρια αναφέρεται επίσης σαν δράκος για τις πολλές μοναδικές της ποιότητες. Όπως με πολλές Ασιατικές πολεμικές τεχνικές, η δύναμη προέρχεται από μέσα. Η Σανσεβέρια έχει γίνει γνωστό πως έχει σπάσει πολλά μεγάλα πήλινα δοχεία στην προσπάθειά της να αναπτυχθεί. Το νεαρό φυτό λέγεται ότι μεταφέρει τις οχτώ ποιότητες ζωής σε αυτόν που το έχει. Έτσι πολλές φορές το φυτό τοποθετείται στις εισόδους ή στις ρεσεψιόν, σε σπίτια, χώρους και επιχειρήσεις. Οι Κινέζοι συχνά κρατούσαν συνήθως το φυτό αυτό σε μια κεραμική γλάστρα διακοσμημένη με δράκους και φοίνικες. Λέγεται πως το φυτό έλκει τους δράκους σαν μαγνήτης. Οι Maasai χρησιμοποιούν τη Sansevieria ehrenbergii για αντισηπτικό, φυσικό επίδεσμο, σχοινί, κατασκευή καλαθιών, σκεπών και ρουχισμού. Το 1970 ο Παλαιοανθρωπολόγος Bill Montagne μελετούσε το φυτό Olduvai Gorge και τραυματίστηκε.


Δέχτηκε περίθαλψη με έναν φυσικό επίδεσμο φτιαγμένο από τη Sansevieria ehrenbergii και εντυπωσιάστηκε τόσο από αυτό το περιστατικό που μετά ξεκίνησε φαρμακευτική έρευνα. Σύμφωνα με μελέτες για την παραδοσιακή χρήση φυτών της Αφρικής οχτώ είδη Σανσεβέριας χρησιμοποιούνται. Τέσσερα από αυτά τα είδη χρησιμοποιούνται στην κατασκευή σπάγκου. Η ρίζα ενός άλλου μασιέται για αντιμετώπιση των κοιλιακών πόνων, διάρροιας και αιμοροϊδων. Η σκόνη από τη ρίζα ενός άλλου απλώνεται στις πληγές για επούλωση, ενώ ο χυμός από τα φύλλα ενός άλλου πάλι είδους εφαρμόζεται τοπικά για τους πόνους των αυτιών και των δοντιών. Οι επιστήμονες βρήκαν ότι στα φυτά αυτά περιλαμβάνεται αιμολυτική σαπογενίνη βάση στεροειδών ορμονών και διάφορα οργανικά οξέα. Περιέργως, αρκετές μοντέρνες χρήσεις της Σανσεβέριας σχετίζονται με τις νηματουργικές δυνατότητες του φυτού και δεν επεκτείνονται σε φαρμακευτικές εφαρμογές. Είναι γνωστό πως τα φυτά κατά τη διάρκεια της νύχτας μετατρέπουν το οξυγόνο σε διοξείδιο του άνθρακα. Γι' αυτό και δεν προτιμάμε να έχουμε λουλούδια στην κρεβατοκάμαρα, κάτι που θα ήταν πολύ ωραίο, καθώς θα έδινε χρώμα και φρεσκάδα στο δωμάτιο. Η αλήθεια είναι πως μια και μόνο γλάστρα δεν μπορεί να σας βλάψει και τόσο, όμως επειδή με την υγεία δεν παίζουμε βρήκαμε για εσάς το ένα και μοναδικό φυτό που μπορείτε -χωρίς κανένα φόβο- να έχετε στο δωμάτιό σας! Σύμφωνα με έρευνα της NASA (!) το φυτό Σανσεβιέρια (Snake Plant) είναι το πιο κατάλληλο φυτό για να κοιμάστε κοντά του το βράδυ. Όχι μόνο δεν θα σας βλάψει αλλά θα καθαρίζει τον αέρα του υπνοδωματίου σας όσο εσείς θα ξεκουράζεστε. Οπότε γιατί να μην χρησιμοποιήσετε 2-3 γλάστρες με αυτό το φυτό για ένα φυσικό και αποτελεσματικό φίλτρο αέρα μέσα στο σπίτι σας;
Πηγή : http://www.valentine.gr/linkOfTheMonth_gr-august2009.php
http://spirossoulis.com/poio-fyto-einai-idaniko-gia-to-ypnodomatio/