Γνωρίζετε ότι οι αποξηραμένες ρίζες της Αστίλβης, χρησιμοποιούνταν παραδοσιακά για να θεραπεύσουν τις πληγές των πολεμιστών απ' τα σπαθιά, από την περίοδο Tang (8ος αιώνας) στην Κίνα; Το γένος Αστίλβη (Astilbe) περιλαμβάνει 18 είδη πολυετών φυτών. Πρόκειται για ποώδη, ανθοφόρα φυτά της οικογένειας Saxifragaceae. Κάποια είδη είναι γνωστά με τις ονομασίες: False Goat's Beard και False Spirea (Σπειραία). Η Αστίλβη είναι φυτό ενδημικό της Ανατολικής Ασίας (Ιαπωνία, Κορέα και Κίνα) και της Βορείου Αμερικής. Καλλιεργείται από τους κηπουρούς ως ανθεκτικό ποώδες πολυετές φυτό, για το μεγάλο και καλαίσθητο φύλλωμά του- που συχνά θυμίζει φτέρη -και για τα πυκνά, φουντωτά, λοφιοειδή ή με σχήμα καμάρας λουλούδια του, που συναντώνται στις αποχρώσεις του ροζ, του κόκκινου, του κρεμεζί, του μωβ, και του άσπρου. Τα φυτά αυτά σχηματίζουν συστάδες και φτάνουν σε ύψος από 15 εκ. έως 1,5 μέτρο. Χρειάζονται τυρφώδες έδαφος για μια επιτυχημένη καλλιέργεια. Πολυάριθμες διασταυρώσεις έχουν αναπτυχθεί. Η Αστίλβη, επίσης γνωστή και ως False Goat's Beard, ανθίζει από τον Μάιο μέχρι τον Ιούλιο και βγάζει φουντωτά λοφιοειδή λουλούδια ύψους περίπου 30 εκατοστών. Ανθεκτικό και στη σκιά και στον ήλιο. Τα εντυπωσιακά φουντωτά λοφιοειδή λουλούδια, είναι το σήμα κατατεθέν της Αστίλβης, Το πρώτο είδος γνωστό στους Ευρωπαίους καλλιεργητές ήταν η Bergenia crassifoilia, μια Σιβηρική ποικιλία που ανακαλύφθηκε το 1760, η οποία έχει μεγάλα κόκκινα λουλούδια στερεωμένα σε ανθεκτικά κοτσάνια. Μοντέρνες ποικιλίες έρχονται απ' όλο τον κόσμο, ακόμα και από περιοχές με αλπικό ή αρκτικό κλίμα, και σε αποχρώσεις που ποικίλουν από απαλό ροζ σε λιλά, κόκκινο, κρεμεζί και άσπρο. Άλλα συνήθη ονόματα για το χαριτωμένο πυραμιδωτό λουλούδι είναι: false spirea και goat's beard. Έρευνες πάνω στην ανακάλυψη του φυτού μας οδηγούν στα ταξίδια του Ernest Henry Wilson (1876-1930) που ήταν ένας βοτανολόγος που συσχετιζόταν με το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Είχε σταλεί σε μια αποστολή στην Κίνα για να εξακριβώσει την προέλευση του αφάνταστου Περιστερόδεντρου - ή αλλιώς Davidia Involucrata. Από κει, συνέλεξε πολλούς σπόρους από διάφορα φυτά, καθώς και σπόρους Αστίλβης Davidii. Αυτό εξηγεί και την έλευση αυτής της ποικιλίας φυτών στη Δύση. Η Αστίλβη είναι εύκολο να τοποθετηθεί σε κάθε κήπο που μπορεί να έχει την τύχη να τη φιλοξενήσει. Το ύψος ποικίλλει από 15 εκ. έως 1,5 μ. Τα φυτά αυτά μπορούν να φυτευτούν με σκοπό να χρησιμεύσουν ως "φόντο" στον κήπο σας μιας και ψηλώνουν αρκετά ή στα παρτέρια ή σαν διαχωριστικά ή ακόμα σε σημεία που θέλει κανείς να καλύψει μεγάλη έκταση.
Αν κόψετε τις ανθισμένες φούντες πριν αυτές ανοίξουν εντελώς, μπορούν να διατηρηθούν πολύ καιρό σαν κομμένα λουλούδια σε βάζο. Οι φούντες μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν και σαν αποξηραμένα λουλούδια. Κάποια είδη Αστίλβης είναι φαγώσιμα. Τα νεαρά φύλλα της Astilbe thunbergii τρώγονται μαγειρεμένα και τα φύλλα της Astilbe longicarpa είναι συστατικό για τσάι. Οι καρποί της τρώγονται ωμοί. Οι αποξηραμένες ρίζες της Astilbe thunbergii, μετά την κατάλληλη επεξεργασία, χρησιμοποιούνταν παραδοσιακά για να θεραπεύσουν τις πληγές των πολεμιστών απ' τα σπαθιά, τα τραύματα από δαγκώματα ζώων, τα κρυοπαγήματα, τα εγκαύματα, τις πυώδεις δερματίτιδες ή δερματικές φλεγμονώδεις αρρώστιες της περιόδου Tang στην Κίνα (8ος αιώνας περίπου). Στα βουνά της Ασίας και της Β. Αμερικής ζεί και αναπτύσσεται σαν αυτοφυές είδος ένα αγριολούλουδο που τα τελευταία χρόνια έχει κατακλύσει την αμερικάνικη αγορά και διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλα τα σχέδια των διάσημων αμερικανών αρχιτεκτόνων. Η αστίλβη είναι ένας πολυετής, ανθοφόρος θάμνος με πυκνό καταπράσινο φύλλωμα και πολύ πλούσια μεγάλης διάρκειας άνθη που καλύπτουν όλη την χρωματική παλέτα των παστέλ αποχρώσεων. Αν και η διάταξη των φύλλων είναι σχετικά αραιή, φυτεύεται πάντα σε συστάδες, γιατί έχει ταχύτατη ανάπτυξη και επίσης διότι η εικόνα πολυάριθμων λουλουδιών αστίλβης αποτελεί ένα μοναδικό θέαμα. Στους τόνους του ροζ, του φουξ και του μωβ είναι τα περισσότερα από τα υβρίδια που έχουν προκύψει όλα αυτά τα χρόνια από αυτό το φυτό, αν και η ολόλευκη εκδοχή του ξεπερνά κάθε προσδοκία. Δεν αγαπά την ζέστη και την υγρασία και προτιμά εδάφη σκιερά με άριστη αποστράγγιση και σχετικη δροσιά όλο το χρόνο. Σε γλάστρα δυσκολεύεται να επιβιώσει και να ανθίσει λόγω του περιορισμένου χώρου και της ασφυκτικής κατάστασης των σύγχρονων μπαλκονιών. Ιδανικό για κήπους και ελευθερες φυτεύσεις σε σημεία που άλλα φυτά δεν προσαρμόζονται σχεδόν ποτέ, όπως κάτω από δέντρα, περβάζια και υπόγεια. Συνήθως δεν παγώνει, ωστόσο μετά την πρώτη παγωνιά το φύλλωμα θα αποχρωματιστεί και τα λουλούδια δεν θα εμφανιστούν παρά μόνο την επόμενη σεζόν. Στην συμπεριφορά θυμίζει πολύ την παιώνια, καθώς όπως και εκείνη, έτσι και η αστίλβη απαιτεί το συχνό κλάδεμα των λουλουδιών της προκειμένου να αποκτήσει γρήγορα καινούργια. Απαραίτητη είναι η συνεπης μηνιαία λίπανση της ούτως ώστε το καλοκαίρι να μπορεί κάθε θάμνος να παραμένει ανθισμένος για τουλαχιστον 2 μήνες. Ο έντονος ελληνικός ήλιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που διατρέχει στην χώρα μας η αστίλβη, καθώς η αυξάνει την πιθανότητα να καούν τόσο το άνθη όσο και τα φυλλώματα της από την υπερβολική θερμοκρασία.
Ορεινές περιοχές και βουνά είναι τα κατάλληλα μέρη για τον θάμνο αυτό που παρά την σκληρή του φύση φανερώνει μια ιδιαίτερη ευαισθησία στη ζέστη και τα μη σωστά αποστραγγιζόμενα εδάφη. Είναι παρόλα αυτά ένα πανεμορφο φυτό, εύκολο στην διαχείριση, σχετικά σπάνιο στη χώρα μας, καθώς είναι μόνο εισαγωγής, και ντελικάτο με υπέροχα άνθη σε σχήμα κώνου πολύ δελεαστικά για όλων των ειδών τις πεταλούδες. Όποιος αποφασίσει να διακοσμήσει τον κήπο του με αστίλβη οφείλει να δώσει μεγάλη προσοχή στην ποιότητα των χωμάτων, αμμουδερά με άριστη αποστράγγιση και στην ελαχιστοποίηση των ποτισμάτων, ειδκά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Πηγή : http://www.valentine.gr/linkOfTheMonth_gr-may2008.php
http://www.fytoriakentia.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=736:astilbe%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%B8%CE%AC%CE%BC%CE%BD%CE%BF%CF%82&Itemid=28
Αν κόψετε τις ανθισμένες φούντες πριν αυτές ανοίξουν εντελώς, μπορούν να διατηρηθούν πολύ καιρό σαν κομμένα λουλούδια σε βάζο. Οι φούντες μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν και σαν αποξηραμένα λουλούδια. Κάποια είδη Αστίλβης είναι φαγώσιμα. Τα νεαρά φύλλα της Astilbe thunbergii τρώγονται μαγειρεμένα και τα φύλλα της Astilbe longicarpa είναι συστατικό για τσάι. Οι καρποί της τρώγονται ωμοί. Οι αποξηραμένες ρίζες της Astilbe thunbergii, μετά την κατάλληλη επεξεργασία, χρησιμοποιούνταν παραδοσιακά για να θεραπεύσουν τις πληγές των πολεμιστών απ' τα σπαθιά, τα τραύματα από δαγκώματα ζώων, τα κρυοπαγήματα, τα εγκαύματα, τις πυώδεις δερματίτιδες ή δερματικές φλεγμονώδεις αρρώστιες της περιόδου Tang στην Κίνα (8ος αιώνας περίπου). Στα βουνά της Ασίας και της Β. Αμερικής ζεί και αναπτύσσεται σαν αυτοφυές είδος ένα αγριολούλουδο που τα τελευταία χρόνια έχει κατακλύσει την αμερικάνικη αγορά και διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλα τα σχέδια των διάσημων αμερικανών αρχιτεκτόνων. Η αστίλβη είναι ένας πολυετής, ανθοφόρος θάμνος με πυκνό καταπράσινο φύλλωμα και πολύ πλούσια μεγάλης διάρκειας άνθη που καλύπτουν όλη την χρωματική παλέτα των παστέλ αποχρώσεων. Αν και η διάταξη των φύλλων είναι σχετικά αραιή, φυτεύεται πάντα σε συστάδες, γιατί έχει ταχύτατη ανάπτυξη και επίσης διότι η εικόνα πολυάριθμων λουλουδιών αστίλβης αποτελεί ένα μοναδικό θέαμα. Στους τόνους του ροζ, του φουξ και του μωβ είναι τα περισσότερα από τα υβρίδια που έχουν προκύψει όλα αυτά τα χρόνια από αυτό το φυτό, αν και η ολόλευκη εκδοχή του ξεπερνά κάθε προσδοκία. Δεν αγαπά την ζέστη και την υγρασία και προτιμά εδάφη σκιερά με άριστη αποστράγγιση και σχετικη δροσιά όλο το χρόνο. Σε γλάστρα δυσκολεύεται να επιβιώσει και να ανθίσει λόγω του περιορισμένου χώρου και της ασφυκτικής κατάστασης των σύγχρονων μπαλκονιών. Ιδανικό για κήπους και ελευθερες φυτεύσεις σε σημεία που άλλα φυτά δεν προσαρμόζονται σχεδόν ποτέ, όπως κάτω από δέντρα, περβάζια και υπόγεια. Συνήθως δεν παγώνει, ωστόσο μετά την πρώτη παγωνιά το φύλλωμα θα αποχρωματιστεί και τα λουλούδια δεν θα εμφανιστούν παρά μόνο την επόμενη σεζόν. Στην συμπεριφορά θυμίζει πολύ την παιώνια, καθώς όπως και εκείνη, έτσι και η αστίλβη απαιτεί το συχνό κλάδεμα των λουλουδιών της προκειμένου να αποκτήσει γρήγορα καινούργια. Απαραίτητη είναι η συνεπης μηνιαία λίπανση της ούτως ώστε το καλοκαίρι να μπορεί κάθε θάμνος να παραμένει ανθισμένος για τουλαχιστον 2 μήνες. Ο έντονος ελληνικός ήλιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που διατρέχει στην χώρα μας η αστίλβη, καθώς η αυξάνει την πιθανότητα να καούν τόσο το άνθη όσο και τα φυλλώματα της από την υπερβολική θερμοκρασία.
Ορεινές περιοχές και βουνά είναι τα κατάλληλα μέρη για τον θάμνο αυτό που παρά την σκληρή του φύση φανερώνει μια ιδιαίτερη ευαισθησία στη ζέστη και τα μη σωστά αποστραγγιζόμενα εδάφη. Είναι παρόλα αυτά ένα πανεμορφο φυτό, εύκολο στην διαχείριση, σχετικά σπάνιο στη χώρα μας, καθώς είναι μόνο εισαγωγής, και ντελικάτο με υπέροχα άνθη σε σχήμα κώνου πολύ δελεαστικά για όλων των ειδών τις πεταλούδες. Όποιος αποφασίσει να διακοσμήσει τον κήπο του με αστίλβη οφείλει να δώσει μεγάλη προσοχή στην ποιότητα των χωμάτων, αμμουδερά με άριστη αποστράγγιση και στην ελαχιστοποίηση των ποτισμάτων, ειδκά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Πηγή : http://www.valentine.gr/linkOfTheMonth_gr-may2008.php
http://www.fytoriakentia.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=736:astilbe%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%B8%CE%AC%CE%BC%CE%BD%CE%BF%CF%82&Itemid=28
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου