Κατιφές ή Ταγετη : Το αμερικάνικο λουλούδι με τα πολύ έντονα χρώματα που στολίζει τον κήπο

Ο Κατιφές σπάνια προσβάλλεται από ασθένειες, εξαιτίας του μεγάλου χημικού του οπλοστασίου. Στην πραγματικότητα κοντά σε άλλα φυτά δρα προστατευτικά. Δίπλα σε σολανοειδή όπως ντομάτες, πατάτες, μελιτζάνες ή πιπεριές, αλλά και φράουλες, προφυλάσσει από το νηματώδη σκώληκα Platylenchus penetrans, ενώ προσελκύει τους ωφέλιμους επικονιαστές με τη συνεχή ανθοφορία του. Επίσης τα κουνέλια και ταάλλα χορτοφάγα δεν τον τρώνε εύκολα. Φαρμακευτικά το φυτό είχε ευρεία χρήση στην Προκολομβιανή Αμερική. Οι Νάουατλ του Μεξικού έπιναν το τσάι του για πονοδόντους, στομαχικά ενοχλήματα, παράσιτα του εντέρου, προβλήματα στην κύστη και στο ήπαρ. Οι Τσερόκι το χρησιμοποιούσαν για να πλένουν το δέρμα κι επίσης έβγαζαν απ’αυτό κίτρινη βαφή. Σημερινές μελέτες βρίσκουν αντιοξειδωτική κι ελαφριά αναλγητική δράση για το εκχύλισμα αυτού του φυτού. Το φυτό περιέχει θειοφένια, θειούχες ενώσεις που αποδεδειγμένα δρουν κατά πολλών ειδών βακτηριδίων, και ίσως γι’αυτό χρησιμοποιείται απ’τους ιθαγενείς της Ονδούρας για το πλήσιμο των πτωμάτων. Χρησιμοποιείται ακόμα μάλλον για τον ίδιο λόγο ως μπαχαρικό στα φαγητά, αν και τη θέση αυτήν την έχει περισσότερο το δυνατότερο συγγενικό είδος T. lucida ή μεξικανικό εστραγκόν, παρομοίων ιδιοτήτων με το γνήσιο. Είναι ένα ψηλό φηυτό στο ένα μέτρο με μικρά κίτρινα άνθη. Τα πέταλα του κατιφέ μπαίνουν ακόμα για χρώμα και γεύση στις σαλάτες και στις σούπες. Τα καροτενοειδή είναι οι ενώσεις που δίνουν στα πέταλα αυτό το κίτρινο και πορτοκαλί χρώμα, και γι’αυτό έχουνχρησιμοπιηθεί, είτε σε σκόνη είτε σε εκχύισμα, για να δίνουν χρώμα στις κότες και στους κρόκους των αυγών τους, εάν το καλαμπόκι της τροφής τους δεν είναι έντονα χρωματισμένο. Το αιθέριο έλαιο του φυτού χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία για την προσθήκη οσμής μήλου, αν και γι’αυτόν το σκοπό κυρίως χρησιμοποιείται ο μικρανθής κατιφές (T. Minuta), ένα ψηλό φυτό 2 μέτρων με μικρά κεφαλάκια της νότιας Νότιας Αμερικής. Ο κατιφές είχε κι έχει ακόμα συμβολική σημασία στο Μεξικό. Για τους Αζτέκους και τους λοιπούς ιθαγενείς του κεντρικού Μεξικού, το σεμποουαλξότσιτλ ήταν το άνθος των νεκρών. Μ’αυτό στόλιζαν τους νεκρούς, τις νεκρώσιμες τελετές και τους τάφους. Όταν κατέφθασαν οι Ισπανοί κατακτητές, προσπάθησαν να εκρι΄ζώσουν το παγανιστικό αυτό έθιμο χωρίς μεγάλη επιτυχία.


Το άνθος, αν και μισητό αρχικά στους Ισπανούς, γρήγορα μεταφέρθηκε, όπως και πολλά άλλα αμερικανικά φυτά, από Ισπανούς εμπόρους σ’όλον τον κόσμο, όπου γρήγορα έχασε τη σύνδεσή του με το θάνατο. Στη σημερινή Ημέρα των Νεκρών του Μεξικού, που γιορτάζεται στις 2 Νοεμβρίου, οι Μεξικανοί εξακολουθούν να στολίζουν τους τάφους των νεκρών προσφιλών τους προσώπων και τους οικιακούς τους βωμούς μ’αυτό το φυτό, εξού και το δεύτερο ισπανικό όνομά του, «flor de muertos», δηλαδή άνθος των νεκρών. Ο κατιφές έχει επίσης λατρευτικές χρήσεις στο Νεπάλ. Είναι ετήσιο φυτό. Η ανάπτυξη του είναι γρήγορη. Τα άνθη του έχουν πορτοκαλή, κίτρινη και δίχρωμη απόχρωση, ανάλογα με την ποικιλία. Μπορεί να φτάσει από 20-60 εκατοστά σε ύψος. Ευδοκιμεί σε θερμοκρασίες από 15-25°C. Σε θερμοκρασίες από 5°C και κάτω δεν αντέχει, ενώ σε θερμοκρασίες από 35°C και πάνω θα πρέπει να τον ποτίζετε καθημερινά για να αντέξει. Δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις σε έδαφος μπορεί να αναπτυχθεί και σε φτωχά εδάφη. Προτιμά χώμα γόνιμο και με μεγάλη περιεκτικότητα σε θρεπτικά στοιχεία. Θέλει συχνά ποτίσματα, ειδικά αν τον έχετε τοποθετήσει σε γλάστρα. Το φθινόπωρο και την άνοιξη θα πρέπει να τον ποτίζετε 4-5 φορές τη βδομάδα, ενώ το καλοκαίρι που οι θερμοκρασίες είναι ψηλές θα πρέπει να τον ποτίζετε καθημερινά. Δεν πρέπει τα νερά να λιμνάζουν, διότι υπάρχει κίνδυνος να σαπίσουν οι ρίζες. Μπορεί να προσβληθεί από ωίδιο, σκωρίαση και τετράνυχο. Προσοχή! Μην βρέχετε τα φύλλα του κατηφέ, διότι μπορεί να προσβληθεί από μύκητες. Προτιμήστε να τον φυτέψετε ανάμεσα σε καλλιέργεια ντομάτας, για να την προστατέψετε από νηματώδεις.
Πηγή : https://bolko.wordpress.com/2013/08/22/κατιφές/
http://tsougrana.eu/kallopistika-fyta/katifes