Η Άνοιξη είναι η εποχή που διαδέχεται έναν κρύο και σκληρό Χειμώνα, με τη θερμοκρασία να ανεβαίνει συνεχώς, τη φύση να αναγεννάται και ως εκ τούτου τη ψυχική μας διάθεση να αλλάζει, να βελτιώνεται προς το καλύτερο. Τα λουλούδια και τα ανοιξιάτικα φυτά είναι και πολυάριθμα και ποικίλα, ξεκινώντας από τα απλά εποχιακά, τις πετούνιες και τους κατηφέδες, μέχρι τα οπωροφόρα, τα κωνοφόρα και τα εσπεριδοειδή. Ανάμεσα τους ξεχωρίζουν και δύο είδη που εμφανίζονται πρώιμα, αλλά διατηρούν την ανθοφορία και την ομορφιά τους για όλο το διάστημα του καλοκαιριού και ίσως εως τις αρχές του φθινοπώρου. Πρόκειται για την νεραγκούλα και την γκαζάνια, δύο φυτά με παρόμοια ανάπτυξη, διαφορετικά σε φύλλωμα, αλλά ίδια σε πλούσια και διαρκή ανθοφορία. Η νεραγκούλα, φυτό πολυετές με πυκνό καταπράσινο φύλλωμα και όμορφα, πολύχρωμα και ολοστρόγγυλα λουλούδια, παρουσιάζει εκπληκτική αντοχή στο κρύο, για αυτό τον λόγο μπορεί και να φυτευτεί και το φθινόπωρο, χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα. Τις ζεστές ημέρες του καλοκαιριού όμως, επειδή οι ανάγκες για νερό αυξάνονται και η ηλιοφάνεια είναι καταλυτική για την ανάπτυξη των φυτών και των λουλουδιών, η νεραγκούλα δυσκολεύεται να προσαρμοστεί, με αποτέλεσμα κάποια από τα φύλλα της να κιτρινίζουν, από το υπερβολικό πότισμα ίσως, και το φυτό να δίνει την νετύπωση οτι κινδυνεύει να μαραθεί. Συνεπώς η μεταγλάστρωση της νεραγκούλας είναι απαραίτητο να πραγματοποιείται με ελαφρόπετρα ή φλούδα πεύκου και κανονικό σε σύνθεση χώμα, για άριστη αποστράγγιση. Επίσης απαραίτητη είναι και η λίπανση του φυτού για εξασφάλιση της ανθοφορίας του, σε τακτά μηνιαία διαστήματα για ολόκληρη την Άνοιξη και τους πρώτους μήνες του φθινοπωρου. Απίθανη είνα η χρωματική παλέτα που καλύπτει και μόνο για αυτούς τους συνδυασμούς αξίζει να την προτιμήσετε στο μπαλκόνι και τον κήπο σας. Η ρεναγκούλα η νεραγκούλα είναι ποώδες, πολυετές φυτό με κονδυλόμορφες ρίζες που κατάγεται από τη Μέση Ανατολή. Καλλιεργείται συνήθως ως ετήσιο. Στο γένος Ranunculus περιλαμβάνονται περίπου 250 είδη πολυετών και ετήσιων φυτών. Η καλλωπιστική αξία της ρεναγκούλας οφείλεται στην πλούσια ανθοφορία, τα ζωηρά χρώματα των ανθέων αλλά και το ντελικάτο φύλλωμά της.
Τα μακριά ανθικά στελέχη και η διατήρηση των κομμένων λουλουδιών στο ανθοδοχείο για αρκετό καιρό, είναι δύο κύρια χαρακτηριστικά που καθιστούν τη ρεναγκούλα κατάλληλη για χρησιμοποίηση της και σε ανθοσυνθέσεις. Επιπλέον, το φυτό ονομάζεται και βατράχι διότι απαιτεί υγρά εδάφη. Το ριζικό σύστημα της ρεναγκούλας έχει χαρακτηριστική μορφή και αποτελείται από πολλές και λεπτές κονδυλώδεις ρίζες με σαρκώδη υφή. Οι ρίζες αυτές ενώνονται στο πάνω μέρος σχηματίζοντας μία ατρακτοειδή δέσμη, στην κορυφή της οποίας υπάρχουν βλαστοφόροι και ανθοφόροι οφθαλμοί. Τα φύλλα που εκπτύσσονται από τους βλαστοφόρους οφθαλμούς, αποτελούν το κύριο σώμα του φυτού. Τα φύλλα φτάνουν σε ύψος μέχρι τα 10 cm, είναι πολυσχιδή και ενισχύουν την καλλωπιστική αξία του φυτού. Τα άνθη είναι μεγάλα και εντυπωσιακά με διάμετρο περίπου 5-8 cm. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες με απλά, διπλά ή ημίδιπλα άνθη, κίτρινου, πορτοκαλί, κόκκινου, ροζ και λευκού χρώματος καθώς και ανάμεικτους χρωματισμούς. Κάθε άνθος εκπτύσσεται στην άκρη ενός μακριού βλαστού (ανθικό στέλεχους) που φτάνει σε ύψος τα 25-40 cm. Στη νότια Ελλάδα, η ρεναγκούλα ανθίζει το Μάρτιο- Απρίλιο και στη βόρεια Ελλάδα ένα μήνα αργότερα Απρίλιο-Μάιο. Η ρεναγκούλα αναπτύσσεται καλύτερα σε ελαφριά και υγρά εδάφη με καλή αποστράγγιση και αερισμό. Σημαντική είναι η προσθήκη καλά χωνεμένης κοπριάς ή κομπόστ στο έδαφος πριν από τη φύτευση. Η καλύτερη περίοδος για τη φύτευση των κονδυλόμορφων ριζών είναι οι αρχές του φθινοπώρου. Η φύτευση γίνεται πάντα με τις κονδυλόμορφες ρίζες να βρίσκονται προς τα κάτω και σε βάθος 4-6 cm. Η ρεναγκούλα παράγει περισσότερα άνθη όταν φυτεύεται σε ηλιόλουστες παρά σε ημισκιερές θέσεις. Η άρδευση του φυτού πρέπει να είναι τακτική. Γενικά, προτιμά να υπάρχει αρκετή υγρασία στο έδαφος, όμως υπερβολικό πότισμα μπορεί να οδηγήσει σε σάπισμα των ριζών. Επιπλέον, το πότισμα θα πρέπει να γίνεται περιμετρικά των φύλλων, ώστε να παραμένει υγρό το έδαφος και όχι στη ρίζα του φυτού. Επιπλέον τα τακτικά σκαλίσματα ευνοούν τις συνθήκες αερισμού του εδάφους και συμβάλουν στην καλή ανάπτυξη των φυτών. Η νεραγκούλα είναι αρκετά ανθεκτική στο κρύο ενώ κατά την περίοδο της άνθισης είναι ευαίσθητη στις υψηλές θερμοκρασίες. Η πολλή ζέστη αυτή την περίοδο κάνει τα άνθη να ωριμάζουν γρήγορα. Ο πολλαπλασιασμός του φυτού μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε με σπόρο, αλλά τις περισσότερες φορές γίνεται με διαίρεση των κονδυλόμορφων ριζών. Όταν ο πολλαπλασιασμός γίνεται με σπόρο, το φυτό ανθίζει τον τρίτο χρόνο.
Η σπορά γίνεται τον Σεπτέμβριο σε σπορείο. Οι σπόροι που βλαστάνουν παραμένουν στο σπορείο μέχρι που το υπέργειο τμήμα των φυτών που έχουν αναπτυχθεί να ξεραθεί (άνοιξη- καλοκαίρι). Στη συνέχεια το ριζικό σύστημα των φυτών εκριζώνεται και στις αρχές του επόμενου φθινοπώρου φυτεύεται σε φυτώριο ή άλλο προστατευμένο χώρο. Τα φυτά που θα αναπτυχθούν αφήνονται πάλι μέχρι να ξεραθούν. Οι νέες κονδυλόμορφες ρίζες φυτεύονται στην τελική τους θέση το τρίτο πλέον φθινόπωρο ώστε να ανθίσουν την άνοιξη. Συνήθως όμως, η ρεναγκούλα πολλαπλασιάζεται, πολύ πιο εύκολα και γρήγορα, με διαίρεση των κονδυλόμορφων ριζών. Μετά το τέλος της ανθοφορίας και αφού ξεραθεί το υπέργειο τμήμα του φυτού (Ιούνιος- Ιούλιος), εκριζώνονται οι κονδυλόμορφες ρίζες, καθαρίζονται και αποθηκεύονται μέσα σε δοχεία με άμμο. Το φθινόπωρο (Σεπτέμβριο- Οκτώβριο) διαιρούνται σε 2 έως 4 κομμάτια και φυτεύονται στην οριστική τους θέση. Για τον επιτυχή πολλαπλασιασμό κάθε κομμάτι πρέπει να περιέχει ρίζες και οφθαλμούς. Αν η φύτευση είναι γραμμική τότε οι γραμμές μεταξύ τους θα πρέπει να έχουν απόσταση 25-30 cm και τα φυτά της κάθε γραμμής να απέχουν περίπου 10 cm. Το βάθος φύτευσης είναι 4-6 cm. Οι κονδυλόμορφες ρίζες διαιρούνται πιο εύκολα και βλαστάνουν νωρίτερα, αν πριν από τη φύτευση τοποθετηθούν σε νερό για 1-2 ημέρες. Ο πιο συχνός εχθρός της ρεναγκούλας είναι οι αφίδες, που προσβάλουν τα μπουμπούκια του φυτού, τα φύλλα και τους νεαρούς βλαστούς. Δημιουργούν μεγάλους πληθυσμούς και υποβαθμίζουν το φυτό απομυζώντας φυτικούς χυμούς. Το φυτό εξασθενεί και παρατηρείται κιτρίνισμα και συστροφή των φύλλων, ενώ τα μπουμπούκια δίνουν μικρό ή και καθόλου άνθος. Σε ορισμένες περιπτώσεις έχει παρατηρηθεί πρόβλημα από σαλιγκάρια, τα οποία στις αρχές της άνοιξης και όταν υπάρχει υψηλή υγρασία, τότε παρατηρούνται ακανόνιστα εκτεταμένα φαγώματα στα φύλλα. Ακόμη, μπορεί να προσβληθεί και από ωίδιο το οποίο είναι ένας μύκητας που συχνά αναπτύσσεται όταν υπάρχει κακή κυκλοφορία του αέρα. Είναι συχνή σε περιόδους με θερμές, υγρές ημέρες ακολουθούμενες από δροσερές νύχτες. Αυτός ο μύκητας αναπτύσσεται στην επιφάνεια των φύλλων της ρεναγκούλας σαν μια λευκή αλευρώδη σκόνη και μπορεί να προκαλέσει πτώση των φύλλων και μαρασμό. Φυτεύεται στην πρώτη ή δεύτερη σειρά σε παρτέρια και ανθώνες, μαζί με άλλα βολβώδη και ετήσια φυτά. Κατάλληλο για φύτευση περιμετρικά του υδρόκηπου. Ιδανικό φυτό για δημιουργία χρωματιστών κηλίδων σε χλοοτάπητα. Αν και απαιτεί υγρά εδάφη είναι κατάλληλο φυτό για βραχόκηπο. Στους υπερυψωμένους βραχόκηπους τοποθετείται στη βάση της κατασκευής. Τα άνθη διατηρούνται για αρκετό χρονικό διάστημα στο ανθοδοχείο.
Πηγή : http://www.gardenguide.gr/ranunculus-asiaticus-neragoula/
http://www.fytoriakentia.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=107:%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%86%CF%85%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%81%CF%8E%CE%B9%CE%BC%CE%B7%CF%82-%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BE%CE%B7%CF%82&Itemid=28
Τα μακριά ανθικά στελέχη και η διατήρηση των κομμένων λουλουδιών στο ανθοδοχείο για αρκετό καιρό, είναι δύο κύρια χαρακτηριστικά που καθιστούν τη ρεναγκούλα κατάλληλη για χρησιμοποίηση της και σε ανθοσυνθέσεις. Επιπλέον, το φυτό ονομάζεται και βατράχι διότι απαιτεί υγρά εδάφη. Το ριζικό σύστημα της ρεναγκούλας έχει χαρακτηριστική μορφή και αποτελείται από πολλές και λεπτές κονδυλώδεις ρίζες με σαρκώδη υφή. Οι ρίζες αυτές ενώνονται στο πάνω μέρος σχηματίζοντας μία ατρακτοειδή δέσμη, στην κορυφή της οποίας υπάρχουν βλαστοφόροι και ανθοφόροι οφθαλμοί. Τα φύλλα που εκπτύσσονται από τους βλαστοφόρους οφθαλμούς, αποτελούν το κύριο σώμα του φυτού. Τα φύλλα φτάνουν σε ύψος μέχρι τα 10 cm, είναι πολυσχιδή και ενισχύουν την καλλωπιστική αξία του φυτού. Τα άνθη είναι μεγάλα και εντυπωσιακά με διάμετρο περίπου 5-8 cm. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες με απλά, διπλά ή ημίδιπλα άνθη, κίτρινου, πορτοκαλί, κόκκινου, ροζ και λευκού χρώματος καθώς και ανάμεικτους χρωματισμούς. Κάθε άνθος εκπτύσσεται στην άκρη ενός μακριού βλαστού (ανθικό στέλεχους) που φτάνει σε ύψος τα 25-40 cm. Στη νότια Ελλάδα, η ρεναγκούλα ανθίζει το Μάρτιο- Απρίλιο και στη βόρεια Ελλάδα ένα μήνα αργότερα Απρίλιο-Μάιο. Η ρεναγκούλα αναπτύσσεται καλύτερα σε ελαφριά και υγρά εδάφη με καλή αποστράγγιση και αερισμό. Σημαντική είναι η προσθήκη καλά χωνεμένης κοπριάς ή κομπόστ στο έδαφος πριν από τη φύτευση. Η καλύτερη περίοδος για τη φύτευση των κονδυλόμορφων ριζών είναι οι αρχές του φθινοπώρου. Η φύτευση γίνεται πάντα με τις κονδυλόμορφες ρίζες να βρίσκονται προς τα κάτω και σε βάθος 4-6 cm. Η ρεναγκούλα παράγει περισσότερα άνθη όταν φυτεύεται σε ηλιόλουστες παρά σε ημισκιερές θέσεις. Η άρδευση του φυτού πρέπει να είναι τακτική. Γενικά, προτιμά να υπάρχει αρκετή υγρασία στο έδαφος, όμως υπερβολικό πότισμα μπορεί να οδηγήσει σε σάπισμα των ριζών. Επιπλέον, το πότισμα θα πρέπει να γίνεται περιμετρικά των φύλλων, ώστε να παραμένει υγρό το έδαφος και όχι στη ρίζα του φυτού. Επιπλέον τα τακτικά σκαλίσματα ευνοούν τις συνθήκες αερισμού του εδάφους και συμβάλουν στην καλή ανάπτυξη των φυτών. Η νεραγκούλα είναι αρκετά ανθεκτική στο κρύο ενώ κατά την περίοδο της άνθισης είναι ευαίσθητη στις υψηλές θερμοκρασίες. Η πολλή ζέστη αυτή την περίοδο κάνει τα άνθη να ωριμάζουν γρήγορα. Ο πολλαπλασιασμός του φυτού μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε με σπόρο, αλλά τις περισσότερες φορές γίνεται με διαίρεση των κονδυλόμορφων ριζών. Όταν ο πολλαπλασιασμός γίνεται με σπόρο, το φυτό ανθίζει τον τρίτο χρόνο.
Η σπορά γίνεται τον Σεπτέμβριο σε σπορείο. Οι σπόροι που βλαστάνουν παραμένουν στο σπορείο μέχρι που το υπέργειο τμήμα των φυτών που έχουν αναπτυχθεί να ξεραθεί (άνοιξη- καλοκαίρι). Στη συνέχεια το ριζικό σύστημα των φυτών εκριζώνεται και στις αρχές του επόμενου φθινοπώρου φυτεύεται σε φυτώριο ή άλλο προστατευμένο χώρο. Τα φυτά που θα αναπτυχθούν αφήνονται πάλι μέχρι να ξεραθούν. Οι νέες κονδυλόμορφες ρίζες φυτεύονται στην τελική τους θέση το τρίτο πλέον φθινόπωρο ώστε να ανθίσουν την άνοιξη. Συνήθως όμως, η ρεναγκούλα πολλαπλασιάζεται, πολύ πιο εύκολα και γρήγορα, με διαίρεση των κονδυλόμορφων ριζών. Μετά το τέλος της ανθοφορίας και αφού ξεραθεί το υπέργειο τμήμα του φυτού (Ιούνιος- Ιούλιος), εκριζώνονται οι κονδυλόμορφες ρίζες, καθαρίζονται και αποθηκεύονται μέσα σε δοχεία με άμμο. Το φθινόπωρο (Σεπτέμβριο- Οκτώβριο) διαιρούνται σε 2 έως 4 κομμάτια και φυτεύονται στην οριστική τους θέση. Για τον επιτυχή πολλαπλασιασμό κάθε κομμάτι πρέπει να περιέχει ρίζες και οφθαλμούς. Αν η φύτευση είναι γραμμική τότε οι γραμμές μεταξύ τους θα πρέπει να έχουν απόσταση 25-30 cm και τα φυτά της κάθε γραμμής να απέχουν περίπου 10 cm. Το βάθος φύτευσης είναι 4-6 cm. Οι κονδυλόμορφες ρίζες διαιρούνται πιο εύκολα και βλαστάνουν νωρίτερα, αν πριν από τη φύτευση τοποθετηθούν σε νερό για 1-2 ημέρες. Ο πιο συχνός εχθρός της ρεναγκούλας είναι οι αφίδες, που προσβάλουν τα μπουμπούκια του φυτού, τα φύλλα και τους νεαρούς βλαστούς. Δημιουργούν μεγάλους πληθυσμούς και υποβαθμίζουν το φυτό απομυζώντας φυτικούς χυμούς. Το φυτό εξασθενεί και παρατηρείται κιτρίνισμα και συστροφή των φύλλων, ενώ τα μπουμπούκια δίνουν μικρό ή και καθόλου άνθος. Σε ορισμένες περιπτώσεις έχει παρατηρηθεί πρόβλημα από σαλιγκάρια, τα οποία στις αρχές της άνοιξης και όταν υπάρχει υψηλή υγρασία, τότε παρατηρούνται ακανόνιστα εκτεταμένα φαγώματα στα φύλλα. Ακόμη, μπορεί να προσβληθεί και από ωίδιο το οποίο είναι ένας μύκητας που συχνά αναπτύσσεται όταν υπάρχει κακή κυκλοφορία του αέρα. Είναι συχνή σε περιόδους με θερμές, υγρές ημέρες ακολουθούμενες από δροσερές νύχτες. Αυτός ο μύκητας αναπτύσσεται στην επιφάνεια των φύλλων της ρεναγκούλας σαν μια λευκή αλευρώδη σκόνη και μπορεί να προκαλέσει πτώση των φύλλων και μαρασμό. Φυτεύεται στην πρώτη ή δεύτερη σειρά σε παρτέρια και ανθώνες, μαζί με άλλα βολβώδη και ετήσια φυτά. Κατάλληλο για φύτευση περιμετρικά του υδρόκηπου. Ιδανικό φυτό για δημιουργία χρωματιστών κηλίδων σε χλοοτάπητα. Αν και απαιτεί υγρά εδάφη είναι κατάλληλο φυτό για βραχόκηπο. Στους υπερυψωμένους βραχόκηπους τοποθετείται στη βάση της κατασκευής. Τα άνθη διατηρούνται για αρκετό χρονικό διάστημα στο ανθοδοχείο.
Πηγή : http://www.gardenguide.gr/ranunculus-asiaticus-neragoula/
http://www.fytoriakentia.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=107:%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%86%CF%85%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%81%CF%8E%CE%B9%CE%BC%CE%B7%CF%82-%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BE%CE%B7%CF%82&Itemid=28
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου