Η πιπεριά είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο, ποώδες και θαμνώδες φυτό του γένους Καψικόν (Capsicum). Ανήκει στην τάξη Στρυχνώδη (Solanales) της οικογένειας Στρυχνοειδών (Solanaceae). Η πιπεριά υπάρχει σε 50 περίπου είδη ανά τον κόσμο, άλλοτε με γλυκούς και άλλοτε με καυτερούς καρπούς. Το φυτό έχει ύψος 50–75 εκατοστά, βλαστούς που στην αρχή είναι τρυφεροί και στη συνέχεια ξυλώδεις, φύλλα σχετικά μικρά, ανοιχτοπράσινα, άνθη λευκά που φύονται μεμονωμένα σε ομάδες των 2 ή 3. Ο καρπός της πιπεριάς είναι πολύσπερμος πράσινος ή κιτρινοπράσινος, που γίνεται κόκκινος ή κίτρινος όταν ωριμάσει. Το σχήμα του, ανάλογα με την ποικιλία, είναι κωνικό και μακρύ έως σφαιρικό ή τοματόμορφο. Οι γλυκείς καρποί είναι μεγαλύτεροι από τους καυτερούς, αυλακωτοί και διογκωμένοι. Μαζεύονται 60–80 μέρες μετά από τη μεταφύτευση του φυταρίου από το φυτώριο και όταν έχουν ζωηρό πράσινο χρώμα, πριν ωριμάσουν. Στην Ελλάδα η πιπεριά καλλιεργείται σε όλη σχεδόν τη χώρα σε λαχανόκηπους και θερμοκήπια. Είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στη Βόρεια Ελλάδα. Οι κυριότερες ποικιλίες είναι η πράσινη της Νέας Μαγνησίας με τους γλυκούς και σαρκώδεις καρπούς, Φλωρίνης με τους κόκκινους καρπούς γλυκούς ή καυτερούς, σχήματος κωνικού, μακριού, μετρίου μεγέθους που τρώγονται ψητές, γίνονται πάπρικα ή κονσερβοποιούνται, Τσούσκα με ελαφριά καυτερή γεύση και κιτρινοπράσινο χρώμα, κίτρινη Κουφαλίων, πιπερούδι, που γίνεται τουρσί και καλλιεργείται στις περιοχές της Θεσσαλονίκης, και άλλες. Η ξερή, τριμμένη κόκκινη πιπεριά σε ορισμένες περιοχές είναι γνωστή και σαν μπούκοβο. Μπορείτε να ξεκινήσετε τις πιπεριές, σπέρνοντας τους σπόρους σε σπορείο, 6 με 8 εβδομάδες πριν τα τελευταία κρύα. Πρακτικά αυτό σημαίνει αρχές με μέσα Μαρτίου. Το βάθος σποράς είναι περίπου 0,5 με 1 εκατοστό. Πρέπει όμως να φροντίσετε όμως ώστε το σπορείο να βρίσκεται σε ένα ζεστό μέρος. Το σπορείο πρέπει να έχει τουλάχιστον 24 βαθμούς Κελσίου, ώστε να βλαστήσουν οι σπόροι. Μπορεί να χρειαστεί να περιμένετε ακόμη και δύο εβδομάδες μέχρι να βλαστήσουν οι σπόροι και να δείτε τα φυτάκια να εμφανίζονται. Όταν τα φυτάκια φτάσουν σε ύψος τα 10 εκατοστά, είναι έτοιμα για μεταφύτευση. Για 2 περίπου εβδομάδες πριν τη μεταφύτευση, θα πρέπει να τα σκληραγωγήσετε. Να τα βγάζετε στον ήλιο και τον αέρα. Κάθε μέρα όλο και πιο πολύ. Ξεκινήστε, αφήνοντάς τα για 2 ώρες στον ήλιο. Το ιδανικό έδαφος για την καλλιέργεια πιπεριάς έχει pH μεταξύ 6,7 και 7,0, είναι πλούσιο σε οργανικές ουσίες και καλά αποστραγγιζόμενο. Η πιπεριά σπέρνεται σε παράλληλες γραμμές.
Το κάθε φυτό πιπεριάς δεν καταλαμβάνει πολύ χώρο. Έχουμε δύο αποστάσεις. Την απόσταση γραμμής από γραμμή και την απόσταση των φυτών επάνω στη γραμμή. Οι αποστάσεις γραμμής από γραμμή είναι μεταξύ 60 και 90 εκατοστών. Η απόσταση ανάμεσα στα φυτά στην ίδια γραμμή είναι από 30 έως 50 εκατοστά. Η πιπεριά έχει επιπόλαιο ριζικό σύστημα. Είναι ευαίσθητη στους δυνατούς ανέμους που μπορούν ακόμη και να τη ρίξουν κάτω. Αν το μέρος που βάλατε τις πιπεριές το πιάνει ο αέρας, θα χρειαστεί να τις στηρίξετε. Η στήριξη μπορεί να γίνει με τη βοήθεια ενός πασσάλου που θα μπήξετε στο έδαφος και πάνω στον οποίο θα στηρίξετε το φυτό. Κατά τους ζεστούς μήνες του καλοκαιριού η πιπεριά αναπτύσσεται γοργά. Θα πρέπει να την ποτίζετε τακτικά ώστε τα φύλλα της να μην δείχνουν κουρασμένα και γέρνουν προς τα κάτω. Ρίξτε οργανικό λίπασμα γύρω από τις πιπεριές όταν βγάλουν άνθη. Επαναλάβετε τρεις εβδομάδες αργότερα. Μπορείτε να αρχίσετε να κόβετε πιπεριές όσο είναι ακόμη πράσινες. Όσο πιο συχνά κόβετε πιπεριές, τόσο πιο πολλές θα παράγει το φυτό! Αποφύγετε να καλλιεργήσετε τις πιπεριές κοντά σε βερικοκιές. Ένας μύκητας στον οποίο είναι επιρρεπής οι πιπεριές μπορεί να βλάψει τις βερικοκιές. Οι πιπεριές είναι πλούσιες σε βιταμίνη C και βιταμίνη Α, τρώγονται σε σαλάτες ή μαγειρεμένοι. Αποτελούν ένα από τα κύρια υλικά της Ελληνικής κουζίνας, καθώς χρησιμοποιούνται στη χωριάτικη σαλάτα, στα γεμιστά, αλλά και ως συμπλήρωμα σε σάλτσες κ.λ.π. Οι καυτεροί καρποί χρησιμοποιούνται ψητοί ως ορεκτικό ή γίνονται σκόνη και χρησιμοποιούνται ως μπαχαρικό. Η καυστικότητα των καρπών οφείλεται σε μία ουσία, την καψαϊκίνη, ένα αλκαλοειδές που βρίσκεται στο εσωτερικό τους. Χαρακτηρίζει σήμερα πολλές κουζίνες της Ανατολής, της Ινδίας, της Άπω Ανατολής και Λατινικής Αμερικής, ενώ είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στην Ισπανία και το Μεξικό. Στα θερμά κλίματα η καυτερή πιπεριά καταναλώνεται κατά κόρον, καθώς ερεθίζει ορισμένα κέντρα του υποθαλάμου, προκαλώντας εφίδρωση και μείωση της θερμοκρασίας του σώματος. Γνωστότερα από τα μπαχαρικά που παράγονται από την καυτερή πιπεριά είναι το τσίλι και το καγιέν, από ξηραμένους καρπούς των ποικιλιών Frutescens και Annum, και η καυτερή σάλτσα Ταμπάσκο. Η γλυκιά πάπρικα προέρχεται από μία ποικιλία με ιδιαίτερο άρωμα αλλά μη καυτερή.
Οι πιπεριές χαρακτηρίζονται ως προστατευτική τροφή, επειδή περιέχουν πολλά στοιχεία που ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού. Περιέχουν βιταμίνη Α (β-καροτένιο), που δημιουργεί πιο ανθεκτικούς ιστούς και χρησιμοποιείται ιδιαίτερα κατά του κοινού κρυολογήματος και των καταρροϊκών λοιμώξεων του ανώτερου αναπνευστικού, των ιγμορείων, της ουροδόχου κύστης, του δέρματος και του πεπτικού σωλήνα. Η βιταμίνη Α συμβάλλει στην ανάπτυξη και στην ευεξία. Οι βιταμίνες της ομάδας Β, που επίσης υπάρχουν στην πιπεριά, εμπλέκονται στο μεταβολισμό και εξισορροπούν τη λειτουργία του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος. Τέλος, οι πιπεριές είναι πολύ πλούσιες σε βιταμίνη C. Η βιταμίνη C της πιπεριάς είναι συγκρίσιμη μ’ εκείνη του πορτοκαλιού και του γκρέιπφρουτ. Όταν οι πιπεριές βράζονται σε νερό χάνουν μεγάλο μέρος της βιταμίνης C, ενώ το μαγείρεμα σε ατμό ή σε σιγανή φωτιά διατηρεί αρκετή από τη βιταμίνη αυτή. Η πιπεριά περιέχει μεγάλο ποσοστό πυριτίου, ένα στοιχείο που είναι απαραίτητο για το σχηματισμό των μαλλιών, του δέρματος, των νυχιών και των δοντιών. Από το 1850 η πιπεριά είχε προταθεί ως αποτελεσματικό μέσο για τον πονόδοντο. Στη Νότια Αμερική οι πιπεριές καταναλώνονταν ως εντερικά παρασιτοκτόνα, στις Ηνωμένες Πολιτείες ως παραδοσιακό γιατρικό για τη θεραπεία της γεροντικής άνοιας, στην Ιαπωνία για την αύξηση της γονιμότητας και στην Αγγλία για την εμφάνιση της εμμηνορρυσίας. Σε όλο τον κόσμο οι πιπεριές θεωρούνται ως αφροδισιακή τροφή. Οι πιπεριές και ιδιαίτερα οι καυτερές περιέχουν μια ουσία, την καψαϊκίνη. Πρόσφατα, ερευνητές ανακάλυψαν ότι η καψαϊκίνη διεγείρει ορισμένα νευρικά κύτταρα για την έκκριση ουσιών που δεσμεύουν τους υποδοχείς των νευροδιαβιβαστών που μεταφέρουν τα σήματα του πόνου. Η καψαϊκίνη αναστέλλει παροδικά την ικανότητα των νευροδιαβιβαστών να μεταφέρουν σήματα πόνου. Με την είσοδό της στον οργανισμό η καψαϊκίνη προκαλεί την απελευθέρωση ενδορφινών στον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα την εμφάνισημιας αναλγητικής δράσης παρόμοιας με αυτήν της μορφίνης Μία πιπεριά περιέχει μία πλήρη ημερήσια ποσότητα β-καροτενίου και σχεδόν το διπλάσιο των DRI’s για τη βιταμίνη C.
Οι πιπεριές επίσης είναι πολύ πλούσιες σε αντιοξειδωτικά. Επειδή παρατείνουν το χρόνο πήξης του αίματος, μπορούν να προλάβουν το σχηματισμό θρόμβων και να δράσουν προστατευτικά κατά της καρδιακής προσβολής και του αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου. Η χρήση της καυτερής πιπεριάς συνιστάται για την ανακούφιση από τα συμπτώματα του κοινού κρυολογήματος και για την αποσυμφόρηση της αναπνευστικής οδού. Μπορεί επίσης να βοηθήσει στη θεραπεία της επιπεφυκίτιδας και στην πρόληψη της βρογχίτιδας. Πράγματι, σε πειράματα σε ζώα η καψαϊκίνη βρέθηκε να μειώνει τη βρογχοσύσπαση που προκαλείται από τον καπνό του τσιγάρου και από άλλους ερεθιστικούς παράγοντες). Ταϊλανδοί επιστήμονες υποστηρίζουν εδώ και χρόνια ότι η συχνή κατανάλωση της πιπεριάς εξηγεί τη σπανιότητα των θρομβοεμβολικών επεισοδίων στη χώρα τους, ειδικά σε σύγκριση με τους Αμερικανούς.
Πηγή : https://el.m.wikipedia.org/wiki/Πιπεριά
http://www.healthweb.gr/2014/04/ischires-therapeftikes-idiotites-tis-piperias/
http://www.kalliergo.gr/kalliergies-odigies/blog-kalliergo/189-pos-kalliergo-piperies-odigies-symvoules.html
Το κάθε φυτό πιπεριάς δεν καταλαμβάνει πολύ χώρο. Έχουμε δύο αποστάσεις. Την απόσταση γραμμής από γραμμή και την απόσταση των φυτών επάνω στη γραμμή. Οι αποστάσεις γραμμής από γραμμή είναι μεταξύ 60 και 90 εκατοστών. Η απόσταση ανάμεσα στα φυτά στην ίδια γραμμή είναι από 30 έως 50 εκατοστά. Η πιπεριά έχει επιπόλαιο ριζικό σύστημα. Είναι ευαίσθητη στους δυνατούς ανέμους που μπορούν ακόμη και να τη ρίξουν κάτω. Αν το μέρος που βάλατε τις πιπεριές το πιάνει ο αέρας, θα χρειαστεί να τις στηρίξετε. Η στήριξη μπορεί να γίνει με τη βοήθεια ενός πασσάλου που θα μπήξετε στο έδαφος και πάνω στον οποίο θα στηρίξετε το φυτό. Κατά τους ζεστούς μήνες του καλοκαιριού η πιπεριά αναπτύσσεται γοργά. Θα πρέπει να την ποτίζετε τακτικά ώστε τα φύλλα της να μην δείχνουν κουρασμένα και γέρνουν προς τα κάτω. Ρίξτε οργανικό λίπασμα γύρω από τις πιπεριές όταν βγάλουν άνθη. Επαναλάβετε τρεις εβδομάδες αργότερα. Μπορείτε να αρχίσετε να κόβετε πιπεριές όσο είναι ακόμη πράσινες. Όσο πιο συχνά κόβετε πιπεριές, τόσο πιο πολλές θα παράγει το φυτό! Αποφύγετε να καλλιεργήσετε τις πιπεριές κοντά σε βερικοκιές. Ένας μύκητας στον οποίο είναι επιρρεπής οι πιπεριές μπορεί να βλάψει τις βερικοκιές. Οι πιπεριές είναι πλούσιες σε βιταμίνη C και βιταμίνη Α, τρώγονται σε σαλάτες ή μαγειρεμένοι. Αποτελούν ένα από τα κύρια υλικά της Ελληνικής κουζίνας, καθώς χρησιμοποιούνται στη χωριάτικη σαλάτα, στα γεμιστά, αλλά και ως συμπλήρωμα σε σάλτσες κ.λ.π. Οι καυτεροί καρποί χρησιμοποιούνται ψητοί ως ορεκτικό ή γίνονται σκόνη και χρησιμοποιούνται ως μπαχαρικό. Η καυστικότητα των καρπών οφείλεται σε μία ουσία, την καψαϊκίνη, ένα αλκαλοειδές που βρίσκεται στο εσωτερικό τους. Χαρακτηρίζει σήμερα πολλές κουζίνες της Ανατολής, της Ινδίας, της Άπω Ανατολής και Λατινικής Αμερικής, ενώ είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στην Ισπανία και το Μεξικό. Στα θερμά κλίματα η καυτερή πιπεριά καταναλώνεται κατά κόρον, καθώς ερεθίζει ορισμένα κέντρα του υποθαλάμου, προκαλώντας εφίδρωση και μείωση της θερμοκρασίας του σώματος. Γνωστότερα από τα μπαχαρικά που παράγονται από την καυτερή πιπεριά είναι το τσίλι και το καγιέν, από ξηραμένους καρπούς των ποικιλιών Frutescens και Annum, και η καυτερή σάλτσα Ταμπάσκο. Η γλυκιά πάπρικα προέρχεται από μία ποικιλία με ιδιαίτερο άρωμα αλλά μη καυτερή.
Οι πιπεριές χαρακτηρίζονται ως προστατευτική τροφή, επειδή περιέχουν πολλά στοιχεία που ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού. Περιέχουν βιταμίνη Α (β-καροτένιο), που δημιουργεί πιο ανθεκτικούς ιστούς και χρησιμοποιείται ιδιαίτερα κατά του κοινού κρυολογήματος και των καταρροϊκών λοιμώξεων του ανώτερου αναπνευστικού, των ιγμορείων, της ουροδόχου κύστης, του δέρματος και του πεπτικού σωλήνα. Η βιταμίνη Α συμβάλλει στην ανάπτυξη και στην ευεξία. Οι βιταμίνες της ομάδας Β, που επίσης υπάρχουν στην πιπεριά, εμπλέκονται στο μεταβολισμό και εξισορροπούν τη λειτουργία του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος. Τέλος, οι πιπεριές είναι πολύ πλούσιες σε βιταμίνη C. Η βιταμίνη C της πιπεριάς είναι συγκρίσιμη μ’ εκείνη του πορτοκαλιού και του γκρέιπφρουτ. Όταν οι πιπεριές βράζονται σε νερό χάνουν μεγάλο μέρος της βιταμίνης C, ενώ το μαγείρεμα σε ατμό ή σε σιγανή φωτιά διατηρεί αρκετή από τη βιταμίνη αυτή. Η πιπεριά περιέχει μεγάλο ποσοστό πυριτίου, ένα στοιχείο που είναι απαραίτητο για το σχηματισμό των μαλλιών, του δέρματος, των νυχιών και των δοντιών. Από το 1850 η πιπεριά είχε προταθεί ως αποτελεσματικό μέσο για τον πονόδοντο. Στη Νότια Αμερική οι πιπεριές καταναλώνονταν ως εντερικά παρασιτοκτόνα, στις Ηνωμένες Πολιτείες ως παραδοσιακό γιατρικό για τη θεραπεία της γεροντικής άνοιας, στην Ιαπωνία για την αύξηση της γονιμότητας και στην Αγγλία για την εμφάνιση της εμμηνορρυσίας. Σε όλο τον κόσμο οι πιπεριές θεωρούνται ως αφροδισιακή τροφή. Οι πιπεριές και ιδιαίτερα οι καυτερές περιέχουν μια ουσία, την καψαϊκίνη. Πρόσφατα, ερευνητές ανακάλυψαν ότι η καψαϊκίνη διεγείρει ορισμένα νευρικά κύτταρα για την έκκριση ουσιών που δεσμεύουν τους υποδοχείς των νευροδιαβιβαστών που μεταφέρουν τα σήματα του πόνου. Η καψαϊκίνη αναστέλλει παροδικά την ικανότητα των νευροδιαβιβαστών να μεταφέρουν σήματα πόνου. Με την είσοδό της στον οργανισμό η καψαϊκίνη προκαλεί την απελευθέρωση ενδορφινών στον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα την εμφάνισημιας αναλγητικής δράσης παρόμοιας με αυτήν της μορφίνης Μία πιπεριά περιέχει μία πλήρη ημερήσια ποσότητα β-καροτενίου και σχεδόν το διπλάσιο των DRI’s για τη βιταμίνη C.
Οι πιπεριές επίσης είναι πολύ πλούσιες σε αντιοξειδωτικά. Επειδή παρατείνουν το χρόνο πήξης του αίματος, μπορούν να προλάβουν το σχηματισμό θρόμβων και να δράσουν προστατευτικά κατά της καρδιακής προσβολής και του αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου. Η χρήση της καυτερής πιπεριάς συνιστάται για την ανακούφιση από τα συμπτώματα του κοινού κρυολογήματος και για την αποσυμφόρηση της αναπνευστικής οδού. Μπορεί επίσης να βοηθήσει στη θεραπεία της επιπεφυκίτιδας και στην πρόληψη της βρογχίτιδας. Πράγματι, σε πειράματα σε ζώα η καψαϊκίνη βρέθηκε να μειώνει τη βρογχοσύσπαση που προκαλείται από τον καπνό του τσιγάρου και από άλλους ερεθιστικούς παράγοντες). Ταϊλανδοί επιστήμονες υποστηρίζουν εδώ και χρόνια ότι η συχνή κατανάλωση της πιπεριάς εξηγεί τη σπανιότητα των θρομβοεμβολικών επεισοδίων στη χώρα τους, ειδικά σε σύγκριση με τους Αμερικανούς.
Πηγή : https://el.m.wikipedia.org/wiki/Πιπεριά
http://www.healthweb.gr/2014/04/ischires-therapeftikes-idiotites-tis-piperias/
http://www.kalliergo.gr/kalliergies-odigies/blog-kalliergo/189-pos-kalliergo-piperies-odigies-symvoules.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου