Είναι δένδρο χρησιμότατο για την οικοδομήσιμη ξυλεία του που πουλιέται ακριβότερα γιατί είναι πολύ στερεή. Τα ξερικά κυπαρίσσια και όσα είναι απάνω σε βράχια μεγαλώνουν αργά, μα έχουν ξύλο που δεν σαπίζει και μπορεί να κράτηση 300-600 χρόνια όταν δεν βρέχεται. Στερεό και διαλεχτό ξύλο έχουν τα ίσια κυπαρίσσια που είναι χωρίς παρακλάδια και οι κλώνοι τους λεπτοί και πυκνοί πηγαίνουν κατά επάνω αγκαλιάζοντας τον κορμό. Τα κυπαρίσσια αυτά αντέχουν περισσότερο στα ξηρά χώματα κι είναι καταλληλότερα για τις μεσημβρινές χώρες. Το ξύλο του όμορφου αυτού δένδρου εύκολα δουλεύεται και η μυρουδιά του είναι ευχάριστη και βαλσαμώδης και επειδή έχει τη δύναμη να διώχνει το σκόρο οι χωρικοί μας σιγουρεύουνε τα μάλλινα ρούχα τους σε σεντούκια από ξύλο κυπαρισσιού. Στα μέρη που γίνεται το κυπαρίσσι μπορεί ένας φρόνιμος νοικοκύρης να σιγουράρει για τα παιδιά του μεγάλη κληρονομία φυτεύοντας κυπαρίσσια στα φτωχά χωράφια που δεν προκόβει άλλη καλλιέργεια με κέρδος. Όταν ένα χωράφι το φυτέψουμε όλο με κυπαρίσσια πρέπει να τα βάλουμε σε σειρές και σ’ απόσταση 3-4 μέτρα απ’ ολούθε. Στην περίσταση αυτή ένα στρέμμα παίρνει 65-120 κυπαρίσσια που στα 25 χρόνια θα πουληθούν το ένα με τ’ άλλο το λιγότερο 200 δραχμές, δηλαδή το στρέμμα αυτό θα δώσει 13.000- 24.000. Κι αν αυτός ο νοικοκύρης γεωργός κατορθώσει να φυτέψει 10 στρέμματα από τα άχρηστα χωράφια του που έχει σε τίποτα πλαγιές άγονες, θα έχει υστέρα από 25 χρόνια, για την αποκατάσταση των παιδιών του 130-240 χιλιάδες δραχμές ανέξοδες, γιατί τα κυπαρίσσια δεν θέλουν περιποίηση. Στην επαρχία Βοίου της δυτικής Μακεδονίας που δεν γίνονται τα κυπαρίσσια, οι κτηματίες γεωργοί σίγουρα θα έχουν ένα τέτοιο εισόδημα από οικοδομήσιμη ξυλεία, και σε λιγότερο χρόνο, φυτεύοντας στις ρεματιές χλωρά παλούκια (χονδρά μοσχεύματα) από καβάκια (λευκάδια) που τόσο τα δέχεται ο τόπος αυτός και ή καλλιέργειά τους είναι ομοίως ανέξοδη.
Τώρα γυρίζοντας στο ζήτημά μας παρατηρούμε πως το κοινό κυπαρίσσι του τόπου μας πατρίδα έχει την Ανατολή όπου ολόκληρα δάση υπάρχουν από κυπαρίσσια. Τέτοια δάση έχει ή Κρήτη και η Κύπρος. Πολλά κυπαρίσσια έχει και η Κάρυστος. Δάσος με κυπαρίσσια και πεύκα μαζί είναι πολύ όμορφο. Τέτοιο συνδυασμό έχουν κάνει στο θαυμάσιο δάσος του Τατοΐου. Η νοτιοανατολική Ευρώπη, η εύκρατος Ασία και η βόρειος Αμερική έχουν διαφορετικά σόγια. Μια από τις επαρχίες μας που έχει πολλά κυπαρίσσια είναι και η Κορινθία. Όλες οι κοντοραχούλες από το Ξυλόκαστρο ως τη Λυκοποριά είναι τώρα φυτεμένες με κυπαρίσσια και είναι τόσο χαριτωμένες. Τις δάσωσαν εδώ και 30 χρόνια, από γυμνές που ήταν, ο μακαρίτης Ιωαν. Π. Σταματούλης και οι σπάνιοι δημοδιδάσκαλοι Βασ. Μ. Ντόκας στον Πιτσά και Χρίστος Γκολφινόπουλος στη Λυκοποριά. Ο πρώτος με τον γεωπονικό σύνδεσμο «Αδελφότης» που ήταν πρόεδρος και τη μεγάλη επιβολή του και οι δυο άλλοι με τούς σχολικούς κήπους και τον ζήλο τους κατόρθωσαν η Κορινθία που άλλοτε έκανε λίγα φρούτα τώρα να παράγει τα περισσότερα και καλύτερα. Όταν ως νομογεωπόνος (1920 — 1922) Αργολίδος και Κορινθίας επρόκειτο να κάνω υπηρεσία στο Ξυλόκαστρο πήγαινα με ιδιαίτερη ευχαρίστηση γιατί ήταν ευκαιρία να απολαύσω τον Πευκιά πού στην μια του πλευρά κυλούνε απαλά στην αμμουδιά τα κύματα της θάλασσας. Τι μαγευτικό δάσος! Έχει όμως μια έλλειψη. Λείπει η προτομή του Ιωαν. Σταματούλη του ξετρελαμένου λάτρη του πρασίνου και του ακούραστου εργάτη της μεγάλης προόδου που έκανε η δεντροκομία στο Ξυλόκαστρο και στις γύρω κοινότητες. Το κυπαρίσσι είναι πολύτιμο δένδρο που ζει αιώνες (ως 700 χρόνια), μα δυστυχώς η δεισιδαιμονία δεν αφήνει τους γεωργούς και κτηματίες να το εκμεταλλευτούν γιατί τους κάνει να νομίζουν πως πρέπει να φυτεύεται αποκλειστικά στα κοιμητήρια, μοναστήρια και ερημοκλήσια. Κυπαρίσσια στον τόπο μας έχουμε διάφορα, όμως τα περισσότερα είναι: α') αυτά που οι κλώνοι τους από τη ρίζα ως τη κορφή είναι όρθιοι και αγκαλιάζουν τον κορμό (πυραμοειδή) και β') αυτά που οι κλώνοι τους είναι αραιοί και απλώνονται στα πλάγια (οριζοντιοκλαδή). Τα τελευταία αυτά πιο γρήγορα από τα άλλα χοντραίνουν και ψηλώνουν.
Το κυπαρίσσι γίνεται ως και στα 700 μέτρα και κάτι περισσότερο ψηλά από τη θάλασσα. Και αψήφα την ξηρασία και τις παγωνιές. Καλλιέργεια κυπαρισσιού. Το κυπαρίσσι γίνεται μονάχα με σπόρο και προκόβει στον τόπο μας σε όλα τα χώματα, μα προτιμά τα στεγνά και ελαφρά. Κι είναι δένδρο χωρίς μεγάλες απαιτήσεις και φυτεύεται σε ξερικά και ποτιστικά χωράφια, σε πλευρές, όχτους, κοιλάδες, ράχες και οροπέδια. Τα ποτιστικά κυπαρίσσια μεγαλώνουν πιο γρήγορα, αλλά η ξυλεία τους είναι κατώτερη. O σπόρος που θα σπείρουμε πρέπει να είναι από κυπαρισσόμηλα περσινά και ώριμα που γνωρίζονται από το χρώμα τους. Όταν γίνουνε σταχτιά και αρχίσουν να σκάζουν λίγο είναι ώριμα και τα μαζεύουμε και τα απλώνουμε στον ήλιο επάνω σε λινάτσα. 'Ύστερα από λίγες ημέρες σκάζουν τέλεια και χύνεται ο σπόρος. Τότε τον μαζεύουμε και τον σπέρνουμε την εποχή που πρέπει. Τα πράσινα κυπαρισσόμηλα είναι άγουρα και για να έχουμε καθαρό σόι (ποικιλία) ορθόκλαδου κυπαρισσιού πρέπει τα κυπαρισσόμηλα για σπόρο να τα μαζέψουμε κατά προτίμηση από μοναχικό, γιατί το είδος αυτό εύκολα μπασταρδεύει όταν είναι μαζί με άλλα διαφορετικά. Κλάδεμα στα κυπαρίσσια δεν κάνουμε ή δεν πρέπει να κάνουμε γιατί όλα τα δένδρα που έχουνε ρετσίνα διαπνέουν λίγο και για αυτό οι χυμοί τους είναι λίγοι και υποφέρουν ξοδεύοντας αυτούς στο να κλείσουνε τις πληγές. Ας πούμε πως έχουμε δυό κυπαρισσάκια ενός μέτρου, από το ίδιο σόι και στο ίδιο χωράφι φυτεμένα και πως κλαδέψαμε το ένα. Σε δύο χρόνια θα δούμε πως το ακλάδευτο θα είναι διπλάσιο στο ανάστημα και στο χόνδρος. Κλάδεμα κάνουμε μονάχα στα μεγάλα κυπαρίσσια που είναι φυτεμένα γύρω στα κτήματα και πρόκειται να υλοτομηθούν, γιατί με τις ρίζες τους κάνουν άχρηστη μια λουρίδα γης που μπορεί να καλλιεργηθεί σαν τα κλαδέψουμε από τι ρίζα έως απάνω, αφήνοντας φούντα ως 50 πόντους. Με το κλάδεμα αυτό το δένδρο δεν έχει δράση και μπορεί να καλλιεργηθεί το χωράφι ως στις ρίζες των κυπαρισσιών. Γενικά όταν βλέπουμε κυπαρίσσια έτσι κλαδεμένα θα πει πως θα υλοτομηθούν με τη σειρά τους και μ ευκαιρία. Το κλάδεμα αυτό έχει την ιδιότητα να μην αφήνει το δένδρο να ξεραθεί, ούτε και να προχωρήσει στην ανάπτυξη.
Πηγή : http://www.ftiaxno.gr/2014/02/kiparissi-spora-fitema-kalliergeia.html?m=1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου