Πολύ συχνά ακούμε τη λέξη κότες αυγοπαραγωγής και φυσικά όλοι καταλαβαίνουμε πως πρόκειται για κότες οι οποίες προορίζονται αποκλειστικά για την παραγωγή αυγών και όχι κρέατος. Οι κότες αυτές είναι “βελτιωμένες” ως προς την παραγωγή αυγών και μπορεί να γεννάνε και μέχρι ένα αυγό κάθε μέρα σε ιδανικές συνθήκες. Ένας γενικός κανόνας είναι πως οι αδύνατες και μικρόσωμες κότες συμφέρουν περισσότερο για την παραγωγή αυγών. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν και μεγαλόσωμες ράτσες, με παχιές κότες οι οποίες δε γεννάνε ικανοποιητικό αριθμό αυγών, απλά δεν συμφέρει να τις ταΐζουμε. Σε περίπτωση που μας ενδιαφέρει καθαρά το κέρδος θέλουμε μια ράτσα μικρόσωμη που να μην χρειάζεται μεγάλη ποσότητα τροφής αλλά να γεννάει πολλά αυγά. Είναι ουσιώδες να διαλέγουμε τα καλά σχηματισμένα και εντελώς ομοιόμορφα αυγά. Όχι ότι είναι αδιάφορο να επιλέγουμε και μικρά αή μεγαλύτερα. Τα μικρά αυγά μπορούν βεβαίως να δώσουν καλά, ζωηρά και ισχυρά κοτοπουλάκια, αλλά από μικρό αυγό ουδέποτε θα δούμε να εκκολάπτεται μεγάλο κοτοπουλάκι αφού το περιέχον δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο από το περιεχόμενο. Επόμενα είναι σημαντικό το πλεονέκτημα του μεγέθους. Τα κοτόπουλα που γεννιούνται μεγάλα θα είναι πιο γρήγορα έτοιμα για να σταλούν στην αγορά (ή να φαγωθούν), χρειάζονται δε πολύ λιγότερες φροντίδες και τροφή. Αφού μαζέψουμε με προσοχή τα νωπά αυγά από τις καλύτερες κότες οφείλουμε να φροντίσουμε για τις επώασή τους, πράγμα εύκολο εάν έχουμε καλές κλώσες. Όταν θέλουμε να είμαστε βέβαιοι για την καταλληλότητα της κότας για επώαση, πρέπει να την βάλουμε να φυλάει τη φωλιά σε δοκιμαστικό κάνιστρο με παλιά αυγά και να παρατηρήσουμε εάν τα επωάζει καλά ή είναι άγρια και ταραχοποιό στοιχείο.
Αν δεν προσέξουμε τις προκαταρκτικές κινήσεις της κλώσας κινδυνεύουμε να χάσουμε τα αυγά, καθότι όλες οι κότες, αν και θέλουν να κλωσήσουν, δεν είναι όλες κατάλληλες για να το κάνουν. Η μία σπάει τα αυγά της, η άλλη κουράζεται επωάζουσα, μετά από μερικές μέρες δε, σηκώνοντάς την για να την ταΐσουμε μένουμε έκπληκτοι βρίσκοντας τα αυγά τελείως κρύα. Αιτία αυτού είναι γιατί την προηγούμενη μέρα προτιμούσε να στέκεται όρθια στο κάνιστρό της! Εάν τα αυγά της κακής αυτής κλώσας είναι σε επώαση 15 ημέρες μπορούμε να τα βάλουμε σε άλλη κλώσα. Διακόπηκε μόνο η επώαση, το έμβρυο έχει αρκετή ζωτική δύναμη για να υποστεί την ψύχρανση, θα επιβραδυνθεί μόνο ο σχηματισμός του και αντί να γεννηθεί την 21η ημέρα από την επώασή του εάν είναι κοκοράκι θα σπάσει το κέλυφός του την 22η. Πρέπει να σηκώνουμε την κότα κάθε μέρα, την ίδια περίπου ώρα, να τις βάζουμε σε χώρο περιφραγμένο όπου να βρίσκει άμμο στεγνή και κατάλληλη για να κυλιέται. Για να μην αναποδογυρίζει το νερό ή τους σπόρους πρέπει αυτά να τα τοποθετούμε έξω από το περίφραγμα έτσι ώστε η κλώσα να βγάζει το κεφάλι από τα κιγκλιδώματα για να πιει και να φάει. Είναι ανάγκη να είμαστε βέβαιοι ότι η κότα εκόπρισε πριν να την μεταφέρουμε πάλι στη φωλιά για να μη δηλητηριάζει τα αυγά με τα κόπρανά της. Καλό είναι να εξετάζουμε την κατάσταση της φωλιάς αυτές τις λίγες στιγμές που έχουμε μεταφέρει την κότα στον περιφραγμένο χώρο. Εάν βρούμε αυγά σπασμένα, τα αφαιρούμε και επανατοποθετούμε τα απομείναντα σε καθαρό ξερό χόρτο. Έπειτα, εάν τα ανέπαφα έχουν κοπριά, τα πλένουμε με νερό χλιαρό 35 βαθμών Κελσίου. Αφού κάνουμε όλα τα παραπάνω μπορούμε πλέον να αφήσουμε τη φύση να συμπληρώσει το έργο της και ενώ η κλώσα μένει φιλόπονα καθισμένη στα αυγά της, ας εξετάσουμε τις ιδιότητες που πρέπει να έχει η μητέρα για να αναθρέψει τη μικρή της οικογένεια.» Η κότα μπορεί να είναι καλή κλώσα και να μην είναι καλή μητέρα. Όταν έχουμε βάλει πολλές κότες να κλωσήσουν την ίδια μέρα, είναι εύκολο να επιλέξουμε ανάμεσά τους εκείνες που θα μας φανούν οι πλέον κατάλληλες για να περιποιηθούν τα νεογνά.
Είναι γνωστό ότι τα κοτόπουλα δεν σπάνε όλα το κέλυφός τους ταυτόχρονα. Μεσολαβεί πάντα διάστημα κάποιων ωρών μεταξύ της εμφάνισής τους στο φως. Ενώ οι κότες τρώνε, αφαιρούνται από τις φωλιές τους τα κοτόπουλα που έχουν εκκολαφθεί, τοποθετούνται σε ίδιο κάνιστρο και καλύπτονται με φτερά. Μετά λαμβάνονται τα παραμένοντα αυγά και συμπληρώνονται οι φωλιές· έτσι μένει τουλάχιστον μια κότα που δεν έχει πια αυγά· τότε στις φτερούγες της ωθούμε ήρεμα τα κοτόπουλα. Εάν δεν κινηθεί, εάν απλώσει τις φτερούγες της λίγο, από φόβο μήπως συντρίψει τα μικρά, είμαστε βέβαιοι ότι είναι καλή μητέρα. Αντίθετα, εάν κινηθεί εναντίον αυτού που ωθεί τα μικρά, εάν τα πατάει, είναι κακή μητέρα και δεν πρέπει να διστάσουμε στιγμή από το να βρούμε άλλη μητέρα και να τη βάλουμε στον τόπο της την κακή. Δεν ξεχνάμε ωστόσο, ότι από την κλώσα που δεν μπορεί να εκτελέσει τα καθήκοντα της τροφού, μπορούμε να ωφεληθούμε· αφού είναι καλή κλώσα, ας της εμπιστευτούμε δεύτερο κλώσημα· για να την αναγνωρίζουμε είναι φρόνιμο να δέσουμε στο πόδι της μια κόκκινη ταινία. Στην περίπτωση που όλες οι κότες αναγνωριστούν σαν καλές τροφοί, μπορούμε να εμπιστευτούμε στην καθεμιά γύρω στα 15 μικρά και εάν μείνει από τη διανομή κάποια χωρίς κοτοπουλάκι, δεν την βγάζουμε από το κοτέτσι αλλά τη βάζουμε πάλι να κλωσήσει. Η μητέρα πρέπει να είναι πάντα άγρυπνη και προσεκτικά για καθετί που αφορά την οικογένεια· να φροντίζει να δίνει στα μικρά της να τρώνε, να τα προσκαλεί συνέχεια άμα βλέπει κάποιο τρόφιμο κατάλληλο γι’ αυτά και τέλος να τα καλύπτει με τις φτερούγες της στον πρώτο κίνδυνο. Το κοτοπουλάκι όταν γεννηθεί ζητάει θαλπωρή, τίποτε άλλο παρά θαλπωρή. Καμία ανάγκη δεν έχει τροφής πριν περάσουν 24 ώρες. Η καλή μητέρα το γνωρίζει αυτό· εάν την αφήσουμε στο ένστικτό της, θα δούμε ότι δεν τα αφήνει να τρέξουν πριν να περάσει τουλάχιστον μια μέρα· μένει μαζεμένη, δηλαδή εξακολουθεί να κλωσάει. Μόνο από την επομένη της εξόδου του από το αυγό δυναμώνει και τα όργανά του σχηματίζονται εντελώς.
Όταν τα μικρά δουν το φως, τα αποσύρουμε από το κλωσητήριο, όπως και τη μητέρα τους, για να μην ενοχλούνται οι άλλες κλώσες· μετά παίρνουμε το κάνιστρο που τα περιείχε και το πλένουμε με προσοχή· φτιάχνουμε νέα φωλιά στο καθαρό πια κάνιστρο, το αναθρεπτήριο, όπου μεταφέρουμε τη μητέρα και τα μικρά της. Ιδού λοιπόν τα κοτοπουλάκια με άνεση σε κατοικία απαλλαγμένη από κάθε σπέρμα ασθένειας· το αμέσως επόμενο και σπουδαιότερο βήμα είναι να εξασφαλίσουμε τον καθαρό τους αέρα. Γι’ αυτό κρεμάμε στην οροφή του αναθρεπτηρίου μικρά αγγεία πλατιά περισσότερο ή βαθιά, που περιέχουν χλωριούχο ασβέστιο, ένα από τα άριστα αντιμιασματικά για τον γεμάτο από σαπρώδεις αναθυμιάσεις αέρα. Η καθαριότητα είναι απαραίτητη για την ανατροφή των μικρών· από το ανατροφικό κιβώτιο βρωμιστεί από περιττώματα, δεν πρέπει να αρκεστούμε στο να τα ρίχνουμε έξω, αλλά πρέπει να τα μεταφέρουμε στην αποθήκη της κοπριάς, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Μετά από αυτά φροντίζουμε για τη συντήρηση των μικρών. Το ποτό μπαίνει σε σιφώνια με αμμόλιθο ή σε γυάλινα αγγεία και ανανεώνεται τρεις φορές τη μέρα, γιατί δεν υπάρχει τίποτε πιο βλαβερό από το μολυσμένο νερό. Επιπλέον το νερό πρέπει να είναι πάντα δροσερό και διαυγές και τα δοχεία να μένουν πάντα στη σκιά. Σε ξύλινο κιβώτιο που θα έχουμε σχηματίσει είδος φωλιάς από άχυρο, βάζουμε 12 αυγά φθαρμένα και άχρηστα. Εισάγουμε μετά τη γαλοπούλα και την σκεπάζουμε με σανίδες πάνω στις οποίες βάζουμε μια μεγάλη πέτρα. Κάθε μέρα σηκώνουμε τη γαλοπούλα την ίδια πάντα ώρα για να φάει και να πιει. Μετά από 4 ή 5 ημέρες τέτοιου είδους αιχμαλωσία φτιάχνει άριστη κλώσα.
Πηγή : http://www.ftiaxno.gr/2013/03/blog-post_10.html
https://www.farmapateras.gr/kotes-paragogis/avgoparagogis/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου