Η εντατική κρεατοπαραγωγική ινδιανοτροφία συνίσταται από μια εκτροφή νεοσσών ινδιάνων το χρόνο, από το θέρος ως το Δεκέμβρη, για την παραγωγή κρέατος προς κατανάλωση τις εορτές των Χριστουγέννων. Οι ινδιανοτρόφοι προμηθεύονται τους νεοσσούς από τους αναπαραγωγούς-εκκολάπτες και τους ανατρέφουν κατά το πρώτο στάδιο, 1 ως 2 μήνες, σε πρόχειρες εγκαταστάσεις, υπόστεγα ή απλούς θαλάμου, και, μετά, τους εκτρέφουν στις βοσκές και κυρίως στις καλαμιές των σιτηρών κατά το μεγαλύτερο διάστημα. Κατά το τελευταίο στάδιο της ανάπτυξης χορηγείται στους Ινδιάνους συμπληρωματική τροφή. Οι εκτροφές αυτές είναι συνήθως σμήνη των 500 ως 1000 κεφ. το καθένα. Οι γαλοπούλες αναπαραγωγής είναι συνήθως διασταυρώσεις μαύρων ανθεκτικών φυλών, που έχουν προσαρμοστεί στις τοπικές συνθήκες. H ινδιανοτροφία συγκεντρώνεται κυρίως στη Θεσσαλία και την Κεντρική και Ανατολική Μακεδονία. Η μη ανάπτυξη της ινδιανοτροφίας στη Χώρα μας σε συστηματική και βιομηχανική μορφή οφείλεται στον περιορισμό της κατανάλωσης κρέατος γαλοπούλων μόνο την περίοδο των εορτών των Χριστουγέννων και του Νέου έτους. Έτσι καθίσταται ασύμφορη η δημιουργία μόνιμων και σύγχρονων εγκαταστάσεων εκτροφής ινδιάνων, γιατί αυτές δε θα αξιοποιούνται πλήρως με τη διενέργεια μιας εκτροφής το χρόνο, ενώ θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για 2 έως 3 εκτροφές. Σήμερα οι εκτρεφόμενοι νεοσσοί ινδορνίθων για κρεατοπαραγωγή είναι, ολοένα και πιο πολύ, προϊόντα βιομηχανικών διασταυρώσεων (υβρίδια). Τα περισσότερα υβρίδια προέρχονται από τρεις βασικές φυλές, την Ορειχαλκόχρωμη ευρύστερνη, τη Λευκή μεγαλόσωμη ευρύστερνη και τη Μπέλτσβιλ. Η αυξανόμενη ζήτηση του κρέατος και ο ανταγωνισμός μεταξύ των μονάδων αναπαραγωγής έχει οδηγήσει στη βελτίωση των παραδοσιακών φυλών και στην παραγωγή υβριδίων με υψηλές αποδόσεις.
Η περίοδος ανατροφής και ανάπτυξης των πτηνών αναπαραγωγής διαρκεί από 27 ως 35 εβδομάδες, μέχρις ότου φτάσουν στη γενετησιακή ωριμότητα (έναρξη ωοτοκίας) και εξαρτάται από τη φυλή ή τον τύπο του υβριδίου. Η πάχυνση των νεοσσών διαρκεί 12 ως 24 εβδομάδες συνήθως, ανάλογα με τη φυλή και το επιθυμητό εμπορικό βάρος του σφαγίου. Ανατρέφονται μέσα σε θαλάμους, με στρωμνή και με κατάλληλες κλιματικές συνθήκες όμοιες σχεδόν με εκείνες των νεοσσών των ορνίθων, μέχρι την ηλικία των 6 ως 8 εβδομάδων. Έχουν ανάγκη από υψηλότερη θερμοκρασία περιβάλλοντος από τους νεοσσούς ορνίθων κατά την πρώτη εβδομάδα της ηλικίας τους. Η θερμοκρασία, κατά τη διάρκεια της πρώτης αυτής εβδομάδας, 8 cm πάνω από το δάπεδο στο άκρο της θερμομητέρας, πρέπει να διατηρείται στους 35° C για τους μαύρους και 37,8° C για τους άσπρους νεοσσούς. Κατόπιν η θερμοκρασία μειώνεται σταδιακά τις άλλες εβδομάδες μέχρι τους 20° C την 6η ή 8η εβδομάδα. Η άριστη θερμοκρασία για τους αναπτυσσόμενους νεοσσούς (ηλικίας 8 ως 16 εβδομάδων' είναι Ιή&ως 18° C. Μετά την ηλικία αυτή συνεχίζεται η διατήρηση των ινδορνιθίων στον ίδιο θάλαμο (εντατική εκτροφή) ή μεταφέρονται και εκτρέφονται μέσα σε υπόστεγα και θαλάμους με περίβολα (ημιεντατική εκτροφή) ή σε βοσκές, όπου διατρέφονται με ελεύθερη βόσκηση και με τη χορήγηση συμπληρωματικής τροφής, αν είναι ανάγκη (εκτατική εκτροφή). Τα ινδορνίθια είναι αρκετά ανθεκτικά, όταν έχουν αναπτυγμένο το πτέρωμά τους, γι’ αυτό αρκεί να προστατεύονται από τον ήλιο ή τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες με απλά υπόστεγα ή σκηνές στις βοσκές. Η περίοδος της αναπαραγωγής αφορά την περίοδο ωοτοκίας, που διαρκεί από την ηλικία των 28 ως 35 εβδομάδων μέχρι την ηλικία των 50 ως 56 εβδομάδων. Για τις φυσικές συζεύξεις η αναλογία αρσενικών προς θηλυκά είναι 1 προς 14 για τις μικρόσωμες φυλές, I προς 12 για τις μετριόσωμες και 1 προς 10 για τις μεγαλόσωμες.
Οι φωλιές για τις ινδόρνιθες είναι, από την άποψη της κατασκευής και του απαιτούμενου αριθμού, ανάλογες με εκείνες των ορνίθων, με τη διαφορά ότι οι διαστάσεις τους είναι μεγαλύτερες: πλάτος 35 ως 45 cm, βάθος 45 ως 60cm και ύψος 60 cm, ανάλογα με τη φυλή. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται για την επαρκή πρόσληψη βιταμινών και ανόργανων στοιχείων, ώστε με την έναρξη της ωοτοκίας ο οργανισμός να είναι εφοδιασμένος με τα στοιχεία αυτά. Οι διάνοι, πρέπει να έχουν ηλικία δυο χρονών. Καλοί δεμένοι και ζωηροί. Η διάνα γεννά αυγά από τον 10ο μήνα, της ηλικίας της και αμέσως κλωσά. Αυτά τα αυγά, αν και είναι σπορικά, γιατί οι διάνες βρίσκονται μαζί με διάνους, δεν είναι κατάλληλα. Ο σκελετός της διάνας, δεν έχει δέσει ακόμη και όσα διάνια βγουν από αυτά τα αυγά, δεν είναι ικανά να αντεπεξέλθουν στα πολλά εμπόδια, που βρίσκουν μπροστά τους. Ρέπουν προς κάθε αρρώστια. Άλλοι πάλι δεν δίνουν καμία σημασία στον αρσενικό διάνο. Κι αυτός χρειάζεται να είναι από την ίδια ράτσα 2-3 χρόνων, γερός, δυνατός, ζωηρός, όμορφος, χωρίς πολύ βάρος, γιατί, όταν είναι παχύς δεν θα δώσει σπορικά αυγά. Τον τοποθετούμε μαζί με τα θηλυκά στο ίδιο κοτέτσι κατά τον Γενάρη ή Φλεβάρη. Πρέπει να έχουμε πρώιμα πουλιά κατά τον Μάρτη. Αναπτύσσονται ευκολότερα την άνοιξη, γιατί δεν υπάρχουν ακόμη ζέστες. Κάθε θηλυκιά γεννά από 15-25 αυγά, τα οποία μπορεί να κλωσήσει η ίδια, με μεγάλο ζήλο από τις αρχές τού Μάρτη, ως το τέλος τού Απρίλη. Μόλις ο ήλιος αρχίζει να ζεσταίνει τη γη και να φαίνεται λίγο καυστικός, η διάνα αρχίζει να κλωσά. Το αυγό της διάνας είναι μεγαλύτερο από το αυγό της κότας και πάνω κάτω πλησιάζει το αυγό της χήνας. Το τσόφλι του είναι λεπτό. Επάνω του φέρνει στίγματα κοκκινωπά, ή βαθειά κόκκινα το αυγό της άσπρης διάνας. Τα αυγά της διάνας διατηρούνται περισσότερο από τα αυγά της κότας και αυτό πρέπει να το έχουμε ύπ’ όψη μας και μάλιστα, όταν πρόκειται να τα κλωσήσουμε.
Μόλις γεννιούνται τα αυγά, θα αποσύρονται από τη φωλιά και θα τοποθετούνται σε ευάερο μέρος και ας είναι και μέσα σε άχερα. Μπορούμε να περιμένουμε να γεννηθούν αρκετά αυγά για να τοποθετήσουμε σε κλώσες. Μόλις παύσουν να γεννούν οι διάνες, αμέσως κλωσούν τα αυγά που γέννησαν. Έχουν μεγάλο ζήλο και επιμονή, που δεν συναντάται σε κανένα άλλο πουλερικό. Η αγάπη, που δείχνει στο κλώσσημα η Διάνα και με πείσμα θέλει να παραμείνει στη φωλιά της και η μεγάλη επιμονή και υπομονή του πουλιού, πρέπει να κάνουν τον διανοτρόφο να επωφεληθεί της ευκαιρίας, που του παρουσιάζεται για να παράγει πρώιμα διανιά. Εάν βρεθεί κάποτε κάποια διάνα και δεν θέλει να κλωσσήσει, που είναι σπάνιο φαινόμενο, μπορεί ο πτηνοτρόφος να την εξαναγκάσει μέσα σε σκοτεινό μέρος και πάνω σε ψεύτικα αυγά από γύψο, οπότε θα έρθει η επιθυμία της. Η διάνα είναι καλή μητέρα και καλή παραμάνα και όσο είναι επιμελής στο κλώσημα, άλλο τόσο είναι και ως κλώσα ικανή να διευθύνει τα μικρά της. Τα καλοκαιρινά κλωσήματα τα βγάζει πέρα με μεγαλύτερη επιτυχία, παρά τα μηχανήματα. Η ίδια η διάνα, μπορεί να πλακώσει συνεχώς δυο φορές αυγά και να βγάλει δυο σειρές πουλιά ξένα, π. χ. της κότας. Στην αρχή όμως πρέπει να της τοποθετήσουμε τα δικά της αυγά. Το κλώσημα διαρκεί 28-30 μέρες για τα δικά της και 21 για τα αυγά της κότας. Γι’ αυτό το λόγο, δεν πρέπει ποτέ να τοποθετούμε ανακατεμένα αυγά και χωρίς υπολογισμό την ίδια μέρα και διαφόρων πουλιών, έκτος αν συμφωνούν οι ημερομηνίες. Διότι, αν βγουν τα πουλιά της κότας μετά από 21 μέρες, τότε θα την ξελογιάσουν και πολύ πιθανό επί 8-10 μέρες να μείνουν απροστάτευτα τα δικά της αυγά. Αν έχουμε την επιθυμία να τοποθετήσουμε και αυγά κότας, τότε τα τοποθετούμε μετά 7 μέρες από τότε πού τοποθετήσαμε τα διανίσια. Έτσι εκκολάπτονται την ίδια μέρα όλα. Όταν την χρησιμοποιούμε για να πλακώσει δυο φορές δικά της αυγά, τότε προϋποτίθεται, ότι- υπάρχει άλλη κλώσα για να παραλάβει τα πουλάκια πού βγήκαν.
Μια Διανα με μέτριο ανάστημα, μπορεί να πλακώσει 15-18 δικά της αυγά, 22-25 κότας με μεγάλη άνεση. Μπορούμε επίσης να της εμπιστευτούμε χωρίς φόβο από 30-35 πουλάκια για να βόσκει. Αυτό επιτρέπει και σε άλλες κλώσες να μένουν ελεύθερες, για να αρχίσουν πάλι άλλο νέο κλώσσημα αυγών. Αλλά η διάνα δεν είναι σαν την κότα και πρέπει πραγματικά να κλωσήσει για να καθίσει. Η διάνα υπάρχει τρόπος και να εξαναγκαστεί και τον δέχεται αυτόν τον εξαναγκασμό, χωρίς και μεγάλες αντιδράσεις. Η γαλοπούλα τις τελευταίες μέρες, δεν σηκώνεται καθόλου από την φωλιά. Έχει αφοσιωθεί απόλυτα στη δουλειά της. Ούτε τρώει, ούτε πίνει. Κάπου κάπου μόνο κινείται λίγο για να καλοκαθήσει πάνω στα αυγά. Είναι πολύ φρόνιμο να την παρακολουθούμε συχνά και να παίρνουμε όσα πουλάκια είναι στεγνά, γιατί σιγά σιγά αρχίζουν να εκκολάπτονται. Τα πουλιά μεταφέρουμε είτε στο αναθρεπτήριο, είτε τα κρατούμε σε ζεστό μέρος, για να της τα δώσουμε όταν βγουν όλα. Αλλά πάντοτε έξω από τη φωλιά και κάτω στο έδαφος. Όταν τα δει κοντά της, αμέσως δυναμώνει η αγάπη της μητέρας και αρχίζει να τα τοποθετεί κάτω από τα φτερά της, να σηκώνεται και να κουνιέται με τη μεγαλύτερη προσοχή και προφύλαξη, επειδή φοβάται μήπως τούς προξενήσει κακό. Μια διάνα προστατεύει και οδηγεί, ως 20 διανάκια. Βρίσκουμε την ευκαιρία και πάνω σε μια εφημερίδα, ρίχνουμε μερικά ψίχουλα μπαγιάτικου ψωμιού. Τα διανάκια σιγά σιγά αρχίζουν με την καθοδήγηση της διάνας να τσιμπούν. Το μόνο ελάττωμα πού έχει η διάνα, είναι η απροσεξία που δείχνει σε μεγάλο βαθμό, ίσως γιατί έχει μακριά πόδια και μεγάλο όγκο και γι’ αυτό κάποτε τα τσαλαπατά και τα σκάζει.
Πηγή : http://www.ftiaxno.gr/2014/12/galopoules-anaparagogi-kai-ektrofi.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου