Τα περιστέρια, ή αγριοπερίστερα των βράχων όπως τα ονόμαζε ο Δαρβίνος, (Columba livia - Περιστερά η πελιδνή) είναι πτηνά της οικογένειας των περιστερίδων. Έχουν προσαρμοστεί στη ζωή στην πόλη πολύ καλά σε όλο τον κόσμο. Τα περισσότερα είδη έχουν γκριζογάλανο χρώμα και άσπρα πλευρά, ενώ το ινδικό υποείδος Περιστερά ή ενδιάμεσος του Στρίκλαντ έχει γαλαζωπά πλευρά. Η ουρά τους καταλήγει σε μια σκούρα γραμμή και οι φτερούγες έχουν δύο μαύρες γραμμές. Οι διαφορές μεταξύ αρσενικών και θηλυκών είναι λίγες. Τα μικρά περιστέρια ονομάζονται πιτσούνια. Πιτσουνάκια ονομάζονται συμβολικά και τα ζευγαράκια, δεδομένου ότι και οι άνθρωποι, όπως και τα περιστέρια, φέρονται τρυφερά στο έτερό τους ήμισυ. Τα περιστέρια ζουν σε ανοικτά και ημιανοικτά περιβάλλοντα, όπως για παράδειγμα γκρεμούς που χρησιμοποιούνται για φώλιασμα από τα άγρια περιστέρια. Αν και αρχικά ζούσαν σε άγρια κατάσταση, σταδιακά εγκαταστάθηκαν στις πόλεις. Ο συνολικός πληθυσμός των περιστεριών που στη φύση και στην πόλη είναι στην Ευρώπη 17 με 27 εκατομμύρια πουλιά. Εδώ και χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος έχει εξημερώσει περιστέρια σε διάφορες περιοχές του κόσμου. Η παλαιότερη γνωστή μαρτυρία για κατοικίδια περιστέρια προέρχεται από τον καιρό της Πέμπτης Αιγυπτιακής Δυναστείας, το 3000 π.Χ. Ο Όμηρος αναφέρει πως την Αφροδίτη αποκαλούσαν και Διωναία , ως κόρη της Διώνης και του Δία που αποτελούν το “Ιερό Ζεύγος” στη Δωδώνη, κατοικία του θεϊκού ζευγαριού και παριστάνονταν σε αγγεία και νομίσματα . Ιερό Δένδρο τους θεωρούνταν η ιερή φηγός, η δρυς . Η Ήπειρος λοιπόν και ιδίως η Δωδώνη υπήρξε ένα σπουδαίο κέντρο λατρείας της Διώνης ,όπου λατρεύτηκε ως “σύνναος” του Διός. ” και παρόλο που η Ομηρική παράδοση μας λέγει ότι η κατοικία της είναι ο Όλυμπος ,έχει δικό της ναό εκεί, ο οποίος καταστράφηκε. Μετά από την ίδρυση του εκεί μαντείου, αναφέρεται μαζί με τον Δία σχεδόν σε όλες τις επιγραφές, στις αναγραφόμενες ερωτήσεις προς το μαντείο και στους χρησμούς. Ο Φίλιππος Ε’ ο Μακεδόνας και οι Ηπειρώτες ανοικοδόμησαν ξανά το ναό της, καθώς και το Ιερό της Δωδώνης. Το περιστέρι θεωρούνταν σύμβολο και προφητικό πτηνό της Διώνης στη Δωδώνη και αργότερα έγινε σύμβολο του Έρωτος και της Αφροδίτης. Στα Γεωγραφικά του ο Παυσανίας αναφέρει ότι στη Μολοσσική και Θεσπρωτική γλώσσα τις γερόντισσες τις αποκαλούσαν Πελίες και τους γέροντες Πελίους . Πιθανόν, οι τρεις γριές προφήτισσες της Δωδώνης, γνωστές ως Πελειάδες (περιστερές), να ήταν οι ιέρειές της, που απασχολούνταν με τη φροντίδα του Ιερού. Κατά τη Ρωμαϊκή Εποχή, σύμφωνα με τον Πλίνιο, τα περιστέρια πουλιόνταν σε πολύ υψηλές τιμές και μάλιστα "λογάριαζαν ακόμα και τη ράτσα και το γενεαλογικό τους δέντρο". Ο Ακμπέρ Χαν, βασιλιάς στις Ινδίες γύρω στα 1600, εκτιμούσε ιδιαίτερα τα περιστέρια, τόσο που δεν είχε ποτέ στην αυλή του λιγότερα από 20000, τα οποία και διασταύρωνε επιτυχώς, όπως λέει ο αυλικός χρονογράφος του. Η λέξη περιστέρι προέρχεται από την αρχαιοελληνική λέξη περιστερά, η οποία θεωρείται αβέβαιης προέλευσης, πιθανόν όμως σχετίζεται με το επίθετο πελιός (ωχρός). Το περιστέρι συμβολίζει την ειρήνη. Μέρος του συμβολισμού αυτού προέρχεται από την Παλαιά Διαθήκη και συγκεκριμένα τον Κατακλυσμό του Νώε, κατά το τέλος του οποίου ο Νώε έστειλε δυο περιστέρια για να δει αν υπάρχει ξηρά. Τα περιστέρια επέστρεψαν κρατώντας κλαδί ελιάς, δείχνοντας συμβολικά ότι ο θεός σταμάτησε τον πόλεμο προς την ανθρωπότητα. Επίσης συμβολίζει την αθωότητα και την αγνότητα (εξ ου και η φράση "ως αθώα περιστερά"). Στη Χριστιανική θρησκεία αποτελεί σύμβολο του Αγίου Πνεύματος (προερχόμενο από την περιγραφή της βάπτισης του Ιησού).
Τα περιστέρια φτιάχνουν φωλιές χρησιμοποιώντας ξερά κλαράκια σε δέντρα ή και σε οποιοδήποτε εσοχή κτιρίου. Εκεί αποθέτουν τα αυγά τους, τα οποία φροντίζουν και οι δύο γονείς. Όχι μόνον τα επωάζουν εναλλάξ, αλλά και τα δύο φύλα εκκρίνουν από τον οισοφάγο τους ένα ειδικό υγρό ώστε να τα ταΐζουν επίσης εναλλάξ. Συγκεκριμένα, τόσο το αρσενικό όσο και το θηλυκό διαθέτουν οισοφάγο με πολύ ευρύ πρόλοβο, τα τοιχώματα του οποίου διογκώνονται κατά την επώαση, οπότε και αναπτύσσονται οι αδένες της περιοχής. Κατά την επώαση οι αδένες εκκρίνουν ένα γαλακτώδες υγρό που αποτελεί και την πρώτη τροφή των νεοσσών. Το ίδιο υγρό εξυπηρετεί και στην πέψη των τροφών την οποία οι γονείς εξεμούν από το στομάχι τους και την δίνουν στο νεοσσό έτοιμη προς πέψη -την αδειάζουν κατευθείαν στον οισοφάγο του νεοσσού. Ο νεοσσός εγκαταλείπει τη φωλιά μια έως τέσσερις εβδομάδες μετά τη γέννησή του. Τα περισσότερα είδη μπορούν να ζήσουν από 12 έως 15 χρόνια, τα οποία περνούν κατά κανόνα ζευγαρωμένα με ένα ταίρι. Γεννούν από 5 έως 10 φορές το χρόνο από ένα έως δύο αυγά, ανάλογα με το είδος. Και η γεύση των εγχώριων περιστεριών της Ρωσιας μοιάζει με παιχνίδι, ανάμεσα στο σκούρο γευστικότατο κρέας τους και την απαράμιλλη τρυφεράδα τους. Η τροφή των περιστεριών είναι: σιτάρι, μπιζέλια, κριθάρι, κεχρί, καλαμπόκι και πρασινάδα. Το κρέας του περιστεριού είναι μια σημαντική πηγή πλήρους πρωτεΐνης και λιπιδίων με ένα υψηλό επίπεδο σε ουσιώδη λιπαρά οξέα. Το κρέας εκτιμάται ιδιαίτερα από τους διαιτολόγους για τις θρεπτικές και βιολογικές ιδιότητές του.
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Περιστέρι
http://anakalipto.blogspot.gr/2012/10/blog-post_377.html#.V7QcOxLl62c
https://gr.rbth.com/multimedia/2013/01/26/ektrofi_peristerion_sti_rosia_gia_gkoyrme_piata_kai_ypsili_koyzina_19515?crid=93
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου