Το Πετροσέλινο το ήμερο - Petroselinum sativum πρόκειται περί του γνωστού σε όλους μαϊντανού ο οποίος έχει και άλλες κοινές ονομασίες, οι οποίες είναι: Μαντανός, Μανδανός ή Μαϊδανός, Περσέμολο, Περσίμουλο ή Περσίμολο, Κουδουμέντο, Μυρωδιά καί Μακεδονήσιο ή Μακεδονήσι. Στην Ήπειρο Μανδανίζι και στη Κεφαλληνία Περσίμολο. Εκ των ανωτέρω η αρχαία εξ αυτών Πετροσέλινο, διεσώθη στην Ήπειρο. Το Μακεδονήσιο ή Μακεδονήσι, ονομάσθη από τον τόπο, διότι αυτό της Μακεδονίας, εκρίνετο ως άριστο, όπως μαρτυρεί ο Διοσκορίδης. Ανήκει εις την τάξη των Σκιαδανθών. Καλλιέργεια - Πολλαπλασιασμός Αυτός γίνεται διά της σποράς, ήτις επιτυγχάνεται καθ’ όλο το θέρος, συνήθως από Φεβρουάριο μέχρις Οκτώβριο, εφ’ όσον δεν επικρατεί ψύχος, απ’ ευθείας επί τόπου, εάν πρόκειται περί καλλιέργειας ειδικής γιά την φαρμακοποΐα. Το φύτρωμα των σπόρων είναι αργό. Ένεκα της πολλαπλής αρτυματικής χρήσεώς του, καλλιεργείται σε όλους τους λαχανόκηπους. Χρειάζεται πλούσιο, καλής ποιότητος, δροσερό και ευδιαπέραστο. Κατά το θέρος πρέπει να ποτίζεται αφθόνως ή φυτεία, και να κόπτεται συχνάκις, προς επιβράδυνση της αναπτύξεως των ανθοφόρων μίσχων. Εάν ή καλλιέργεια έχει ως σκοπό την παραγωγή φύλλων και ριζών, τότε η συγκομιδή αμφοτέρων τούτων λαμβάνει χώρα, περί το τέλος του φθινοπώρου. Για την φαρμακευτική καλλιεργείται κατά προτίμηση Πετροσέλινον το σαρκόρριζο, διότι είναι πλέον εύρωστο, καρποφορεί αφθόνως και δίνει ωραίας ρίζες. Αφ’ ετέρου ή συλλογή των καρπών γίνεται κατά το επόμενο έτος, όταν αυτοί είναι ώριμοι, πρέπει όμως να τούς συλλέγουμε ευθύς ως ωριμάσουν, διότι οι πρώτοι αναφαινόμενοι ωριμάζουν προ των άλλων. Το φυτό τούτο είναι ιθαγενές της δυτικής Ασίας, της βορείου Αμερικής και της νοτιοανατολικής Ευρώπης, της Ελλάδος μη εξαιρούμενης. Κατά τον Διοσκορίδη δε «φύεται εν Μακεδονία εν αποκρήμνοις τόποις». Φυτρώνει αδιακρίτως σε όλα τα εδάφη, ακόμα και στους τοίχους, τα ερείπια και τα χαλικώδη ή πετρώδη μέρη. Ο μαϊντανός είναι διετές, ιθαγενές φυτό που ανήκει στο γένος Πετροσέλινον (Petroselinum) της οικογένειας των Απιίδων (Apiaceae) [συν. Σκιαδοφόρων (Umbelliferae)]. Καλλιεργείται στις εύκρατες περιοχές για τα φύλλα του που χρησιμοποιούνται στη μαγειρική και σε διάφορες σαλάτες. Ήταν γνωστός στους αρχαίους Έλληνες που τον χρησιμοποιούσαν ως αρωματικό βότανο αλλά και ως φάρμακο σε διάφορες παθήσεις. Κατά τον πρώτο χρόνο ανάπτυξης του φυτού εμφανίζονται τα σύνθετα κατσαρά βαθυπράσινα φύλλα σχηματίζοντας ομάδες. Στην συνέχεια εμφανίζονται διάφορα ψηλά ανθοφόρα στελέχη που στην κορυφή τους φέρουν μικρά κιτρινοπράσινα άνθη και ακολουθούνται από μικρά σπόρια.
Τα φύλλα του μαϊντανού είναι πλούσια σε βιταμίνη C, ενώ περιέχουν και αιθέρια έλαια. Εκτός από φρέσκα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και αποξηραμένα. Κάποια ποικιλία μαϊντανού σχηματίζει μια μεγάλη ρίζα όμοια με του σέλινου και τρώγεται βραστή σε διάφορες χώρες της Ευρώπης. Στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες χρησιμοποιείται όχι μόνο ως συστατικό αλλά και ως διακοσμητικό σαλατών ή πιάτων κρέατος, ενώ στην Τουρκία, χρησιμοποιείται σε μεγάλες ποσότητες στη σαλάτα, είτε μαζί με ψιλοκομμένη τομάτα είτε και μόνος του. Ο μαϊντανός είναι πλούσιος σε βιταμίνες Β12, Κ, Α και C, καθώς και σε βήτα- καροτένιο. Επιπλέον είναι μια καλή πηγή φυλλικού οξέως και σιδήρου. Έχει υψηλή περιεκτικότητα σε χλωροφύλλη και χάρη στην αντιβακτηριδιακή της δράση, αποτρέπει των πολλαπλασιασμό των βλαβερών βακτηριδίων για τον οργανισμό. Μέσω της χλωροφύλλης, ο μαϊντανός βοηθά στην καταπολέμηση της χρόνιας κακοσμίας του στόματος. Τα αιθέρια έλαια (π.χ λιμονένιο, ευγενόλη) που περιέχονται στον μαϊντανό, είναι ισχυρά αντιοξειδωτικά, ενώ ταυτόχρονα έχουν σημαντική αντικαρκινική δράση. Καταναλώνοντας σε καθημερινή βάση λίγο μαϊντανό, μειώνουμε ή σταθεροποιούμε τα επίπεδα αρτηριακής πίεσης, αποτρέποντας το ρίσκο εμφάνισης υπέρτασης. Το πράσινο «βότανο», είναι εξαιρετικό διουρητικό, το οποίο συμβάλλει στην καλύτερη λειτουργία του νεφρού. Χάρη στη διουρητική δράση του, ο οργανισμός μας απαλλάσσεται από το περιττό νάτριο, αλλά και από κάθε επιβλαβή ουσία. Πρόληψη του καρκίνου. Η μυρικετίνη, μία φλαβονόλη που περιέχει ο μαϊντανός, έχει αποδειχθεί ότι έχει χημειοπροληπτική επίδραση για τον καρκίνο του δέρματος. Οι γλυκοπατάτες, ο μαϊντανός, τα μαύρα φραγκοστάφυλα και τα βακκίνια (είδος μούρων) είναι μεταξύ των τροφών με την υψηλότερη συγκέντρωση μυρικετίνης ανά 100 γραμμάρια. Ο μαϊντανός περιέχει επίσης υψηλές ποσότητες χλωροφύλλης, η οποία έχει αποδειχτεί ότι μπλοκάρει τις καρκινογόνες επιδράσεις των ετεροκυκλικών αμινών, οι οποίες παράγονται κατά το ψήσιμο των τροφών σε υψηλή θερμοκρασία. Εάν έχετε την τάση να ψήνετε τις τροφές σας στη σχάρα και να τις “καρβουνίζετε” αρκετά, φροντίστε να τις συνδυάζετε με πράσινα λαχανικά για να “ακυρώσετε” αυτά τα αποτελέσματα. Επίσης, μια φυσική χημική ουσία που βρίσκεται στο μαϊντανό, γνωστή ως απιγενίνη, έχει αποδειχτεί ότι μειώνει το μέγεθος ενός όγκου σε μια επιθετική μορφή καρκίνου του μαστού, σε μια έρευνα που διεξήχθη στο πανεπιστήμιο του Μιζούρι των ΗΠΑ. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι αυτό δείχνει πως η απιγενίνη είναι μια πολλά υποσχόμενη μη τοξική θεραπεία για τον καρκίνο στο μέλλον.
Πηγή: http://www.medicalland.gr/μαιντανοσ-ο-θαυματουργοσ-δείτε-τις-θε/
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Μαϊντανός
http://www.ftiaxno.gr/2013/01/blog-post_21.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου