Ο Άνηθος είναι φυτό μονοετές, αρωματικό και αυτοφυές στις παραμεσόγειες χώρες και στην Ασία. Οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαχναν άρωμα από τα λουλούδια του, το «άνηθο μύρο», και με τους σπόρους του αρωμάτιζαν το κρασί, τον «ανήθινον οίνον». Με τα ανθισμένα κλαδιά του στεφάνωναν τους νικητές και με το αιθέριο έλαιο των καρπών του άλειφαν το σώμα τους οι αθλητές, επειδή το θεωρούσαν χαλαρωτικό και τονωτικό των μυών. Επίσης, κάλυπταν το κεφάλι των παιδιών με άνηθο, για να τα βοηθήσουν να κοιμηθούν. Ο Διοσκουρίδης το χρησιμοποιούσε ως ηρεμιστικό. Στο μεσαίωνα οι «μάγοι» το χρησιμοποιούσαν στα ξόρκια. Ο άνηθος είναι ενα μονοετές φυτό, το οποίο μεγαλώνει περίπου στα 45-60 εκατοστα. Τον συναντάμε σε πολλές περιοχές της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Το μέρος του φυτού που χρησιμοποιούμε είναι οι σπόροι και τα νεαρά φύλλα. Τα φύλλα του εχουν σχήμα φτερού, είναι τριγωνικά, λεπτά και μυτερά.Τα ανθη του ανοίγουν σαν ομπρέλα και οι -γκρίζο και καφε ριγέ- σπόροι του εχουν οβάλ σχήμα. Οι σπόροι του φτάνουν στα 2-4 χιλιοστά και έχουν γεύση γλυκόριζας και γλυκό άρωμα. Λέγεται οτι βοηθάει στη χώνεψη και καθαρίζει την αναπνοή, οπότε είναι καλό να μασηθεί μετά το φαγητό.
Ο άνηθος είναι ευεργετικός στον βήχα, αντισπασμωδικός και αντισηπτικός. Χρησιμοποιείται για την ρύθμιση των οιστρογόνων στον οργανισμό και λέγεται οτι βοηθά στην παραγωγή μητρικού γάλακτος. Φυτέψτε τον άνηθο μια ζεστή μέρα του Απρίλιου, σαν σπόρο περίπου στα 2 εκατοστά βάθος. Αφήστε περίπου 50 εκατοστά περιθώριο ανάμεσα στα φυτά. Μεγαλώνει αργά και είναι μονοετές φυτό. Ο ήλιος και η ζέστη είναι απαραίτητα για την αναπτυξή του. Το καλύτερο είναι να μην το μεταφυτέψετε και κατευθείαν να βάλετε το σπόρο εκεί όπου θα παραμείνει για όλη του τη ζωή. Προτιμά προστατευμένα μέρη με βαθύ και καλό χώμα. Αν τον φυτέψετε στο βοτανόκηπο σας, είναι αποδεδειγμένο οτι μεγαλώνει καλύτερα και πιο γρήγορα, δίπλα σε κολίανδρο. Ο άνηθος θέλει καλό πότισμα, αργά το απόγευμα. Όταν το φυτό μεγαλώσει και βγει περίπου στα 15-20 εκατοστά, κουρέψτε το κάνοντας το πιο λεπτό και κρατήστε την περιοχή τριγύρω του καθαρή. Αν το φυτέψετε πολύ αργά, το φυτό θα είναι αδύναμο και μικρό, και θα ανθίσει και θα σποριάσει πολύ γρήγορα. Συνήθως το φυτό ανθίζει μετά από 3 μήνες, δηλαδή κοντά στον Ιούλιο και αν είναι επιτυχημένο οι σπόροι θα ωριμάσουν ένα μήνα μετά. Όταν οι σπόροι αρχίσουν να αλλάζουν χρώμα προς το γκρι-πράσινο, έχει φτάσει η ώρα της συγκομιδής. Κόψτε το από τη ρίζα και κρεμάστε το ανάποδα σε ένα ξηρό μέρος. Απλώστε από κάτω ένα πανί ή φύλλα εφημερίδας για να μαζέψετε τους σπόρους που θα πέφτουν καθώς ξεραίνεται. Κλείστε τους σε χάρτινα σακουλάκια και αφήστε τα να στεγνώσουν σε καλά αεριζόμενο χώρο. Οι σπόροι χάνουν εύκολα τη γέυση τους, γιαυτό διατηρήστε τους ολόκληρους και τρίψτε τους τη στιγμή που θα τους χρησιμοποιήσετε. Αποθηκεύστε τους σε σκιερό μέρος κλεισμένους αεροστεγώς και θα κρατήσουν το άρωμα τους μέχρι και 2 χρόνια.
Ο άνηθος έχει μακρόχρονη ιστορία στη θεραπευτική. Το αφέψημα των σπόρων του έχει ορεκτικές, χωνευτικές και διουρητικές ιδιότητες και διευκολύνει την παραγωγή γάλακτος σε μητέρες που θηλάζουν. Ανακουφίζει από στομαχικές διαταραχές, ιδιαιτέρως των μικρών παιδιών, κολικούς και εμετό και ωφελεί παιδιά που έχουν προσβληθεί από ιλαρά και ανεμοβλογιά. Οι έγκυες, δεν πρέπει να πίνουν αφεψήματα άνηθου γιατί μπορεί να τους προκαλέσουν αποβολή. Το μάσημα των σπόρων του καταπολεμά την κακοσμία του στόματος. Το ανηθέλαιο χρησιμοποιείται στη φαρμακευτική ως αντιβηχικό, σπασμολυτικό και γαλακταγωγό. Ο άνηθος χρησιμοποιείται σε σαλάτες, πίτες, τουρσιά και σε σάλτσες ψαριών, καθώς και στη μαγειρίτσα και σε διάφορες σούπες, στις αγκινάρες, στα γεμιστά, σε λευκά κρέατα και, ιδιαιτέρως, σε φαγητά με αυγολέμονο. Το άρωμα του άνηθου μοιάζει με αυτό του γλυκάνισου. Εκτός του ότι αρωματίζει τα φαγητά, βοηθάει και στην πέψη τους. Το αιθέριο έλαιό του χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική και στην αρτοποιία, καθώς και στην παρασκευή ποτών. Αν θέλουμε να το αποξηράνουμε, πρέπει να το κάνουμε πριν ανθίσει το φυτό.
Πηγή : http://aroma-herbs.com/gr/objects/view/187
http://monoprasino.blogspot.gr/2011/12/blog-post_17.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου