Συγκόνιο : Φυτό αναρριχόμενο με πλούσιο και μεγάλο ανοιχτόχρωμο φύλλωμα

Ονομασία : Συγκόνιο, Φωτισμός : Μέτριος, Καταγωγή : Γουατεμάλα Θερμοκρασία : 18oC-30oC. Περιγραφή Φυτό αναρριχόμενο με πλούσιο και μεγάλο ανοιχτόχρωμο φύλλωμα, της οικογενείας των αρωδών. Ανθεκτικό φυτό, κατάλληλο για εσωτερικούς χώρους και για κρεμαστά δοχεία. Υγρασία : Ψεκασμός στα φύλλα. Πότισμα : Μέτριο. Ιδιαιτερότητες: Καθαρίζετε συχνά τα φύλλα με ένα βρεγμένο πανί. Αντέχει και σε σκιερές θέσεις.

Syngonium podophyllum or the Goosefoot Plant is a simple but elegant and versatile houseplant. On our scale of Easy, Intermediate or Difficult, we ranked it Intermediate. It's actually "Easy" to look after in most homes, however because it has a unruly nature and tendency to creep quietly around your home (if allowed), it needs a certain amount of maintenance and pruning that other plants ordinarily don't. This is needed to keep Syngonium indoors looking great and to avoid the ugly flop effect , also because all parts of the plant are poisonous you really do want to know where all parts of the plant are growing and creeping around, especially if you have curious children or hungry pets around. So let's get down to business and lay down the plus points of this interesting plant. Firstly, it ranked in Dr Wolverton's top 50 houseplants to clean the air. Secondly it is rarely troubled by pests and doesn't object too much if you throw the occasional bit of neglect it's way. Thirdly, it has amazing foliage with a variety of different variegation on the leaves. The cultivars you can buy are quite diverse although "White Butterfly " (below) is considered one of the best looking and consequently is the most popula. The fourth plus is its versatility in that Syngonium can be grown easily as a compact bushy looking plant, or you can accept its creeping, climbing nature and grow it tall up a moss stick. It also plays well if you want to grow several different types of house plants together in a large container (although for the fashion and style conscious, that type of arrangement is currently, er, not "in "). It's cheap to buy and easy to propagate is our fifth plus. Our sixth and final selling point is more of an interesting observation about the leaves. As a young plant expect arrow head shaped leaves, with strong, bold variegation. As it ages however the leaves completely change shape to give a lobed finish. So if you compared a recent cutting with it's parent you may even think they are different plants entirely. However Syngonium's are displayed, when it comes to light requirements they will do well in a position where they receive good light but no direct sunlight. 

The soil needs to be evenly moist when you water, waiting for the soil to dry a little before evenly watering again. This means you should avoid the "little and often" approach, just remember to water well and then wait. Simple. In Winter the "wait" period will increase as the plant will take longer to dry out so adjust accordingly. Humidity is some what important for Syngoniums because very dry air will encourage brown leaf crisping which on mass will distract from the beautiful leaves. All the usual ways of increasing humidity can be used to prevent this. It's good to try and feed an established plant a few times a month. Like most house plants Syngoniums do "rest" in Winter but for only a short period, so even in the middle of the coldest months outside (providing the indoor room is warm) it's usual to see new leaves emerging. Therefore it's fine to feed in Winter too if you want. But only if the plant is actually growing and therefore has need of the fertiliser. If in any doubt don't bother. This is one house plant which needs to be at the heart of your home because it demands warmth, even in cold months. An unheated conservatory in Winter for example is a no no. A minimum of 16°C / 61°F. As with a lot of climbers there is often considerably more green growth creeping around the place when compared to what is happening underground. For this reason they do pretty well in small pots, however if you are watering more frequently or growth has slowed (and you want more), repot into a bigger pot during Spring using any standard compost mix. Propagating a Syngonium is easy peasy. You can root cuttings in water, or straight into potting compost. Both methods have a good success rate - providing you cut the right part of the plant. You want a new growth shoot that either has one or two leaves already, (or the formation of one). Follow the growth shoot downwards several inches until you reach a pair of "nodes", these are a set of two small bumps (one on each side of the stem). 

The cut needs to be made just a few centimeters below the nodes because this is where the new roots come from (see the picture on the right and if you look closely you can see the nodes sticking out where the roots are forming). If you are rooting using water, it's just a case of dropping the cutting in and keeping the water topped up. A few weeks later you will hopefully start to see new roots. Wait until you have a network of roots before carefully potting up in a free draining compost mix. If you have opted to plant the cuttings straight into compost, then it's a good idea to dip the cut ends into a rooting hormone first. As with many creepers and climbers you have to exercise a level of control and authority by pinching out stray growing vines, otherwise you end up with a unruly plant. A well trained mature Syngonium growing up a moss stick will, as a guide, give you the following dimensions: 1.8m / 6ft in height and a maximum spread of 60cm / 2ft. Plants grown with no height support wont grow very tall at all, although you can still expect a bushy looking plant. There are flowers which appear on mature Syngoniums, although they aren't very exciting or interesting. The key selling point of this particular house plant is the foliage.

Πηγή : http://www.valentine.gr/syngonium_1.php

http://www.ourhouseplants.com/plants/syngonium

Υάκινθος : Ένα βολβώδες καλλωπιστικό πολυετές φυτό με ελληνική καταγωγή

Υάκινθος ή Hyacinthus Orientalis ή Ζουμπούλι είναι βολβώδες καλλωπιστικό πολυετές φυτό. Ανήκει στην οικογένεια Asparagaceae και στο γένος Hyacinthus όπου κατατάσσονται περισσότερα από 30 είδη φυτών. Κατάγεται από τις περιοχές της ανατολικής Μεσογείου όπως την Ελλάδα, την Μικρά Ασία και την Συρία. Σε μερικά μέρη της Ελλάδας λέγεται διατσέντο (Επτάνησα και νησιά του Αιγαίου) ή διατσίντο (Χίος) (από το ιταλικό giacinto «υάκινθος»). Ο Υάκινθος καλλιεργείται μέσω του βολβού, από τον οποίο αναπτύσσονται 4 έως 6 φύλλα που είναι μακριά, λογχοειδή με πράσινο χρώμα και το ύψος τους φτάνει τα 20 με 25 εκατοστά. Για ν' αναπτυχθεί χρειάζεται περίπου 8 με 10 εβδομάδες, ένα μέρος που είναι σκοτεινό, η θερμοκρασία του οποίου να μην ξεπερνάει τους 12 βαθμούς Κελσίου και μέτριας σύστασης έδαφος (αμμοπηλώδη). Ανθοφορεί περίπου στα μέσα της άνοιξης ανάλογα τις καιρικές συνθήκες.Τα άνθη εμφανίζονται στο κέντρο του ανθικού στελέχους στην κορυφή του οποίου αναπτύσσονται. Το μέγεθος των ανθέων φτάνει τα 2 εκατοστά. Έχουν διάφορα χρώματα όπως μοβ, ροζ και λευκό. Ο πολλαπλασιασμός του πραγματοποιείται με βολβούς, οι οποίοι φυτεύονται στα μέσα φθινοπώρου, ώστε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού που θα έχουν ξεραθεί τα φύλλα, οι βολβοί να εκριζωθούν και ν' αποθηκευτούν για να φυτευτούν πάλι το φθινόπωρο. Μπορεί ο πολλαπλασιασμός του να πραγματοποιηθεί και μέσω του σπόρου, με μοναδικό μειονέκτημα, όμως, την χρονοβόρα επίτευξη της ανθοφορίας του. Ο Υάκινθος είναι ένα φυτό με μεγάλη καλλωπιστική αξία. Χρησιμοποιείται κυρίως στην ανθοδετική τέχνη, είτε ολόκληρο το φυτό, είτε κομμένα ανθικά του στελέχη. Ο Υάκινθος ή ζουμπούλι ή γιούλι (Hyacinthus orientalis, Asparagaceae), είναι αγαπητό βολβώδες καλλωπιστικό φυτό που ανθίζει την άνοιξη, νωρίτερα από άλλα βολβώδη. 

Η καταγωγή του είναι από τις περιοχές της ανατολικής Μεσογείου όπως η Ελλάδα, η Μικρά Ασία, η Συρία και η Β. Αφρική. Παλαιότερα ανήκε στην οικογένεια Liliaceae, πλέον όμως ταξινομείται στην νεότερη οικογένεια Asparagaceae. Στο γένος Hyacinthus κατατάσσονται περισσότερα από 30 είδη φυτών. Στη χώρα μας φυτεύονται, ως καλλωπιστικά φυτά, κυρίως δύο είδη, ο υάκινθος της ανατολής (Hyacinthus orientalis) και ο ρωμαϊκός υάκινθος (H. romanus). Εκτός από τη φύτευση στον κήπο, είναι ιδανικό και για φυτοδοχεία, μεγάλες ζαρντινιέρες, ενώ ολόκληρο το φυτό ή κομμένα τα ανθικά στελέχη του, χρησιμοποιούνται στην ανθοδετική τέχνη. Ο υάκινθος ήταν γνωστό φυτό ήδη από τα αρχαία χρόνια. Θεωρούνταν το αγαπημένο λουλούδι της Αφροδίτης και συμβόλιζε τον έρωτα και την απαράμιλλη ομορφιά. Ο υάκινθος έχει ύψος μέχρι 30 cm. Το αναπαραγωγικό και αποθησαυριστικό του όργανο, ο βολβός, είναι μεγάλος με διάμετρο μέχρι 7 cm. Από τον βολβό εκπτύσσονται 4-6 φύλλα τα οποία είναι μακριά, λογχοειδή και έχουν έντονο πράσινο χρώμα. Τα φύλλα φτάνουν σε ύψος τα 20-25 cm. Ανάμεσα από τα φύλλα, αναπτύσσεται το ανθικό στέλεχος, στην κορυφή του οποίου μεγαλώνουν τα άνθη. Τα άνθη είναι μικρά με μέγεθος 2-2,5 cm και αναπτύσσονται πολλά μαζί γύρω από το στέλεχος, σχηματίζοντας πυκνές ταξιανθίες. Έχουν δημιουργηθεί πολλές ποικιλίες με διάφορα χρώματα ανθέων, όπως μοβ, μπλε, κίτρινα, ρόδινα, κόκκινα, πορτοκαλί και λευκά. Η άνθιση στον κήπο ξεκινάει από τις αρχές Απριλίου μέχρι και το Μάιο. Ο υάκινθος αναπτύσσεται καλύτερα σε μέτριας σύστασης εδάφη (αμμοπηλώδη), πλούσια σε οργανική ουσία (compost), τα οποία δεν κατακρατούν υψηλά ποσοστά υγρασίας. Φυτεύεται σε παρτέρια ή φυτοδοχεία που δέχονται άμεσα το ηλιακό φως και είναι προστατευμένα από τους ισχυρούς ανέμους. 

Είναι σχετικά ανθεκτικό φυτό στις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα. Το έδαφος πρέπει να σκαλίζεται προς το τέλος του χειμώνα και μετά. Με αυτό τον τρόπο γίνεται πιο αφράτο, μειώνεται η εδαφική υγρασία και απομακρύνονται τα ζιζάνια. Η άρδευση δεν πρέπει να αμελείται, ανάλογα και με τις συνθήκες που επικρατούν. Το χώμα να μην είναι στεγνό, αλλά ούτε και υπερβολικά υγρό. Το φθινόπωρο, πριν από τη φύτευση των βολβών, το χώμα σκάβεται, αφαιρούνται οι μικρές πέτρες και αναμειγνύεται με οργανικό λίπασμα (compost). Σε γλάστρες, θα πρέπει να υπολογίζουμε την άνθιση περίπου 60 μέρες μετά από τη φύτευση των βολβών. Ο υάκινθος πολλαπλασιάζεται με βολβούς. Οι βολβοί φυτεύονται στα μέσα φθινοπώρου, σε βάθος μέχρι 10 cm. Οι αποστάσεις φύτευσης δεν πρέπει να ξεπερνούν τα 15 cm και το έδαφος θα πρέπει να είναι αμμοπηλώδες, αφράτο, πλούσιο σε οργανική ουσία. Στα μέσα του καλοκαιριού, αφού έχουν ξεραθεί και τα φύλλα, οι βολβοί εκριζώνονται και αποθηκεύονται σε ξηρό και σκοτεινό μέρος, όπου και θα ξαναφυτευτούν σε νέες θέσεις το φθινόπωρο. Επιπλέον, ο υάκινθος πολλαπλασιάζεται και με σπόρο, διαδικασία όμως που δεν εφαρμόζεται στην κηποτεχνία, διότι απαιτεί πολλά χρόνια για να ανθίσει. Το πρόβλημα με τον υάκινθο, όπως και με όλα σχεδόν τα βολβώδη φυτά, είναι οι προσβολές μυκήτων του εδάφους, που προκαλούν σήψη του βολβού και καταστροφή του φυτού. Οι μύκητες αυτοί προσβάλλουν τους βολβούς, τις περιόδους όπου υπάρχει έντονη εδαφική υγρασία, λόγω των συνθηκών που επικρατούν ή εξαιτίας υπερβολικών ποτισμάτων. Το σκάλισμα του χώματος μπορεί να μειώσει την πιθανότητα προσβολής, λόγω της επιφανειακής μείωσης της υγρασίας. 

Επιπλέον, οι υάκινθοι προσβάλλονται από νηματώδεις σκώληκες, οι οποίοι σε συνδυασμό με τους μύκητες του εδάφους, καταστρέφουν το βολβό. Φυτεύεται ομαδικά σε παρτέρια. Δημιουργεί εντυπωσιακούς χρωματικούς συνδυασμούς, μονόχρωμους ή πολύχρωμους. Φυτεύεται και με άλλα βολβώδη ή ετήσια φυτά (πχ. τουλίπες, πετούνιες), ή σε παρτέρια γύρω από μεγάλα δένδρα. Σχηματίζει χρωματικές κηλίδες και όμορφες αντιθέσεις στο χλοοτάπητα. Κατάλληλο για πλατιά και ρηχά φυτοδοχεία, γυάλινα δοχεία, μεγάλες ζαρντινιέρες.

Πηγή : https://el.m.wikipedia.org/wiki/Υάκινθος_(φυτό)

http://www.gardenguide.gr/hyacinthus-orientalis/

Πυξός (πυξάρι) : Ένας αειθαλής καλλωπιστικός θάμνος με ανθεκτικό ξύλο και πηγή γύρης των μελισσών

Ο Πυξός (πύξος), γνωστός ως πυξάρι ή τσαμσίρι, είναι αειθαλής (λατ. Buxus sempervirens) καλλωπιστικός θάμνος ή μικρό δένδρο με μικρά κίτρινα άνθη και γυαλιστερά σκουροπράσινα στην άνω επιφάνεια δερματώδη ωειδή φύλλα. Ανήκει στην οικογένεια των Πυξοειδών (Buxaceae). Ο πυξός έχει πάρα πολύ σκληρό, ανοιχτό κίτρινο, συμπαγές και ανθεκτικό ξύλο, γι' αυτό χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα για την κατασκευή αγγείων, όπως η πυξίδα (αγγείο), ο φρυγικός αυλός, τα λευκά πιόνια στο σκάκι, αλλά και στην κατασκευή εγχόρδων και πνευστών οργάνων. Θεωρείται η πρώτη ανθοφορία του χρόνου διάρκειας τεσσάρων μηνών από τον Ιανουάριο ως τα μέσα Απριλίου και ως πρώτη πηγή γύρης για τις μέλισσες. Ο Πυξός ανήκει στην οικογένεια των Buxaceae, είναι αειθαλής θάμνος ή μικρό δένδρο που φτάνει σε ύψος τα 5 μέτρα, αργής ανάπτυξης, με γυαλιστερό και λείο, φλοιό σε γκρίζο χρώμα με τετράπλευρα σκληρά κλαδιά. Έχει μικρά, γυαλιστερά σκούρο-πράσινα στην άνω επιφάνεια πιο ανοιχτόχρωμα στη κάτω, δερματώδη, ωοειδή, άμισχα και αντίθετα φύλλα, με χνούδι στη κεντρική νεύρωση. Τα άνθη του είναι μικρά, πράσινο-κίτρινα, σε θυσάνους στις μασχάλες των φύλλων, κάθε θύσανος έχει ένα θηλυκό με 5 ή 6 πέταλα και τα υπόλοιπα με 4 πέταλα αρσενικά, ο καρπός καστανόχρωμη κάψα H ανθοφορία του διαρκεί 4 μήνες από τον Ιανουάριο έως και τον Απρίλιο, σπάνια ανθίζει από το Δεκέμβρη, είναι πρώτη πηγή γύρης για τις μέλισσες και δίνει κίτρινη γύρη και πορτοκαλί μέλι.. Αναπτύσσεται σε ηλιόλουστες και σε ημισκιερές τοποθεσίες, σε δάση κυρίως δρυός μαζί με σχίνους, ακόμη και σε φτωχά μετρίως υγρά, καλά στραγγιζόμενα εδάφη, πλούσια σε ασβέστιο και σε υψόμετρο μέχρι 1600 μέτρα. Είναι ανθεκτικό σε χαμηλές θερμοκρασίες ακόμη και κάτω των -23ºC. 

Όλα τα μέρη του φυτού είναι δηλητηριώδη, ιδιαίτερα τα φύλλα και ο φλοιός. Τα φύλλα του συλλέγονται την άνοιξη, μετά την ανθοφορία, και ξηραίνονται για μετέπειτα χρήση. Ο φλοιός μπορεί να συγκομισθεί οποιαδήποτε στιγμή και ξηραίνεται για χρήση σε αφεψήματα. Διάφορα εκχυλίσματα και αρώματα παλαιότερα παρασκευάζονταν από τα φύλλα και το φλοιό. Τα φύλλα και ο φλοιός περιέχουν βουξίνη που είναι υπεύθυνη για την πικρή γεύση, ένα στερινικό αλκαλοειδές, καθώς και τέσσερα δευτερεύοντα αλκαλοειδή, πτητικές ουσίες, στυπτικά με υποτασικές ιδιότητες. Ο φλοιός επίσης περιέχει χλωροφύλλη, κερί, ρητίνη, κόμμι, λιγνίνη, θειικά άλατα καλίου και ασβεστίου, ανθρακικά άλατα του ασβεστίου και του μαγνησίου, φωσφορικά άλατα του ασβεστίου, του σιδήρου και διοξείδιο του πυριτίου. Ως φαρμακευτικό σκεύασμα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο υπό ιατρική παρακολούθηση, ή υπό την επίβλεψη κάποιου έμπειρου βοτανολόγου, γιατί είναι δηλητηριώδες και προκαλεί εμετούς, πόνους, διάρροια, δύσπνοια, ενώ στο τελευταίο στάδιο εμφανίζονται σπασμοί. Το φαρμακευτικό σκεύασμα έχει αντιπυρετικές, εφιδρωτικές και ναρκωτικές ιδιότητες, χρησιμοποιείται για να κατεβάσει τον υψηλό πυρετό, για παροξυσμό, σε περιπτώσεις ελονοσίας όταν το Κινίνο δεν ενεργεί καλά, σε πυρετούς που προκαλούνται από τον ερεθισμό των χοληδόχων πόρων και των ουροφόρων οδών, για το κατέβασμα της αρτηριακής πίεσης και καταστρέφει τα παράσιτα των εντέρων. Ένα πτητικό έλαιο που αποστάζετε από το ξύλο του έχει συνταγογραφηθεί σε περιπτώσεις επιληψίας. Η εξωτερική του χρήση που είναι πολύ λιγότερο επικίνδυνη χρησιμεύει στις ασθένειες του δέρματος, ποδάγρας και το ρευματισμό. 

Είναι φυτό που χρησιμοποιούν συχνά για φράκτες σε πλατείες ή ως χαμηλό διαχωριστικό σε κήπους, για να οριοθετήσει χώρους όπως μονοπάτια, είναι ιδανικό για τη διαμόρφωση σχημάτων, φυτεύοντας 4 φυτά ανά μέτρο σχηματίζει όμορφες χαμηλές και πυκνές μπορντούρες, επίσης μπορεί να διακοσμήσει βραχόκηπους αλλά και σε γλάστρες μπροστά από την είσοδο του σπιτιού. Έχει αργό ρυθμό ανάπτυξης, ανέχεται το κλάδεμα, είναι ανθεκτικό στο ψύχος, αναπτύσσεται καλύτερα σε καλά στραγγιζόμενα εδάφη με PH ελαφρώς όξινο έως ελαφρώς αλκαλικό και σε μερική σκιά, αντέχει στις ξηροθερμικές συνθήκες, έχει μέτριες απαιτήσεις σε νερό το καλοκαίρι, αντιπαθεί την υγρασία στις ρίζες του και δεν αντιμετωπίζει ιδιαίτερα προβλήματα με εχθρούς και ασθένειες. Ο πολλαπλασιασμός του γίνεται εύκολα το καλοκαίρι με μοσχεύματα μήκους περίπου 10 εκατοστών. Επειδή το ξύλο του είναι συμπαγές, σκληρό, αρραγές χρησιμοποιείται κυρίως στη ξυλογλυπτική, για την κατασκευή πιόνια στο σκάκι και στην κατασκευή εγχόρδων και πνευστών οργάνων. Επιστημονικές έρευνες που έβαλαν στο μικροσκόπιο τους τα μικρά κίτρινα άνθη του Ελληνικό πυξάρι, θεωρούν ότι έχει διεγερτικές ιδιότητες και γίνεται προσπάθεια, από το πυξάρι να γίνει το φυτικό Βιάγκρα. Ο Πυξός, γνωστός ως πυξάρι ή τσαμσίρι είναι αειθαλής (λατ. Buxus sempervirens) καλλωπιστικός θάμνος ή μικρό δέντρο με μικρά κίτρινα άνθη και γυαλιστερά σκουροπράσινα στην άνω επιφάνεια δερματώδη ωοειδή φύλλα. Μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 4-6 μέτρα και σε διάμετρο τα 3-5 μέτρα. Αναπτύσσεται σε ηλιόλουστες και ημισκιερές θέσεις, ακόμα και σε φτωχά μετρίως υγρά, αλλά καλά στραγγιζόμενα εδάφη. Είναι ανθεκτικό σε χαμηλές θερμοκρασίες ακόμα και κάτω των -20 βαθμών Κελσίου. Ανέχεται το κλάδεμα, ακόμα και το πολύ αυστηρό και χρησιμοποιείται ευρέως για φράκτες, αειθαλείς μάζες και φυτογλυπτική. 

Πολλαπλασιάζεται εύκολα με μοσχεύματα. Ο πυξός έχει πάρα πολύ σκληρό, ανοιχτό κίτρινο, συμπαγές και ανθεκτικό ξύλο, γι’ αυτό χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα για την κατασκευή αγγείων, όπως η πυξίδα, ο φρυγικός αυλός, τα λευκά πιόνια στο σκάκι, αλλά και στην κατασκευή εγχόρδων και πνευστών οργάνων.

Πηγή : http://hikingexperience.gr/πυξός-buxus-sempervirens/

https://el.m.wikipedia.org/wiki/Πυξός

http://www.agriamanitaria.gr/?gallery=%CF%80%CF%85%CE%BE%CF%8C%CF%82-%CF%80%CF%85%CE%BE%CE%AC%CF%81%CE%B9-buxus-sempervirens

Κολούμνεα : Το κρεμαστό φυτό των τροπικών περιοχών και η καλλιέργεια του σε εσωτερικούς χώρους

Η Κολούμνεα είναι κρεμαστο φυτό και κατάγεται από το Πόρτο-Ρίκο. Ευδοκιμεί σε θέσεις ημισκιάς και μέτριο έδαφος. Columnea (Columnea) είναι ένα γένος φυτών της οικογένειας Gesneriaceae. Περιλαμβάνει περίπου 200 είδη και είναι διαδεδομένη σε τροπικές περιοχές της Αμερικής. Columnea ως επί το πλείστον συγκρούονται με φύλλα και σωληνοειδή άνθη. Μερικά είδη ανθίζουν πολύ έντονα, και καλλιεργούνται σε θερμοκήπια, βοτανικούς κήπους ή ως φυτά εσωτερικού χώρου. Αν θέλετε να δώσετε μεγαλύτερη έμφαση στη βεράντα σας το καλοκαίρι ή αν ο χώρος που έχετε για φυτά είναι περιορισμένος, σκεφτείτε την λύση των κρεμαστών φυτών. Τα κρεμαστά φυτά προσθέτουν χρώμα και χάρη στα μπαλκόνια μας και μπορούν να μπουν σε γλάστρες η ζαρντινιέρες που σκαλώνουν στα κάγκελα του μπαλκονιού ή σε κρεμαστά καλάθια και δοχεία που κρέμονται από διάφορα σημεία των τοίχων ή της οροφής. Ας δούμε λοιπόν τι πρέπει να προσέξετε για να δημιουργήσετε με επιτυχία τους δικούς σας φυτικούς καταρράκτες. Διαλέγουμε πρώτα την τοποθεσία. Κάθε μέρος που προστατεύεται από τον καυτό μεσημεριανό ήλιο και τους ανέμους είναι κατάλληλο. Μετά διαλέγουμε τα δοχεία τα οποία όπως είπαμε υπάρχουν σε πολλές παραλλαγές και αρκεί να βρούμε αυτά που ταιριάζουν στο χώρο μας. Πολύ βασικό είναι το χώμα. Χρησιμοποιείστε μείγμα χώματος από τύρφη και περλίτη που είναι κατάλληλο για τα περισσότερα είδη φυτών αν χρειαστεί να φυτέψετε διάφορα είδη φυτών στο ίδιο δοχείο. Μουσκέψτε καλά το χώμα πριν την χρήση. Αν τα δοχεία σας είναι μικρά φυτέψτε μόνο ένα ή δύο τύπους λουλουδιών μέσα σ' αυτά. Στα μεγαλύτερα δοχεία μπορείτε να κάνετε περισσότερους συνδυασμούς. Βασικός παράγοντας είναι το χρώμα. Αν θέλετε να δώσετε έμφαση τονίζοντας τις αντιθέσεις των χρωμάτων χρησιμοποιήστε φυτά με λουλούδια στα τρία βασικά χρώματα (κόκκινο, κίτρινο, μπλε). 

Αν θέλετε περισσότερη αρμονία χρησιμοποιείστε φυτά με λουλούδια στην ίδια χρωματική κλίμακα. Μην ξεχνάτε τις πρασινάδες. Τα πράσινα φυτά δημιουργούν εξίσου εντυπωσιακά αποτελέσματα με τα ανθισμένα. Χρησιμοποιείστε πράσινα φυτά με όρθια ανάπτυξη σαν κεντρικά σε συνθέσεις με ανθισμένα που κρέμονται. Ή φυτέψτε κρεμαστές πρασινάδες μόνες τους δημιουργώντας έναν συναγωνισμό μεταξύ πράσινων και ανθισμένων φυτών. Το μυστικό για πετυχημένο αποτέλεσμα είναι να φυτευτούν τα φυτά σωστά από την αρχή. Στα μεγάλα δοχεία ξεκινήστε φυτεύοντας πρώτα περιμετρικά. Φυτέψτε τα περιμετρικά φυτά σας λοξά σε γωνία, για να πάρουν μορφή καταρράκτη στη συνέχεια. Στο κέντρο φυτέψτε φυτά κατακόρυφης ανάπτυξης. Ένα συχνό λάθος είναι ότι φυτεύουμε λίγα φυτά στο ξεκίνημα με την ελπίδα ότι θα μεγαλώσουν. Αν και τα φυτά μεγαλώνοντας θα καλύψουν τα κενά, ωστόσο είναι σημαντικό να έχουμε από την αρχή σωστό αισθητικό αποτέλεσμα. Μην τσιγκουνεύεστε λοιπόν, για να είναι τα κρεμαστά δοχεία σας ελκυστικά από την αρχή. Να έχετε σαν κανόνα ότι τα φυτά θα πρέπει να καλύπτουν διπλάσιο όγκο από το δοχείο τους. Κάτι επίσης σημαντικό είναι το πότισμα. Έχετε υπόψη σας ότι τα φυτά σε κρεμαστά δοχεία χρειάζονται συχνότερο πότισμα, το καλοκαίρι μάλιστα χρειάζονται καθημερινό πότισμα. 

Η λίπανση είναι παρόμοια με τα άλλα φυτά του κήπου ή της βεράντας μας. Ένα σύνθετο λίπασμα αργής απορρόφησης μπορεί να προστεθεί στο εδαφικό μείγμα, και υδατοδιάλυτα λιπάσματα μπορούν να προστίθενται περιοδικά. Θα α σας απελευθερώσουν πολύτιμο χώρο από το δάπεδο σε μικρά μπαλκόνια και κήπους αλλά και θα φέρουν τα λουλούδια πιο κοντά στο ύψος σας, ώστε να μπορείτε να απολαμβάνετε την όψη τους περισσότερο από όποιο σημείο του χώρου κι αν κάθεστε, ενώ είναι επίσης ο ιδανικός τρόπος και για να προστατέψετε τα φυτά σας από την περιέργεια κατοικίδιων ζώων αλλά και για να πρασινίσετε σημεία όπως φράχτες, κάγκελα μπαλκονιών κλπ. Εκτός από τα ειδικά κρεμαστά καλάθια και οποιοδήποτε δοχείο φύτευσης μπορεί να μετατραπεί σε κρεμαστό , είτε στερεωμένο πάνω σε τοίχο, κάγκελα, μια ξύλινη επιφάνεια κλπ. είτε κρεμασμένο από κάθε τύπου κρέμασμα, από σύρμα, σχοινί, σπάγγο κλπ. αρκεί να το κατάλληλο ανάλογα με το μέγεθος και το συνολικό βάρος της γλάστρας. Το σημαντικότερο σε αυτού του τύπου γλάστρες, αν τα δοχεία που θα χρησιμοποιήσετε δεν είναι τέτοιας μορφής ώστε να μπορείτε να χρησιμοποιήσετε πιατάκια , είναι η σωστή αποστράγγιση του νερού. Γι΄αυτό ανάλογα φυσικά και με το είδος του φυτού, θα πρέπει να ποτίζετε περισσότερες φορές και από λιγότερο , έτσι ώστε το χώμα στις γλάστρες να μην είναι μόνιμα υγρό, ενώ μια πολύ καλή λύση είναι να χρησιμοποιήσετε τα κρεμαστά δοχεία σαν κασπώ, που στο εσωτερικό θα τοποθετήσετε κανονικά γλαστράκια με το πιατάκι τους. Για τη φύτευση κρεμαστών καλαθιών χρησιμοποιούνται κυρίως ετήσια, αλλά και πολυετή ποώδη φυτά με κρεμοκλαδή ανάπτυξη. Δυστυχώς οι ανάγκες για συχνό πότισμα των κρεμαστών καλαθιών δεν οφείλονται μόνο στις απαιτήσεις των φυτών αλλά και στο περιορισμένο χώμα που διαθέτουν, το οποίο δεν μπορεί να συγκρατήσει ικανή ποσότητα υγρασίας. Αυτό μπορεί κάπως να προβλεφθεί χρησιμοποιώντας πλούσιο οργανικό έδαφος ή κρυστάλλους συγκράτησης υγρασίας. 

Τα συχνότερα φυτά που χρησιμοποιούνται στα κρεμαστά καλάθια είναι οι πανσέδες, οι πετούνιες, οι φούξιες, ο κισσός και οι κρεμοκλαδείς μπιγκόνιες, τα οποία όμως απαιτούν συνεχώς υγρό έδαφος. Μία ασφαλής επιλογή για λιγότερο πότισμα στα κρεμαστά καλάθια είναι οι ανθεκτικές στην ξηρασία βαμβακούλες και οι λιγότερο γνωστές αλλά επίσης ανθεκτικές πορτουλάκες των οποίων τα άνθη ανοίγουν με τον ήλιο και κλείνουν το βράδυ καθώς και διάφορακρεμοκλαδή παχύφυτα όπως το λεπτόφυλλο μπούζι. Άλλα κρεμοκλαδή φυτά που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και έχουν μέτριες απαιτήσεις σε νερό είναι το αγήρατο, η διμορφοθήκη, η βερβένα, ο κολεός και ο άλυσσος. Μπορείτε επιπλέον, να δημιουργήσετε συνδυασμούς φυτών όπως χρυσάνθεμα με άλυσσο, ή άλυσσο με λευκά και μοβ άνθη, ή ακόμα να φυτέψετε σκυλάκια στο κέντρο και περιμετρικά λεπτόφυλλο μπούζι.

Πηγή : http://viologikilipansi.blogspot.co.id/2015/03/blog-post_12.html?m=1

http://www.valentine.gr/hangingplants_gr.php

https://www.trizinia-flowers.gr/προϊόντα/φυτα-εσωτερικου-και-εξωτερικου-χωρου/ανθοφορα-107/κολουμνεα.html

http://www.soulouposeto.gr/2014/05/50-i.html?m=1

http://www.gardenguide.gr/φυτά-λουλούδια-για-κρεμαστά-καλάθια/