Πυξος ή Πυξάρι : Ο αειθαλής θάμνος των ελληνικών κήπων με τα δηλητηριώδη μέρη και την φαρμακευτική χρήση

Πυξος (και πυξάρι ή τσιμισίρι). Επιστημονικά λέγεται βούξος ο αειθαλής και είναι θάμνος της οικογένειας των βουξιδών (δικοτυλήδονα), που φυτρώνει μόνος του στα βουνά της ηπειρωτικής Ελλάδας και της Εύβοιας. Καλλιεργείται γενικά στους κήπους και στα πάρκα ως καλλωπιστικό φυτό, σε πυκνές συστάδες ή για διαμόρφωση με ψαλίδισμα σχημάτων (μπορντούρες, κώνοι, μπάλες κλπ.). Υπάρχουν θάμνοι νάνοι (50-80 εκ. ) αλλά και ψηλές ποικιλίες (4-5 μ.). O π. είναι φουντωτός με πυκνή διακλάδωση και φύλλα αντίθετα, μικρά, ωοειδή, δερματώδη, σκουροπράσινα, γυαλιστερά στην άνω επιφάνεια. Έχει άνθη δίκλινα-μόνοικα, χωρίς στεφάνη, με μικρό τετρασέπαλο κάλυκα· οι στήμονες είναι επίσης τέσσερις και η ωοθήκη φέρει τρεις στύλους· ο καρπός είναι κάψα τρίκωχη. Ολόκληρο το φυτό είναι δηλητηριώδες· έχει ξύλο πάρα πολύ σκληρό, ανοιχτό κίτρινο, και χρησιμοποιείται στην τορνευτική και στην κατασκευή κομψοτεχνημάτων. Ο Πυξός (αρχ. πύξος), γνωστός ως πυξάρι ή τσαμσίρι, είναι αειθαλής (λατ. Buxus sempervirens) καλλωπιστικός θάμνος ή μικρό δένδρο με μικρά κίτρινα άνθη και γυαλιστερά σκουροπράσινα στην άνω επιφάνεια δερματώδη ωειδή φύλλα. Ανήκει στην οικογένεια των Πυξοειδών (Buxaceae). Ο πυξός έχει πάρα πολύ σκληρό, ανοιχτό κίτρινο, συμπαγές και ανθεκτικό ξύλο, γι' αυτό χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα για την κατασκευή αγγείων, όπως η πυξίδα (αγγείο), ο φρυγικός αυλός, τα λευκά πιόνια στο σκάκι, αλλά και στην κατασκευή εγχόρδων και πνευστών οργάνων. Θεωρείται η πρώτη ανθοφορία του χρόνου διάρκειας τεσσάρων μηνών από τον Ιανουάριο ως τα μέσα Απριλίου και ως πρώτη πηγή γύρης για τις μέλισσες. 

Ο Πυξός ανήκει στην οικογένεια των Buxaceae, είναι αειθαλής θάμνος ή μικρό δένδρο που φτάνει σε ύψος τα 5 μέτρα, αργής ανάπτυξης, με γυαλιστερό και λείο, φλοιό σε γκρίζο χρώμα με τετράπλευρα σκληρά κλαδιά. Έχει μικρά, γυαλιστερά σκούρο-πράσινα στην άνω επιφάνεια πιο ανοιχτόχρωμα στη κάτω, δερματώδη, ωοειδή, άμισχα και αντίθετα φύλλα, με χνούδι στη κεντρική νεύρωση. Τα άνθη του είναι μικρά, πράσινο-κίτρινα, σε θυσάνους στις μασχάλες των φύλλων, κάθε θύσανος έχει ένα θηλυκό με 5 ή 6 πέταλα και τα υπόλοιπα με 4 πέταλα αρσενικά, ο καρπός καστανόχρωμη κάψα. H ανθοφορία του διαρκεί 4 μήνες από τον Ιανουάριο έως και τον Απρίλιο, σπάνια ανθίζει από το Δεκέμβρη, είναι πρώτη πηγή γύρης για τις μέλισσες και δίνει κίτρινη γύρη και πορτοκαλί μέλι. Αναπτύσσεται σε ηλιόλουστες και σε ημισκιερές τοποθεσίες, σε δάση κυρίως δρυός μαζί με σχίνους, ακόμη και σε φτωχά μετρίως υγρά, καλά στραγγιζόμενα εδάφη, πλούσια σε ασβέστιο και σε υψόμετρο μέχρι 1600 μέτρα. Είναι ανθεκτικό σε χαμηλές θερμοκρασίες ακόμη και κάτω των -23ºC. Όλα τα μέρη του φυτού είναι δηλητηριώδη, ιδιαίτερα τα φύλλα και ο φλοιός. Τα φύλλα του συλλέγονται την άνοιξη, μετά την ανθοφορία, και ξηραίνονται για μετέπειτα χρήση. Ο φλοιός μπορεί να συγκομισθεί οποιαδήποτε στιγμή και ξηραίνεται για χρήση σε αφεψήματα. Διάφορα εκχυλίσματα και αρώματα παλαιότερα παρασκευάζονταν από τα φύλλα και το φλοιό. Τα φύλλα και ο φλοιός περιέχουν βουξίνη που είναι υπεύθυνη για την πικρή γεύση, ένα στερινικό αλκαλοειδές, καθώς και τέσσερα δευτερεύοντα αλκαλοειδή, πτητικές ουσίες, στυπτικά με υποτασικές ιδιότητες. Ο φλοιός επίσης περιέχει χλωροφύλλη, κερί, ρητίνη, κόμμι, λιγνίνη, θειικά άλατα καλίου και ασβεστίου, ανθρακικά άλατα του ασβεστίου και του μαγνησίου, φωσφορικά άλατα του ασβεστίου, του σιδήρου και διοξείδιο του πυριτίου. 

Ως φαρμακευτικό σκεύασμα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο υπό ιατρική παρακολούθηση, ή υπό την επίβλεψη κάποιου έμπειρου βοτανολόγου, γιατί είναι δηλητηριώδες και προκαλεί εμετούς, πόνους, διάρροια, δύσπνοια, ενώ στο τελευταίο στάδιο εμφανίζονται σπασμοί. Το φαρμακευτικό σκεύασμα έχει αντιπυρετικές, εφιδρωτικές και ναρκωτικές ιδιότητες, χρησιμοποιείται για να κατεβάσει τον υψηλό πυρετό, για παροξυσμό, σε περιπτώσεις ελονοσίας όταν το Κινίνο δεν ενεργεί καλά, σε πυρετούς που προκαλούνται από τον ερεθισμό των χοληδόχων πόρων και των ουροφόρων οδών, για το κατέβασμα της αρτηριακής πίεσης και καταστρέφει τα παράσιτα των εντέρων. Ένα πτητικό έλαιο που αποστάζετε από το ξύλο του έχει συνταγογραφηθεί σε περιπτώσεις επιληψίας. Η εξωτερική του χρήση που είναι πολύ λιγότερο επικίνδυνη χρησιμεύει στις ασθένειες του δέρματος, ποδάγρας και το ρευματισμό. Είναι φυτό που χρησιμοποιούν συχνά για φράκτες σε πλατείες ή ως χαμηλό διαχωριστικό σε κήπους, για να οριοθετήσει χώρους όπως μονοπάτια, είναι ιδανικό για τη διαμόρφωση σχημάτων, φυτεύοντας 4 φυτά ανά μέτρο σχηματίζει όμορφες χαμηλές και πυκνές μπορντούρες, επίσης μπορεί να διακοσμήσει βραχόκηπους αλλά και σε γλάστρες μπροστά από την είσοδο του σπιτιού. Έχει αργό ρυθμό ανάπτυξης, ανέχεται το κλάδεμα, είναι ανθεκτικό στο ψύχος, αναπτύσσεται καλύτερα σε καλά στραγγιζόμενα εδάφη με PH ελαφρώς όξινο έως ελαφρώς αλκαλικό και σε μερική σκιά, αντέχει στις ξηροθερμικές συνθήκες, έχει μέτριες απαιτήσεις σε νερό το καλοκαίρι, αντιπαθεί την υγρασία στις ρίζες του και δεν αντιμετωπίζει ιδιαίτερα προβλήματα με εχθρούς και ασθένειες. Ο πολλαπλασιασμός του γίνεται εύκολα το καλοκαίρι με μοσχεύματα μήκους περίπου 10 εκατοστών. Επειδή το ξύλο του είναι συμπαγές, σκληρό, αρραγές χρησιμοποιείται κυρίως στη ξυλογλυπτική, για την κατασκευή πιόνια στο σκάκι και στην κατασκευή εγχόρδων και πνευστών οργάνων. Επιστημονικές έρευνες που έβαλαν στο μικροσκόπιο τους τα μικρά κίτρινα άνθη του Ελληνικό πυξάρι, θεωρούν ότι έχει διεγερτικές ιδιότητες και γίνεται προσπάθεια, από το πυξάρι να γίνει το φυτικό Βιάγκρα.

Πηγή : https://el.m.wikipedia.org/wiki/Πυξός

http://www.agriamanitaria.gr/?gallery=%CF%80%CF%85%CE%BE%CF%8C%CF%82-%CF%80%CF%85%CE%BE%CE%AC%CF%81%CE%B9-buxus-sempervirens

http://greek_greek.enacademic.com/147743/πύξος

Μονστέρα : Ένα αργής ανάπτυξης τροπικό φυτό εσωτερικού χώρου

Η μονστέρα ή monstera είναι ένα αργής ανάπτυξης φυτό εσωτερικού χώρου κατάγεται από τις τροπικές περιοχές του Μεξικού και ανήκει στην οικογένεια των αροειδών. Τα νεαρά φύλλα έχουν σχήμα καρδιάς που με τον καιρό σχηματίζουν ανοίγματα ανάμεσα στις νευρώσεις και βαθιές σχισμές. Είναι γυαλιστερά με υφή δέρματος, δεν πέφτουν και μπορούν να φτάσουν τα 60 εκατοστά ύψος. Όταν φτάσουν σε μεγάλη ηλικία σχηματίζουν εναέριες ρίζες, οι οποίες μόλις αγγίξουν το χώμα, προσκολλώνται και απορροφούν θρεπτικά συστατικά. Τα μεγάλα και ώριμα φυτά βγάζουν άνθη και καρπούς. Καλλιεργείται σε φωτεινούς αλλα και σε σκιερούς εσωτερικούς χώρους. Τα φύλλα της μεγαλώνουν γρήγορα εφόσον δέχονται αρκετό φως αλλά όχι απευθείας επαφή με τις ακτίνες του ηλίου. Χρειάζεται αρκετή υγρασία αλλά και καλή στήριξη εφόσον αναρριχάται. Ποτίζουμε καλά με χλιαρό νερό το καλοκαίρι εφόσον το χώμα αρχίσει να στεγνώνει, ενώ τον χειμώνα περιορίζουμε το πότισμα. Λιπαίνετε από τον Απρίλιο μέχρι τον Σεπτέμβριο κάθε 15 ημέρες ώστε να βοηθήσετε το φυτό. Σημαντικό είναι τα φύλλα της να ψεκάζονται και να καθαρίζονται με χλιαρό νερό και πάνω και κάτω ώστε να περιορίσουμε τις ασθένειες. Μεταφυτεύστε σε καινούργια γλάστρα κάθε χρόνο, ενώ αργότερα κάθε 2-3 χρόνια. Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα από τους βλαστούς της βάσης αρκεί να είναι γύρω στα 15εκατοστά ή και αν την μπολιάσετε. Βάλτε τις εναέριες ρίζες στο χώμα ή στο νερό. Θα το λέω για πάντα πως τα φυτά είναι καλύτερος τρόπος διακόσμησης, ειδικά τα αειθαλή και καταπράσινα. Και ποιος, λοιπόν, δεν δελεάστηκε από τα καταπράσινα, λαμπερά φύλλα της Μονστέρα; 

Για εσάς που θέλετε να αγοράσετε/ήδη έχετε μια Μονστέρα, ορίστε όλες οι συμβουλές για την φροντίδα, ανάπτυξη και τον πολλαπλασιασμό της! Πως το λεν, πως το λεν το παλικάρι: Μονστέρα (Στα αγγλικά: Monstera deliciosa επιστημονικά και Swiss cheese plant στην καθομιλουμένη). Καταγωγή και Ταπεραμέντο: Η Μονστέρα προέρχεται από τις τροπικές περιοχές της Λατινικής Αμερικής και ανήκει στην οικογένεια των αροειδών . Είναι αναρριχητικό φυτό (σκεφτείτε τον κισσό, έτσι και αυτή αναρριχάται και καλύπτει ολόκληρους τοίχους ή δέντρα). Τα φύλλα της είναι γυαλιστερά: τα νεαρά φύλλα έχουν σχήμα καρδιάς που με τον καιρό σχηματίζουν ανοίγματα ανάμεσα στις νευρώσεις και βαθιές σχισμές διαφόρων μεγεθών. Καθ’ όλη την ανάπτυξή τους τα φυτά σχηματίζουν εναέριες ρίζες, οι οποίες μόλις αγγίξουν το χώμα, μεγαλώνουν λευκά ριζίδια τα οποία απορροφούν θρεπτικά συστατικά. Τα ώριμα φυτά παράγουν και, βρώσιμους, καρπούς! Για μια θέση στον ήλιο: Ανέχεται τις ημισκιερές θέσεις, αλλά αναπτύσσεται γρηγορότερα σε σημεία με έντονο έμμεσο φως. Δεν συμπαθεί άμεση επαφή με τις ακτίνες του ηλίου, οπότε εάν παρατηρήσετε καφέ κηλίδες στα φύλλα της μπορεί να είναι από ηλιο-εγκαύμάτων. Θερμοκρασίες: Αναπτύσσεται άνετα σε θερμοκρασίες 18°-30°C, και όχι σε λιγότερους από 10°-14°C. Μαζί με τον βασιλικό ποτίζεται και...: Φυτέψτε την σε γλάστρα με καλή αποστράγγιση (π.χ. σε γλάστρα με τρύπα, με χαλίκια στο κάτω μέρος τα γλάστρας, αφράτο φυτόχωμα). Μετά από κάθε πότισμα σιγουρευτείτε πώς δεν υπάρχει λιμνάζων νερό στο πιατάκι της γλαστρας (εκτός κι αν φεύγετε σε διακοπές), διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος να σαπίσουν οι ρίζες. Εάν η επιφάνεια του χώματος αρχίσει να αναπτύσσει μούχλα, μειώστε τα ποτίσματα. Ποτίστε την όταν η επιφάνεια του χώματος έχει στεγνώσει, άλλα όχι τόσο που το χώμα να ξεραθεί, να σχηματίσει ρωγμές και αποκολληθεί από τα τοιχώματα της γλάστρας. Ποτίστε την με χλιαρό νερό. 

Τους ζεστούς μήνες 2-3 ποτίσματα (για μέτριες γλάστρες) το μήνα είναι αρκετά. Υπόψιν πώς στις μικρότερες γλάστρες το χώμα στεγνώνει γρηγορότερα. Τους κρύους μήνες χρειάζεται λιγότερο πότισμα, 1-2 φορές τον μήνα είναι αρκετές. Εάν μένετε σε περιοχή όπου το νερό της βρύσης χλωριώνεται, γεμίστε μερικά μπουκάλια με νερό, περιμένετε 30’ περίπου να εξατμιστεί το χλώριο και μετά ποτίστε με αυτά το φυτό. Λατρεύει την ατμοσφαιρική υγρασία, οπότε μπορείτε να την ψεκάζετε ή να της κάνετε περιστασιακά ντουζ. Λίπασμα και μεταφύτευση: Ιδανικά μπορείτε να της ρίχνετε λίπασμα από τον Απρίλιο μέχρι τον Σεπτέμβριο κάθε 15 ημέρες. Μεταφυτεύστε την σε καινούργια γλάστρα κάθε χρόνο όσο είναι μικρή, ενώ αργότερα κάθε 2-3 χρόνια. Όπως βολεύεται κανείς: Τοποθετείστε το φυτό σε ένα άνετο σημείο από το οποίο δεν περνάτε συχνά, για να μην τσακίζετε καταλάθος τα φύλλα και τα βλαστάρια της. Να την περιστρέφετε, επίσης 2-3 φορές την εβδομάδα ώστε να μην γύρει ασύμμετρα προς το παράθυρο και χάσει το φουντωτό σχήμα της. Ιδιαίτερες τσαχπινιές: Χρειάζεται καλή στήριξη για να μην γύρει όσο αναρριχάται, και δέσιμο των κύριων βλαστών της πάνω στο στήριγμα. Μην κόβετε τις εναέριες ρίζες, αλλά τοποθετείστε της στην επιφάνεια του χώματος, μιας και μπορούν να μετατραπούν σε κανονικές ρίζες σε επαφή με την υγρασία του χώματος. Επίσης, αν τα φύλλα σκονίζονται (και κλείνουν οι πόροι τους) υπάρχει ο κίνδυνος να αναπτύξει διάφορες ασθένειες. Σκουπίστε τα φύλλα της με ένα καθαρό πανί και νερό, ενώ αν είναι εύκολο να την μεταφέρετε στο μπάνιο, προσφέρετέ της ένα ντουζ. Ανθοφορία/καρποφορία: Με καλή φροντίδα και κατάλληλες συνθήκες η Μονστέρα μπορεί να ανθίσει και να καρποφορήσει. Τα λουλούδια της είναι μικρά και υπόλευκα, και οι, μωβ, καρποί της σχηματίζονται 1 χρόνο μετά την ανθοφορία. Μόνο τα ώριμα φρούτα είναι βρώσιμα και μη τοξικά. Πολλαπλασιασμός: Η Μονστέρα μπορεί να ξεφύγει, και να αρχίσει να αναπτύσσεται άτσαλα πολύ εύκολα. Θα σας πρότεινα να κόβετε όσο κλαδιά "καταστρέφουν" το ιδανικό της σχήμα, και να τα χρησιμοποιείτε για να πολλαπλασιάσετε το μητρικό φυτό σας. Κόψτε ένα οποιοδήποτε κλαδί που περιλαμβάνει ρόζο, με 1-2 τμήματα εναέριων ριζών. Βάλτε το κλαδί σε ένα δοχείο με νερό και από τις καφέ εναέριες ρίζες θα αναπτυχθούν, φρέσκες λευκές. Όταν μεγαλώσουν μερικά εκατοστά, φυτέψτε το νέο φυτό σε μια καινούργια γλάστρα.

Πηγή : http://fytognoseis.blogspot.co.id/2012/02/monstera.html?m=1

https://www.inwhirlofinspiration.com/blog-gr/2017/1/monstera-deliciosa-tips-for-caring

Καλαγχόη : Ένα απο τα ωραιότερα και πιο γνωστά παχυφυτα πολύ δημοφιλές για την άνθιση του

Η καλαγχόη είναι ένας από τους ωραιότερους και πιο γνωστούς εκπροσώπους της οικογένειας των παχύφυτων. Αν και καλλιεργείται με ευκολία σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, προέρχεται από τη Μαδαγασκάρη ενώ κάποιες έρπουσες ποικιλίες της βρέθηκαν στα τροπικά δάση της Βραζιλίας και της Νοτιοανατολικής Ασίας. Αρχικά το φυτό μεταφέρθηκε από τη Μαδαγασκάρη στο Παρίσι το 1927 ενώ το 1928 ένας Γερμανός έμπορος κατάφερε να την μετατρέψει σε φυτό εσωτερικού χώρου και άρχισε να την πουλάει λίγα χρόνια αργότερα, περίπου το 1932. Το όνομά του ήταν Μπλόσφελντ και δόθηκε στην πιο κοινή ποικιλία καλαγχόης (Kalanchoe blossfeldiana) ενώ το όνομα καλαγχόη προέρχεται από την παράφραση μίας κινέζικης λέξης που είναι άγνωστο πώς και πότε δόθηκε στο φυτό. Η καλαγχόη του Γερμανού Μπλόσφελντ αποτέλεσε τον πρόγονο των σημερινών φυτών. Οι Γερμανοί και Ελβετοί παραγωγοί ήταν οι πρώτοι που ασχολήθηκαν με το φυτό ενώ στη συνέχεια ακολούθησαν οι Αμερικανοί. Η μεγάλη εξέλιξη όμως έγινε στη δεκαετία του 80 όταν οι Δανοί και οι Ολλανδοί παραγωγοί κατάφεραν να δημιουργήσουν το σημερινό συμπαγές φυτό, που έχει πλούσιο φύλλωμα, γερούς μίσχους και πλούσια ανθοφορία. Από τότε μέχρι σήμερα, τα όμορφα κόκκινα λουλουδάκια της καλαγχόης που εμφανίζονται στην κορυφή των μίσχων σε ταξιανθίες, εξελίχθηκαν σε μία μεγάλη ποικιλία χρωμάτων: κίτρινα, πορτοκαλί, ροζ, μοβ, λευκά ενώ τελευταία εμφανίζονται και δίχρωμες ποικιλίες. Το φυτό είναι πολύ δημοφιλές στους καταναλωτές για τη μεγάλη διάρκεια των λουλουδιών του και το ελκυστικό φύλλωμά του ενώ οι παραγωγοί το αγαπούν γιατί φορτσάρουν εύκολα την άνθισή του ώστε να το πωλούν ανθισμένο κυρίως στις γιορτές μαζί με τα υπόλοιπα Χριστουγεννιάτικα φυτά (ποϊνσέττια/αλεξανδρινό, κυκλάμινα, υπομονή, κ.λ.π.). 

Τα φύλλα της καλαγχόης είναι σαρκώδη, πλατιά, σε οβάλ σχήμα, με οδοντωτές άκρες, εμφανίζονται εναλλάξ σε όλο το μήκος των μίσχων και επειδή είναι πολύ τρυφερά σπάνε εύκολα με την παραμικρή αδέξια κίνηση. Η καλαγχόη είναι ιδιαίτερα εύκολη στην καλλιέργειά της, απαιτεί ζεστές θερμοκρασίες και ελάχιστη περιποίηση. Στο δικό μας εύκρατο κλίμα μπορεί να καλλιεργηθεί το ίδιο εύκολα σε εσωτερικό και εξωτερικό χώρο πάντα όμως σε γλάστρες και όχι στον κήπο. Οι θερμοκρασίες μεταξύ 12 και 30οC είναι ιδανικές για την ανάπτυξη και την άνθιση του φυτού. Η καλαγχόη είναι ευαίσθητη στο κρύο και θα πεθάνει σε λίγες μόνο ώρες αν η θερμοκρασία πλησιάσει τους 0οC. Αν προβλέπονται λοιπόν πολύ χαμηλές θερμοκρασίες μετακινήστε την καλαγχόη σας μέσα στο σπίτι μέχρι να περάσει το κρύο ή αν αυτό δεν γίνεται, φροντίστε να την καλύψετε με χοντρό πλαστικό ώστε να την προφυλάξετε από την παγωνιά. Το ριζικό τους σύστημα είναι εξαιρετικά ευαίσθητο και θα ήταν προτιμότερο να χρησιμοποιήσετε πήλινες γλάστρες για αυτά τα φυτά καθώς ο πηλός επιτρέπει καλύτερο αερισμό των ριζών. Εξασφαλίστε πολύ καλή αποστράγγιση βάζοντας χαλίκι στον πάτο της γλάστρας και χρησιμοποιείστε ελαφρύ χώμα με μεγάλη περιεκτικότητα σε τύρφη, περλίτη και χοντρή άμμο. Αδειάζετε πάντα το νερό που περισσεύει στο πιατάκι και μην αφήνετε τη γλάστρα σας να κάθεται στο νερό. Η καλαγχόη προτιμά να κατοικεί μόνη της σε μικρές γλάστρες αν και όσο μεγαλύτερη είναι η γλάστρα τόσο πιο μεγάλα θα είναι τα φύλλα χωρίς μάλιστα το μέγεθος της γλάστρας να επηρεάζει ουσιαστικά την ανθοφορία ή την ταχύτητα ανάπτυξης του φυτού. Μην φυτεύετε πολλά φυτά στην ίδια γλάστρα με την καλαγχόη και αλλάζετέ την κάθε άνοιξη προσθέτοντας φρέσκο χώμα. 

Η ανάπτυξη της καλαγχόης είναι γενικά αργή και το μέσο ύψος της είναι από 15-45 εκατοστά ενώ με το πέρασμα των χρόνων οι κορμοί της αρχίζουν να ξυλοποιούνται. Η καλαγχόη αγαπά και χρειάζεται πολύ φως για να αναπτυχθεί και μάλιστα αν το φως είναι άφθονο, τα φύλλα της θα αποκτήσουν μία όμορφη κοκκινωπή απόχρωση στις άκρες τους. Το καλοκαίρι μην την εκθέτετε σε απευθείας ηλιακό φως γιατί τα φύλλα της που περιέχουν πολύ νερό θα καούν. Το απευθείας ηλιακό φως από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη δεν πρόκειται να βλάψει το φυτό σας. Ποτίζετε με άφθονο νερό, όταν το χώμα της σας φαίνεται στεγνό αλλά μην το παρακάνετε γιατί αν το χώμα της είναι συνεχώς υγρό οι ρίζες θα σαπίσουν. Αν μπορείτε αφήνετε το νερό σε ένα ποτιστήρι μέχρι να πάρει θερμοκρασία περιβάλλοντος πριν το ρίξετε στη γλάστρα. Η καλαγχόη αντέχει γενικά την ξηρασία αλλά μην την αφήνετε να διψάσει γιατί αυτό θα καθυστερήσει την ανάπτυξή της καθώς το φυτό θα χρειαστεί χρόνο για να επανέλθει και όταν ποτίζετε, αποφεύγετε να βρέχετε τα φύλλα του φυτού. Συνήθως την αγοράζουμε ή μας την δωρίζουν ανθισμένη. Όταν λοιπόν τα λουλούδια της αρχίσουν να ξεραίνονται κόψτε τα και αφήστε το φυτό να ξεκουραστεί. Αφού κόψετε τα λουλούδια θα πρέπει να αραιώσετε και το πότισμα καθώς το φυτό χρειάζεται λιγότερο νερό σε αυτή τη φάση της ξεκούρασης. Σύντομα θα εμφανιστούν νέα μπουμπούκια και η καλαγχόη σας θα ξανανθίσει. Αυτή η εναλλαγή κύκλων ανθοφορίας και ξεκούρασης θα συνεχίζεται σε όλη τη διάρκεια του χρόνου ανεξάρτητα από εποχές. Αυτό που θα πρέπει να έχετε στο νου σας σχετικά με την ανθοφορία της καλαγχόης είναι ότι έχει άμεση συνάρτηση με το πόσο φως δέχεται το φυτό σας. Αρκετές ώρες στο σκοτάδι θα ενισχύσουν την παραγωγή λουλουδιών, δηλαδή αν περιορίσετε το χρόνο που το φυτό δέχεται φως (ακόμα και τεχνητό φως) σε 8-10 ώρες την ημέρα ή λιγότερες θα βοηθήσετε το φυτό να σχηματίσει μπουμπούκια. 

Μία περίοδος 45 περίπου ημερών με ελεγχόμενο σκοτάδι είναι συνήθως αρκετή για να δημιουργηθούν νέα μπουμπούκια ενώ από τη στιγμή που θα εμφανιστούν τα μπουμπούκια μπορείτε να επαναφέρετε το φυτό σε κανονικές συνθήκες φωτισμού. Πάντως το πολύ φως αν και θα ενισχύσει τη συνολική ανάπτυξη θα περιορίσει την ανθοφορία. Η μικρότερη διάρκεια της ημέρας από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη είναι και ο λόγος για τον οποίο η καλαγχόη έχει πλουσιότερη ανθοφορία αυτές τις περιόδους. Λιπαίνετε κάθε 2-3 εβδομάδες, χρησιμοποιώντας υγρό λίπασμα για ανθοφόρα φυτά ενώ μπορείτε αραιότερα να χρησιμοποιείτε εναλλάξ κάποιο λίπασμα γενικής χρήσης σε υγρή μορφή ή ταμπλέτες αργής απορρόφησης. Είναι εύκολο να πολλαπλασιάσετε την καλαγχόη από κλαδί. Τα πιο όμορφα φυτά παράγονται από κλαδιά και όχι από σπόρους όπως γινόταν παλιά. Επίσης, τα φυτά που δημιουργούνται από κλαδιά θα ανθίσουν πιο εύκολα απ' ότι το μητρικό φυτό που ήδη έχει ανθίσει μία ή περισσότερες φορές. Συνήθως τα κλαδιά χρειάζονται δύο περίπου εβδομάδες μέχρι να βγάλουν ρίζες και δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσετε ορμόνη ριζοβολίας. Κόψτε κλαδιά που να έχουν μήκος περίπου 5-8 εκατοστά και αφαιρέστε τα 2-3 χαμηλότερα φύλλα. Γεμίστε ένα ρηχό δοχείο με χώμα ίδιας σύνθεσης με τη γλάστρα του μητρικού φυτού και βάλτε το μίσχο μέσα στο χώμα μέχρι το σημείο που αφαιρέσατε το τελευταίο φύλλο. Σε αυτό το στάδιο ποτίζετε αραιότερα από ότι τα αναπτυγμένα φυτά. Τοποθετήστε το δοχείο σε σκιερό και ζεστό σημείο και περιμένετε 14-21 περίπου ημέρες μέχρι το φυτό να είναι έτοιμο για φύτεμα σε μεγαλύτερη γλάστρα. Η καλαγχόη είναι ανθεκτική σε ασθένειες και έντομα, αν όμως την καλλιεργείτε σε εξωτερικό χώρο μπορεί να προσβληθεί από μελίγκρα, κοκκοειδή, τετράνυχο και νηματώδεις κάμπιες των φύλλων. 

Συνηθισμένα συμπτώματα από προσβολή εντόμων είναι η παρουσία κατ' αρχήν των ίδιων των εντόμων στις διακλαδώσεις των μίσχων ή στις κάτω πλευρές των φύλλων, η παρουσία μίας κολλώδους ουσίας στην επιφάνεια των φύλλων, ζαρωμένα ξεθωριασμένα φύλλα και ιστοί αράχνης ή φύλλα που φαίνονται σχισμένα ή φαγωμένα. Χρησιμοποιείστε μη τοξικές μεθόδους για να αντιμετωπίσετε τα έντομα γιατί η καλαγχόη είναι ευαίσθητη σε κάποια από τα συστατικά των φαρμάκων που πωλούνται στα φυτώρια. Αν τελικά επιλέξετε να χρησιμοποιήσετε κάποιο φάρμακο τονίστε στον φυτωριούχο ότι πρόκειται για καλαγχόη. Όταν αγοράζετε μία καλαγχόη, επιλέξτε τα φυτά που έχουν το πιο όμορφο/συμπαγές σχήμα, υγιές φύλλωμα και λαμπερά χρώματα στα λουλούδια τους. Είναι καλύτερο να επιλέξετε φυτά που έχουν ανθίσει τα μισά ή λιγότερα λουλούδια τους αντί για αυτά που είναι ολάνθιστα και ελέγξτε τις διακλαδώσεις των μίσχων για τυχόν έντομα.

Καθώς η καλαγχόη δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις οι πιθανές χρήσεις είναι πραγματικά αμέτρητες! Μία όμορφη ιδέα είναι μία συλλογή από μικρά πήλινα γλαστράκια με καλαγχόες σε διαφορετικά χρώματα που θα ομορφύνει τα περβάζια των παραθύρων σας ή το τραπεζάκι της βεράντας σας. Επίσης, θα μπορούσαν να κρεμαστούν στα κάγκελα της βεράντας σας ή αν υπάρχει αρκετό φως, τέτοια γλαστράκια μπορούν να τοποθετηθούν στις γωνίες των σκαλοπατιών του σπιτιού ή της πολυκατοικίας σας. Υπάρχουν πολλές φορές που βλέπουμε ένα φυτό να μαραζώνει ξαφνικά, να τινάζει τα πέταλα, να ρίχνει τα φύλλα του και να οδηγείται αργά αλλά σταθερά προς τον μαρασμό. Τίποτε δε μοιάζει να το ταλαιπωρεί. Είναι όμως μίζερο και λυπημένο και δεν έχει καμία σχέση με το διπλανό του φυτό που είναι ίδια, φυτεύτηκαν μαζί και ποτίζονται το ίδιο. Παράδειγμα δύο καλαγχόες. Η μία πράσινη φουντωτή, η άλλη δυστυχισμένη. Κάτι συμβαίνει. 

Το μαραζωμένο φυτό κρύβει ένα μυστικό. Ψάξε κάτω από τα φύλλα, κοίτα προσεκτικά πάνω στον κορμό. Υπάρχει κάτι κολλημένο πάνω του που του τρώει το φαγητό. Είναι έντομα όλα αυτά και τα άσπρα είναι το περίβλημα μέσα στο οποίο κρύβονται. Τα έντομα λέγονται κοκκοειδή. Ψευδοκοκκος κυρίως. Άκου τι θα κάνεις: θα πάρεις μερικές μπατονέτες (αυτές για τα αυτιά) και καθαρό ή μπλέ οινόπνευμα. Και θα καθαρίσεις τοπικά όλα τα σημεία όπου εντοπίζεις τα έντομα. Δεν είναι τίποτε, φεύγουν εύκολα. Αλλά θα επανέλθουν οι απόγονοι τους σε λίγες ημέρες. Τέλος, θα κόψεις τα ξερά φύλλα και κλαδιά και όσα βλέπεις να είναι πολύ ταλαιπωρημένα και να μη την παλεύουν και πολύ. Και στο τέλος θα το δεις το φυτό λίγο πιο μικρό και κουρεμένο, αλλά σίγουρα φρέσκο και ανανεωμένο. Μην ανησυχείς, θα ξαναμεγαλώσει και θα βγάλει νέα φύλλα. Θυμήσου: κάπου κάπου κάνε έλεγχο σε αυτό και στα διπλανά φυτά μήπως επανεμφανιστούν τα έντομα. Και ρίξε πάλι λίγο οινόπνευμα.

Πηγή :  http://www.valentine.gr/kalanchoe_gr.php

http://www.kipologio.gr/entoma-kokoeidi-kalanchoe/

Κτενάνθη : Το εσωτερικού χώρου φυτό που φημίζεται για το ξεχωριστό του φύλλωμα και λατρεύει την υγρασία

Φυτό που φημίζεται για το ξεχωριστό φύλλωμα του. Τα φύλλα του είναι λογχωειδή με σκουρο πράσινο χρώμα με ασημί λωρίδες. Τα άνθη του είναι λευκά ή κίτρινα αδιάφορα εν συγκρίση με το όμορφο φύλλωμά του. Χρήσιμη Συμβουλή : Τοποθετείστε τη κτενάνθη σε πολύ φωτεινό μέρος για να κρατήσει τα έντονα χρώματα στα φύλλα της διαφορετικά τα νέα της φύλλα θα έχουν σκέτο πράσινο χρώμα. Ανήκει στην οικογένεια των μαραντιδών και κατάγεται από τα τροπικά δάση της Βραζιλίας. Καλλιεργείται για τα επιβλητικά της φύλλα με τα πανέμορφα σχέδια. Τα άνθη της είναι άσπρα, μικρά και μάλλον ασήμαντα. Η ιδανική θέση για την κτενάνθη είναι ένα μέρος φωτεινό αλλά προστατευμένο από την ηλιακή ακτινοβολία. Ο αέρας και το έδαφος πρέπει να είναι ζεστά. Και το χειμώνα η θερμοκρασία δεν πρέπει να πέφτει κάτω από 18 °C. Διατηρείτε το χώμα της σταθερά υγρό ποτίζοντας την με ζεστό μαλακό νερό. Φροντίστε να υπάρχουν υψηλά επίπεδα υγρασίας και ψεκάστε καθημερινά τα φύλλα της, αν έχετε κεντρική θέρμανση. Το καλοκαίρι ρίξτε ελαφρό λίπασμα κάθε 2 βδομάδες. Αν είναι απαραίτητο, μπορείτε να τη μεταφυτεύετε κάθε 2-3 χρόνια σε ρηχά δοχεία. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται με διαίρεση. Είναι ανθεκτικό είδος, που φτάνει το ένα μέτρο σε ύψος, με φύλλα πράσινα με ασημόασπρες ρίγες στην άνω επιφάνεια και πορφυροκόκκινα στην κάτω. Η Ctenanthe oppenheimiana είναι ανθεκτικό είδος, που φτάνει το ένα μέτρο σε ύψος, με φύλλα πράσινα με ασημόασπρες ρίγες στην άνω επιφάνεια και πορφυροκόκκινα στην κάτω. Η ποικιλία Variegata έχει πολύ ιδιαίτερα σχέδια και η Tricolor έχει  ασύμμετρα σχέδια. Ή Ctenanthe lubbersiana είναι πιο ντελικάτη, φύλλα με κιτρινοπράσινα νερά, από κάτω πράσινα ανοιχτά. Ή Ctenanthe kummeriana είναι σκουρο-πράσινη με κοκκινωπή κάτω πλευρά. Καθαρίζουν την ατμόσφαιρα, ομορφαίνουν το τοπίο, σας κάνουν περήφανους καθώς τα βλέπετε να μεγαλώνουν χάρη στη δική σας φροντίδα. 

Θέλετε κι άλλους λόγους για να στήσετε τη δική σας μίνι ζούγκλα στο σαλόνι; Έχουμε: Απαιτούν ελάχιστη φροντίδα, δεν θα σας κάνουν να αισθανθείτε άσχημα πεθαίνοντας αν ξεχάσετε να τα ποτίσετε μια μέρα (και δύο, και τρεις) και για τους οπαδούς του feng sui φτιάχνουν το chi του σπιτι. Τα φυτά εσωτερικού χώρου χρειάζονται φως, δεν αγαπούν όμως την άμεση επαφή με την ηλιακή ακτινοβολία. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν τα τοποθετούμε σε σημεία του σπιτιού όπως είναι το χολ εκτός αν πρόκειται για τη σπάνια περίπτωση ενός φωτεινού χολή το κλεισμένο με τζαμαρίες μπαλκόνι. Ο ιδανικός φωτισμός είναι οι ακτίνες του ήλιου που «φιλτράρονται» από μια λευκή κουρτίνα πριν περάσουν στο δωμάτιο. Σημεία που πρέπει επίσης να αποφεύγονται είναι αυτά που εκτίθενται εύκολα σε ρεύματα αέρα όταν, για παράδειγμα, αερίζετε το σπίτι (π.χ. διάδρομοι) και όσα βρίσκονται κοντά σε εστίες θερμότητας καλοριφέρ, ηλεκτρική κουζίνα, τζάκι, air condition κλπ. Η θερμοκρασία του δωματίου που τα φιλοξενεί πρέπει να διατηρείται όσο το δυνατόν πιο σταθερή. Τα σημεία δίπλα στα παράθυρα, η θερμοκρασία των οποίων είναι η πλέον ευμετάβλητη όλου του σπιτιού, δεν είναι καλή ιδέα. Κάθε φυτό έχει τις δικές του ιδιοτροπίες όσον αφορά το πότισμα. Ένας κανόνας που ισχύει γενικά είναι ότι ποτίζουμε το χώμα της γλάστρας, μέχρι να τρέξει λίγο νερό από τις τρύπες της, και ελέγχουμε ότι το χώμα είναι βρεγμένο για να βεβαιωθούμε ότι το φυτό έχει ξεδιψάσει. Αποφύγετε την παγίδα του πρωτάρη να το παρακάνετε, γιατί το «πλημμυρισμένο» χώμα εμποδίζει το φυτό να αναπνεύσει σωστά. Πώς θα καταλάβετε ότι το έχετε παρακάνει; Γκρι κηλίδες στα φύλλα, κιτρινισμένες ή καφετιές άκρες, νέα φύλλα που μαραίνονται και/ ή πέφτουν μαζί με τα παλιά είναι ενδεικτικά σημάδια υπερ-ποτίσματος. 

Γενικά, καλό είναι να θυμάστε ότι τον χειμώνα όλα τα φυτά, εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, χρειάζονται λιγότερο νερό. Ψεκάστε τακτικά τα φύλλα τους με λίγο αποσταγμένο νερό. Βοηθήστε τα να ανθοφορήσουν όταν βρίσκονται στην κατάλληλη εποχή με ένα φωσφοροκαλιούχο λίπασμα, αφού πρώτα διαβάσετε προσεκτικά τις οδηγίες του. Αφαιρείτε τακτικά τα ώριμα άνθη, τα νεκρά και τα κίτρινα φύλλα.  Κρατήστε μακριά τα έντομα, ψεκάζοντάς τα με διάλυμα σαπουνόνερου που θα φτιάξετε μόνοι σας, διαλύοντας 20 γραμμάρια πράσινο σαπούνι σε ένα λίτρο νερού και προσθέτοντας μία κουταλιά καθαρό οινόπνευμα, για να μην αφρίζει. Οι ρίζες όλων των φυτών χρειάζονται νερό, αλλά χρειάζονται κι αέρα. Το χώμα τους δηλαδή πρέπει να είναι υγρό όχι όμως πλημμυρισμένο στο νερό. Ο πιο γνωστός και συνηθισμένος τρόπος να ποτίσετε τις γλάστρες σας είναι να ρίξετε νερό στο επιφανειακό χώμα της μέχρι να το δείτε να βγαίνει από τις τρύπες της γλάστρας. Αν όμως το χώμα της γλάστρας σας έχει στεγνώσει τελείως θα πρέπει να ποτίσετε αρκετές φορές, μέχρι να διαπιστώσετε ότι το χώμα της γλάστρας έχει απορροφήσει αρκετό νερό. Να θυμάστε ότι πρέπει να τρέξει λίγο νερό από τις τρύπες της γλάστρας γιατί αυτό παρασύρει άλατα που πολλές φορές είναι τοξικά και δημιουργούν προβλήματα στα φυτά. Αν όμως η γλάστρα σας έχει στεγνώσει τόσο πολύ που το χώμα της ξεκόλλησε από τα τοιχώματα της γλάστρας σας, τότε θα πρέπει να τη ποτίσετε από κάτω! Δηλαδή: Πολύ απλά βάλτε τη μέσα σε μια λεκάνη με λίγο νερό κι αφήστε τη, τουλάχιστον για 30 λεπτά, να πιεί νερό μέχρι να ξεδιψάσει. Στην συνέχεια αφήστε τη να στραγγίσει πριν τη τοποθετήσετε στη θέση της. Με τι νερό θα ποτίσετε: Αποφύγετε πότισμα με νερό που έχει πολλά άλατα ή είναι υφάλμυρο (δηλαδή γλυφό).

Πηγή : https://www.praktiker.gr/m/Tips-And-Ideas/fyta-esoterikou-xorou

http://phyto.gr/ctenanthe/

http://www.issaris.gr/49_1p1196/Ktenanthh

http://www.in2life.gr/home/design/article/210129/fyta-esoterikoy-horoy-zoygkla-sto-saloni.html