Τα κραμβολάχανα ή μαππολάχανα είναι φυτά διετή, καλλιεργούμενα ως μονοετή, όπως και τα κουνουπίδια. Ανήκουν στην οικογένεια των σταυρανθών. Αναλόγως των ποικιλιών πού ανήκουν, παρουσιάζουν διάφορη μορφή και ανάπτυξη. Τά φύλλα γίνονται πολύ μεγάλα και σαρκώδη με διάταξη διαδοχική, το ένα επάνω στο άλλο, ώστε να σχηματίζουν είδος μάπας κλειστής ή κλειστού χωνιού. Ό σχηματισμός αυτός, οφείλεται στην υπερτροφία των ακρινών ή των πλευρικών ματιών στα οποία, τα αναπτυσσόμενα φύλλα, δίδουν το σχήμα μεγάλου ή μικρού κεφαλιού. Τα άνθη είναι λευκά ή κιτρινωπά και παρουσιάζονται στη κορυφή μαζεμένα σε βότρεις. Οι σπόροι είναι μικροί και στρογγυλοί, χρώματος μαύρου η στακτί-σκούρου. Τα κραμβολάχανα καλλιεργούνται αποκλειστικώς για τα τρυφερά και ελαφρώς τραγανά τους φύλλα, τα όποια τρώγονται νωπά ως είδος ορεκτικό υπό μορφή σαλάτας ή τουρσί είτε βρασμένο ως σύνηθες λαχανικό μαγειρικής. Ένεκα της εξαιρετικής αντοχής πού παρουσιάζουν στο ήχος και την υγρασία, τα κραμβολάχανα αποτελούν καλλιέργεια φθινοπωρινή η χειμερινή. Μπορούν όμως να επιτύχουν και σε οποιαδήποτε εποχή, αρκεί να χρησιμοποιούνται για αυτό οι ανάλογες ποικιλίες. Γενικώς τά κραμβολάχανα αρέσκονται και ευδοκιμούν σε χώματα μετρίως βαρεία και βαθειά, τα όποια να μη χάνουν γρήγορα την υγρασία τους. Ταύτα όμως πρέπει να είναι γόνιμα και προπάντων στραγγερά. Τα ελαφρά είναι λιγότερο κατάλληλα, τα δε ξηρά αποκλείονται εντελώς. Επίσης για τα λαχανικά αυτά, τα χώματα πρέπει να λιπαίνονται πλουσίως και απαραιτήτως να είναι ποτιστικά. Για την λίπανση, ένεκα του μεγάλου και ζωηρού φυλλώματος των, έχουν ανάγκην κυρίως αζώτου και καλίου. Συνεπώς για τα στοιχεία ταύτα, τα κραμβολάχανα είναι πολύ απαιτητικά. Πάντως, ως καλλίτερο λίπασμα πρέπει να θεωρείται ή χωνευμένη κοπριά σε ποσό 4-5000 οκ. κατά στρέμμα. Για χώματα εξαντλημένα από προηγούμενες καλλιέργειες, προτιμότερων να συνδυάζεται με χημικά λιπάσματα, ήτοι 1500-2000 οκ. κοπριάς με 15-18 οκ. νιτρικό νάτριο, 20-25 οκ. υπερφωσφορικό και 8-10 οκ. θειΐκό κάλι. Από τα σύνθετα χημ. λιπάσματα αξιοσύστατος είναι ό τύπος 6-8 8 σκέτος ή για συμπλήρωση της κοπριάς. Και στις δύο περιπτώσεις, ή λίπανσης πρέπει να γίνεται κατά το τελευταίο όργωμα, εκτός του νιτρικού νατρίου, το όποιο καλόν είναι να δίδεται σε δύο δόσεις, ή πρώτη στη μεταφύτευση και ή άλλη μετά 30-40 ημέρες κατά το σκάλισμα.
Η προπαρασκευή του εδάφους, συνίσταται σε 2-3 βαθειά σκαψίματα ή οργώματα, αναλόγως της προηγουμένης καλλιέργειας, σε τρόπον ώστε τα χώματα να δουλευτούν καλά. Για να γίνει ή καλλιέργεια των κραμβολαχάνων πρέπει να αποκτηθούν προηγουμένως κατάλληλα φυτά σε σπορείο, τα όποια κατόπιν μεταφυτεύονται επί τόπου. Τα σπορεία μπορούν να είναι ανοικτά (ψυχρά) η θερμά, αλλά πάντοτε πλούσια με παχύ στρώμα κοπροχώματος. ΗΉ σπορά γίνεται στα πεταχτά ή κατά γραμμές, αραιά δε, ώστε σε κάθε τετρ. μέτρο, να ρίχνονται όχι περισσότεροι σπόροι από μισό δράμι το πολύ. Η πυκνή σπορά πρέπει να αποφεύγεται, γιατί τα φυτά γίνονται λεπτά και αδύνατα, οπότε είναι ακατάλληλα για καλό μέλλον. Οι σπόροι πρέπει να σκεπάζονται πολύ ελαφρά, 1-2 πόντους με φυτόχωμα και αμέσως αφού πατηθούν λίγο να ραντίζονται με ποτιστήρι. Τα ραντίσματα πρέπει να γίνονται τακτικά μέχρι να βλαστήσουν οι σπόροι. Η εποχή της σποράς, εξαρτάται από τις ποικιλίες και το κλίμα του τόπου, πού γίνεται η καλλιέργεια. Για τις ανοιξιάτικες καλλιέργειες η σπορά γίνεται τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο, για τις φθινοπωρινές κατά Μάρτιο-Απρίλιο. Όσο δε για τις πολύ πρωϊμότερες, η σπορά είναι ανάγκη να γίνεται σε θερμοσπορεία. Όταν τα φυτά βλαστήσουν και αποκτήσουν 3-4 φύλλα, μεταφυτεύονται επί τόπου ή καλλίτερα σε φυτώριο, κατά αποστάσεις 10- 12 πόντους, όπου παραμένουν ώσπου να μεταφυτευθούν οριστικώς. Η τελευταία περίπτωσης δίδει καλλίτερα αποτελέσματα, γιατί τα φυτά αναπτύσσονται ζωηρότερα και επί πλέον γίνονται πρωΐμότερα. Η μεταφύτευσης επί τόπου μπορεί να πραγματοποιηθεί, της μεν φθινοπωρινής σποράς, κατά Μάιο-'Ιούνιο, της δε εαρινής κατά ’Ιούλιο-Σεπτέμβριοο. Οπωσδήποτε τα χρησιμοποιούμενα φυτά πρέπει να είναι φρεσκοβγαλμένα και με όλο το ριζικό τους σύστημα. Για αυτό είναι ανάγκη προ τού ξεριζώματος να ποτίζονται αφθόνως. Κατόπιν διαλέγονται τα πιο κοντά και χονδρά, όσα δε έχουν το επάκριο μάτι (καρδιά) βλαμμένο, πρέπει να απορρίπτονται ως ακατάλληλα. Τότε τα καλά μεταφυτεύονται σε προετοιμασμένες βραγιές ή σε αυλάκια, για να εξασφαλίζεται το πότισμα ευκολότερα. Η φυτεία γίνεται με φυτευτήρι σε αρκετό βάθος 8-10 πόντους, μέχρι της βάσεως των πρώτων φύλλων και κατά αποστάσεις ανάλογες με την ανάπτυξη πού παίρνουν οι ποικιλίες, δηλαδή 40-60 πόντους για τις μικρές και 75-80 πόντους για τις μεγάλες. Εννοείται πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και η γονιμότητα της γης, ώστε στα πλουσιότερα χώματα να φυτεύωνται αραιότερα και στα φτωχότερα πιο πυκνά.
Συνήθως χάριν οικονομίας χώρου, η φυτεία γίνεται ανάμεσα στα παντζάρια, τα σπανάκια, ντομάτες κλπ. πρώιμα λαχανικά, τα οποία βλαστάνουν και ξοδεύονται γρήγορα. Κατά την μεταφύτευση πρέπει να πιέζεται δυνατά το χώμα γύρω από κάθε φυτό, ώστε να έρχεται σε τέλεια επαφή με αυτό, αμέσως δε κατόπιν, να ακολουθεί άφθονο πότισμα για να συμπληρώνεται η απαιτουμένη υγρασία του εδάφους. Για μεταφυτεύσεις του Ιουλίου μέχρι Σεπτεμβρίου, ως καταλληλότερες ποικιλίες πρέπει να θεωρούν οι πρώιμες. Η εργασία της μεταφυτεύσεως πρέπει να γίνεται με καιρό συννεφώδη ή κατά τις βραδινές ώρες. Οι περαιτέρω περιποιήσεις συνίστανται πλέον στα απαραίτητα ποτίσματα, τα οποία πρέπει να είναι συχνά και άφθονα μέχρι των φθινοπωρινών βροχών, και σε 2-3 σκαλίσματα κατά τα όποια γίνονται και ελαφρά παραχώματα. Τα σκαλίσματα αυτά κατά προτίμηση, πρέπει να δίνονται νωρίς, για να ευκολύνεται ή ανάπτυξης των φυτών και συνεπώς ή παραγωγή πρωΐμότερα. Για την ανοιξιάτικη καλλιέργεια είναι προτιμότερες οι ανοικτές ποικιλίες, οι οποίες δεν βλαστάνουν αλλά ούτε ανθίζουν γρήγορα όπως συμβαίνει στις κλειστές. Πάντως η επιτυχία τους είναι πιο εξασφαλισμένη, όταν η καλλιέργεια τους γίνεται σε δροσερά μέρη και τοποθεσίες σκιερές. Κατά γενικό κανόνα, όσο η μεταφύτευση γίνεται αργά και πλησιάζει στη ξηρά εποχή τόσο είναι αναγκαία τα συχνά και πλούσια ποτίσματα, κάθε 2-4 ημέρες, καθώς και περισσότερα σκαλίσματα για τη συγκράτηση της απαιτουμένης υγρασίας. Η συγκομιδή της μεν καλοκαιρινής καλλιέργειας αρχίζει το φθινόπωρο και εξακολουθεί καθ’ όλο το χειμώνα, της δε εαρινής από τον 'Ιούλιο και παρατείνεται μέχρι τέλους φθινοπώρου. Ως όψιμες ποικιλίες θεωρούνται οι κλειστές, επειδή αντέχουν περισσότερο στο κρύο και είναι βραδύτερος αναπτύξεις. Για αυτό καλλιεργούνται μάλλον τον χειμώνα. Οι πρώιμες ποικιλίες, ανήκουν στην ομάδα των ανοικτών, οι οποίες πρέπει να προτιμούνται μάλλον για καλοκαιρινή καλλιέργεια. Αν θέλετε όμορφο λαμπερό δέρμα και ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα, μην παραλείπετε να έχετε συχνά στο τραπέζι σας αυτό το εξαιρετικά θρεπτικό, αλλά κοινό λαχανικό.
Αρχαίοι θεραπευτές θεωρούσαν πως το λάχανο περιείχε σημαντική ενέργεια, επειδή μεγαλώνει υπό το φως του φεγγαριού και η σύγχρονη διατροφική επιστήμη, αποδίδει τα οφέλη του στην υψηλή του περιεκτικότητά του σε θείο και βιταμίνη C. Δείτε γιατί πρέπει να συμπεριλάβετε αυτό το θρεπτικό λαχανικό στην εβδομαδιαία διατροφή σας. 1. Είναι Ιδανικό για την απώλεια βάρους. Το μαγειρεμένο λάχανο έχει μόνο 33 θερμίδες ανά φλιτζάνι, είναι χαμηλό σε λιπαρά και πλούσιο σε φυτικές ίνες. 2. Κάνει καλό στην υγεία του εγκεφάλου. Είναι πλούσιο σε βιταμίνη Κ και ανθοκυανίνες, που βοηθούν τη νοητική λειτουργία και τη συγκέντρωση. Αυτές οι θρεπτικές ουσίες μπορούν επίσης να αποτρέψουν τη βλάβη των νεύρων, βελτιώνοντας την άμυνά μας κατά της νόσου του Αλτσχάιμερ και της άνοιας. Το κόκκινο λάχανο έχει το υψηλότερο ποσοστό αυτών των θρεπτικών ουσιών. 3. Έχει υψηλή περιεκτικότητα σε θείο, για λαμπερό δέρμα. Το λάχανο βοηθά κατά του λιπαρού δέρματος και της ακμής. Το θείο είναι απαραίτητο για την κερατίνη, μια πρωτεΐνη που είναι απαραίτητη για υγιή μαλλιά, νύχια και δέρμα. 4. Βοηθά στην αποτοξίνωση του οργανισμού. Η υψηλή περιεκτικότητα του λάχανου σε βιταμίνη C και θείο, απομακρύνει τις τοξίνες (ελεύθερες ρίζες και ουρικό οξύ), που είναι οι κύριες αιτίες της αρθρίτιδας, δερματικών παθήσεων και ρευματισμών. 5. Αντικαρκινικές ιδιότητες. Το λάχανο περιέχει τις γνωστές αντικαρκινικές ενώσεις λουπεόλη, σινιγρίνη και σουλφοραφάνη. Αυτές, διεγείρουν τη δραστικότητα των ενζύμων και αναστέλλουν την ανάπτυξη των καρκινικών όγκων. Μια μελέτη σε γυναίκες, έδειξε μείωση στον καρκίνο του μαστού, σε περιπτώσεις όπου οι συμμετέχουσες έτρωγαν σταυρανθή λαχανικά, όπως το λάχανο. 6. Βοηθά στη διατήρηση υγιούς αρτηριακής πίεσης Η υψηλή περιεκτικότητα του λάχανου σε κάλιο, βοηθά στο άνοιγμα των αιμοφόρων αγγείων, διευκολύνοντας την ροή του αίματος. 7. Κατά των πονοκεφάλων. Μια ζεστή κομπρέσα με φύλλα λάχανου, μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση από τον πονοκέφαλο. Επίσης, ο χυμός από ωμό λάχανο (25-50 ml ημερησίως), καταπολεμά τις χρόνιες κεφαλαλγίες. 8. Κατά των συμπτωμάτων του αλκοόλ. Τα συμπτώματα που δημιουργεί η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ, καταπολεμούνταν με το λάχανο, από τους ρωμαϊκούς κιόλας χρόνους. 9. Αντιφλεγμονώδες και ρυθμιστής του σακχάρου στο αίμα. Οι φυσικές κόκκινες χρωστικές ουσίες του κόκκινου λάχανου (betalains), θεωρείται πως μειώνουν τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα και αυξάνουν την παραγωγή ινσουλίνης και έχουν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες όπως ακριβώς και στα παντζάρια.
Πηγή : http://www.ftiaxno.gr/2011/11/blog-post.html?m=1
http://www.clickatlife.gr/your-life/story/25545
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου