Το πεύκο ή πεύκος ανήκει στην οικογένεια των Πευκιδών. Είναι δένδρα αειθαλή, με πυραμοειδή κορόνα που φθάνουν σε ύψος μέχρι και τα 30 μέτρα. Έχουν φύλλα βελονοειδή ανά ζεύγη σε αραιές τούφες. Τα άνθη τους είναι σε κώνους, μικροί οι αρσενικοί και βρίσκονται σε ομάδες στα νεαρά κλαδιά των δένδρων και μονήρεις οι θηλυκοί ή ανά ζεύγη με μικρό μίσχο στη βάση των νεαρών κλαδιών. Η ωρίμανση των καρπών γίνεται κάθε δεύτερο έτος. Το πεύκο καθαρίζει τον αέρα και τον κάνει πιο υγιεινό. Το πεύκο το βρίσκετε σε όλη την Ελλάδα και είναι καταπράσινο όλες τις εποχές. Ανθίζει από το Μάιο ως τον Ιούνιο και αυτή την εποχή η γύρη του προκαλεί σε πολλούς αλλεργίες. Μαζέψτε μερικά νέα κλαριά με μπουμπούκια και φύλλα την άνοιξη και φυλάξτε τα σε γυάλινο βάζο ή ξύλινο κουτί. Tο πεύκο (είδος Pinus), είναι ένα από τα σημαντικότερα δένδρα στο ελληνικό περιβάλλον. Είναι αειθαλή ρητινοφόρα κωνοφόρα δένδρα με πάνω από 100 περίπου είδη ανά τον κόσμο. Η κώμη τους απλωτή και φλοιό καστανό-γκρι. Φύλλα βελονόμορφα, με βαθύ πράσινο χρώμα και μήκος 5-7 εκατοστά Συναντάται κυρίως στη βόρεια εύκρατη ζώνη της Ευρώπης και της Αμερικής. Είναι είδη που αγαπούν το φως, είναι ανθεκτικά στην ξηρασία και προτιμούν ασβεστολιθικά εδάφη, αλλά αναπτύσσονται ακόμη και σε φτωχά εδάφη. Το ύψος τους κυμαίνεται από 20 έως 40 μέτρα. Ο φλοιός τους είναι παχύς και αυλακωτός, τα φύλλα βελονοειδή που φύονται κατά σπονδύλους ανά δύο, τρία ή πέντε, παραμένοντας στο πεύκο από 2 μέχρι 17 χρόνια. Στη βάση κάθε μονοετούς βλαστού αναπτύσσονται αρσενικοί (κίτρινο-καφε-πράσινοι) και θηλυκοί κώνοι που μετά τη γονιμοποίησή τους παράγονται οι καρποί, τα κουκουνάρια που περιέχουν τα σπέρματα. Είναι τα άνθη του πεύκου γνωστά με την ονομασία κουκουνάρια. Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι το πεύκο, - η ''Πίτυς'' των αρχαίων Ελλήνων-, ήταν αφιερωμένο στο θεό Ποσειδώνα γιατί έδινε την καλύτερη ξυλεία για την κατασκευή πλοίων.
Ήταν, το αγαπημένο δέντρο της Ρέας, της μητέρας των θεών, της κόρης του Ουρανού και της Γης, γιατί συμβόλιζε το σύνδεσμο Ουρανού και Γης. Είναι γνωστός από την ελληνική μυθολογία και ο ''Σίνης ο Πιτυοκάμπτης'' ο οποίος ήταν ληστής και νόθος γιος του Ποσειδώνα και τον οποίο σκότωσε ο Θησέας. Τα πεύκα συνήθως είναι δέντρα και σπάνια θάμνοι, με ύψος 3 με 80 μέτρα, με την πλειοψηφία των ειδών να έχουν ύψος 15 με 45 μέτρα. Στη χώρα μας συναντούμε τα είδη: Πεύκη η χαλέπιος (Pinus halepensis), Κουκουναριά (P. Pinea), Μαυρόπευκο (P. brutia, P. nigra), Πεύκη η άγρια (P sylvestris, P. peuce, P. leucodermis). Στην Ασία, Αμερική και Ευρώπη τα χαμηλότερα είδη είναι: Πεύκη η νάνα της Σιβηρίας (Pinus pumila) και η Πεύκη η κορυφήτης, ενδημικό στο Μεξικό (Pinus culminicola), με ύψος μέχρι 3 μέτρα. Σε αντιδιαστολή, το ψηλότερο είναι η Πεύκη η βαριά ή πεύκη η βαρύξυλος (Pinus ponderosa), με ένα άτομο του είδος στο Όρεγκον των δυτικών ΗΠΑ να έχει ύψος 81,79 μέτρα, ενώ η Πεύκη η λαμπερτιανή (Pinus lambertiana), γηγενές στα βουνά της ακτής του Ειρηνικού στις ΗΠΑ, μπορεί να ξεπεράσει σε ύψος τα 82 μέτρα. Στην Ελλάδα, τα δάση αυτής της πεύκης αποτελούν το 11% των συνολικών δασών, μια έκταση που δεν παραμένει σταθερή λόγω των δασικών πυρκαγιών και της φυσικής αναγέννησης των πευκοδασών μέσα από αυτή. Συνεπώς, υπεύθυνα για τη μεταπυρική αναγέννηση και την επιτυχή επανίδρυση του πευκοδάσους μετά τη φωτιά είναι αποκλειστικά τα σπέρματα της''τράπεζας'' τους πάνω στο έδαφος, που παραμένουν σε αναμονή, μέσα στους κλειστούς κώνους τους και συσσωρεύονται με την πάροδο του χρόνου. ο κουκουναρόσπορος, καταναλωνόταν ευρέως από την Παλαιολιθική περίοδο στην Ευρώπη και την Ασία. Στην αρχαία Ελλάδα, αλλά και στη Ρώμη, την Αμερική των Ινδιάνων και στη μακρινή Σιβηρία, το κουκουνάρι αποτελούσε ανέκαθεν περιζήτητη λιχουδιά. Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι εκτιμούσαν την πλούσια θρεπτική αξία του και ίσως και αυτός ήταν ο λόγος που το θεωρούσαν και σύμβολο ανδρισμού και γονιμότητας.
Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, συνήθιζαν να σερβίρουν ένα είδος μπισκότου με κουκουνάρι, που είχε ως κύριο στόχο την ενίσχυση των ερωτικών επιδόσεων.Επίσης και τα νεαρά κουκουνάρια είναι βρώσιμοι καρποί. Έχουν μαλακή σύσταση με γεύση ρητίνης και κάνουν εύγευστα τα φαγητά. Προστίθενται στο παγωτό, κέικ, πουτίγκες, και σε άλλα γλυκίσματα. Αλεσμένοι οι σπόροι, χρησιμοποιούνται στις σούπες ως πηκτική ουσία ή για άρωμα. Πάνω από 20 είναι τα είδη του πεύκου που παράγουν καρπούς κατάλληλους για συγκομιδή. Χρήσιμα μέρη πεύκου. Τα βελονωτά φύλλα του, το ρετσίνι, τα κουκουνάρια και τα φρέσκα κλαράκια με τα μπουμπούκια του. Δραστικά συστατικά του πεύκου. Το αιθέριο λάδι του περιέχει πινένιο, εστέρες, γλυκοσίδια, ρητίνη, ταννίνη και βιταμίνη C. To ρετσίνι του που παράγεται με τραυματισμό του κορμού των πεύκων είναι η τερεβινθίνη που περιέχει ρητίνη, αιθέριο έλαιο και πικρές ουσίες και με απόσταξη δίνει το τερεβινθέλαιο με κύριο δραστικό συστατική το α-πινένιο, το β-πινένιο, ρητινικά οξέα και άλλα συστατικά ουδέτερα. Το κολοφώνιο είναι το υπόλειμμα από την απόσταξη της τερεβινθίνης και είναι μια ρητινώδης, κιτρινωπή και διαυγής μάζα. Η τερεβινθίνη και το τερεβινθέλαιο χρησιμοποιούνται για αλοιφές και έμπλαστρα. Το δραστικό συστατικό του τερεβινθέλιου, το α-πινένιο, χρησιμοποιείται στη φαρμακοποιία για την παρασκευή καμφοράς για θεραπευτικούς σκοπούς. Ενδείξεις πεύκου. Η ομοιοπαθητική χρησιμοποιεί το πεύκο κατά των ρευματισμών, της ισχιαλγίας, της πνευμονίας και του βήχα. Από το πεύκο βγαίνει το ρετσίνι και από αυτό με απόσταξη το τερεβινθέλαιο (νέφτι) και το κολοφώνιο, που χρησιμοποιούνται ως αλοιφές σε ρευματισμούς, έμπλαστρα και σε φάρμακα για στραμπουλήγματα και μώλωπες. Το πεύκο είναι κατάλληλο για τη θεραπεία της φυματίωσης. Το πεύκο διεγείρει όλες τις εκκρίσεις και ενεργοποιεί τους ενδοκρινείς αδένες. Χρησιμοποιείται στη χρόνια και οξεία βρογχίτιδα, στην πνευμονία, στην πλευρίτιδα, σε κυστίτιδα, σε πέτρες στην κύστη και σε κολπικές υπερεκκρίσεις.
Το ρετσίνι του (το παλαιό τερεβινθέλαιο) είναι αντίδοτο σε δηλητηρίαση από φώσφορο (φωσφορικά λιπάσματα). Το νέφτι στη βιομηχανία χρησιμοποιείται για βερνίκια, λάκες, ελαιοχρώματα και κρέμες για την υποδηματοποιία. Τα μπουμπούκια, οι βελόνες και τα πράσινα κουκουνάρια βοηθούν και σε φλογώσεις της χολής από πέτρες και στην καλή λειτουργία του συκωτιού. Με τα άνθη του πεύκου φτιάχνουν οι μέλισσες την πρόπολη. Τα κουκουνάρια πεύκου αρωματίζουν το κρασί »κώνειος οίνος». Το ρετσίνι του πεύκου χρησιμοποιείται στα βαρέλια του κρασιού. Το ξύλο του πεύκου χρησιμοποιείται στη ναυπηγική, στις οικοδομές για πατώματα, δοκούς, κουφώματα, επενδύσεις τοίχων και σε ορυχεία κ.ά γιατί είναι ανθεκτικό. Επίσης είναι κατάλληλο για φωτιστικό μέσο γιατί περιέχει ρετσίνι και δεν σβήνει εύκολα και όταν βραχεί. (δαδιά) και χρησιμοποιείται και για νυχτερινό ψάρεμα. Ιδιότητες πεύκου. Το πεύκο ‘’το δασικό’’ μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περιπτώσεις βρογχίτιδας, ιγμορίτιδας ή καταρροής του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος, τόσο για εισπνοές όσο και εσωτερικά. Βοηθά επίσης στο άσθμα. Η διεγερτική δράση του κάνει αυτό το φυτό χρήσιμο στη θεραπεία των ρευματισμών και της αρθρίτιδας. Υπάρχει παράδοση στη χρησιμοποίηση του αφεψήματος στο νερό του μπάνιου για την καταπράυνση της κόπωσης, της νευρικής εξασθένησης και της αϋπνίας, καθώς επίσης και για την επούλωση αμυχών και την καταπράυνση δερματικών ερεθισμών. Έχει αντισηπτικές, αποχρεμπτικές, αντιγηραντικές, αντιοξειδωτικές ιδιότητες και είναι πλούσιο βιταμίνες C και Α. . Έρευνες έδειξαν ότι μια κούπα πευκοβελόνες έχουν πέντε φορές περισσότερη βιταμίνη C από ένα πορτοκάλι. Βοηθάει στην απορρόφηση του σιδήρου, δίνει ενέργεια και δύναμη. Επίσης, ανακουφίζει από τους πόνους στους μύες, τονώνει το ήπαρ, ανακουφίζει από το άγχος, βοηθάει στην ομαλοποίηση της αρτηριακής πίεσης και αποκαθιστά τη συνολική ισορροπία του σώματος. Παρενέργειες πεύκου. Το πολύ ρετσίνι προκαλεί ναυτία.
Πηγή : http://proionta-tis-fisis.com/pefko-therapeftikes-idiotites-ofeli-kai-hriseis/#
http://http---ellinon-anava.pblogs.gr/2015/05/to-efergetiko-pefko.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου