Είναι φανερό πως οι αίγες αναπαράγονται για να γεννούν μικρά και να παράγουν γάλα. Οι 150 μέρες που μεσολαβούν μεταξύ του ζευγαρώματος και της γέννησης των μικρών είναι εξαιρετικά σημαντικές για τις αίγες, και ειδικά για τον αρχάριο αιγοτρόφο αποτελούν πηγή άγχους και ανησυχίας. Αν κρατάτε στοιχεία για την απόδοση των ζώων σας, τα οποία έχουν αναπαραχθεί την ίδια περίπου εποχή, είναι φανερό πως για ένα διάστημα θα κολυμπάτε στο γάλα, ενώ κατά το υπόλοιπο έτος δεν θα έχετε καθόλου. Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο μειονέκτημα της επαγγελματικής αιγοτροφίας. Όσοι αγοράζουν γάλα θέλουν να το βρίσκουν όλο το χρόνο και όχι μόνο την «εποχή» του. Η φυσιολογική καμπύλη γαλουχίας ενισχύεται από εποχιακούς παράγοντες που θεωρούνται εξίσου φυσικοί τόσο για τις αγελάδες όσο και για τις αίγες, λόγω του τρόπου διατροφής του καιρού, κ.λ.π. Απλώς τα ζώα παράγουν περισσότερο το καλοκαίρι και λιγότερο το χειμώνα. Δεδομένου όμως ότι οι περισσότεροι καταναλωτές χρειάζονται επιπλέον γάλα το χειμώνα σε σύγκριση με το καλοκαίρι, είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί ο αιγοτρόφος έρχεται σε δύσκολη θέση. Αλλά και όσοι διατηρούν λίγα ζώα στο σπίτι έχουν ως ένα βαθμό το ίδιο δίλημμα. Αν έχετε μόνο ένα ζώο, ακόμα και αν έχετε περίοδο γαλακτοφορίας10 μηνών, επί 2 μήνες το χρόνο δεν θα έχετε καθόλου γάλα. Με δύο αίγες, μπορείτε να προσπαθήσετε να ζευγαρώσετε τη μία το Σεπτέμβριο και τη δεύτερη το Δεκέμβριο. Με αυτόν τον τρόπο, θεωρητικά τουλάχιστον, δεν θα ξεμείνετε από γάλα. Αν ρίξετε όμως μια ματιά στα συνδυασμένα διαγράμματα γαλακτοφορίας, θα δείτε πως η ποσότητα γάλακτος δεν είναι καθόλου σταθερή. Τις πιο πολλές φορές θα έχετε πάρα πολύ ή δεν θα έχετε αρκετό, και λιγότερες φορές θα έχετε όσο χρειάζεστε. Το ζητούμενο εδώ είναι να ζευγαρώνετε τα ζώα σας σε όσο το δυνατό μεγαλύτερη χρονική απόσταση το ένα από το άλλο, αλλά συγχρόνως να προσέχετε να μη μείνει κάποιο ζώο αζευγάρωτο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμα και ο Δεκέμβριος είναι παρακινδυνευμένος. Τα ζώα δεν ξαναέρχονται σε οίστρο μέχρι το Σεπτέμβριο.
Μικρά γεννιούνται σχεδόν κάθε μήνα, σε πρακτικό επίπεδο όμως, ένας μικρός εκτροφέας δεν μπορεί να βασιστεί στην αναπαραγωγή εκτός εποχής. Για τους περισσότερους ίσως, ένα από τα πιο συνηθισμένα προβλήματα είναι να μπουν στο στάβλο ένα ανεμοδαρμένο πρωινό στα τέλη του χειμώνα ή στις αρχές της άνοιξης και να βρουν ένα νεογέννητο ερίφιο να τρέμει από το κρύο. Αν φαίνεται καλά, προστατέψτε το από το κρύο. Βάλτε το σε ένα κλειστό κουτί ή σε ένα παχνί επενδυμένο με μια παλιά κουβέρτα ή σακιά από ζωοτροφές, μακριά από το παραμικρό ρεύμα αέρα και με μια θερμαντική λάμπα, αν ο καιρός είναι πολύ κακός. Μην αφήσετε όμως να ζεσταθεί πολύ. Η απότομη αλλαγή, ξανά στη φυσιολογική θερμοκρασία, είναι το ίδιο επικίνδυνη με το κρύο που δημιούργησε αρχικά το πρόβλημα. Στην περίπτωση που το μικρό έχει παγώσει τόσο που κοντεύει να πεθάνει, απαιτούνται δραστικότερα μέτρα. Αν βρείτε κάποιο που είναι ακόμα βρεγμένο, εντελώς παγωμένο και σχεδόν νεκρό, ένας τρόπος να το σώσετε είναι να βυθίσετε μέχρι τη μύτη μέσα σε έναν κουβά με ζεστό νερό σε θερμοκρασία 400C, περίπου ίση με εκείνη του σώματος της μητέρας. Όταν αναζωογονηθεί, στεγνώστε το εντελώς και τυλίξτε το σε μια κουβέρτα. Βάλτε το σε ένα κουτί σε ένα προφυλαγμένο μέρος και συνεχίστε να το προσέχετε. Ένα τέτοιο νεογέννητο, ωστόσο, μπορεί να υποφέρει από υπογλυκαιμία. Καθώς το επίπεδο των σακχάρων μειώνεται, το μικρό αρχίζει να τρέμει να κυρτώνει τη ράχη του, ορθώνει το τρίχωμα του και κινείται με δυσκολία. Στο τέλος πέφτει κάτω, κουλουριάζεται, πέφτει σε κώμα και πεθαίνει. Η θεραπεία είναι να ζεστάνετε το ερίφιο και να του χορηγήσετε τουλάχιστον 25mg διαλύματος γλυκόζης 5% με ένα μικρό λαστιχένιο σωλήνα κατευθείαν στο στομάχι. Όταν το ζώο δείξει σημάδια ανάνηψης, χορηγήστε του 60 γρ πρωτόγαλα με τον σωλήνα αν είναι απαραίτητος. Επιστρέψτε το στο στάβλο μόλις δείξει ότι είναι εντελώς καλά. Αν καταλήξετε να πάρετε το νεογέννητο στο σπίτι σας για οποιοδήποτε λόγο, όσο κάνει κρύο, (οι περισσότεροι το κάνουν), θα πρέπει να κρατήσετε το ζώο μέσα ώσπου να ζεστάνει ο καιρός. Ακόμα κι έτσι πρέπει να το σκληραγωγήσετε λίγο-λίγο και όχι να το εκθέσετε ξαφνικά στο κρύο. Εξετάστε τα μικρά. Πολλοί που δε θέλουν να ασχοληθούν με την εκτροφή των μικρών αρσενικών, τα θανατώνουν μόλις γεννηθούν. Να θυμάστε: μόνο τα καλύτερα αρσενικά από τους τράγους και τις αίγες εξαιρετικής ποιότητας πρέπει να εκτρέφονται για αναπαραγωγή.
Ένας ώριμος τράγος μπορεί να γονιμοποιήσει εκατό θηλυκές το χρόνο και μπορεί να διατηρηθεί επί 5 χρόνια ή και περισσότερο. Αυτό σημαίνει πως λιγότερο από ένα στα πεντακόσια αρσενικά ζώα θα χρησιμεύσει ως επιβήτορας. Και δεν είναι καθόλου πιθανό πως αυτό το ένα είναι αυτό που γεννήθηκε στο στάβλο σας. Στα θηλυκά μικρά ελέγξτε για τυχόν ανωμαλία στους μαστούς(πολυμαστία). Η κατάσταση αυτή εμφανίζεται με πολλές μορφές, ορισμένες από τις οποίες καθιστούν το ζώο άχρηστο για παραγωγή γάλακτος. Αν ο επιπλέον μαστός είναι διαχωρισμένος από τους δύο κύριους και δεν εμποδίζει τη λειτουργία τους, μπορεί να αφαιρεθεί χειρουργικά μετά τον τοκετό ή να περιδεθεί σφικτά στη βάση του με μια κλωστή για να ατροφήσει. Οι πραγματικοί διπλοί μαστοί καθιστούν το ζώο ανίκανο να παράγει γάλα. Οι τράγοι παρουσιάζουν επίσης αυτή την ανωμαλία και δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται στην αναπαραγωγή. Αν η άκρη του αιδοίου των θηλυκών έχει εξόγκωμα σε μέγεθος μπιζελιού, το ζώο είναι ερμαφρόδιτο και δεν θα αναπαραχθεί. Πρέπει να θανατωθεί και τα ζώα που χρησιμοποιήθηκαν για να γεννηθεί δεν πρέπει να ζευγαρώσουν ξανά. Ωστόσο, δεν παρουσιάζουν όλα τα ερμαφρόδιτα αυτό το εξόγκωμα. Τα ανεπιθύμητα ή ακατάλληλα ερίφια και αρσενικά, μπορούν να εκτραφούν για το κρέας τους για την οικογένεια ή για το εμπόριο. Αν έχετε καλύτερη χρήση για το γάλα και δεν θέλετε να ασχοληθείτε με υποκατάστατα γάλακτος ή να αναλάβετε την εκτροφή των εριφίων, μπορείτε να τα σφάξετε μόλις γεννηθούν και να μαγειρευτούν όπως το κουνέλι.
Πηγή : http://www.petzoo.gr/anaparagogi.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου