Η Γαρυφαλλιά ή Δίανθος : Το εντυπωσιακό ελληνικό λουλούδι ανθεκτικό σε καιρό και ασθένειες

Η Γαρυφαλλιά (ή Δίανθος όπως είναι η ''επίσημη'' ονομασία της), είναι ένα ευρέως διαδεδομένο στην Ελλάδα και εξαιρετικά αγαπητό πολυετές ανθοφόρο φυτό που το συναντάμε ιδιαίτερα στα μπαλκόνια των σπιτιών καθώς είναι ένα κλασικό ''λουλούδι γλάστρας'' χωρίς αυτό να σημαίνει φυσικά ότι δεν ευδοκιμεί μια χαρά και στο έδαφος. Είναι ένα ιδιαίτερα ανθεκτικό φυτό. Το μεγάλο πλεονέκτημα που έχουν τα άνθη της είναι ότι μπορούν να διατηρηθούν σε βάζο για αρκετό διάστημα εξ' ου και είναι ιδιαίτερα δημοφιλή στα ελληνικά σπίτια.  Σε ύψος φτάνει περίπου τα 60 εκατοστά. Πρέπει να φυτεύεται σε χώμα με καλή αποστράγγιση γιατί διαφορετικά μπορεί να σαπίσουν οι ρίζες της. Γενικώς δεν ''αγαπάει'' την πολύ υγρασία. Θέλει (όπως και τα περισσότερα ανθοφόρα φυτά άλλωστε) να φυτεύεται σε σημεία που τα ''βλέπει'' καλά ο ήλιος. Κλάδεμα : Το ''βασικό'' κλάδεμα της γαρυφαλλιάς γίνεται νωρίς την άνοιξη. Παράλληλα, πρέπει να αφαιρούνται τακτικά τα μαραμένα λουλούδια και τα ξερά κλαδάκια της ώστε να ενισχύεται η ανθοφορία της. Πότισμα :  κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και ιδιαίτερα όταν η θερμοκρασία κινείται σε πολύ υψηλά επίπεδα χρειάζεται συχνό πότισμα κάθε 2-3 ημέρες.  Η ανθοφορία της ξεκινά την άνοιξη και τελειώνει όταν εμφανιστούν τα πρώτα κρύα. Είναι φυτό με πυκνή βλάστηση και φτάνει σε ύψος τα 60 εκατοστά. Τα φύλλα του είναι στενόμακρα και λογχοειδή. Οι ρίζες του είναι δυνατές και διεισδύουν βαθιά στο έδαφος. Τα άνθη της γαριφαλιάς, είναι πολύχρωμα, έχουν ωραίο άρωμα και 5 σέπαλα που σχηματίζουν σωλήνα. Η γαρυφαλλιά καλλιεργείται ευρέως, περισσότερο από 2.000 χρόνια, την αναφέρει ακόμα και ο Θεόφραστος στο έργο του "Περί φυτών ιστορίαι". Σήμερα συνεχίζεται η καλλιέργειά της στις περιοχές της Μεσογείου, στην Ασία, τη βόρειο Αμερική και σε εύκρατες ή υποτροπικές περιοχές της Αφρικής. Πρόγονος της γαριφαλιάς θεωρείται ένα άγριο αρωματικό είδος της δυτικής Μεσογείου που απαντάται σε βραχώδεις περιοχές της Σικελίας, Σαρδηνίας και Γιβραλτάρ. 

Η γαρυφαλλιά αναπτύσσεται σε αδρανές υπόστρωμα ή πορώδες έδαφος. Τα πιο κατάλληλα εδάφη είναι τα αμμώδη, αμμοπηλώδη, αμμοαργιλώδη, οργανικός καλά αποστραγγιζόμενα, αεριζόμενα και ηλιαζόμενα. Το pH του εδάφους συνίσταται να είναι από ουδέτερο μέχρι ελαφρά αλκαλικό (6-7). Τα φυτά της γαρυφαλλιάς υποφέρουν σε υψηλές συγκεντρώσεις αλάτων παρ’ ότι είναι περισσότερο ανθεκτικά από άλλα, γι’ αυτό πριν την εκρρίζωση της παλιάς φυτείας γίνεται απομάκρυνση των αλάτων από το έδαφος με έκπλυση με άφθονο νερό έως ότου η ηλεκτρική αγωγιμότητα του εδάφους να μην ξεπερνά τα 2μS. Η γαρυφαλλιά φυτεύεται όλες τις εποχές του έτους. Το μεγαλύτερο μέρος των φυτεύσεων πραγματοποιείται από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Ιούλιο όταν επιδιώκουμε μια μεγάλη πρώτη παραγωγή γύρω στα Χριστούγεννα, με περίοδο αιχμής τους μήνες Απρίλιο, Μάιο, Ιούνιο. Τον Οκτώβριο μέχρι τον Δεκέμβρη οι φυτεύσεις είναι μειωμένες λόγω ότι τα φυτά χρειάζονται περισσότερο χρόνο να ανθίσουν. Οι αποστάσεις φύτευσης εξαρτώνται από το πόσα κορυφολογήματα θα γίνουν. Με 2 κορυφολογήματα η πυκνότητα φύτευσης είναι 25 φυτά/m2. Όσο αφορά το πρώτο κορυφολόγημα αυξάνεται στα 44 φυτά/m2, ο σημαντικότερος παράγοντας για την σωστή εγκατάσταση κάθε νέας καλλιέργειας γαρυφαλλιάς είναι το ρηχό επιφανειακό φύτεμα. Σε βαθύ φύτεμα υπάρχει ο κίνδυνος προσβολών από διάφορες ασθένειες κι εχθρούς. Για την επιτυχή επιφανειακή φύτευση μπορεί να τοποθετηθεί πρώτο δίχτυ και στην συνέχεια να φυτευτούν τα μοσχεύματα σε βρεγμένο έδαφος και στην συνέχεια με τεχνητή βροχή. 

Ή γαρυφαλλιά είναι φυτό που μπορεί να αντέξει σε πολύ ξηρά εδάφη αλλά κάτω από τέτοιες συνθήκες η παραγωγή είναι μηδαμινή. Τα φυτά πρέπει να αρδεύονται άνοιξη και καλοκαίρι. Η άρδευση γίνεται με κατάκλιση στα μεταξύ των αλίων αυλάκια ή με σωλήνες τεχνικής βροχής που διαβρέχουν τα φυτά στη βάση μόνο. Τα ποτίσματα γίνονται πάντοτε πρωϊνές ή απογευματινές ώρες και αποφεύγεται το λίμνασμα των νερών γύρω από τα φυτά για αποφυγή σηψιρριζιών. Σε περίοδο ξηρασίας και υψηλής θερμοκρασίας για τη διατήρηση των φυτών σε σπαργή συνιστάται η διαβροχή αυτών. Δεν πρέπει όμως να επιμείνουμε στη διαβροχή σε μέρη λίγο αεριζόμενα με αρκετή υγρασία γιατί ευνοούνται οι κρυπτογαμικές ασθένειες. Είναι σχετικά ανθεκτικό φυτό και στελέχη του μπορούν να διατηρηθούν σε βάζα για αρκετό χρόνο. Σε ύψος φτάνει περίπου τα 60 εκατοστά. Για την ανάπτυξή της χρειάζεται φωτεινά, ηλιόλουστα μέρη, ενώ μεγάλη υγρασία δεν ευνοεί το φυτό και σαπίζει. Μεγάλη ζέστη πάνω από 35 βαθμούς μπορεί να ξεράνει το φυτό και έτσι κατά τους καλοκαιρινούς μήνες -και όταν βρίσκεται σε μικρές γλάστρες- χρειάζεται αρκετό πότισμα. Στο ψύχος είναι ανθεκτική και αντέχει σε θερμοκρασίες κάτω του μηδενός. Η γαριφαλιά πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα και χρειάζεται κορφολόγημα για την αφαίρεση των ξερών ανθών, έτσι ώστε να αναπτυχθούν νέοι βλαστοί με μεγάλα ωραία άνθη. Στην Ελλάδα η γαριφαλιά εκτός από κοινό διακοσμητικό φυτό καλλιεργείται και για παραγωγή ανθέων για επιχειρηματικούς σκοπούς. Η παραγωγή γαρίφαλων καλύπτει την εγχώρια κατανάλωση και γίνονται και σημαντικές εξαγωγές. Οι μεγαλύτερες καλλιέργειες βρίσκονται στην Κρήτη, στην Τροιζηνία, στην Μεσσηνία και στην Αττική.

Πηγή : http://praktikesidees.gr/v2/khpos/garyfallia/

http://www.gaiapedia.gr/gaiapedia/index.php/Καλλιέργεια_γαρυφαλλιάς

http://www.minagric.gr/index.php/el/the-ministry-2/510-greek-content/fitikisparagwgis/anthi-kallopistika/2634-garifalia