Από τα εσπεριδοειδή μόνο το κίτρο ήταν γνωστό στους κλασσικούς συγγραφείς. Φαίνεται ότι η κιτριά υπήρξε το πρώτο από τα εσπεριδοειδή που καλλιεργήθηκε στην Ευρώπη και μάλιστα στην περιοχή της Μεσογείου. Η καλλιέργεια της κιτριάς ξεκίνησε στην Περσία και αργότερα στην Παλαιστίνη, από όπου έγινε γνωστή στους Έλληνες και τους Ρωμαίους. Λίγο μετά την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου ο Θεόφραστος έδωσε ακριβή περιγραφή της κιτριάς, η οποία μέχρι αυτήν την εποχή ονομαζόταν «μηδικό ή περσικό μήλο». Το όνομα CITRUS προέρχεται από τη χώρα της Μηδείας. Ο Πλίνιος ονόμασε το δέντρο CITRUS, βοτανικό όνομα το οποίο υιοθέτησε ο Λιναίος για όλα τα συναφή με αυτό δέντρα. Καλλιέργεια - Ποικιλίες: Η κιτριά μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιοδήποτε εδαφικό τύπο, αναπτύσσεται όμως καλύτερα σε εδάφη μέτριας σύστασης, διαπερατά, ελαφρά, που αποστραγγίζονται καλά και διατηρούν σχετική δροσερότητα. Οι μήνες της κύριας συγκομιδής του είναι ο Σεπτέμβριος και ο Οκτώβριος. Επειδή όμως η κιτριά χαρακτηρίζεται από συνεχή βλάστηση και καρποφορία, γι' αυτό υπάρχουν και κίτρα το Νοέμβριο, Δεκέμβριο, Φεβρουάριο και Ιούνιο. Ο καρπός της κιτριάς είναι μεγάλος, μακρουλός ή σφαιρικός, παχύς, τρυφερός και γλυκός (όταν είναι ώριμος). Ο φλοιός που περιβάλλει την κάψα είναι υπόξινος και έχει χρώμα πράσινο ενώ όταν ωριμάσει γίνεται κίτρινος.
Βάσει του χαρακτήρα της σάρκας (του ενδοκαρπίου) οι ποικιλίες της κιτριάς διακρίνονται σε δύο ομάδες: 1) τις «οξύχυμες» και 2) τις «γλυκόχυμες». Οξύχυμες ποικιλίες: DIAMANTE (CEDRO LISCIO): Είναι ποικιλία ιταλική άριστης ποιότητας, Έχει μεγάλο καρπό, σχήμα ωοειδές, φλοιό παχύ, σαρκώδη, λείο. ETROG: Ποικιλία του Ισραήλ με μικρό καρπό, σχήμα λεμονοειδές, φλοιό παχύ, σαρκώδη. ΛΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ: Η ποικιλία αυτή έχει δύο τύπους: τον επιμήκη και τον ελλειψοειδή. Ο καρπός έχει μεγάλο μέγεθος, ο φλοιός είναι παχύς, λείος και αρωματικός. Θεωρείται ποικιλία ολιγόσπερμη και εκλεκτής ποιότητας, που εκτιμάται στη διεθνή αγορά. Γλυκόχυμες ποικιλίες CORSICAN: Έχει εξαιρετικής ποιότητας φλοιό για ζαχαρόπηξη, και ο καρπός του έχει μεγάλο πάχος και μέγεθος και είναι σαρκώδης και τρυφερός. ΛΕΥΚΑΝΘΗΣ: Ο καρπός έχει διάφορα σχήματα, είναι ολιγό-χυμος και ένσπερμος, σαρκώδης και με μέτριο πάχος. Καλλιεργείται στην Κρήτη. ΘΟΛΩΡΙΤΙΚΟ ΑΙΓΑΛΕΙΑΣ: Ο καρπός έχει πολύ μεγάλο μέγεθος και βάρος. Ο φλοιός έχει μεγάλο πάχος και τραχεία επιφάνεια. Καλλιεργείται στο Διακοφτό, στα Ζαχλωρίτικα κλπ. ΓΑΡΥΓΑΛΛΑΤΟ: Ο καρπός έχει μέτριο μέγεθος. Ο φλοιός είναι παχύς και λείος. Καλλιεργείται στην Αιγιαλεία. Η παραγωγή του κίτρου σήμερα Το κίτρο σήμερα καλλιεργείται συστηματικά στη Γαλλία (Κορσική), στη Νότια Ιταλία (Σικελία, Καλαβρία), στο Πόρτο Ρίκο και στη χώρα μας. Όσον αφορά ειδικότερα τη χώρα μας η βασική παραγωγή του εντοπίζεται στην Κρήτη ενώ μικρότερες ποσότητες παράγονται επίσης στη Νάξο και την Αιγιαλεία (Διακοφτό). Στην περιοχή του Μέσα Μυλοποτάμου στην Κρήτη (Γαράζο, Απλαδιανά, Δαφνέδες, Αγιά, Πέραμα κ.ά.) παράγεται το μεγαλύτερο ποσοστό της ελληνικής κιτροπαρα-γωγής (60-65%) ενώ στην Κρήτη γενικότερα παράγεται το 90% της συνολικής μας παραγωγής σε κίτρα.
Σε μικρές ποσότητες το κίτρο καλλιεργείται επίσης στο Ισραήλ, που χρησιμοποιείται από τους Εβραίους στην ετήσια θρησκευτική γιορτή της Σκηνοπηγίας. Σε όγκο παραγωγής η χώρα μας συναγωνίζεται το Πόρτο Ρίκο με παραγωγή που κυμαίνεται γύρω στους 1000 τόνους ετησίως, ενώ ακολουθεί η Ιταλία με πολύ μικρότερες ποσότητες ( 200-300 τόνους ετησίως). Το τελευταίο έτος στον ευρωπαϊκό χώρο εισήχθησαν και ποσότητες από τη Βραζιλία. Ιδιότητες - Χρήσεις: Η φλούδα του κίτρου έχει πολλές βιοχημικές ουσίες. Περιέχει άφθονο αιθέριο λάδι, άλατα νατρίου και καλίου και βιταμίνες, όπως είναι μεταξύ άλλων και η αντιφλεγονώδης βιταμίνη C, που χρησιμοποιείται στη θεραπεία πολλών παθήσεων. Η φλούδα του κίτρου χρησιμοποιείται τόσο στη φαρμακοβιομηχανία όσο και στη ζαχαροπλαστική και στη σαπωνοποιία. Σαν αφέψημα και έγχυμα βράζονται οι καρποί μαζί με τη φλούδα σε νερό αφού κοπούν σε μικρά κομμάτια σε αναλογία 10:50. Το ζαχαρόπηκτο κίτρο χρησιμοποιείται στις βιομηχανίες παγωτού, σοκολάτας, στην παρασκευή κέικ κλπ.
Πηγή : http://www.froutonea.gr/gr/poreia-proionton/aricle_archive5241
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου