Το πιο δημοφιλές ‘’ξινό’’ (εσπεριδοειδές) με επιστημονική ονομασία Citruscinensisκαι από τα πιο αγαπημένα καρποφόρα δέντρα, σίγουρα είναι η πορτοκαλιά. Δεν είναι μόνο η ξεχωριστή καλλωπιστική της αξία αλλά κυρίως οι πολύ γευστικοί καρποί της, που αναλόγως την ποικιλία καταναλώνονται νωποί, σε φρέσκους χυμούς, σε φαγητά ή σαλάτες γίνεται γλυκό του κουταλιού και μαρμελάδα χωρίς να ξεχνάμε πως από τα άνθη και τους καρπούς παράγονται από τη βιομηχανία εξαιρετικής ποιότητας αιθέρια έλαια. Η ‘’εξημέρωση’’ της άγριας πορτοκαλιάς φαίνεται πως έχει γίνει εδώ και τουλάχιστον 4.000 χρόνια, σε Κίνα και Ινδία. Στην Ευρώπη ήρθε τον 14ο-15ο αιώνα αλλά παρόλα αυτά μέχρι και τον 18 αιώνα καλλιεργούνταν μόνο ως καλλωπιστικό είδος, λόγω της άγνοιας των ανθρώπων για τις πολλαπλές ευεργετικές ιδιότητες του πορτοκαλιού. Δε γνώριζαν δηλαδή πως είναι πλούσιο σε βιταμίνη C, β-καροτίνη, φολικό οξύ, φυτικές ίνες ενώ περιέχει αντιοξειδωτικές ουσίες και άλατα. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τη χαμηλή περιεκτικότητα σε ενέργεια, λιπαρά και υδατάνθρακες, καθιστούν το πορτοκάλι ιδανική τροφή για τους παχύσαρκους και διαβητικούς ενώ ταυτόχρονα η τακτική κατανάλωσή του προλαμβάνει πολλές ασθένειες του ανθρώπου.
Στη χώρα μας η πορτοκαλιά καλλιεργείται σε έκταση περίπου 360.000στρ, με μέση παραγωγή το 1 εκατομμύριο τόνους ετησίως. Θα τη συναντήσουμε κυρίως στους νομούς Λακωνίας, Αργολίδας, Αιτωλοακαρνανίας, Ηλείας και σε μικρότερες εκτάσεις σε Χανιά και Άρτα. Όπως και τα υπόλοιπα εσπεριδοειδή, η πορτοκαλιά δε ρίχνει τα φύλλα της το χειμώνα, τα οποία (αναλόγως με την ποικιλία) είναι μεσαίου μεγέθους, ελλειψοειδή, πλατιά, λεία, έντονα πράσινα και στα μεγάλα δέντρα είναι πυκνά. Ο κορμός είναι όμορφος, ίσιος και λείος και οι ρίζες απλώνονται πλούσιες σε αρκετή έκταση, κυρίως σε πλάτος και όχι τόσο πολύ σε βάθος. Η πορτοκαλιά δεν ψηλώνει περισσότερο από τα 7-8μ., ωστόσο με τακτικό κλάδεμα εύκολα την κρατάμε στο ύψος που θέλουμε, ακόμα και σε τέτοιο μέγεθος ώστε να χωρέσει σε μια μεγάλη γλάστρα. Τα λευκά και μεγάλα λουλούδια της βγαίνουν μεμονωμένα ή σε μικρές ομάδες την άνοιξη και έχουν πολύ ευχάριστο άρωμα, με την ανθοφορία να κρατά περισσότερο από 1 μήνα. Όλα τα παραπάνω καθιστούν ‘’επιβεβλημένη’’ την παρουσία μιας πορτοκαλιάς στον κήπο μας, χωρίς να υπολογίσουμε και τους καρπούς που θα μαζέψουμε από το φθινόπωρο και μετά! Ή πορτοκαλιά ευδοκιμεί μεταξύ 40ο βορείου και 40ο νοτίου γεωγραφικού πλάτους, δηλ. στις τροπικές, υποτροπικές και εύκρατες περιοχές, όπου οι χειμώνες δεν είναι βαρείς και το κλίμα γενικά είναι ζεστό και δροσερό. Καλλιεργείται από τα πεδινά ως και το υψόμετρο των 400μ. και δεν αντέχει του παγετούς (σε θερμοκρασίες κάτω από τους -3οC αρχίζουν οι σοβαρές ζημιές στην παραγωγή και στα δέντρα). Είναι λιγότερο ανθεκτική στο κρύο από τη μανταρινιά αλλά έχουν την ίδια ευαισθησία με αυτήν στους δυνατούς ανέμους. Ή πορτοκαλιά χρειάζεται νερό από την άνοιξη ως τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές. Η συχνότητα και η δόση των αρδεύσεων εξαρτάται από τις περιβαλλοντικές συνθήκες και από το έδαφος. Έτσι, τους ξηρούς καλοκαιρινούς μήνες απαιτούνται 3-7 ποτίσματα ανά μήνα. Για μεμονωμένα δέντρα επιλέγουμε την εύκολη λύση, δηλαδή τη δημιουργία κυκλικού αυλακιού/λεκάνης γύρω από το δέντρο, ώστε να συγκρατεί το νερό που θα ρίχνουμε με λάστιχο. Αν έχουμε πολλά δέντρα, μπορούμε να εφαρμόσουμε πότισμα με σταγόνες ή με χαμηλά μπεκ. Σε κάθε περίπτωση, τα ποτίσματα πρέπει να γίνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα και να μην υπερβάλλουμε στις δόσεις, ειδικά αν από το έδαφός μας δε στραγγίζει καλά και σχετικά γρήγορα το νερό. Τέλος, φροντίζουμε να μη βρέχουμε το λαιμό των δέντρων (το σημείο του κορμού κοντά στο έδαφος) γιατί μπορεί η πορτοκαλιά μας να προσβληθεί από σοβαρά παθογόνα που προσβάλλουν το λαιμό και τις ρίζες των δέντρων (αν δεν αντιμετωπίσουμε τις προσβολές γρήγορα, μπορεί να ξεραθεί το δέντρο μας).
Το πορτοκάλι στην αρχαία ελληνική μυθολογία έχει από μελετητές ταυτιστεί με τον χρυσό καρπός των δέντρων στον κήπο των Εσπερίδων. Στη μυθολογία αναφέρονται ως τα «χρυσά μήλα», τα οποία τα είχε χαρίσει η θεά Γη ως γαμήλιο δώρο στον Δία και την Ήρα . Η Ήρα φύτεψε τα δέντρα στον κήπο των Εσπερίδων, τον οποίο φρουρούσε ο Λάδωνας, μυθικός δράκος με εκατό κεφάλια, στην χώρα των Υπερβορείων. Ο μυθικός Άτλας, βρισκόταν έξω από τον κήπο και είχε καταδικαστεί από τον Δία να σηκώνει αιώνια στους ώμους του τον ουρανό. Οι κόρες του Άτλαντα έκλεβαν αυτά τα χρυσά μήλα και γι΄ αυτό η Ήρα ανέθεσε στις Εσπερίδες και τον Λάδωνα την προστασία τους. Ο Ευρυσθέας ζήτησε από τον Ηρακλή να κλέψει αυτά τα χρυσά μήλα και να του τα παραδώσει. Πρόκειται για τον ενδέκατο άθλο του Ηρακλή. Κατά τη διάρκεια αυτού του περιπετειώδους άθλου, ο Ηρακλής απελευθέρωσε τον Προμηθέα από τις αλυσίδες του σκοτώνοντας τον αετό που τον κατάτρωγε. Με σύντροφο πλέον τον Προμηθέα έφτασε έξω από τον κήπο των Εσπερίδων. Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, μετά από παρότρυνση του Προμηθέα, ο Ηρακλής ζήτησε από τον Άτλαντα να του φέρει τα πολύτιμα χρυσά μήλα και προθυμοποιήθηκε να κρατήσει ο ίδιος ο Ηρακλής τον ουρανό στις πλάτες του, όσο ο Άτλας θα έκλεβε τα εσπεριδοειδή. Ο Άτλας έκλεψε τους καρπούς, αλλά αντί να τους παραδώσει στον Ηρακλή, δήλωσε ότι θα τους παρέδιδε ο ίδιος στον Ευρυσθέα και θα άφηνε για πάντα τον Ηρακλή στη θέση του. Ο Ηρακλής βρέθηκε σε δεινή θέση. Κατάφερε όμως να ξεγελάσει τον Άτλαντα ζητώντας του να κρατήσει ξανά και μόνο για λίγο του ουρανό στους ώμους του, προκειμένου να φτιάξει ο ίδιος ο Ηρακλής ένα αναπαυτικό μαξιλάρι, ώστε να κρατάει καλύτερα τον ουρανό.Ο Άτλας πείστηκε και έτσι ο Ηρακλής με δόλιο τρόπο του απέσπασε τα χρυσά μήλα . Σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή ο Ηρακλής πηγαίνει μόνος του στον Κήπο των Εσπερίδων , σκοτώνει τον δράκοντα Λάδωνα και έτσι κλέβει τα χρυσά μήλα και τέλος κατά την τρίτη εκδοχή ο Ηρακλής πείθει τις Εσπερίδες να αποκοιμίσουν τον Λάδωνα και μόνες τους πλέον να αποσπάσουν τους χρυσούς καρπούς και να τους δώσουν στον Ηρακλή. Έτσι ο Ηρακλής αποκτά στην κατοχή του τα χρυσά μήλα, τα οποία παραδίδει στον Ευρυσθέα. Ο Ευρυσθέας τα δωρίζει πίσω στον Ηρακλή και ο Ηρακλής με τη σειρά του στην θεά Αθήνα. Τέλος, η σοφή θεά επιστρέφει τα χρυσά μήλα στον κήπο των Εσπερίδων, εκεί δηλαδή όπου ανήκουν.
Εκτός όμως από το ότι είναι νόστιμα, τα πορτοκάλια περιέχουν επίσης πολλά απαραίτητα για τον οργανισμό μας θρεπτικά συστατικά, όπως βιταμίνη Α, Β1 και C. Ένα πορτοκάλι, μας προμηθεύει με σχεδόν το 100% της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης σε βιταμίνη C. Επίσης τα πορτοκάλια είναι μια καλή πηγή αμινοξέων, βήτα-καροτένιου, φολικού οξέως, πηκτίνης, καλίου, ασβεστίου, σιδήρου, ιωδίου, φωσφόρου, μαγγανίου, νατρίου, χλωρίου και ψευδαργύρου. Ένα πορτοκάλι έχει πάνω από 170 διαφορετικά φυτοθρεπτικά συστατικά και περισσότερα από 60 φλαβονοειδή, τα οποία έχει αποδειχθεί ότι έχουν αντικαρκινική και αντιφλεγμονώδη δράση, αλλά και ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Ο συνδυασμός του υψηλού ποσοστού αντιοξειδωτικών (βιταμίνης C) και φλαβονοειδών στα πορτοκάλια, καθιστά το πορτοκάλι ως ένα από τα καλύτερα φρούτα, που συμβάλλει στην προώθηση της βέλτιστης υγείας. Μία ένωση που βρίσκεται στα πορτοκάλια και άλλα εσπεριδοειδή, που ονομάζεται D-λιμονένιο, έχει βρεθεί ότι είναι αποτελεσματική στην πρόληψη ορισμένων μορφών καρκίνου, όπως ο καρκίνος του δέρματος, ο καρκίνος του μαστού, ο καρκίνος του πνεύμονα, ο καρκίνος του στόματος και ο καρκίνος του παχέος εντέρου. Η υψηλή περιεκτικότητά τους σε βιταμίνη C δρα επίσης και ως ένα αντιοξειδωτικό που προστατεύει τα κύτταρα από βλάβες από τις ελεύθερες ρίζες.
Πηγή : http://realfarm.gr/thamnoi-dendra/i-kalliergeia-tis-portokalias.html
http://www.orange-health.gr/το-πορτοκάλι/ιστορία-και-πορτοκάλι
http://www.clickatlife.gr/your-life/story/12789
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου