Η Peperomia ή Πιπερόμια είναι φυτό εσωτερικού χώρου και κατάγεται από την Τροπική Αμερική. Ευδοκιμεί σε θέσεις ημισκιάς και μέτριο έδαφος. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται με μοσχεύματα και διαιρέσεις και ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι η εντυπωσιακή διχρωμία του φυλλώματός της. Η πεπερόμια ή peperomia προέρχεται από τα τροπικά δάση της Αμερικής και ανήκει στην οικογένεια των πεπεριδών. Συνήθως μεγαλώνει σαν επίφυτο (πάνω στον κορμό άλλων δένδρων). Είναι φυλλώδες φυτό, τα φύλλα του έχουν ωραία χρώματα, σχήμα, δομή, σχέδια. Τα φύλλα του έχουν σχήμα καρδιάς με αυλακωτή επιφάνεια. Μόνο λίγα μόνο σχηματίζουν σκωληκοειδείς μίσχους. Τα σαρκώδη φύλλα και τα κλαδιά έχουν την ιδιότητα να αποθηκεύουν νερό. Ανθίζει στα τέλη της άνοιξης μέχρι τα μέσα του φθινοπώρου. Τα πράσινα είδη θέλουν φωτεινά ή ημισκιερά μέρη, ενώ τα πανασέ πλούσιο φως αλλά όχι απευθείας επαφή με τις ακτίνες του ηλίου. Όσα έχουν μαλακά φύλλα θέλουν αρκετή υγρασία σε αντίθεση με τα παχύφυλλα που αντέχουν στην ξηρασία. Γενικώς όμως θέλουν αρκετή ζέστη όλο το χρόνο, ενώ δύσκολα θα αντέξουν σε θερμοκρασίες χαμηλότερες των 12 βαθμών Κελσίου. Ποτίζετε τόσο ώστε να μην στεγνώνει το χώμα και να διατηρούνται υγρά το καλοκαίρι, ενώ τον χειμώνα ελλατώστε το πότισμα. Η λίπανση την περίοδο της ανάπτυξης θα βοηθήσει πολύ το φυτό. Στερεώστε τα σε κορμούς άλλων φυτών για επίφυτα ή καλλιεργήστε τα σε ρηχά πλατειά δοχεία την άνοιξη. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται την άνοιξη με μοσχεύματα. Η peperomia (φυτό radiator) είναι ένα από τα 2 μεγάλα γένη της οικογένειας Piperaceae, με περισσότερα από 1.000 είδη που καταγράφηκαν. Τα περισσότερα από αυτά είναι συμπαγείς, μικρές πολυετείς επιφύσεις που αναπτύσσονται πάνω σε σάπιο ξύλο.
Περισσότερα από 1.500 είδη έχουν καταγραφεί, εμφανίζονται σε όλες τις τροπικές και υποτροπικές περιοχές του κόσμου, αν και συγκεντρώνονται στην Κεντρική Αμερική και στη βόρεια Νότια Αμερική. Ένας περιορισμένος αριθμός ειδών (περίπου 17) βρίσκονται στην Αφρική. Αν και ποικίλλουν σημαντικά στην εμφάνιση τους, αυτά τα είδη γενικά έχουν παχύρρευστα στελέχη και σαρκώδη φύλλα, μερικές φορές με επιδερμικά παράθυρα. Τα λουλούδια Peperomia έρχονται συνήθως σε κίτρινα έως καφέ κωνικά αιχμές. Αυτά τα τροπικά πολυετή φυτά καλλιεργούνται για το διακοσμητικό τους φύλλωμα. Είναι κυρίως ιθαγενή της τροπικής Αμερικής. Είναι συμπαγή και συνήθως δεν υπερβαίνουν τα 12 ίντσες (30 cm) σε ύψος. Διαφέρουν σημαντικά στην εμφάνιση. Ορισμένοι έχουν κοχλιοειδείς, παλινδρομικούς μίσχους και μερικοί έχουν σαρκώδη, τραχύ βλαστούς. Τα φύλλα είναι λείες και σαρκώδεις και μπορεί να είναι οβάλ με το φύλλο στο κέντρο ή κοντά στο κέντρο της λεπίδας φύλλων, ή μπορεί να έχουν σχήμα καρδιάς ή νάρθηκα. το μέγεθος τους μπορεί να κυμαίνεται από 1-4 ίντσες (2,5-10,2 cm). Μπορεί να είναι πράσινα ή ριγέ, μαρμάρινα ή οριοθετημένα με ανοιχτό πράσινο, κόκκινο ή γκρίζο, και οι μίσχοι κάποιων ειδών είναι κόκκινοι. Τα μικροσκοπικά λουλούδια είναι απαρατήρητα και μεγαλώνουν με τη μορφή κορδονιών. Οι πεμπρωσίες καλλιεργούνται για το διακοσμητικό τους φύλλωμα και μερικές φορές για τα ελκυστικά λουλούδια τους (Peperomia fraseri). Εκτός από τα χυμώδη είδη, είναι γενικά εύκολο να αναπτυχθούν σε ένα θερμοκήπιο. Διαφορετικά είδη (π.χ., Peperomia caperata) και ποικιλίες βρίσκονται στο εμπόριο. Αυτά τα φυτά συνήθως διαδίδονται με σπόρους.
Επίσης, διαδίδονται εμπορικά με μοσχεύματα. Τα αποκόμματα Peperomia ρίζα εύκολα. Τα φυτά μπορούν να διαιρεθούν κατά το χρόνο φύτευσης. Αφαιρούνται και χωρίζονται σε μικρά κομμάτια, κάθε ένα με μερικές ρίζες συνδεδεμένες. Μπορούν επίσης να ληφθούν φύλλα ή στελέχη βλαστών την άνοιξη ή το καλοκαίρι. Τα κάτω φύλλα των βλαστών αφαιρούνται και γίνεται κόψιμο κάτω από τον κόμβο του πυθμένα (άρθρωση). Στη συνέχεια τοποθετούνται σε πάγκο για μια ώρα ή δύο για να επιτρέψουν την δημιουργία ενός προστατευτικού ιστού κάλου πάνω από τις περικοπές. Εν συνεχεία εισάγονται σε μια θήκη πολλαπλασιασμού με θερμότητα κάτω από 70-75 βαθμούς F. Είναι προτιμότερο να μην σφραγίζεται πλήρως η κορυφή, καθώς τα φυτά είναι ημισχεολυτικά στη φύση τους και η υπερβολική υγρασία είναι επιζήμια. Όταν έχουν σχηματιστεί αρκετές ρίζες, τα μοσχεύματα μπορούν να φυτευτούν σε δοχεία 3 ιντσών ή σε κρεμαστά καλάθια. Η καλλιέργεια τροπικών παραγωγικών πολυετών φυτών είναι υποτίθεται δύσκολη, επειδή αυτά τα είδη ευδοκιμούν σε συγκεκριμένες συνθήκες, τις οποίες δε θα μπορούμε να παρέχουμε, οπότε και αν προσπαθήσουμε μάλλον θ’αποτύχουμε, ή απλώς δε θα δώσουν καρπό ποτέ. Αυτό στο μεγαλύτερο μέρος του είναι μύθος. Τα περισσότερα τροπικά φυτά μπορούν να καλλιεργηθούν κι εδώ, και με κάποια επιπλέον φροντίδα μπορούν και να καρποφορήσουν. Απλώς είναι οικονομικά ασύμφορη η καλλιέργειά τους σε εμπορική κλίμακα. Μικρά φυτά όπως το τζίντζερ ή το λεμονόχορτο, από τα οποία το μέρος που συλλέγεται είναι βλαστητικό, καλλιεργούνται εύκολα και δίνουν αρκετή ποσότητα. Κάπια καρποφόρα όπως η γκουάβα, η μπανανιά και ο ανανάς, με κάποια επιπλέον προστασία εύκολα καρποφορούν και στο σπίτι μας, ενώ κάποια άλλα, όπως το μάγκο ή ο κοκοφοίνικας, είναι πολύ δύσκολα και δεν πρόκειται να καρποφορήσουν, εκτός κι αν τοποθετηθούν σε θερμοκήπιο που μπορεί να χωρέσει το τελικό ύψος τους. Το αβοκάντο είναι μια ενδιάμεση κατάσταση, αφού καλλιεργείται εύκολα, και μετά από κάποια χρόνια, αν οι συνθήκες όπου ζει είναι καλές, μπορεί να καρποφορήσει. Παρόλα αυτά οι περισσότεροι το καλλιεργούμε απλώς ως καλλωπιστικό φυτό, οπότε το αν καρποφορήσει τελικά δεν έχει μεγάλη σημασία.
Πηγή : http://fytognoseis.blogspot.co.id/2012/03/peperomia.html?m=1
http://www.anthopoleia.com/clf.asp?clplants_id=103&ftcd=8
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Peperomia
https://bolko.wordpress.com/tag/τροπικά-φυτά/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου