Μια ξεχωριστή κατηγορία φυτών, άγνωστη στους περισσότερους αλλά πολύ σημαντική, αποτελούν τα φυτά εκείνα τροπικής φύσεως, χαμηλού ύψους και περιορισμένης έκτασης με χοντρούς, ζουμερούς κορμούς και αραιά τοποθετημένα μεγαλόσχημα φύλλα με έντονα και εντυπωσιακά σχέδια και χρώματα, που όταν τραυματιστούν εκκρίνουν ένα παχύρευστο κολλώδες τοξικό για την ανθρώπινη γεύση υγρό. Τέτοιο φυτό είναι η διεφεμπάχια, με τα εκατοντάδες είδη της, και η αλοκάσια, ένα μικρού μεγέθους θαμνάκι που διακρίνεται για τα ιδιαίτερα μεγάλα φύλλα της, που κάποιες φορές έχουν περίεργους χρωματισμούς. Η πιο κοινή στην χώρα μας ποικιλία αλοκάσιας είναι εκείνη με την ιδιάζουσα σκουρόχρωμη σχεδόν μαύρη απόχρωση στα μακρόστενα και ακτινωτά φύλλα της, που διαθέτουν ανάγλυφες νευρώσεις και περίγραμμα σε ανοιχτό γκρί χρώμα, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ενός ζωγραφιστού και χειροποίητου αποτελέσματος που εύκολα ξεγελάει το βλέμμα και την αντίληψη. Σαν φυτό η αλοκάσια δεν έχει απαιτήσεις πέρα από ένα συνεπές και τακτικό πότισμα μια φορά την εβδομάδα και το Καλοκαίρι ίσως δύο φορές. Δεν χρειάζεται συχνά μεταφυτεύσεις, ούτε πολύ και έντονο ήλιο, αντίθετα επιβιώνει και σε μέρη με περιορισμένο φωτισμό. Έχει θεαματικά αργή ανάπτυξη και αποτελεί ιδανική λύση για ένα γραφείο ή κάποιο εσωτερικό χώρο με συγκεκριμένες δυνατότητες. Τα μειονεκτήματα της περιορίζονται σε δύο βασικά που αφορούν το νερό και την αντοχή στο κρύο. Η αλοκάσια έχει άπειρη ανεκτικότητα σε συνθήκες ζέστης και ξηρότητας στην ατμόσφαιρα, αλλά ελάχιστη στην υπερβολική υγρασία και την απότομη πτώση της θερμοκρασίας κάτω από τους 10 βαθμούς Κελσίου. Το λυμνάζον στο πιατάκι ή υπερβολικό κατά το πότισμα νερό μπορεί σίγουρα και σε πολύ γρήγορους ρυθμούς να προκαλέσει σηψηριζία στο φυτό και αυτό να αποτυπωθεί στα κλαδιά του κορμού που θα αποκτήσουν καφέ χρώμα, μαλακή υφή και θα λυγίσουν, σαπισμένα στο έδαφος. Αν και είναι φυτό εισαγωγής και αρκετά δυσεύρετο, τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει άνθηση και πολλούς φανατικούς θαυμαστές που το κυνηγούν με μανία συλλέκτη για να το αποκτήσουν. Ένα από τα πιο όμορφα και εντυπωσιακά φυτά που θα δείτε αρκετές φορές να στολίζουν εισόδους πολυκατοικιών και δωμάτια.
Στο φυσικό της περιβάλλον η Αlocasia Wentii αναπτύσσει πραγματικά τεράστια φύλλα. Χρειάζεται σκιερό μέρος και πλούσιο σε οργανικά υλικά χώμα για να αναπτυχθεί σωστά. Τα φύλλα της έχουν πράσινο χρώμα στο επάνω μέρος και βαθύ κόκκινο στο κάτω δίνοντας της έτσι μια εντυπωσιακή εμφάνιση. Χρειάζεται πολύ υγρασία και συνεχή έλεγχο για ακάρεα και άλλα αραχνοειδή. Αυτό συμβαίνει διότι τον χειμώνα υπάρχει πολύ ξηρασία λόγω θέρμανσης στους εσωτερικούς χώρους. Με καθημερινό έλεγχο και σκούπισμα των φύλλων και από τις δύο όψεις μπορείτε να μειώσετε τον πληθυσμό των ακάρεων (προσοχή μοιάζουν σαν σκόνη αλλά δεν είναι). Από προσωπική μου εμπειρία δεν έχω διαπιστώσει κάποια άλλη αρρώστια η παράσιτα στην διάρκεια των 6 χρόνων που την έχω. Το καλοκαίρι η Wentii χρειάζεται άφθονο νερό και συχνό πότισμα. Η υγρασία είναι κάτι που λατρεύει (μην ξεχνάτε ότι είναι φυτό της ζούγκλας) και η μεταφορά της σε σκιερή τοποθεσία και κοντά σε άλλα φυτά η στο μέρος όπου φεύγουν τα νερά από το μπαλκόνι, είναι τα ιδανικότερα. Αν η Alocasia έχει τις σωστές συνθήκες, θα σας ανταμείψει με τεράστιο φύλλωμα (σχεδόν ένα μέτρο στη δική μου περίπτωση) και η επισκέπτες σας θα μένουν άναυδοι ρωτώντας τι φυτό είναι αυτό? Καθημερινό βρέξιμο με το λάστιχο σε ριπές βροχής θα την κάνει να νοιώθει ότι είναι στον παράδεισο, αλλά και ένας ψεκασμό με βρόχινο νερό της είναι αρκετός. Μια μεγάλη γλάστρα είναι απαραίτητη γιατί η Alocasia Wentii έχει πραγματικά μεγάλο ριζικό σύστημα για να μπορέσει να αναπτυχθεί. H Wentii είναι από τα πιο πεινασμένα φυτά που έχω δει. Χρειάζεται εβδομαδιαίο «φαγητό» σε μεγάλες ποσότητες. Το λίπασμα μπορεί να είναι ένα γενικό ισορροπημένο διαλυμένο σε νερό η όχι. Η Wendii δεν αντέχει το κρύο κάτω από τους 10 βαθμούς και ρίχνει το φύλλωμα της για να επανέλθει την Άνοιξη ενώ σε χαμηλές θερμοκρασίες καταστρέφεται πλήρως το ριζικό της σύστημα. Συνήθως μεταφέρεται μέσα (για να εντυπωσιάζεις τους φίλους με μια ζούγκλα μες το καταχείμωνο) η σκεπάζεται με πλαστικό αρκετά χοντρό για να αντέξει το κρύο του χειμώνα. Αν είναι σε μικρή γλάστρα που μεταφέρεται εύκολα μπορείτε να την πάτε στο μπάνιο και να κάνετε ένα ντους. Η υγρασία που δημιουργείται και οι ατμοί κάνουν την Alocasia ευτυχισμένη. Αφήστε την 1-2 ώρες μέσα στους ατμούς και αν είστε από τους τυχερούς θα την δείτε να κουνάει τα φύλλα της (μου έχει συμβεί). Τον χειμώνα πέφτει σε νάρκη και βγάζει πολύ μικρά φύλλα ενώ τα παλαιότερα αρχίζουν να κιτρινίζουν. Ελαττώστε το πότισμα και μη λιπαίνεται καθόλου (δεν το χρειάζεται ούτως η άλλως).
Την Άνοιξη και όταν ο καιρός ζεστάνει αρκετά μπορείτε να την μεταφέρετε πάλι έξω. Το υγρό της Alocasia Wentii είναι νευροτοξικό και πολύ επικίνδυνο για τον άνθρωπο. Οι γάτες (τουλάχιστον οι δικές μου) δεν την πλησιάζουν βέβαια αλλά εσείς όταν κόβετε κάποιο παλιό φύλλο πρέπει να πλύνετε πολύ καλά τα χέρια σας και σε περίπτωση παιδιών τυλίξτε το κομμένο σημείο με ένα πλαστικό έως ότου μαραθεί. Η Αlocasia Wentii βγάζει ένα άνθος σαν του σπαθίφυλλου (spath) πανέμορφο και με εντυπωσιακό ύπερο. Η δική μου άνθισε στον 4ο χρόνο 2 φορές. Τον Μάρτιο με ένα άνθος και τον Αύγουστο με άλλα δύο. Η Wentii μπορεί να συνδυαστεί εμφανισιακά με άλλα τροπικά όπως η Alocasia Poridora (Elephant Ear η παλαιότερη λανθασμένη κοινή ονομασία Δράκαινα) Ficus Lyrata (o φίκος με τα μεγάλα σε σχήμα βιολιού φύλλα) και φυσικά με Monstera Deliciosa δίνοντας ένα πραγματικό Jungle look. H Alocasia Wentii είναι ένα θαυμάσιο και πανέμορφο φυτό, εύκολο στην φροντίδα του και κατάλληλο για δώρο. Σε ένα μέρος με καλές συνθήκες θα σας ανταμείβει για πολλά χρόνια με το πλούσιο και μαγευτικό φύλλωμα της και τα υπέροχα σχεδόν παραμυθένια λευκά άνθη της.
Πηγή : http://www.valentine.gr/alocasia_wentii_gr.php
http://www.fytoriakentia.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=219:%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%82&Itemid=28
Στο φυσικό της περιβάλλον η Αlocasia Wentii αναπτύσσει πραγματικά τεράστια φύλλα. Χρειάζεται σκιερό μέρος και πλούσιο σε οργανικά υλικά χώμα για να αναπτυχθεί σωστά. Τα φύλλα της έχουν πράσινο χρώμα στο επάνω μέρος και βαθύ κόκκινο στο κάτω δίνοντας της έτσι μια εντυπωσιακή εμφάνιση. Χρειάζεται πολύ υγρασία και συνεχή έλεγχο για ακάρεα και άλλα αραχνοειδή. Αυτό συμβαίνει διότι τον χειμώνα υπάρχει πολύ ξηρασία λόγω θέρμανσης στους εσωτερικούς χώρους. Με καθημερινό έλεγχο και σκούπισμα των φύλλων και από τις δύο όψεις μπορείτε να μειώσετε τον πληθυσμό των ακάρεων (προσοχή μοιάζουν σαν σκόνη αλλά δεν είναι). Από προσωπική μου εμπειρία δεν έχω διαπιστώσει κάποια άλλη αρρώστια η παράσιτα στην διάρκεια των 6 χρόνων που την έχω. Το καλοκαίρι η Wentii χρειάζεται άφθονο νερό και συχνό πότισμα. Η υγρασία είναι κάτι που λατρεύει (μην ξεχνάτε ότι είναι φυτό της ζούγκλας) και η μεταφορά της σε σκιερή τοποθεσία και κοντά σε άλλα φυτά η στο μέρος όπου φεύγουν τα νερά από το μπαλκόνι, είναι τα ιδανικότερα. Αν η Alocasia έχει τις σωστές συνθήκες, θα σας ανταμείψει με τεράστιο φύλλωμα (σχεδόν ένα μέτρο στη δική μου περίπτωση) και η επισκέπτες σας θα μένουν άναυδοι ρωτώντας τι φυτό είναι αυτό? Καθημερινό βρέξιμο με το λάστιχο σε ριπές βροχής θα την κάνει να νοιώθει ότι είναι στον παράδεισο, αλλά και ένας ψεκασμό με βρόχινο νερό της είναι αρκετός. Μια μεγάλη γλάστρα είναι απαραίτητη γιατί η Alocasia Wentii έχει πραγματικά μεγάλο ριζικό σύστημα για να μπορέσει να αναπτυχθεί. H Wentii είναι από τα πιο πεινασμένα φυτά που έχω δει. Χρειάζεται εβδομαδιαίο «φαγητό» σε μεγάλες ποσότητες. Το λίπασμα μπορεί να είναι ένα γενικό ισορροπημένο διαλυμένο σε νερό η όχι. Η Wendii δεν αντέχει το κρύο κάτω από τους 10 βαθμούς και ρίχνει το φύλλωμα της για να επανέλθει την Άνοιξη ενώ σε χαμηλές θερμοκρασίες καταστρέφεται πλήρως το ριζικό της σύστημα. Συνήθως μεταφέρεται μέσα (για να εντυπωσιάζεις τους φίλους με μια ζούγκλα μες το καταχείμωνο) η σκεπάζεται με πλαστικό αρκετά χοντρό για να αντέξει το κρύο του χειμώνα. Αν είναι σε μικρή γλάστρα που μεταφέρεται εύκολα μπορείτε να την πάτε στο μπάνιο και να κάνετε ένα ντους. Η υγρασία που δημιουργείται και οι ατμοί κάνουν την Alocasia ευτυχισμένη. Αφήστε την 1-2 ώρες μέσα στους ατμούς και αν είστε από τους τυχερούς θα την δείτε να κουνάει τα φύλλα της (μου έχει συμβεί). Τον χειμώνα πέφτει σε νάρκη και βγάζει πολύ μικρά φύλλα ενώ τα παλαιότερα αρχίζουν να κιτρινίζουν. Ελαττώστε το πότισμα και μη λιπαίνεται καθόλου (δεν το χρειάζεται ούτως η άλλως).
Την Άνοιξη και όταν ο καιρός ζεστάνει αρκετά μπορείτε να την μεταφέρετε πάλι έξω. Το υγρό της Alocasia Wentii είναι νευροτοξικό και πολύ επικίνδυνο για τον άνθρωπο. Οι γάτες (τουλάχιστον οι δικές μου) δεν την πλησιάζουν βέβαια αλλά εσείς όταν κόβετε κάποιο παλιό φύλλο πρέπει να πλύνετε πολύ καλά τα χέρια σας και σε περίπτωση παιδιών τυλίξτε το κομμένο σημείο με ένα πλαστικό έως ότου μαραθεί. Η Αlocasia Wentii βγάζει ένα άνθος σαν του σπαθίφυλλου (spath) πανέμορφο και με εντυπωσιακό ύπερο. Η δική μου άνθισε στον 4ο χρόνο 2 φορές. Τον Μάρτιο με ένα άνθος και τον Αύγουστο με άλλα δύο. Η Wentii μπορεί να συνδυαστεί εμφανισιακά με άλλα τροπικά όπως η Alocasia Poridora (Elephant Ear η παλαιότερη λανθασμένη κοινή ονομασία Δράκαινα) Ficus Lyrata (o φίκος με τα μεγάλα σε σχήμα βιολιού φύλλα) και φυσικά με Monstera Deliciosa δίνοντας ένα πραγματικό Jungle look. H Alocasia Wentii είναι ένα θαυμάσιο και πανέμορφο φυτό, εύκολο στην φροντίδα του και κατάλληλο για δώρο. Σε ένα μέρος με καλές συνθήκες θα σας ανταμείβει για πολλά χρόνια με το πλούσιο και μαγευτικό φύλλωμα της και τα υπέροχα σχεδόν παραμυθένια λευκά άνθη της.
Πηγή : http://www.valentine.gr/alocasia_wentii_gr.php
http://www.fytoriakentia.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=219:%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%82&Itemid=28
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου