Η συστηματική εκτροφή των χοίρων άρχισε από την Ασία. Αρχικά δημιουργήθηκαν, παγκόσμια, δύο μεγάλα χοιροτροφικά κέντρα. Το πρώτο στην Κίνα και τη Νοτιοανατολική Ασία και το δεύτερο, αργότερα, στη Βαλτική. Από εκέι η εκτροφή του χοίρου επεκτάθηκε νότια, προς τις βόρειες βαλκανικές χώρες, και δυτικά, μέχρι την Ολλανδία και την Αγγλία. Στη συνέχεια, από τις χώρες αυτές η εκτροφή του χοίρου επεκτάθηκε σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει χοιροτροφική παράδοση. Η ελληνική χοιροτροφία άρχισε να αναπτύσσεται σημαντικά στη δεκαετία του 1960. Η αλλαγή αυτή παρατηρήθηκε λόγω της αυξημένης ζήτησης κρέατος από ένα καταναλωτικό κοινό οικονομικά και βιοτικά περισσότερο αναπτυγμένο, σε σύγκριση με την προηγούμενη δεκαετία. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η χοιροτροφία μεταπήδησε στη βιομηχανική παραγωγή χοιρινού κρέατος, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν στην Ελλάδα μεγάλες επιχειρηματικές αλλά και συστηματικές οικογενειακές εκμεταλλεύσεις. Όσον αφορά στην υφιστάμενη κατάσταση χοιροτροφίας στην Ελλάδα, θεωρείται από τους δυναμικούς κλάδους της κτηνοτροφίας και της αγροτικής οικονομίας. Η συμμετοχή του κλάδου στην Ακαθάριστη αξία της ζωικής παραγωγής, εκτιμάται σε 10%. Εξάλλου, η χοιροτροφία παράγει το 25% της εγχώριας παραγωγής κρέατος και καλύπτει για την περίοδο 1990-2006, ποσοστό 33% των αναγκών της συνολικης κατανάλωσης χοιρινού κρέατος στην Ελλάδα. Ο τρόπος εκτροφής χαρακτηρίζεται εντατικός και παρέχει απασχόληση σε 30.000 άτομα. Η προσπάθεια ανάπτυξης της χοιροτροφίας άρχισε τη δεκαετία του 1970, με στόχο την κάλυψη των αναγκών της εσωτερικής αγοράς σε χοίρειο κρέας. Η προσπάθεια αυτή, σε συνδυασμό με την εντυπωσιακή, τότε, αύξηση των αποδόσεων και της εγχώριας παραγωγής καλαμποκιού, συνέβαλε αποτελεσματικά στην υποκατάσταση εισαγωγών κρέατος.
Η τεχνολογική υποστήριξη του κλάδου και τα μέτρα οικονομικής πολιτικής που εφαρμόστηκαν για τη ρύθμιση της λειτουργίας του ήταν ασυμβίβαστα και με τη δομή και με την αποστολή του: Η τεχνολογική υποστήριξη των χοιροτροφικών μονάδων υπήρξε μηδενική. Δημιουργήθηκαν μεγάλες χοιροτροφικές μονάδες χωρίς εμπειρία και τεχνική υποδομή με βασικότερες συνέπειες: 1. να διαμορφώνουν, ακόμα και σήμερα, χαμηλούς δείκτες παραγωγικότητας, 2. να κινούνται πάνω σε μια καμπύλη υψηλού κόστους παραγωγής και βελτίωσης της γενετικής κατάστασης των ζώων, για την οποία εξαρτώνται απόλυτα από το εξωτερικό και 3. να στηρίζονται σήμερα σε τεχνολογικά απαξιωμένες και ζωοτεχνικά ελλιπείς κτιριακές και μηχανολογικές εγκαταστάσεις. Στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετά συστήματα εκτροφή χοίρων με κυριότερα: Την εντατική χοιροτροφία , που είναι ένα σύστημα εκτροφής κατά το οποίο παρατηρείται εντατικοποίηση των συντελεστών παραγωγής (φυλές υψηλών αποδόσεων, μεγάλες πυκνότητες ζώων στους θαλάμους εκτροφής, χρήση αντιβιοτικών και αυξητικών παραγόντων κ.ά.).. Πρόκειται για βιομηχανική εκτροφή. Την εκτατική χοιροτροφία, που περιλαμβάνει το παραδοσιακό και εκτατικό ή ελεύθερο σύστημα εκτροφής. Είναι ένα σύστημα εκτροφής το οποίο στηρίζεται κυρίως στη χρήση εγχώριων φυλών και στη διαβίωση των ζώων υπό μορφή αγέλης. Τα ζώα διαβιούν σε μεγάλα αγροκτήματα και τρέφονται με εκτεταμένη εφαρμογή βόσκησης σε φυσικούς βοσκοτόπους. Την οικόσιτη χοιροτροφία. Σήμερα το σύστημα αυτό ισχύει σε ορισμένες νησιωτικές και ορεινές περιοχές. Η οικόσιτη χοιροτροφία έχει συρρικνωθεί λόγω του εξηλεκτρισμού και της μεγάλης επέκτασης των δικτύων διανομής. Τη βιολογική χοιροτροφία. Είναι ένα σύστημα που παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με την εκτατική και αποτελεί μια μορφή ημιεκτατικής-εκτατικής εκτροφής. Ωστόσο, είναι ένα σύστημα εκτροφής πιο απαιτητικό και περιορίζεται από ορισμένους κανόνες. Για να αποκομίσει επαρκή κέρδη μια χοιροτροφική επιχείρηση πρέπει να διαθέτει ζώα υψηλής παραγωγικότητας.
Για να μπορέσουν όμως τα ζώα αυτά να εκδηλώσουν το γενετικό δυναμικό τους, πρέπει να εκτρέφονται κάτω από ευνοϊκές συνθήκες. Οι συνθήκες διαβίωσης γενικά, και οι συνθήκες σταβλισμού ειδικότερα, επιδρούν άμεσα τόσο στις αποδόσεις των χοίρων (αναπαραγωγική ικανότητα, ποιότητα σφαγίου), όσο και στην υγιεινή τους κατάσταση, ακόμα και στη δυνατότητα επιβίωσής τους. Οι ελάχιστες αποστάσεις των εγκαταστάσεων των χοιροτροφικών εκμεταλλεύσεων από πόλεις, χωριά, οικισμούς, δρόμους, σιδηροδρομικές γραμμές, λίμνες, ποτάμια και ακτές, λουτροπόλεις, τουριστικούς χώρους, νοσοκομεία, βιομηχανίες και μοναστήρια καθορίζονται με την Υπουργική απόφαση. Επιδίωξη της σύγχρονης βιομηχανικού τύπου χοιροτροφίας είναι η μεγιστοποίηση της απόδοσης των επενδεδυμένων κεφαλαίων (π.χ. ζωικός πληθυσμός, εργατικά χέρια, εξοπλισμός, κ.ο.κ.). Η επίτευξη αυτού του στόχου περνάει μέσα από τον τρόπο οργάνωσης της λειτουργίας της χοιροτροφικής εκμετάλλευσης. Ως προς τα κτηνοτροφικά απόβλητα και τις μεθόδους χειρισμού τους, στο ΦΕΚ που ακολουθεί δίνονται αναλυτικές οδηγίες προς τους αγρότες για την εκάστοτε περίπτωση. Έγκριση κώδικα ορθής γεωργικής πρακτικής. Η βιολογική χοιροτροφία αποτελεί μια μορφή ημιεκτατικής-εκτατικής εκτροφής. Ωστόσο, είναι ένα σύστημα εκτροφής πιο απαιτητικό και περιορίζεται από ορισμένους κανόνες. Στόχος της βιολογικής εκτροφής είναι η παραγωγή χοίρων με περιορισμένη ή και καθόλου χρήση αντιβιοτικών. Η διατροφή των χοίρων σ' αυτό το σύστημα εκτροφής γίνεται με τροφές που έχουν παραχθεί με βιολογικό τρόπο, ενώ ο αριθμός των ζώων ανά εκτάριο καθορίζεται από κανόνες της Ε.Ε., ώστε να περιορίζεται η μόλυνση από τα απόβλητά τους. Η βιολογική χοιροτροφία παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια μεγάλη ανάπτυξη σε χώρες της Ε.Ε. και φυσικά στην Ελλάδα όπου οι συνθήκες είναι εξαιρετικά ευνοϊκές για την ανάπτυξή της.
Πηγή : http://www.gaiapedia.gr/gaiapedia/index.php/Εκτροφή_χοίρων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου