Ο ελίχρυσος είναι ένας αρωματικός ημίθαμνος, ύψους 60 εκατοστών, με ασημο-γκρίζα λογχοειδή φύλλα και δέσμες από μικρά ανοιχτο-κίτρινα άνθη. Όταν ξηραθεί, το φυτό κρατάει το σχήμα του και οι κορυφές των λουλουδιών το κίτρινο χρώμα τους - γι αυτό και τα λένε και "αθάνατα" ή "αμάραντα". Ιθαγενές στη λεκάνη της Μεσογείου, το φυτό αναπτύσσεται στη Δαλματία, Ιταλία, Γαλλία, και Ισπανία. Ο ελίχρυσος χρησιμοποιήθηκε παραδοσιακά στην Ευρώπη για χοιράδωση (φυματίωση των λεμφαδένων), άσθμα, αρθρίτιδα, και πονοκεφάλους, αλλά και για σκουλήκια των εντέρων. Στην ομοιοπαθητική, παρασκευάζεται βάμμα από το νωπό φυτό και χορηγείται για διαταραχές της χοληδόχου κύστης και λουμπάγκο. Οι θεραπευτικές και ψυχολογικές δράσεις του αιθερίου ελαίου του ελίχρυσου το κάνουν μοναδικό, και ένα από τα ισχυρότερα αιθέρια έλαια. Οι ιδιότητές του είναι αρκετά παρόμοιες με του Ρωμαϊκού χαμομηλιού και της Αχιλλαίας. Και τα τρία αιθέρια έλαια ρυθμίζουν τη ροή της ενέργειας- Qi, ενισχύουν τη ροή της χολής και έχουν σημαντική αντισπασμωδική επίδραση. Μοιράζονται επίσης την ικανότητα να εξαφανίζουν την θερμότητα και να ελαττώνουν την φλεγμονή. Όμως, το αιθέριο έλαιο του ελίχρυσου έχει εντελώς ξεχωριστά θεραπευτικά χαρακτηριστικά. Ενδείκνυται για πονοκεφάλους και ημικρανίες, μυϊκούς πόνους, νευραλγία, και ευερέθιστο έντερο. Καθώς η ισχυρή αντισπασμωδική ιδιότητά του συνοδεύεται με αντικαταρροϊκή δράση, το έλαιο μπορεί επίσης να ωφελήσει τους χρόνιους βήχες και το άσθμα.
Εκείνο που κάνει το αιθέριο έλαιο του ελίχρυσου μοναδικό είναι η ικανότητά του να ρυθμίζει όχι μόνο το Qi, αλλά και το αίμα, επίσης. Ανάμεσα στα χημικά συστατικά του είναι μια ομάδα από ενώσεις παρόμοιες με κετόνες που ονομάζονται beta-diones. Αυτή ακριβώς η ομάδα μορίων μέσα στο αιθέριο έλαιο συντελεί κυρίως στην αντιπηκτική δράση του, κάνοντάς το εφαρμόσιμο στη θεραπεία κάθε σοβαρού μωλωπισμού που καταλήγει σε αιμάτωμα (συσσωρευμένο, θρομβωμένο αίμα). Σε συνδυασμό με την αντιφλεγμονώδη επίδραση του ελαίου πάνω στις φλέβες, αυτή η ιδιότητα το κάνει υποβοηθητικό σε περιπτώσεις θρομβοφλεβίτιδας, όπου η φλεγμονή και ο εκφυλισμός των φλεβών οδηγούν στο σχηματισμό θρόμβων. Οι αντιφλεγμονώδεις, αποσυμφορητικές δράσεις του αιθερίου ελαίου του ελίχρυσου είναι χρήσιμες σε καταστάσεις βρογχίτιδας, κολίτιδας, και ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Από κοινού με το Γερμανικό χαμομήλι, είναι επίσης αποτελεσματικό για αλλεργικές καταστάσεις, ιδιαίτερα εκείνες με ρινική καταρροή, φτέρνισμα, και δερματικά εξανθήματα με φαγούρα. Ο ελίχρυσος χαλαρώνει και υποστηρίζει την περιοχή του ηλιακού πλέγματος, ελαφρύνοντας την ένταση που απορρέει από υπερπροσπάθεια και υπερβολικό έλεγχο, και την κατάθλιψη που οφείλεται σε μακροχρόνια απογοήτευση. Η ικανότητά του να διαλύει θρόμβους και να ρυθμίζει το στάσιμο αίμα - καταστάσεις που συνδέονται με το Συκώτι - του δίνει, σε ενεργειακό επίπεδο, τη δύναμη να διασκορπίζει τα βαθύτερα, "κολλημένα" αρνητικά συναισθήματα, ειδικά εκείνα που συνδέονται με το Στοιχείο του Ξύλου: διαρκής μνησικακία, μισο-συνειδητός θυμός, πικρότητα, και επίμονα αρνητική στάση.
Το Helichrysum περιλαμβάνει πάνω από 500 είδη με εξάπλωση σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Πολλά καλλιεργούνται σαν καλλωπιστικά. Στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου δέκα είδη. Ένα από αυτά και η αγαπημένη του Τσιρίγου, σεμπρεβίβα ή σεμπρεβίδα όπως τη λέγαμε παλιότερα, πριν μάθουμε καλά τα ιταλικά. Το κοινό όνομα από το λατινικό semper + vivere= πάντα ζει, αφού το “λουλούδι” της σεμπρεβίβας διατηρεί το χρώμα του για πολλά χρόνια. Βέβαια στην πραγματικότητα τα μικροσκοπικά άνθη της μαραίνονται και πεθαίνουν. Αυτό που διατηρείται είναι τα γυαλιστερά, αχυρώδη κίτρινα φύλλα που περιβάλλουν τα μικροσκοπικά άνθη. Γι αυτό και οι σεμπρεβίβες μαζεύονται πριν ανοίξουν τα βράκτια αυτά και γίνεται ειδική επεξεργασία ώστε τα μπουμπούκια να παραμείνουν λαμπερά κίτρινα για πολύ καιρό. Από τα ελληνικά είδη, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το σπάνιο τοπικό ενδημικό της Αμοργού, ( Helichrysum amorginum) με υπόλευκα άνθη. Η σεμπρεβίβα των Κυθήρων με σχετικά μεγάλα άνθη και έντονο χρυσοκίτρινο χρώμα φυτρώνει σε απόκρημνα μέρη στα νοτιοδυτικά του νησιού και στη Χύτρα. Πιστεύω ότι πρόκειται για το είδος Helichrysum orientale, Ελίχρυσον το ανατολικό. Το μπουμπούκι του φυτού, με κύρια προέλευση τη Χύτρα, όπου κάθε αρχή καλοκαιριού γίνεται οργανωμένη συλλογή από ορισμένους ντόπιους, χρησιμοποιείται από χειροτέχνες του νησιού για κατασκευή αναμνηστικών δώρων και διακοσμητικών. Το είδος Ηelichrysum stoechas (L.) DC, φυτρώνει σχεδόν παντού στο νησί, όπως εξ άλλου και σε όλη την Ελλάδα, είναι αρκετά μικρότερο και δεν έχει το λαμπερό κίτρινο χρώμα του orientale. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει κάποια προσπάθεια για καλλιέργεια του φυτού. Η καλλιεργημένη σεμπρεβίβα είναι σημαντικά μεγαλύτερη από την άγρια με έντονο κίτρινο χρώμα χωρίς όμως τις χρυσαφιές αποχρώσεις της αυτοφυούς.
Πηγή : http://www.greekconcept.gr/αιθέρια-έλαια/ελίχρυσος--helichrysum-italicum
http://biokipos.blogspot.gr/2012/04/blog-post.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου