Η αχλαδιά ή απιδιά είναι οπωροφόρο δέντρο και ανήκει στην τάξη Ροδώδη και στην οικογένεια των Ροδοειδών και καλλιεργείται δε σε όλες τις εύκρατες χώρες. Κατάγεται από τις περιοχές γύρω από την Κασπία θάλασσα και βρέθηκε στην Ελλάδα από τα αρχαία χρόνια. Στην Ευρώπη καλλιεργείται από το 17ο αιώνα. Η αχλαδιά έχει άνθη λευκόχρωμα ή είναι απαλού ρόδινου χρώματος και μοιάζουν με αυτά της μηλιάς. Οι καλλιεργούμενες αχλαδιές πολλαπλασιάζονται με σπόρο και στη συνέχεια με εμβολιασμό. Από 4 μέχρι 7 χρόνια μετά τη φύτευση αρχίζει η ικανοποιητική απόδοση του δέντρου. Η αχλαδιά καλλιεργείται για το νόστιμο καρπό της το αχλάδι. Είναι εξαιρετικά ανθεκτική στις χαμηλές θερμοκρασίες και μπορεί να αντέξει και στους –20 βαθμούς αλλά πριν αρχίσει η άνθιση. Όταν οι καρποί δέσουν τότε η ανθεκτικότητα του δέντρου στο κρύο πέφτει και φτάνει στους –2 βαθμούς. Το έδαφος πρέπει να είναι ελαφρύ και δροσερό ενώ αργιλώδη εδάφη είναι απαγορευτικά στην ανάπτυξη του δέντρου. Συνήθως σε ένα στρέμμα μπορούν να φυτευτούν 15-25 δέντρα αλλά σε μη ζωηρές ποικιλίες μπορούμε να δούμε και 100 δέντρα ανά στρέμμα. Όταν δεν υπάρχει αρκετή υγρασία ή ικανοποιητικός αριθμός βροχοπτώσεων τότε χρειάζεται πότισμα γιατί το δέντρο είναι ευαίσθητο στην ξηρασία. Στην Ελλάδα η συστηματική καλλιέργεια της αχλαδιάς γίνεται κυρίως στη Μακεδονία, στην Πελοπόννησο στη Δυτική Στερεά και στη Θεσσαλία. H αχλαδιά, «κατάγονταν» από τη Μέση Ανατολή και από τις υπό- αλπικές περιοχές του Κασμίρ. Βρίσκουμε άγρια είδη στην Κεντρική Ασία και την Άπω Ανατολή. Τα φρούτα αυτών των «άγριων» ποικιλιών, είναι μικρά και λίγα, και είναι τροφή για τα πτηνά.
Οι αγρότες άρχισαν να εξημερώνουν το αχλάδι 7.000 χρόνια πριν, κατά πάσα πιθανότητα παράλληλα με το μήλο. Το όνομα ενός κινέζου του Li Feng, που έζησε 5.000 χρόνια πριν από την εποχή μας, έχει συνδεθεί με τα αχλάδια αφού, εγκατέλειψε τα διπλωματικά αξιώματά του, για να αφοσιωθεί, στα μοσχεύματα αχλαδιών, μηλιών ροδακινιών, αμυγδαλιών και λωτών. Καλλιέργησε αυτά τα δέντρα και από διασταυρώσεις δημιούργησε διάφορες ποικιλίες. Δύο χιλιάδες χρόνια αργότερα, το αχλάδι εμφανίζεται σε πήλινους πίνακες των Σουμερίων, μαζί με θυμάρι και σύκα. Οι αρχαίοι Έλληνες πρέπει να το εκτιμούσαν πολύ. Ο Όμηρος αναφέρει ότι «είναι δώρο των θεών». Η διάδοσή του στην υπόλοιπη Ευρώπη ανέλαβαν οι Ρωμαίοι. Ασχολήθηκαν πολύ με το δέντρο της αχλαδιάς, έκαναν πολλές βελτιώσεις στον αγρό και δημιούργησαν περίπου πενήντα ποικιλίες. Σήμερα θα βρούμε πάνω από 15000 ποικιλίες σε όλο τον κόσμο. Όλες προέρχονται από δυο βασικούς ποικιλίες: Από την ονομαζόμενη Ασιατική αχλαδιά και από την αποκαλούμενη Ευρωπαϊκή ποικιλία αχλαδιών. Τα αχλάδια εμφανίζονται σε πολλά έργα των μεγάλων ζωγράφων της αναγέννησης. Τον 17ο αιώνα η καλλιέργειά του και το εμπόριο διαφόρων ποικιλιών γνώρισαν μεγάλη άνθηση. Από τον 18ου αιώνα, η αχλαδιά συμβολίζει μαζί με μια πέρδικα τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα, και το τραγούδι για το δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων.Οι πρώτοι ευρωπαίοι άποικοι του νέου κόσμου, μετέφεραν αχλαδιές σε οικισμούς της Ανατολικής Αμερικής. Οι αχλαδιές έφτασαν και δυτικά στο Όρεγκον και στην Ουάσιγκτον γύρω στο 1800. Και εκεί αναπτύχτηκαν μεγάλες καλλιέργειες. Τα αχλάδα που παράγονται έως σήμεραμε εκε ήταν περιζήτητα για τη λεπτή γεύση τους, τη βουτυρώδη υφή και μεγάλη διάρκεια ζωής. Στην Κίνα, το λουλούδι της αχλαδιάς είναι το σύμβολο «του εφήμερου της ύπαρξης», επειδή είναι πολύ εύθραυστο και ευαίσθητο. Στην Δύση το αχλάδι θεωρείται γυναικείο ερωτικό σύμβολο. Το αχλάδι βρίσκεται από την αρχαιότητα στον ελληνικό χώρο –οι αρχαίοι το έλεγαν άπιον, αλλά ήδη από την ελληνιστική εποχή είχε αρχίσει να χρησιμοποιείται το υποκοριστικό του, απίδιον. Τη λέξη απίδι την έχουμε και σήμερα, σαν συνώνυμο του αχλαδιού, αλλά οι περισσότεροι, σήμερα, χρησιμοποιούμε το αχλάδι.
Το αχλάδι προέρχεται από το αρχαίο αχράς, η αχράς της αχράδος δηλαδή, λέξη που αρχικά σήμαινε την άγρια παραλλαγή, το αγριάπιδο. Τα αγριάπιδα είναι μικρά και στυφά, αν και κάποιοι τα τρώνε. Λέγονται και γκόρτσα, και γκορτσιά το δέντρο τους –αρβανίτικης προέλευσης. Αντιοξειδωτική και αντιφλεγμονώδη αξία: το αχλάδι είναι πλούσιο σε φυτοθρεπτικά συστατικά, από τα οποία τα βασικά είναι το χλωρογενικό οξύ, το γεντισικό οξύ, το συριγγικό οξύ, βανιλλικό οξύ, το κουμαρικό οξύ, το φερουλικό οξύ, το 5-καφεοϋλοκινικό οξύ, η αρβουτίνη, η κατεχίνη, η επικατεχίνη, η κερκετίνη και η καμπφερόλη. Σχεδόν όλα αυτά τα φυτοθρεπτικά συστατικά έχουν αποδειχθεί ότι συμβάλουν στην υγεία με τις αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Μειωμένο κίνδυνο διαβήτη τύπου 2 και καρδιακής νόσου: το αχλάδι είναι καλή πηγή φυτικών ινών, με αποτέλεσμα να συμβάλει στην προστασία από την ανάπτυξη του διαβήτη τύπου 2 καθώς και καρδιακών παθήσεων. Επιπλέον, στην περίπτωση του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, οι φλαβονόλες και ανθοκυανίνες που περιέχονται στο αχλάδι, συμβάλουν στην βελτίωση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη. Στην περίπτωση των καρδιακών παθήσεων, πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι οι φυτικές ίνες που περιέχονται στο αχλάδι, έχουν την ικανότητα να συνδέονται μαζί με τα χολικά οξέα στο έντερο, μειώνοντας την ποσότητα των χολικών οξέων και κατ’ επέκταση τη σύνθεση της χοληστερόλης. Ακόμα, τα φυτοθρεπτικά συστατικά που βρίσκονται στο αχλάδι μπορούν να διαδραματίσουν έναν ιδιαίτερο ρόλο σε αυτές τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ φυτικών ινών και χολικών οξέων. Μειωμένο κίνδυνο καρκίνου: οι φυτικές ίνες του αχλαδιού μπορούν να δεσμεύσουν επίσης και τα δευτερογενή χολικά οξέα, τα οποία σε υπερβολική συγκέντρωση στο έντερο μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο του ορθοκολικού καρκίνου, καθώς και άλλων εντερικών προβλημάτων. Επιπλέον, το αχλάδι έχει αποδειχθεί σε μελέτη ότι μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου του στομάχου και του οισοφάγου. Άλλα οφέλη για την υγεία: το αχλάδι είναι ιδιαίτερα εύπεπτο τρόφιμο και για αυτό το λόγο είναι από τις πρώτες τροφές που συστήνουμε να καταναλώνουν τα βρέφη, σε συνδυασμό με τη χαμηλή οξύτητα του και επειδή συνήθως δεν προκαλεί αλλεργίες. Αχλάδι θρεπτικά συστατικά: Το αχλάδι είναι μια άριστη πηγή διαιτητικών ινών, βιταμίνης C, χαλκού και καλίου. Το υψηλό ποσοστό φυτικών ινών που περιέχει, ασκεί ευεργετική επίδραση στην κινητικότητα του εντέρου και στην πρόληψη της δυσκοιλιότητας.
Πηγή : https://el.m.wikipedia.org/wiki/Αχλαδιά
http://www.foodbites.eu/j15/food-lovers/istories/1386-2012-11-15-22-47-02
http://www.mydiatrofi.gr/trofi/trofima/frouta/axladi-idiotites-threptiki-aksia-kai-ofeli
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου