Βασιλικός : Ο βασιλιάς των ελληνικών βοτάνων και ιερό φυτό των χριστιανών

Ο βασιλικός είναι ένα από τα δημοφιλέστερα βότανα και η επιστημονική ονομασία του είναι Ocimum basilicum. Ο βασιλικός είναι ποώδες, μονοετές ή πολυετές φυτό 20-100εκ., με φύλλα μέχρι 10εκ. μακρόστενα, μυτερά και διαφέρουν σε μέγεθος και σχήμα από ποικιλία σε ποικιλία (πλατόφυλλος - ψιλλόφιλος βασιλικός), πράσινα ή ιωδίζοντα ή μελανωπά και άνθη μικρά άσπρα ή ροζ που σχηματίζουν στάχεις στις κορφές των βλαστών. Αξίζει να αναφέρουμε ότι υπάρχουν περισσότερες από 60 ποικιλίες βασιλικού. Ανάλογα τα είδη έχει και διαφορετική ονομασία όπως αθάνατος, πλατύφυλλος, σγουρός κλπ. Ο βασιλικός αναπτύσσεται σήμερα σε πολλές περιοχές σε όλο τον κόσμο αν και προέρχεται από την Ινδία όπου ήταν ιερό φυτό αφιερωμένο στον Κρίσνα(Διόνυσο) και τον Βισνού. Η λέξη βασιλικός προέρχεται από την ελληνική λέξη βασιλεύς. Ωστόσο από την αρχαιότητα μεταφέρθηκε στην Ευρώπη όπου έγινε πολύ δημοφιλής στην λεκάνη της Μεσογείου. Στην Ελλάδα το έφερε ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν από την εκστρατεία του στις Ινδίες μεταξύ των άλλων έφερε και το του βασιλέως φυτό. Εκείνος τον είδε στην Ινδία, εντυπωσιάστηκε, και ο στρατός του τον μετέφερε στην Ευρώπη. Είναι βέβαιο, όμως ότι οι Έλληνες τον γνώριζαν πολύ πριν από την εκστρατεία του Αλέξανδρου και τον αναφέρουν προγενέστεροι του ποιητές. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν εκτιμούσαν το φυτό καθώς πίστευαν ότι οι σκορπιοί προτιμούσαν να φωλιάζουν κάτω από τις γλάστρες του και ότι η έντονη μυρωδιά του ήταν είδος κατάρας. Τον θεωρούσαν λοιπόν σημάδι θανάτου. Αντίθετα οι Ρωμαίοι το θεωρούσαν ερωτικό φίλτρο, σημάδι αγάπης και φυλακτό. Οι Αιγύπτιοι τον χρησιμοποιούσαν μαζί με άλλα φυτά στις ταριχεύσεις και οι Γαλάτες το χρησιμοποιούσαν σε τελετές εξαγνισμού μαζί με νερό πηγής. Πιθανόν από εκεί να κρατάει τις ρίζες του και το χριστιανικό έθιμο του αγιασμού με τον βασιλικό.

Οι νεοέλληνες αντίθετα με τους προγόνους τους εκτιμούν το φυτό και πιστεύουν ότι απωθεί τα κουνούπια. Η Ελληνική λαϊκή παράδοση συνδέει το φυτό με την Αγία Ελένη: Όταν πήγε στην Παλαιστίνη αναζητώντας το σταυρό του Χριστού, είδε ένα θάμνο που μοσχομύριζε. Το θεώρησε θεϊκό σημάδι. Έσκαψε κάτω από τη ρίζα του και βρήκε τον σταυρό, το πιο ιερό σύμβολο του χριστιανικού κόσμου! Ένα παλιό γνωμικό λέει πως “όπου φυτρώνει βασιλικός δε πηγαίνει το κακό” και “όπου υπάρχει βασιλικός, δε ζει το κακό“. Όταν ο βασιλικός δωρίζεται φέρνει καλή τύχη σε ένα νέο σπιτικό. Το χρησιμοποιούν μάλιστα πολύ στην μαγειρική. Ο βασιλικός χρησιμοποιείται στην κηπουρική, την αρωματοποιία, την μαγειρική, την ζαχαροπλαστική και σαν θεραπευτικό υλικό. Όποτε έχετε την δυνατότητα, να επιλέγετε φρέσκο βασιλικό περισσότερο από την αποξηραμένη μορφή του, διότι έχει ανώτερη γεύση. Τα φύλλα του φρέσκου βασιλικού θα πρέπει να φαίνονται ζωντανά και έχουν ένα βαθύ πράσινο χρώμα. Θα πρέπει να είναι απαλλαγμένο από σκούρα στίγματα ή κιτρινίλες. Ο φρέσκος βασιλικός θα πρέπει να αποθηκεύεται στο ψυγείο τυλιγμένος σε ένα ελαφρώς βρεγμένο χαρτί κουζίνας. Ο αποξηραμένος βασιλικός θα πρέπει να διατηρείται σε ένα ερμητικά σφραγισμένο γυάλινο δοχείο σε δροσερό, σκοτεινό και ξηρό μέρος, για περίπου έξι μήνες. Στη μαγειρική χρησιμοποιούνται κυρίως αποξηραμένα φύλλα της πλατύφυλλης ποικιλίας το άρωμα των οποίων μοιάζει λίγο με αυτό του γλυκάνισου. Αρωματίζει διάφορα ψητά, σαλάτες, βραστά, κοκκινιστά, σούπες κ.τ.λ. ενώ ταιριάζει πολύ σε σάλτσες που έχουν ως βάση τη φρέσκια ντομάτα.